Bram Vermeulen (artiest)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit artikel gaat over de artiest. Zie Bram Vermeulen (journalist) voor de journalist.
Bram Vermeulen
Bram Vermeulen, 2003.
Algemene informatie
Volledige naam Abraham Gerrit Vermeulen
Geboren 13 oktober 1946
Geboorteplaats Den Haag
Overleden 4 september 2004
Overlijdensplaats San Dalmazio, Italië
Land Vlag van Nederland Nederland
Werk
Beroep zanger, componist, cabaretier, televisiemaker, volleyballer, striptekenaar en kunstschilder
Act(s) Neerlands Hoop in Bange Dagen, Bram Vermeulen en De Toekomst
Officiële website
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Abraham Gerrit (Bram) Vermeulen (Den Haag, 13 oktober 1946San Dalmazio (Pomarance), Italië, 4 september 2004) was een Nederlandse zanger, singer-songwriter, componist, cabaretier, televisiemaker, topvolleyballer, striptekenaar en kunstschilder.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Bram Vermeulen werd geboren als jongste zoon in een gezin met drie kinderen in de Haagse Vruchtenbuurt. Op zijn dertiende kwam hij onder de hoede van volleybaltrainer Cees van Zweeden die zijn talent voor balsporten herkende. Vermeulen speelde bij HML/CLV (1959-1967) en bij AMVJ (1967-1969), waarmee hij in 1969 landskampioen werd. Toen hij 16 jaar oud was, werd hij spelverdeler van de Nederlandse jeugdvolleybalploeg en later ook van het nationale mannenteam. Gedurende de jaren zestig speelde hij 53 interlands.

Neerlands Hoop[bewerken | brontekst bewerken]

In 1965 ging Vermeulen psychologie studeren in Amsterdam. Daar ontmoette hij Freek de Jonge en saxofonist Johan Gertenbach. Ze vormden het trio Cabariolet, dat zonder veel succes optrad.[1] In 1968 stopte Vermeulen met zijn volleybalcarrière om samen met De Jonge verder te gaan als Neerlands Hoop in Bange Dagen. Hij had vooral op het muzikale vlak een inbreng, met Vogelvrij en Fazant met zuurkool als kenmerkende liederen, die hij ook zelf zong.

In 1974 toerde Neerlands Hoop langs de theaters met de "onverstaanbaar goede show" Express. Terzijde gestaan door gitarist Thé Lau, bassist Jan de Hont, drummer Harry Heeren en "de helaas te vroeg overleden" saxofonist Johnny Gerlach, werd dit programma, zowel cabaretesk als muzikaal, een weergaloze mijlpaal in de Nederlandse kleinkunstgeschiedenis:[bron?] strijdlustig, hard, hilarisch, rocky en akelig 'to the social point'. Nimmer daarvoor, noch daarna was een Nederlandstalige cabaretgroep zijn tijd zover vooruit.

In 1979 ging Neerlands Hoop uit elkaar, omdat De Jonge de voorkeur gaf aan een solocarrière. Vermeulen was hier lange tijd teleurgesteld over. Later zou hij in een televisie-interview over deze periode zeggen: "De ontwikkeling van Neerlands Hoop was de ontwikkeling van Freek. Pas daarná begon mijn ontwikkeling".

Solo[bewerken | brontekst bewerken]

Vermeulen ging verder met het schrijven en zingen van liedteksten en boekte hiermee vooral in Vlaanderen veel succes.

Hij ontpopte zich als een veelzijdig artiest. "Zoals de bakker alleen bakker is als hij brood bakt, zo ben ik geen zanger. Zo ben ik Bram Vermeulen die soms zingt, soms liederen componeert, soms schildert, soms columns schrijft, soms boeken, soms theaterprogramma's maakt, soms strips tekent, soms televisieprogramma's maakt, soms gedichten schrijft, kortom, die zelden niets doet."[2]

In 1980 richtte Vermeulen een eigen groep op, Bram Vermeulen en De Toekomst. Op het gelijknamige album rekende hij af met de “scheiding” van De Jonge; de singles Pauline en vooral Politiek zijn tijdloos geworden en staan dikwijls in de speellijsten van de openbare radio's zowel in Nederland als Vlaanderen.

Voor het tweede album Doe Het Niet Alleen ontving Vermeulen een Edison. Datzelfde jaar maakte hij zijn debuut als acteur in de film Achter Glas. In 1984 bracht hij het album Bram uit, waarvoor hij opnieuw een Edison kreeg. Daarna ging hij zich meer toeleggen op het maken van muziek voor theaterproducties.

Hierna volgde een muzikale pauze van een paar jaar waarin Vermeulen vooral televisiewerk deed. Zo presenteerde hij voor Veronica het televisieprogramma Action, bestaande uit zes afleveringen, waar hij een "enorme kater"[3] aan overhield.

In 1988 nam hij het album Rode wijn op, geproduceerd door Boudewijn de Groot, waarop onder meer het nummer De steen staat. Hiermee was hij zeer succesvol in Vlaanderen. Ook Dans Met Mij (1989) werd geproduceerd door De Groot.

In 1994 nam Vermeulen voor de Belgische afdeling van het Britse label Virgin Achter Mijn Ogen op, in 1995 gevolgd door de dubbel-cd Tijd / Vrije Tijd. Op Tijd was nieuw werk te horen. Op de mini-cd Vrije Tijd stonden onder andere twee oude liedjes van Neerlands Hoop, opnieuw opgenomen. Daarnaast ontving Vermeulen uit handen van Annie M.G. Schmidt de naar haar genoemde prijs voor zijn lied Een doodgewone jongen. Vermeulen zong het titelnummer op de Belgische cd Spelers & Drinkers (EMI, 1995), een ode aan Johan Verminnen.

Op uitnodiging van het In Flanders Fields Museum toerde Vermeulen in 2000 door Vlaanderen met een programma dat geheel gewijd was aan de Eerste Wereldoorlog en dat was gebaseerd op het boek Oorlog aan den Oorlog van de Duitse schrijver Ernst Friedrich. Het gelijknamige programma werd een voltreffer, maar werd in Nederland slechts één keer uitgevoerd. Vermeulen geloofde in reïncarnatie: hij zou een Waalse officier in de Eerste Wereldoorlog geweest zijn,[4] die geen Vlaams sprak zoals zijn soldaten. In februari 2004 ging Vermeulen samen met Wigbert van Lierde drie maanden op tournee door Vlaanderen met het programma Mannen Maken Oorlog. Het gelijknamige boek bevatte liedteksten en tekeningen van Vermeulen.

In zijn leven schilderde hij. De schilderijen werden onder andere voor zijn albumcovers gebruikt. Hij begon met schilderen in 1989 omdat hij aan niemand kon uitleggen hoe hij precies wilde dat het affiche voor het theaterprogramma "Dans met mij" eruit zou moeten zien.

Privé[bewerken | brontekst bewerken]

Vermeulen heeft twee dochters, Katarina en Tamara.[5] Sinds 1984 woonde en werkte hij samen met de actrice en regisseuse Shireen Strooker. In 2004, tijdens een vakantie in Toscane, Italië, overleed Vermeulen onverwacht in zijn slaap aan een hartstilstand. Hij werd 57 jaar.[6][7]

Hommage[bewerken | brontekst bewerken]

In het najaar van 2005 en het voorjaar van 2006 bracht een aantal Nederlandse en Vlaamse muzikanten, onder wie Ernst Jansz en Pierre van Duijl, een hommage aan Vermeulen in de Vlaamse theaters. Zijn dochter Katarina zong een aantal nummers van haar vader.

In de zomer van 2014, 10 jaar na het overlijden van Vermeulen, brachten Wim Opbrouck en Servé Hermans een duet van het nummer Een doodgewone jongen.[8]

Eveneens in de zomer van 2014 schrapte Freek de Jonge op het laatste moment de voorstelling De wedstrijd over zijn vroegere partner in Neerlands Hoop. Reacties op zijn aankondiging van die voorstelling in het televisieprogramma De Wereld Draait Door leidden tot boze reacties van verbolgen fans van Vermeulen, waarna De Jonge in sneltreinvaart een andere voorstelling maakte.[9]

Vanaf september 2014 was er langs de Vlaamse schouwburgen een Hommage-tournee met onder anderen Wigbert, Katarina Vermeulen en Antje De Boeck.

Op 7 oktober 2014 verscheen de door Henk van Gelder geschreven biografie Bram. Bram Vermeulen Op Leven En Dood, uitgegeven door Nijgh & Van Ditmar.

In oktober 2014 bracht hiphopartiest Akwasi samen met zanger Rob Dekay het album Daar Ergens uit met verschillende bewerkingen van nummers van Bram Vermeulen.[10][11]

Najaar 2018 en 2019 trekt Katarina Vermeulen samen met muzikanten Serge Feys, Wigbert van Lierde, Charles Nagtzaam en oorlogsverslaggever Rudi Vranckx op tournee door de Vlaamse theaters met het programma "Vriend of Vijand". In deze voorstelling verweeft Rudi Vranckx zijn persoonlijke oorlogservaringen en eigen beelden met de muziek van Bram Vermeulen, onder andere uit het album 'Oorlog aan den Oorlog'.

Op 8 en 9 oktober 2021 in De Cultuurkoepel in Heiloo en tijdens twee voorstellingen op 10 oktober van datzelfde jaar in De Kleine Komedie in Amsterdam brachten Yentl en De Boer, Paul de Munnik, Jochem Myjer, Kommil Foo, Peter Heerschop, Viggo Waas, Eddie B. Wahr, Joep van Deudekom en Katarina Vermeulen begeleid door Thijs Boontjes Dans- en Showorkest een ode ter gelegenheid van zijn 75ste verjaardag. Allen brachten liederen van Vermeulen ten gehore, onder regie van Eva Bauknecht.

Op 12 oktober 2021, aan de vooravond van wat zijn vijfenzeventigste verjaardag zou zijn geweest, verscheen "Het eeuwig jongenshart", een keuze van teksten uit Vermeulens 68 dagboeken, die hij van 1984 tot aan zijn dood in 2004 bijhield. De bundel is samengesteld door Just Enschedé, oud-manager van Neerlands Hoop.[12]

Vanaf 28 januari 2022 gaat Thijs Boontjes met zijn Dans- en Showorkest in Nederland op tournee met het programma "Thijs Boontjes speelt Bram Vermeulen",[13] waarin hij alleen liederen van Bram Vermeulen speelt.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Bram Vermeulen en de toekomst 1980 RCA PL 44017
Doe het niet alleen 1981 RCA PL 44021
Tegen de tijd 1982 WEA WEAN 58 468
Bram Vermeulen 1983 WEA 240 257 1
Rode wijn 1988 EMERGO EM 9570 2
Dans met mij 1989 EMERGO EM 9419 2
Vriend en Vijand 1991 EMERGO EM 9305 2
Achter mijn ogen 1994 VIRGIN 839 496 2
Tijd / Vrije tijd 1995 18-11-1995 47 1 VIRGIN 841 116 2 (2cd)
Polonaise - Een stoet liederen 1996 VIRGIN 842 859 2
De beuk erin 1999 VIRGIN 472 032 2 (2cd)
Oorlog aan den Oorlog 2000 VIRGIN 850 340 2
Voltooid verleden tijd - De beste van Bram Vermeulen 2001 05-01-2002 45 3 VIRGIN 811 518 2
De verzameling 2002 eigen beheer (2cd + boek)
De mannen 2003 VIRGIN 593 401 2
Tijdloos - Verzameld 2004 11-12-2004 17 12 VIRGIN 560 486 2 (compilatie)
Terugblik (Eerste 4 albums op 3 cd's) 2006 BisArt 67002 (3cd)
Hommage aan Bram (live registratie Carré) 2006 VARA VCD 6301097 (2cd)(Diverse artiesten)
Essential Bram Vermeulen 2006 EMI 00946 3362442 9
Platinum Collection 2007 10-11-2007 83 7 EMI 50999 5099812 8 (3cd)
Alle 40 Goed 2010 EMI 50999 6883102 8 (2cd)
Best of 3CD 2012 01-11-2012 186 1* EMI 50999 6796552 6 (3cd)

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Pauline / Het Gaat Niet Over 1980 RCA PB 4552
Politiek / Tekens Aan De Wand 1980 29477 tip RCA PB 4561
Verveling / Maak Jezelf Wat Wijs 1981 RCA PB 4572
De Burokraten / Ik Heb Het Over Liefde 1981 RCA PB 4574
Tien Ton Op Wielen / Het Wordt Tijd Dat Ik Reis 1981 KNVTO NS 21981
Burgerman / 10 Uur Geleden 1982 WEA WEA 19 157
Joanna / De Nachtploeg 1982 WEA WEA 19 237
Promo Single : Niet Weggaan~Jij En Ik~Dichter Bij Mij~De Angst / Nederland Is~Mijn Vriend~Doodlopende Straat~Waar Wacht Je Nog Op 1983 IDIOT RECORDS PRO 15
Nederland Is Vol / Dichter Bij Mij 1983 WEA 24 9435 7
Jij En Ik / Dans Met Mij 1983 WEA 24 9574 7
Onzin / Liefde En Geluk 1983 IDIOT RECORDS 24 9641 7
Eén Hap / Eén Goede Reden 1986 FRASCATI 6845 147
Rode Wijn / Tot In De Eeuwigheid 1988 EMERGO EM 5465 7
Marleentje / Dans Met Mij 1989 EMERGO EM 5439 7
De Wedstrijd / Het Is Alleen 1991 EMERGO EM 5420 7
Een Doodgewone Jongen ~ Doe Het 1994 VIRGIN 7243 8 92419 2 1
Misselijk ~ Bont En Blauw 1994 VIRGIN 7243 8 92587 2 1
Mijn Vriend ~ Nederland Is Vol 1995 VIRGIN 7243 8 93163 2 2
Pauline ~ Wedstrijd Tegen De Tijd 1995 VIRGIN 7243 8 93246 2 4
Politiek ~ Joanna 1995 VIRGIN 7243 8 93454 2 1
Dichter Bij Mij ~ Onzin 1995 VIRGIN 7243 8 93703 2 4
Leeg ~ Allemaal! 1997 VIRGIN 7243 8 94074 2 6
Allemaal ~ Het Jongenshart 1997 VIRGIN 7243 8 94725 2 3
De Beuk Erin I ~ De Beuk Erin II ~ De Beuk Erin III 1999 VIRGIN BRAM 99
1+1=1 ~ Laat Dit Nooit Overgaan 1999 VIRGIN 7243 8 95990 2 2
Boven Op De Berg ~ Arizona Bar 1999 VIRGIN 7243 8 96297 2 9
Burgerman
Arbeidersjongen ~ Rode Wijn ~ Zoon ~ De Steen 2007 PLUCHE 14

Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]

Nummer met notering(en)
in de NPO Radio 2 Top 2000[noot 1]
'99'00'01'02'03'04'05'06'07'08'09'10'11'12'13'14'15'16'17'18'19'20'21'22'23
De wedstrijd ------866713542983780834925906939117214681561187312731782--- -
  1. Een getal geeft de plaats aan en een '-' dat het nummer niet genoteerd was. Een vetgedrukt getal geeft aan dat dit de hoogste notering betreft.

De Lage Landenlijst[bewerken | brontekst bewerken]

De Lage Landenlijst
Nummers met noteringen in De Lage Landenlijst[14] 2016 2017 2018 2019 2020 2021
Rode Wijn 17 26 25 51 27 28
De Wedstrijd - - - 97 70 67
De Steen 98 20 30 24 40 36

Prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Bram Vermeulen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Voorganger:
Geen uitreiking in 1993
Annie M.G. Schmidt-prijs
1994
voor Een doodgewone jongen
Opvolger:
The Shooting Party
(Theo Nijland
Coen van Vrijberghe de Coningh
en Han Oldigs)
voor Kaal