Grand Prix-wegrace der Naties 1949

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Italië Grand Prix-wegrace der Naties 1949
Officiële naam 27º Gran Premio delle Nazioni
Land Vlag van Italië Italië
Datum 4 september 1949
Organisator FIM/FMI
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Nello Pagani
Eerste Vlag van Italië Nello Pagani
Tweede Vlag van Italië Arciso Artesiani
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Dario Ambrosini
Eerste Vlag van Italië Dario Ambrosini
Tweede Vlag van Italië Gianni Leoni
Derde Vlag van Italië Umberto Masetti
125 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Gianni Leoni
Eerste Vlag van Italië Gianni Leoni
Tweede Vlag van Italië Umberto Masetti
Derde Vlag van Italië Umberto Braga
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Jenkinson
Eerste Vlag van Italië Ercole Frigerio/Vlag van Italië Lorenzo Dobelli
Tweede Vlag van België Frans Vandenschrick/Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Whitney
Derde Vlag van Italië Albino Milani/Vlag van Italië Ezio Ricotti

De Grand Prix-wegrace der Naties 1949 was zesde en laatste race van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1949. De races werden verreden op 4 september 1949 op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza in de Italiaanse regio Lombardije.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Na de overwinning van Nello Pagani in de 500cc-race en het uitvallen van Les Graham dacht men bij Gilera dat de wereldtitel binnen was. In totaal had Pagani nu 40 punten gescoord, waarvan er 11 moesten worden afgetrokken (de streepresultaten). Graham had slechts 31 punten gescoord, maar daar hoefde er maar 1 van afgetrokken te worden. Zo kwam Pagani op 29 punten en Graham op 30. De rekenfout van Gilera zat in de extra punten voor het rijden van de snelste ronde. Volgens hen (die het reglement niet goed hadden vertaald) waren die snelle ronden gereden door Bob Foster (TT van Man), Ted Frend (GP van Zwitserland), Nello Pagani (TT van Assen en GP de Nations), Arciso Artesiani (GP van België) en Les Graham (Ulster Grand Prix). Zo gerekend had Graham slechts 28 punten, Pagani 29. De snelste ronden op het eiland Man en in Zwitserland waren echter ook aan Graham toegekend omdat Foster en Frend de finish niet gehaald hadden. Dat gaf Graham twee punten extra.

De race zelf eindigde met een fotofinish, want Pagani won maar net van teamgenoot Arciso Artesiani. Dat was best vreemd, want als men bij Gilera dacht dat Pagani wereldkampioen ging worden, had dat door toedoen van Artesiani nog kunnen mislukken. Mogelijk was dit het gevolg van het feit dat Gilera al uit twee kampen bestond: het kamp van directeur Giuseppe Gilera, constructeur Piero Taruffi en Nello Pagani enerzijds en het kamp van constructeur Piero Remor en Arciso Artesiani anderzijds.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Nello Pagani Gilera 1:16"36'8 10+1[1]
2 Vlag van Italië Arciso Artesiani Gilera +0'8 8
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS +15'8 7
4 Vlag van Italië Guido Leoni Moto Guzzi +18'2 6
5 Vlag van Italië Bruno Bertacchini Moto Guzzi +31'2 5
6 Vlag van Ierland Ken Armstrong AJS +1"03'6
7 Vlag van Italië Felice Benasedo Moto Guzzi +1 ronde
8 Vlag van Italië Luigi Sabbadini Moto Guzzi +1 ronde
9 Vlag van Italië Sante Geminiani Moto Guzzi +1 ronde
10 Vlag van Italië Dante Bianchi Moto Guzzi +2 ronden
11 Vlag van Italië Adelmo Mandolini Moto Guzzi +2 ronden
12 Vlag van Italië Lodovico Facchinelli Gilera +2 ronden
13 Vlag van Italië Orlando Valdinoci Gilera +3 ronden
14 Vlag van Italië Alfeo Maramotti Moto Guzzi +3 ronden
15 Vlag van Italië Oscar Clemencich Gilera +5 ronden

Niet gefinished[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Italië Aldo Bernardoni Gilera
Vlag van Italië Emilio Soprani Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham AJS
Vlag van Italië Carlo Bandirola Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ernie Thomas Triumph
Vlag van Italië Armando Miele Gilera
Vlag van Italië Aldo Brini Gilera

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Frith Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Daniell Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock West AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton
Vlag van Ierland Artie Bell Norton
Vlag van Ierland Ernie Lyons Velocette
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
Vlag van Nieuw-Zeeland Syd Jensen Triumph

Top tien eindstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Leslie Graham AJS 30 (31)
2 Vlag van Italië Nello Pagani Gilera 28 (40)
3 Vlag van Italië Arciso Artesiani Gilera 25 (32)
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS 23
5 Vlag van Ierland Artie Bell Norton 20 (26)
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Daniell Norton 17
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton 13
8 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 7
Vlag van Ierland Ernie Lyons Velocette
10 Vlag van Italië Guido Leoni Moto Guzzi 6

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

Dario Ambrosini tijdens de 250cc-race in Monza

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Dario Ambrosini won de 250cc-race met grote voorsprong, maar hij kon alleen nog wereldkampioen worden als Bruno Ruffo niet zou scoren. Ruffo werd echter vierde. Ronald Mead en Maurice Cann kwamen niet in de uitslagenlijst voor, waardoor Ambrosini wel op de tweede plaats in het kampioenschap eindigde.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Dario Ambrosini Benelli 1:02"53'8 10+1[1]
2 Vlag van Italië Gianni Leoni Moto Guzzi +32'6 8
3 Vlag van Italië Umberto Masetti Benelli +52'2 7
4 Vlag van Italië Bruno Ruffo Moto Guzzi +2"04'2 6
5 Vlag van Italië Claudio Mastellari Moto Guzzi +2"04'8 5
6 Vlag van Italië Bruno Francisci Moto Guzzi +2"22'8
7 Vlag van Italië Antonio Castiglioni Moto Guzzi +1 ronde
8 Vlag van Italië Celeste Cavaciuti Parilla +1 ronde
9 Vlag van Italië Ugo Plebani Moto Guzzi +1 ronde
10 Vlag van Italië Giovanni Bellocchio Moto Guzzi +1 ronde

Niet gefinished[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Italië Umberto Braga Parilla
Vlag van Italië Alano Montanari Moto Guzzi
Vlag van Italië Luigi Ciai Parilla
Vlag van Italië Roberto Colombo Moto Guzzi

Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Benoît Musy Moto Guzzi
Vlag van Denemarken Svend-Aage Sørensen Excelsior
Vlag van Verenigd Koninkrijk Douglas Beasley Excelsior
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk George Reeve Rudge
Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Cann Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Roland Pike Rudge
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ronald Mead Mead-Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Moto Guzzi
Vlag van Ierland Manliff Barrington Moto Guzzi

Eindstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Bruno Ruffo Moto Guzzi 24
2 Vlag van Italië Dario Ambrosini Benelli 19
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ronald Mead Mead-Norton 13
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Cann Moto Guzzi 11
5 Vlag van Italië Claudio Mastellari Moto Guzzi 11
6 Vlag van Ierland Manliff Barrington Moto Guzzi 10
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Moto Guzzi 9
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi 8
Vlag van Italië Gianni Leoni Moto Guzzi
10 Vlag van Italië Umberto Masetti Benelli 7

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de 125cc-klasse was er weinig spanning, want alleen Carlo Ubbiali had nog een kleine theoretische kans om de wereldtitel van Nello Pagani af te snoepen. Pagani werd slechts vijfde maar werd toch wereldkampioen omdat Ubbiali uitviel.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Gianni Leoni Mondial 54"16'0 10+1[1]
2 Vlag van Italië Umberto Masetti Morini +1"03'0 8
3 Vlag van Italië Umberto Braga Mondial +1"18'0 7
4 Vlag van Italië Renato Magi Morini +1"40'4 6
5 Vlag van Italië Nello Pagani Mondial +2"30'8 5
6 Vlag van Italië Carlo Gobetti Moretti +1 ronde
7 Vlag van Italië Aldo Attolini MV Agusta +1 ronde
8 Vlag van Italië Luigi Zinzani MV Agusta +2 ronden
9 Vlag van Zwitserland Jakob Keller MV Agusta +2 ronden
10 Vlag van Nederland Wim Zijlaard MV Agusta +3 ronden
11 Vlag van Italië Gastaldi Onbekend +3 ronden
12 Vlag van Italië Federigo Bettoni MV Agusta +3 ronden
13 Vlag van Italië Emilio Soprani Mondial +4 ronden

Niet gefinished[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Italië Giuseppe Matucci MV Agusta
Vlag van Italië Franco Bertoni MV Agusta
Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta
Vlag van Italië Raffaele Alberti Morini

Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Italië Oscar Clemencigh Mondial

Top tien eindstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Nello Pagani Mondial 27
2 Vlag van Italië Renato Magi Morini 14
3 Vlag van Italië Umberto Masetti Morini 13
4 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 13
5 Vlag van Italië Gianni Leoni Mondial 11
6 Vlag van Italië Oscar Clemencigh Mondial 8
7 Vlag van Italië Umberto Braga Mondial 7
Vlag van Italië Celeste Cavaciuti Mondial
9 Vlag van Italië Franco Bertoni MV Agusta 6
10 Vlag van Italië Giuseppe Matucci MV Agusta 5

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de zijspanklasse reed men om des keizers baard, want Eric Oliver en Denis Jenkinson waren al wereldkampioen. Ercole Frigerio won de race en werd tweede in het kampioenschap, voor Frans Vanderschrick/Martin Whitney die voor de tweede keer tweede werden.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Ercole Frigerio Vlag van Italië Lorenzo Dobelli Gilera 46"25'4 10
2 Vlag van België Frans Vanderschrick Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Whitney Norton +1"05'0 8
3 Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Ezio Ricotti Gilera +1"05'2 7
4 Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Aldo Veglio Gilera +1"05'2 6
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Jenkinson Norton +1"29'2 5+1[1]
6 Vlag van Italië G. Amerio Onbekend Norton +1 ronde
7 Vlag van Italië A. Del Corno Onbekend Moto Guzzi +1 ronde
8 Vlag van Italië Renato Prati Onbekend Moto Guzzi +2 ronden

Niet gefinished[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Italië Giovanni Carrù Onbekend Onbekend
Vlag van Italië Luigi Marcelli Onbekend BMW
Vlag van Italië Roberto Besana Onbekend Triumph
Vlag van Italië Borri Onbekend Gilera
Vlag van Zwitserland Jakob Keller Vlag van Zwitserland A. Zellweger Gilera
Vlag van Italië Alfredo Milani Onbekend Gilera

Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Zwitserland Hans Haldemann Vlag van Zwitserland Herbert Läderach Norton
Vlag van Zwitserland Roland Benz Vlag van Zwitserland Max Hirzel BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Smith Norton

Eindstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Coureur Bakkenist Motorfiets Ptn.
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Jenkinson Norton 28
2 Vlag van Italië Ercole Frigerio Vlag van Italië Lorenzo Dobelli Gilera 18
3 Vlag van België Frans Vanderschrick Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Whitney Norton 16
4 Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Aldo Veglio Gilera 13
5 Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Ezio Ricotti Gilera 12
6 Vlag van Zwitserland Hans Haldemann Vlag van Zwitserland Herbert Läderach Norton 7
7 Vlag van Zwitserland Jakob Keller Vlag van Zwitserland Ernst Brutschi Gilera 6
Vlag van Zwitserland Roland Benz Vlag van Zwitserland Max Hirzel BMW
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Smith Norton 5
Vorige race:
Ulster Grand Prix 1949
FIM wereldkampioenschap wegrace
1e seizoen (1949)
Volgende race:
Isle of Man TT 1950

Vorige race:
Geen
Grand Prix-wegrace der Naties Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1950