Isle of Man TT 1949

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Man Isle of Man TT 1949 hoofdraces
Officiële naam International Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk (Vlag van Man eiland Man)
Datum 6- t/m 17 juni 1949
Organisator FIM/ACU
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Daniell
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett
Derde Vlag van Ierland Ernie Lyons
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Frith
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Frith
Tweede Vlag van Ierland Ernie Lyons
Derde Vlag van Ierland Artie Bell
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood
Eerste Vlag van Ierland Manliff Barrington
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Roland Pike
TT van Man 1949 overige races
Clubmans 1000 cc TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Lashmar
Tweede J.N.P. Wright
Derde P.C. Wilson
Clubmans Senior TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Tweede Allan Jefferies
Derde L. Starr
Clubmans Junior TT
Eerste Harold Clark
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk John Simister
Derde A. Taylor
Clubmans Lightweight TT
Eerste C.V. Taft
Tweede D.A. Ritchie
Derde Bernard Hargreaves

De Isle of Man TT 1949 was de eerste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1949 en ook de eerste officiële WK-race in de geschiedenis. De races werden verreden van 6 juni t/m 17 juni 1949 op de Snaefell Mountain Course, een stratencircuit op het eiland Man. In de TT kwamen de 250cc-, de 350cc- en de 500cc-klasse aan de start. De zwaardere klassen reden met een interval-start, de 250cc-klasse met een massastart. Tijdens de Junior TT verongelukte de 39-jarige Brit Ben Drinkwater bij de 11e Mijlpaal, een plaats die later zijn naam zou krijgen: Drinkwater's Bend.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Deze eerste WK-race werd bezocht door de hertog van Edinburgh, die het startsein voor de Senior TT gaf. De Italiaanse teams schitterden door afwezigheid. Hoewel er wel Britse en Ierse coureurs voor Moto Guzzi aantraden (zij kenden het circuit beter) bleven de Italianen Gianni Leoni, Claudio Mastellari, Bruno Ruffo en Bruno Bertacchini weg. Alleen Enrico Lorenzetti kwam naar Man. Gilera verscheen helemaal niet. Benelli stuurde Dario Ambrosini, maar Umberto Masetti bleef thuis. In de Clubman (amateur)-races debuteerden twee toekomstige kampioenen: Geoff Duke en Bill Lomas.

Hoofdraces[bewerken | brontekst bewerken]

500cc-klasse (Senior TT)[bewerken | brontekst bewerken]

In de 500cc-klasse werd veel verwacht van de Norton Manx, mede omdat Gilera helemaal niet afreisde naar het eiland Man. De Gilera 500 4C was op papier echter de beste met zijn 124 kg en 50 pk. In de Senior TT waren de Nortons van Harold Daniell en Johnny Lockett superieur, terwijl de derde plaats werd ingenomen door Ernie Lyons met een Velocette. Zij dankten hun resultaten echter vooral aan de pech van anderen. Aanvankelijk leidden AJS-rijders Leslie Graham en Ted Frend vóór Bob Foster met de Moto Guzzi Gambalunga. Frend viel in de vierde ronde bij Glen Helen en Foster's koppeling gaf even later de geest bij Sulby, waardoor Daniell opschoof naar de tweede plaats. Graham werd geconfronteerd met de nog steeds slechte betrouwbaarheid van de ontstekingsmagneet van zijn AJS E90 Porcupine, die kort voor de finish stil viel. Dat Graham zijn machine toch nog (als tiende) over de streep wist te duwen was achteraf zeer belangrijk, want daardoor telde het extra punt dat hij voor de snelste ronde kreeg mee in de eindstand van het WK. Die snelste ronde was feitelijk gereden door Foster, maar werd hem niet toegekend omdat hij de finish niet bereikte.

Uitslag Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Daniell Norton 3:02'18"6 10
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton 3:03'52"4 8
3 Vlag van Ierland Ernie Lyons Velocette 3:05'22"0 7
4 Vlag van Ierland Artie Bell Norton 3:09'03"0 6
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Syd Jensen Triumph 3:10'33'0 5
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Triumph 3:11'01"2
7 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS 3:11'46"6
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS 3:12'04"4
9 Vlag van Australië Harry Hinton Norton 3:13'47"2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham AJS 3:14'17"4 1[1][2]
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Heath Norton 3:14'37"2
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk William Petch Triumph 3:15'51"0
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Guy Newman Norton 3:16'09"4
14 Vlag van Australië Eric Mcpherson AJS 3:16'23"0
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy E. Evans AJS 3:16'39"2
16 Bill Beevers Norton 3:17'06"2
17 J. Bailey Triumph 3:18'51"6
18 T.H. Turner Norton 3:21'26"0
19 J.P.E. Hodgkin Norton
20 H.J. Addie Norton 3:22'21"2

Niet Gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Foster Moto Guzzi Koppeling
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ted Frend AJS Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Frith Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Triumph

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Italië Nello Pagani Gilera
Vlag van Italië Arciso Artesiani Gilera
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
Vlag van Italië Guido Leoni Moto Guzzi
Vlag van Italië Bruno Bertacchini Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock West AJS
Norton Manx uit 1949.
Velocette KTT Mk VIII
De bocht waar Ben Drinkwater verongelukte heet tegenwoordig Drinkwater's Bend.

350cc-klasse (Junior TT)[bewerken | brontekst bewerken]

De 350cc-klasse was in 1949 nog een volledig Britse aangelegenheid, maar zelfs de Britten hadden eigenlijk maar één fabrieksracer voor deze klasse, de Velocette KTT Mk VIII. Die werd o.a. bereden door Freddie Frith, die er in 1948 al de Junior TT mee had gewonnen. De AJS 7R en de Norton 40M waren als productieracer bedoeld en minder snel dan de Velocette. Toch gingen na de eerste ronde twee AJS-rijders aan kop, met Les Graham negentien seconden voor Bill Doran. In de tweede ronde ging Grahams koppeling stuk, waardoor de overwinning naar Doran leek te gaan. Dan zou AJS voor het eerst sinds 1930 een TT-race winnen, maar bij de Gooseneck ging Dorans versnellingsbak stuk en zo won Freddie Frith voor Ernie Lyons en waren de eerste twee plaatsen alsnog voor Velocette. Frith kreeg bovendien het extra punt voor de snelste ronde.

Uitslag Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Frith Velocette 3:10'26"0 10 +1[1]
2 Vlag van Ierland Ernie Lyons Velocette 3:11'08"0 8
3 Vlag van Ierland Artie Bell Norton 3:11'49"0 7
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Daniell Norton 3:11'52"2 6
5 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS 3:12'28"0 5
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Foster Velocette 3:12'35"2
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton 3:12"45'2
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ted Frend AJS 3:15'34"8
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Briggs Velocette 3:18'34"4
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy McEwan Velocette 3:19'17"0
11 Vlag van Australië Eric Mcpherson AJS 3:19'47"8
12 Vlag van Nieuw-Zeeland Syd Jensen AJS 3:20'01"0
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Lawton AJS 3:20'01"8
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Barnett AJS 3:20'26"2
15 Vlag van Australië Harry Hinton Norton 3:20'41"2
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Guy Newman Velocette 3:21'51"0
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Velocette 3:22'12"4
18 Vlag van Ierland Manliff Barrington Norton 3:22'58"6
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens AJS 3:23'08"0
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Velocette 3:23'28"2
21 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Velocette 3:23'35"0
22 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roland Pike AJS 3:23'35"4
28 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Salt Norton 3:24'51"2
31 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Whitworth Velocette 3:26'35"0
37 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Heath AJS 3:27'11"0

Niet Gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS Versnellingsbak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ben Drinkwater Norton Val (†)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham AJS Koppeling

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Fry Velocette

250cc-klasse (Lightweight TT)[bewerken | brontekst bewerken]

In de Lightweight TT waren er geen verrassingen. Al jaren was de Moto Guzzi Albatros de te kloppen machine en dat was dit jaar weer zo. Manliff Barrington en Tommy Wood pakten de eerste twee plaatsen, wat nog makkelijker werd nadat Dario Ambrosini bij Governor's Bridge gevallen was. Het extra punt voor de snelste ronde ging naar Tommy Wood.

Uitslag Lightweight TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Ierland Manliff Barrington Moto Guzzi 3:23'13"2 10
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Moto Guzzi 3:23'25"8 8+1[1]
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roland Pike Rudge 3:37'42"6 7
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ronald Mead Mead-Norton 3:41'06"6 6
5 Vlag van Denemarken Svend-Aage Sørensen Excelsior 3:43'12"0 5
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ernie Thomas Moto Guzzi 3:44'08"6
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk W. Pike Rudge 3:49'25"2
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Bayliss Elbee Special 3:50'14"0
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk R. Edwards CTS 3:50'59"6
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Petty New Imperial 3:52'35"0
11 Harold Hartley Rudge 3:52'56"0
12 P. Collignon Moto Guzzi 3:58'04"0
13 J. McCredie Excelsior 4:02'22'8

Niet Gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Dario Ambrosini Benelli Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Moto Guzzi
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Benoît Musy Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Doug Beasley Excelsior
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk George Reeve Rudge
Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Cann Moto Guzzi
Vlag van Italië Bruno Ruffo Moto Guzzi
Vlag van Italië Claudio Mastellari Moto Guzzi
Vlag van Italië Gianni Leoni Moto Guzzi
Vlag van Italië Umberto Masetti Benelli

Overige races[bewerken | brontekst bewerken]

Clubmans 1000 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag Clubmans 1000 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Lashmar Pike-Vincent-HRD 1:29'01"8
2 J.N.P Wright Vincent-HRD 1:33'27"6
3 P.C. Wilson Vincent-HRD 1:34'06"6
4 C. Howkins Ariel 1:43'33"4
5 George Brown Vincent-HRD 2:16'45"0

Clubmans Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag Clubmans Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 1:21'53"0
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Allan Jefferies Triumph 1:24'04"0
3 L. Starr Triumph 1:29'13"2
4 P.H. Carter Norton 1:29'43"2
5 T.B. Crebbin Triumph 1:29'46"2
6 E. Andrew Norton 1:30'35"0
7 J.E. Carr Vincent-HRD 1:31'01"4
8 Robin Sherry Triumph 1:31'05"0
9 A. Johnstone Triumph 1:31'32"2
10 D.J.P. Wilkins Triumph 1:34'26"4

Clubmans Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag Clubmans Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd
1 Harold Clark BSA 1:30'21"6
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Simister Norton 1:31'11"0
3 A. Taylor Norton 1:31'24"6
4 R.H. Allet BSA 1:31'51"6
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette 1:32'23"4
6 E.T. Pink Norton 1:32'32"8
7 E.F. Collings Velocette 1:33'00"4
8 W.C. Reed Norton 1:33'17"6
9 Arthur Brassington Norton 1:34'35"6
10 R.D. Briscoe Norton 1:34'55"4

Niet Gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Royal Enfield

Clubmans Lightweight TT[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag Clubmans Lightweight TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd
1 C.V. Taft Excelsior 1:06'30"2
2 D.A. Ritchie Velocette 1:07'10"2
3 Bernard Hargreaves Velocette 1:07"45'2
4 G.S. Wakefield Triumph 1:10'30"8
5 L.C. Bolshaw Triumph 1:10'32"6
6 A.C. Barton Triumph 1:11'29"6
7 Frank Cope Excelsior 1:12'11"0
8 J.C. McVeigh Triumph 1:13'05"8
9 G.A. Northwood Velocette 1:14'07"0
10 J.R. Dulson Velocette 1:15'42"8
Vorige race:
Geen
FIM wereldkampioenschap wegrace
1e seizoen (1949)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1949

Vorige race:
Isle of Man TT 1948
Isle of Man TT Volgende race:
Isle of Man TT 1950