Isle of Man TT 1960
 TT van Man 1960
| ||
|---|---|---|
.svg)
| ||
| Officiële naam | Isle of Man Tourist Trophy | |
| Land | Isle of Man
| |
| Datum | 13 tot 17 juni 1960 | |
| Organisator | ACU | |
| Senior TT (500 cc) | ||
| Snelste ronde | .svg){kind=small} John Surtees
| |
| Eerste | John Surtees
| |
| Tweede | John Hartle
| |
| Derde | Mike Hailwood
| |
| Junior TT (350 cc) | ||
| Snelste ronde | John Surtees
| |
| Eerste | John Hartle
| |
| Tweede | John Surtees
| |
| Derde | Bob McIntyre
| |
| Lightweight TT (250 cc) | ||
| Snelste ronde |  Carlo Ubbiali
| |
| Eerste | .svg){kind=small} Gary Hocking
| |
| Tweede | Carlo Ubbiali
| |
| Derde | Tarquinio Provini
| |
| Ultra-Lightweight TT (125 cc) | ||
| Snelste ronde | Carlo Ubbiali
| |
| Eerste | Carlo Ubbiali
| |
| Tweede | Gary Hocking
| |
| Derde | .svg){kind=small} Luigi Taveri
| |
| Sidecar TT | ||
| Snelste ronde |  Helmut Fath/ Alfred Wohlgemuth
| |
| Eerste | Helmut Fath/ Alfred Wohlgemuth
| |
| Tweede | Pip Harris/ Ray Campbell
| |
| Derde | Charlie Freemand/ Billie Nelson
| |
De Isle of Man TT 1960 was de tweede Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1960. De races werden verreden van 13- tot en met 17 juni op het eiland Man. Opnieuw reden alle WK-klassen op Man, maar voor de 125cc-klasse en de 250cc-klasse was het de openingsrace van het seizoen. De korte Clypse Course, waar voorheen de lichte klassen en de zijspanklasse reden, werd losgelaten: alle klassen reden op de 60km-lange Snaefell Mountain Course.
Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]
Nadat het Honda-team in 1959 met Naomi Taniguchi al bij haar eerste optreden een WK-punt had gescoord, kwam men nu met een groot team naar het eiland Man. Behalve de Japanners Moto Kitano, Sadao Shimazaki, Giichi Suzuki, Teisuke Tanaka en Naomi Taniguchi reden ook de Australiërs Bob Brown (als vervanger van Kenjiro Tanaka) en Tom Phillis voor Honda. Er werden nu punten in twee klassen gescoord. Wat minder opvallend presenteerde een tweede Japanse merk zich: Colleda, de voorloper van Suzuki, stuurde Michio Ichino, Mitsuo Itoh en Toshio Matsumoto om met hun Colleda RT 60 deel te nemen, maar toen Itoh zich tijdens de trainingen blesseerde vond men in Ray Fay een vervanger. MV Agusta won weer alle soloklassen en BMW de zijspanklasse.
Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]
Zeven ronden (425,1 km)
John Surtees leidde de Senior TT van start tot finish en reed een nieuw ronderecord van 104,08 mijl per uur. Met 102,44 mph reed hij ook het eerste racegemiddelde boven de 100 mph. Zijn teamgenoot John Hartle werd op 2½ minuut tweede en de snelste Norton-rijder Mike Hailwood had al 5½ minuut achterstand.
Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | John Surtees |
MV Agusta | 16 |
| 2 | John Hartle |
MV Agusta | 6 |
| Remo Venturi |
MV Agusta | ||
| 4 |  Bob Brown |
Norton | 5 |
| 5 | Mike Hailwood |
Norton | 4 |
| 6 | .svg){kind=small} Paddy Driver |
Norton | 3 |
| Tom Phillis |
Norton | ||
| 8 | Dickie Dale |
Norton | 2 |
 Ladi Richter |
Norton | ||
| 10 |  Fumio Ito |
BMW | 1 |
Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]
Zeven ronden (425,1 km)
John Surtees leidde de Junior TT vier ronden lang, maar viel terug toen zijn derde versnelling uitviel. Daardoor won zijn teamgenoot John Hartle. Surtees wist wel Bob McIntyre op diens door Joe Potts geprepareerde AJS Boy Racer voor te blijven.
Uitslag Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | John Surtees |
MV Agusta | 10 |
| 2 | John Hartle |
MV Agusta | 8 |
| Gary Hocking |
MV Agusta | ||
| 4 |  František Šťastný |
Jawa | 6 |
| 5 | Bob McIntyre |
Potts Special-AJS | 4 |
| 6 | Bob Brown |
Norton | 3 |
| Derek Minter |
Norton | ||
| 8 | Paddy Driver |
Norton | 2 |
| Ralph Rensen |
Norton | ||
| 10 | Bob Anderson |
Norton | 1 |
.svg){kind=small} Frank Perris |
Norton |
Lightweight TT[bewerken | brontekst bewerken]
Vijf ronden (303,7 km)
Met de nieuwe MV Agusta 250 Bicilindrica werden Gary Hocking en Carlo Ubbiali eerste en tweede in de Lightweight TT, voor Tarquinio Provini op de Moto Morini 250 Bialbero. Daarachter volgden de drie spectaculaire viercilinder Honda RC 161's, waarmee Bob Brown als vierde finisher de snelste was. Brown viel in voor de geblesseerde Kenjiro Tanaka, maar had als enige Honda-rijder al eerder op de Mountain Course geracet. Michael O'Rourke, die tijdens de trainingen zowel bij Windy Corner als bij Creg-ny-Baa gevallen was, werd met zijn door Herman Meier geprepareerde Ariel Arrow verdienstelijk zevende. Dickie Dale verving de geblesseerde Ernst Degner bij MZ, maar haalde de finish niet.
Uitslag Lightweight TT[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Conform wedstrijduitslag
Ultra-Lightweight TT[bewerken | brontekst bewerken]
Vier ronden (242,9 km)
In de Ultra-Lightweight TT liet Carlo Ubbiali er geen gras over groeien. Al in de eerste ronde met staande start brak hij het ronderecord en hij won voor stalgenoten Gary Hocking en Luigi Taveri. Bob Anderson werd met de MZ RE 125 van de geblesseerde Ernst Degner vijfde, gevolgd door niet minder dan vijf Honda RC 143's. De Colleda RT 60's scoorden bij hun eerste optreden nog geen punten.
Uitslag Ultra-Lightweight TT[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
|
.svg){kind=small}
Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]
Conform wedstrijduitslag
Sidecar TT[bewerken | brontekst bewerken]
3 ronden (182,2 km)
Florian Camathias was tamelijk onthand na het vertrek van bakkenist Hilmar Cecco. In de Franse Grand Prix had hij gereden met John Chisnell, maar die stapte nu in het zijspan van zijn vaste rijder Bill Beevers. Camathias vond Robert Fiston bereid om zijn taak over te nemen, aanvankelijk met succes, want ze leidden tot de BMW in de laatste ronde stilviel. Camathias wist toch nog vijfde te worden, maar Helmut Fath/Alfred Wohlgemuth wonnen voor Pip Harris/Ray Campbell en Charlie Freeman/Billie Nelson. Dat was een succes voor Norton, temeer omdat de vierde plaats naar Les Wells/William Cook ging. Alwin Ritter, die weer was herenigd met Edwin Blauth, werd zesde ondanks het gemis van zijn rechterbeen, dat hij bij een verkeersongeval verloren had. Max Deubel viel met de ex-Walter Schneider-BMW RS 54 uit. Ook Fritz Scheidegger/Horst Burkhardt kregen pech, maar finishten nog als elfde.
UitslagSidecar TT[bewerken | brontekst bewerken]
|
Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]
Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]
|
Top tien tussenstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos | Coureur | Bakkenist | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Helmut Fath |
Alfred Wohlgemuth |
BMW | 16 |
| 2 | Florian Camathias |
John Chisnell en Robert Fiston |
BMW | 6 |
| Pip Harris |
Ray Campbell |
BMW | ||
| Fritz Scheidegger |
Horst Burkhardt |
BMW | ||
| 5 | Charlie Freeman |
Billie Nelson |
Norton | 4 |
| 6 | Max Deubel |
Horst Höhler |
BMW | 3 |
| Les Wells |
William Cook |
Norton | ||
| 8 | Edgar Strub |
Hilmar Cecco |
BMW | 2 |
| 9 | Alwin Ritter |
Emil Hörner |
BMW | 1 |
 Jo Rogliardo |
Marcel Godillot |
BMW |
Trivia[bewerken | brontekst bewerken]
Schuiven met motoren[bewerken | brontekst bewerken]
In de trainingen waren er veel valpartijen, vooral bij Creg-ny-Baa, Windy Corner, Bungalow en Glen Vine, waardoor een aantal coureurs geblesseerd raakte, zoals Ernst Degner, Mitsuo Itoh, Fron Purslow, Tommy Robb en Kenjiro Tanaka. Dit waren allemaal fabriekscoureurs of gesponsorde rijders en de staleigenaren zagen hun machines wel graag starten:
- Ernst Degner werd bij MZ vervangen door Dickie Dale in de Lightweight TT en door Bob Anderson in de Ultra-Lightweight TT. Dale had ingeschreven met een Benelli 250 Bialbero, die uiteindelijk niet aan de start kwam.
- Mitsuo Itoh werd bij Colleda vervangen door Ray Fay.
- Fron Purslow's NSU ging naar Ralph Rensen.
- Tommy Robb's Ducati werd aangeboden aan Ray Fay, die dit aanbod accepteerde tot hij een nieuw aanbod kreeg om op de Colleda RT 60 van Itoh te rijden, waarna de 125cc-Ducati werd bestuurd door Brian Clark. Robb's 250cc-GMS ging naar Alan Shepherd.
- Kenjiro Tanaka werd bij Honda vervangen door Bob Brown
Prototypen[bewerken | brontekst bewerken]
Tijdens de trainingen verscheen er ook een 250cc-Yamaha, die op privébasis was ingeschreven. Daarom ging het waarschijnlijk niet om een eerste prototype van de Yamaha RD 48, maar om een Yamaha YDS-1-straatmotor. Eddie Crooks trainde met een eerste uitvoering van het Norton-Lowboy frame, maar startte waarschijnlijk met featherbed frames.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
Voetnoten
|
| Vorige race: Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1960 |
FIM wereldkampioenschap wegrace 12e seizoen (1960) |
Volgende race: TT Assen 1960 |
|
| ||
| Vorige race: Isle of Man TT 1959 |
Isle of Man TT | Volgende race: Isle of Man TT 1961 |
· 
· 
· ·