Isle of Man TT 1931

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Man TT van Man 1931
Officiële naam 1931 Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Datum 1931
Organisator ACU
Senior TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmie Simpson
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy "Tim" Hunt
Tweede Vlag van Schotland Jimmie Guthrie
Derde Vlag van Ierland Stanley Woods
Junior TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy "Tim" Hunt
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy "Tim" Hunt
Tweede Vlag van Schotland Jimmie Guthrie
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ernie Nott
Lightweight TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Walker
Tweede Vlag van Ierland Henry Tyrell-Smith
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ted Mellors

De Isle of Man TT 1931 was de twintigste uitvoering van de Isle of Man TT. Ze werd verreden op de Snaefell Mountain Course, een stratencircuit op het eiland Man.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Mijlpalen
1931

Na het succes van Rudge in 1930 sloeg Norton hard terug. De 500cc-Norton CS1 en de 350cc-Norton CJ1 waren door Joe Craig en Arthur Carroll verbeterd (vooral de problemen met het smeersysteem werden opgelost) en heetten nu Norton International Model 30 en Norton International Model 40 en er was een sterk team samengesteld: Stanley Woods, Tim Hunt, Jimmie Simpson en Jimmie Guthrie. Simpson, die in 1924 als eerste sneller dan 60 mph en in 1925 als eerste sneller dan 70 mph had gereden, bracht het ronderecord nu boven 80 mph. Hunt won de Junior én de Senior TT. Rudge won met Graham Walker wel de Lightweight TT met de nieuwe 250 cc versie van de Rudge Ulster. Het aantal deelnemende buitenlandse merken werd steeds groter, met FN, Husqvarna, La Mondiale, Motosacoche, Moto Guzzi en NSU. Dit laatste merk had Walter Moore, de oorspronkelijke ontwerper van de Norton CS1/CJ1, in dienst genomen en verscheen met een heel vergelijkbare machine, de NSU SS 500. Freddie Hicks, winnaar van de Junior TT van 1929, verongelukte bij Union Mills.

Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Men verwachtte een spannende strijd tussen Rudge en Norton, maar dat kwam niet uit. De Nortons waren nu betrouwbaar een veel te sterk om de Rudge-rijders een kans te geven. Jimmie Simpson maakte zijn bijnaam "Unlucky Jim" weer waar: hij reed een recordronde van 80,82 mph, maar viel weer uit. Hij was de eerste die ooit meer dan 60 mph haalde, de eerste die ooit meer dan 70 mph haalde en had nog nooit een race op Man gewonnen. Jimmie Guthrie leidde na de eerste ronde met 1 seconde verschil op Simpson en 17 seconden op Stanley Woods. In de derde ronde reed Simpson zijn recordronde. Hij nam de leiding over, maar viel bij Ballaugh Bridge, waarbij zijn motorfiets in de rivier terecht kwam. Guthrie kwam weer aan de leiding, maar viel in de vijfde ronde bij Governor's Bridge. Hij verloor de leiding aan Percy "Tim" Hunt, maar kon verder rijden en werd tweede.

Uitslag Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy "Tim" Hunt Norton 3:23"28'0 77,90 mph
2 Vlag van Schotland Jimmie Guthrie Norton 3:24"57'0 77,34 mph
3 Vlag van Ierland Stanley Woods Norton 3:27"36'0 76,35 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ernie Nott Rudge 3:28"40'0 72,48 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Walker Rudge 3:34"14'0 73,08 mph
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ted Mellors NSU 3:36"36'0 73,18 mph
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Tyler Raleigh 3:38"18'0 72,61 mph
8 Vlag van Australië Arthur Simcock OK Supreme 3:38"40'0 72,48 mph
9 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jimmy Lind Velocette 3:41"14'0 71,64 mph
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Gleave SGS 3:42"45'0 71,16 mph
11 Jack Williams Rudge 3:45"11'0 70,39 mph
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Leo Davenport Rudge 3:49"03'0 69,20 mph
13 Ginger Wood Rudge 3:51"15'0 68,54 mph

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Crabtree Excelsior
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Dodson Excelsior
Vlag van België J. Fondu La Mondiale-JAP
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wal Handley FN Val[1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Hicks AJS Val (†)
Vlag van Ierland Paddy Johnston Cotton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Simister AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmie Simpson Norton
Vlag van Ierland Henry Tyrell-Smith Rudge
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Tattersall Cotton
Norton International Model 30
NSU SS 500

Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

In de Junior TT had Jimmie Simpson aanvankelijk de leiding. Hij reed de eerste ronde in 30 minuten en 49 seconden en had zes seconden voorsprong op Stanley Woods en achttien seconden op Freddie Hicks. Simpson wist de leiding vijf ronden lang vast te houden, hoewel hij na elke twee ronden moest tanken door problemen met zijn carburateur. Tim Hunt reed een slechte eerste ronde door een loszittende bougiekabel, maar reed in de vierde ronde de snelste ronde. De carburatieproblemen wierpen Simpson verder terug en uiteindelijk werd hij slechts achtste. Hunt won de race voor zijn teamgenoot Jimmie Guthrie en Rudge-rijder Ernie Nott.

Uitslag Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy "Tim" Hunt Norton 3:24"21'0 73,94 mph
2 Vlag van Schotland Jimmie Guthrie Norton 3:27"26'0 72,90 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ernie Nott Rudge 3:33"01'0 72,37 mph
4 Vlag van Ierland Stanley Woods Norton 3:42"01'0 71,39 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Walker Rudge 3:43"19'0 70,98 mph
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Dodson Excelsior 3:47"47'0 69,58 mph
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk A. Mitchell Velocette 3:48"11'0 69,46 mph
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmie Simpson Norton 3:49"30'0 69,06 mph
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Rowley AJS 3:49"32'0 69,05 mph
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ted Mellors New Imperial 3:49"38'0 69,02 mph
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Willis Velocette 3:50"30'0 68,76 mph
12 E. Thomas Velocette 3:51"39'0 68,42 mph
13 Vlag van Italië (1861-1946) Mario Ghersi New Imperial 3:53"37'0 67,85 mph
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Himing AJS 3:54"08'0 67,70 mph
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Simister Velocette 3:54"12'0 67,68 mph
16 F. Renier Velocette 3:56"51'0 66,92 mph
17 L. Higson Rudge 3:57"16'0 66,80 mph
18 D. Brewster Velocette 3:58"52'0 66,35 mph
19 Somerville Sikes Velocette 3:59"53'0 66,07 mph
20 Harry Meageen Velocette 4:11"14'0 63,09 mph
21 Tommy Spann Raleigh 4:14"50'0 62,20 mph

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Vic Anstice Douglas
Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Crabtree Excelsior
Vlag van Verenigd Koninkrijk Leo Davenport Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Gleave SGS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Hicks AJS
Vlag van Ierland Paddy Johnston Cotton
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jimmy Lind Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Longman Velocette
Vlag van Ierland Henry Tyrell-Smith Rudge
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Tattersall Cotton

Lightweight TT[bewerken | brontekst bewerken]

In de winter had Rudge een nieuwe 250cc-racer ontwikkeld, waarmee Graham Walker en Henry Tyrell-Smith de Lightweight TT domineerden. Na twaalf jaar was het de eerste TT-overwinning voor Walker. Toch leek het er lang op dat Ernie Nott, ook op een Rudge, de race zou winnen. In de eerste ronde had hij zelfs een voorsprong van 45 seconden op zijn teamgenoten en in de zesde ronde was dat opgelopen tot vier minuten. In de laatste ronde viel hij aan de voet van de Mountain Mile en hij bereikte de finish als vierde, terwijl hij een beschadigde stoterstang met zijn hand geleidde.

Uitslag Lightweight TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Walker Rudge 3:49"47'0 68,98 mph
2 Vlag van Ierland Henry Tyrell-Smith Rudge 3:52"13'0 68,26 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ted Mellors New Imperial 3:57"08'0 66,84 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ernie Nott Rudge 3:57"34'0 66,72 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Longman OK Supreme 4:00"11'0 65,99 mph
6 Vlag van Italië (1861-1946) Mario Ghersi New Imperial 4:01"33'0 65,62 mph
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk S. Williams New Imperial 4:02"01'0 65,49 mph
8 Vlag van Ierland Paddy Johnston Moto Guzzi 4:05"24'0 64,60 mph
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk C. Needham OK Supreme 4:10"19'0 63,32 mph
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk C. Taylor OK Supreme 4:10"39'0 63,27 mph
11 J. Adams Montgomery 4:20"59'0 60,73 mph
12 G. Boudin CTS 4:23"40'0 60,11 mph
13 R. Duncan Excelsior 4:28"33'0 59,02 mph

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Vic Anstice Excelsior
Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Crabtree Excelsior
Vlag van Verenigd Koninkrijk Leo Davenport New Imperial
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Dodson Excelsior
Vlag van België J. Fondu La Mondiale
Vlag van Italië (1861-1946) Pietro Ghersi Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Gleave Diamond
Vlag van Schotland Jimmie Guthrie OK Supreme
Vlag van Verenigd Koninkrijk George Himing OK Supreme
Vlag van Schotland Jock Porter New Gerrard
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Tattersall CTS