Isle of Man TT 1927

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Man TT van Man 1927
Officiële naam 1927 Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Datum 13 tot 17 juni 1927
Organisator ACU
Senior TT
Snelste ronde Vlag van Ierland Stanley Woods
Eerste Vlag van Canada 1921-1957 Alec Bennett
Tweede Vlag van Schotland Jimmie Guthrie
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Simister
Junior TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Wal Handley
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Dixon
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Willis
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jmmie Simpson
Lightweight TT
Snelste ronde Vlag van Canada 1921-1957 Alec Bennett
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Wal Handley
Tweede Vlag van Italië (1861-1946) Luigi Arcangeli
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Ashby

De Isle of Man TT 1927 was de zestiende uitvoering van de Isle of Man TT. Ze werd verreden op de Snaefell Mountain Course, een stratencircuit op het eiland Man.

Mijlpalen
1927

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De TT van Man van 1927 moest het doen zonder Pietro Ghersi, die tijdens een race in Italië beide benen gebroken had. Achille Varzi, die tot dat moment met Sunbeam was aangetreden, nam zijn plaats in, gesteund door Luigi Arcangeli. In de Lightweight TT kwam ook Mario Ghersi voor Moto Guzzi uit. De Junior TT begon tegen de verwachting in aan interesse te verliezen. HRD zette zelfs geen fabrieksrijders in, maar Freddie Dixon reed er een als privérijder. Tijdens de trainingen kwam Archie Birkin bij Rhencullen om het leven. Tijdens de Lightweight TT kwam John Cooke om het leven door een val bij East Mountain Gate.

De dood van John "Jack" Cooke was een voorbeeld van de slechte bereikbaarheid van de hele Mountain Section. Hij viel om half elf 's ochtends, maar lag bewusteloos op de weg, niet opgemerkt door de marshals. Een andere rijder, Leonard Higson, stopte en trok hem naar de berm. Daarna reed hij door tot hij enkele toeschouwers kon vertellen over het ongeluk en reed toen door naar de Bungalow waar de eerste marshals stonden. Van daaruit ging een groep toeschouwers, waaronder twee artsen en een verpleegster, met een draagbaar en verbandmiddelen onderweg naar Cooke. Ze moeten ten minste drie kilometer hebben gelopen om Cooke te bereiken. Het toegestroomde publiek werd intussen kwaad omdat er maar geen medische hulp kwam. Bij het Creg-ny-Baa Hotel had dr. Rentoul dienst. Hij werd telefonisch op de hoogte gebracht en ging per auto via binnenwegen naar de Bungalow en vandaar uit te voet verder. Onderweg kwam hij de groep verplegers met Cooke op de draagbaar tegen. Cooke werd vanaf de Bungalow met de Snaefell Mountain Railway naar Laxey gebracht en van daaruit met een ambulance naar Nobles Hospital in Douglas. Hij arriveerde daar pas om half drie 's middags, vier uur na zijn ongeval. Later op de dag overleed hij aan zijn verwondingen.

Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Vrijdag 17 juni, zeven ronden (676 km), motorfietsen tot 500 cc

Norton liet Alec Bennett, Joe Craig, Jimmy Shaw en Stanley Woods trainen met de gloednieuwe, door Walter Moore ontwikkelde Norton CS1 met bovenliggende nokkenas. die machine zou de basis vormen voor de latere Norton International, de Norton Manx én de NSU SS 500. De machines werden inderdaad ingezet, maar Craig moest na het startsein eerst zijn vetgeslagen bougie vervangen. Stanley Woods opende met een ronderecord met staande start. De Rudge-rijders deden het naar verwachting goed, hoewel Longman slechts elfde lag en in de tweede ronde uitviel. Freddie Dixon reed aanvankelijk sterk, maar verloor in de vierde ronde zijn schakelpook, waardoor hij ver terugviel. In de vijfde ronde viel Woods uit met een slippende koppeling. Na de zesde ronde leidde Bennett met zeven minuten voorsprong. Achter hem vochten coureurs met vijf verschillende merken. Craig viel in de laatste ronde uit. Alec Bennett won voor Jimmie Guthrie en Tom Simister.

Uitslag Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Canada 1921-1957 Alec Bennett Norton 3:51"42'0 68,41 mph
2 Vlag van Schotland Jimmie Guthrie New Hudson 4:00"03'0 66,02 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Simister Triumph 4:01"03'0 65,75 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmy Shaw Norton 4:04"28'0 64,83 mph
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Walker Sunbeam 4:04"52'0 64,72 mph
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Dixon HRD-JAP 4:06"26'0 64,32 mph
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk O. Langton New Hudson 4:07"29'0 64,04 mph
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Dodson Sunbeam 4:08"23'0 63,77 mph
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Rowley AJS 4:08"40'0 63,74 mph
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk W. Braidwood P&M 4:11"50'0 62,94 mph
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Hough AJS 4:12"14'0 62,84 mph
12 W. Hobbs Triumph 4:17"06'0 61,65 mph
13 Vlag van Ierland Henry Tyrell-Smith Triumph 4:19"52'0 60,99 mph
14 Vlag van Italië (1861-1946) Luigi Arcangeli Moto Guzzi 4:20"13'0 60,91 mph
15 R. Parkinson AJS 4:21"13'0 60,68 mph
16 W. Birch Sunbeam 4:21"36'0 60,59 mph
17 E. Searle Norton 4:27"34'0 59,24 mph
18 N. Black Triumph 4:37"54'0 57,03 mph

Niet gestart[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Archie Birkin McEvoy-JAP Overleden[1]

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Ashby Rudge-Whitworth Motor
H. Brockbank Cotton-JAP Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Bullus New Hudson
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Craig Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Howard R. Davies HRD-JAP Lekkende tank
Vlag van Spanje (1873-1874) I. Faura BSA Motor
Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Langman Scott Motor
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Longman Rudge-Whitworth
E. Mainwaring Scott Vlotter
Ernie Nott Rudge-Whitworth
Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Parker Douglas Motor
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmie Simpson AJS Motor
Tommy Spann Sunbeam
L. Stewart Norton Val
Vlag van Italië (1861-1946) Achille Varzi Moto Guzzi Versnellingsbak
Vlag van Spanje (1873-1874) J. Vidal Norton
Jim Whalley Douglas
Vlag van Ierland Stanley Woods Norton koppeling
Norton CS1

Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Maandag 13 juni, zeven ronden (676 km), motorfietsen tot 350 cc

Na de eerste ronde van de Junior TT ging de elektrische klok die de standen doorgaf stuk, waardoor de rijden en daarmee de posities een tijdje onbekend bleven. In elk geval lag Jimmie Simpson op de tiende plaats en Charlie Dodson en G. Reynard presteerden boven verwachting. In de tweede ronde begon Wal Handley plaatsen goed te maken. Hij reed een ronderecord van 69,18 mph. Hij liep daarbij weg van Freddie Dixon, die ook op snelheid begon te komen. Dodson begon terug te vallen om uiteindelijk in de vijfde ronde op te geven door een totaal vernielde achterband. Handley viel in de vijfde ronde bij Quarterbridge, waardoor Dixon dichterbij kwam, maar na de zesde ronde had Handley bijna zes minuten voorsprong. Tom Bullus, de laatste overgebleven New Hudson-rijder, viel in die ronde uit. Harold Willis en Paddy Johnston begonnen nu de voorste posities in te nemen, maar aan de overwinning van Wal Handley was weinig twijfel. Simpson kende nog wat problemen met zijn ketting en reed in Kirk Michael een hond aan. Een halve ronde voor de finish viel Handley echter uit. Reynard passeerde de finish al eerste, maar toen de tijden doorkwamen bleek Freddie Dixon de race met bijna elf minuten verschil gewonnen te hebben voor Willis en Simpson.

Uitslag Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Freddie Dixon HRD-JAP 3:55"54'0 67,19 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Willis Velocette 4:06"39'0
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmie Simpson AJS 4:08"22'0
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk G. Reynard Royal Enfield 4:08"24'0
5 Vlag van Ierland Paddy Johnston Cotton-JAP 4:10"21'0
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Edwin Twemlow Excelsior-JAP 4:12"19'0
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk C. Barrow Royal Enfield 4:15"23'0
8 Vlag van Zuid-Afrika 1910–1912 Len Cohen AJS 4:18"34'0
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk W. Pearce DOT-JAP 4:21"39'0
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk G. Himing Zenith 4:22"27'0
11 J. Burney Royal Enfield ?
12 W. Colgan Cotton-JAP 4:26"21'0
13 S. Jackson AJS 4:30"46'0
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Twemlow Excelsior-JAP 4:34"28'0
15 J. Wade AJS 4:34"46'0
16 A. Austin BSA 4:36"25'0
17 Tommy Spann Sunbeam 4:38"46'0
18 T. Stewart Royal Enfield 4:41"48'0
19 Vlag van Australië A. Melrose Sunbeam 4:46"34'0
20 S. Gill Calthorpe 5:06"44'0

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada 1921-1957 Alec Bennett Velocette Motor
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Bullus New Hudson
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Dodson Sunbeam Achterband
Vlag van Schotland Jimmie Guthrie New Hudson Benzineleiding
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wal Handley Rex-ACME-Blackburne
Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Horton New Imperial
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Hough AJS Motor
O. Langton New Hudson Gebroken ketting
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Longman Velocette Motor
Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Parker Douglas
Vlag van Schotland Jock Porter New Gerrard Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk George Rowley AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Walker Sunbeam
Rex-ACME-350cc-racer

Lightweight TT[bewerken | brontekst bewerken]

Woensdag 15 juni, zeven ronden (676 km), motorfietsen tot 250 cc

In de vierde ronde reed Alec Bennett een nieuw ronderecord, maar daarna viel hij uit. Wal Handley maakte zijn tegenslag in de Junior TT goed door de Lightweight TT te winnen. Luigi Arcangeli werd de eerste Italiaan die het podium bereikte. Hij deed dat met de Moto Guzzi Monoalbero 250. Leonard Higson werd tiende met een half uur achterstand op Handley. Hij had veel tijd verloren met het regelen van hulp voor de zwaargewonde John Cooke, die in bij East Mountain Gate bewusteloos en onopgemerkt door de organisatie op de weg lag.

Uitslag Lightweight TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wal Handley Rex-ACME-Blackburne 4:10"22'0 63,30 mph
2 Vlag van Italië (1861-1946) Luigi Arcangeli Moto Guzzi 4:18"52'0 61,20 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Ashby OK Supreme 4:19"24'0 61,10 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Crabtree Crabtree-JAP 4:32"32'0
5 Vlag van Italië (1861-1946) Achille Varzi Moto Guzzi 4:35"08'0
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk F. Hall New Imperial 4:35"56'0
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk C. Barrow Royal Enfield 4:36"21'0
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Gleave DOT 4:37"01'0
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Davison Rex-ACME-Blackburne 4:39"26'0
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Leonard Higson Montgomery-JAP 4:41"00'0
11 J. Burney Royal Enfield 4:41"15'0
12 G. Boudin OK Supreme 4:43"22'0
13 Vlag van Engeland Eric Fernihough New Imperial 4:4"48'0
14 T. Stewart Royal Enfield 4:45"54'0
15 S. Jones New Imperial 4:46"05'0
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Horton New Imperial 4:54"27'0
17 J. Robinson New Imperial 4:59"43'0

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada 1921-1957 Alec Bennett OK Supreme
Vlag van Engeland John Cooke DOT Val (†)
Vlag van Italië (1861-1946) Mario Ghersi Moto Guzzi
Vlag van Ierland Paddy Johnston Cotton-JAP
Vlag van Schotland Jock Porter New Gerrard
Vlag van Verenigd Koninkrijk Edwin Twemlow Excelsior-JAP
Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Twemlow Excelsior-JAP