Isle of Man TT 1956

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Man TT van Man 1956 Mountain Course Races
Officiële naam Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Datum 6 tot 8 juni 1956
Organisator ACU
Senior TT (500 cc)
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett
Junior TT (350 cc)
Snelste ronde Vlag van Australië Ken Kavanagh
Eerste Vlag van Australië Ken Kavanagh
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Ennett
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Clubmans Senior TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Bernard Codd
Tweede Ron Jerrard
Derde A. Jenkins
Clubmans Junior TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Bernard Codd
Tweede J. Eckart
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd
TT van Man 1956 Clypse Course Races
Lightweight 250 cc TT
Snelste ronde Vlag van Duitsland Hans Baltisberger
Eerste Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Tweede Vlag van Italië Roberto Colombo
Derde Vlag van Duitsland Hans Baltisberger
Lightweight 125 cc TT
Snelste ronde Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Eerste Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Tweede Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Marcello Cama
Derde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco González
Sidecar TT
Snelste ronde Vlag van Duitsland Wilhelm Noll/Vlag van Duitsland Fritz Cron
Eerste Vlag van Duitsland Fritz Hillebrand/Vlag van Duitsland Manfred Grunwald
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris/Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Boddice/Vlag van Verenigd Koninkrijk William Storr

De Isle of Man TT 1956 was de eerste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1956. De WK-races werden verreden van 6- tot en met 8 juni op het eiland Man. Opnieuw reden alle WK-klassen op Man.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De Lightweight 125 cc TT, de Lightweight 250 cc TT en de Sidecar TT gebruikten de in 1954 in gebruik genomen korte Clypse Course, maar de Clubmans Senior TT en de Clubmans Junior TT keerden na een jaar Clypse Course terug naar de lange Mountain Course, die ook gebruikt werd voor de Senior TT en de Junior TT. Het team van Gilera ontbrak omdat haar toprijders geschorst waren vanwege hun aandeel in of zelfs maar sympathie voor de rijdersstaking tijdens de TT van Assen van 1955. Carlo Ubbiali won twee klassen, net als de amateurrijder Bernard Codd. In de Clubmans Junior TT debuteerde de 20-jarige Alan Shepherd. Tijdens de trainingen voor de Clubmans Senior TT op 11 juni verongelukte de Engelsman David Merridan bij Ballaugh Bridge en tijdens de Clubmans Junior TT op 11 juni verongelukte de Welshman Peter Kirkham bij Water Works Corner.

Hoofdraces[bewerken | brontekst bewerken]

Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Nu Gilera ontbrak kon MV Agusta haar eerste overwinning in de Senior TT scoren met de pas 22-jarige John Surtees, die in de training nog een MV Agusta 500 4C had afgeschreven toen hij op Creg Willey's Hill een koe aanreed. Hij won met ruim anderhalve minuut voorsprong. Tweede rijder Umberto Masetti was niet aanwezig en daarom konden de Britse Nortons toch nog een aantal ereplaatsen bezetten, met John Hartle op de tweede- en Jack Brett op de derde plaats. Walter Zeller reed de BMW RS 54 naar de vierde plaats.

Uitslag Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 2:44"05'8 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton 2:45"36'6 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton 2:46"54'2 4
4 Vlag van Duitsland Walter Zeller BMW 2:47"22'2 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Moto Guzzi 2:47"28'6 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Ennett Matchless 2:50"40'4 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Trow Norton 2:53"27'8
8 Vlag van Nieuw-Zeeland Gavin Dunlop Matchless 2:54"03'6
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Salt Norton 2:54"19'2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Chapman Norton 2:54"43'2
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Rensen Norton 2:56"28'8
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Michael O'Rourke Norton 2:56"38'2
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Costain Norton 2:57"20'2
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Matchless 2:57"30'2
15 Vlag van Canada 1921-1957 Gerald Robarts Norton 2:57"54'2
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Fox Norton 2:58"11'0
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Plews Norton 2:58"41'2
18 Vlag van Nieuw-Zeeland Fred Cook Matchless 2:59"02'4
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Carter Norton 2:59"26'0
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Christian Matchless 3:00"09'2
23 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick Norton 3:02"22'6
37 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Eddie Grant Norton 3:16"57'2

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Keith Bryen Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Tanner Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Shepherd Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland Paul Fahey Matchless
Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy Matchless

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Gerold Klinger BMW
Vlag van Australië Bob Brown Matchless Geschorst[1]
Vlag van België Auguste Goffin Norton
Vlag van Duitsland Ernst Hiller BMW
Vlag van Frankrijk Pierre Monneret Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera Geschorst[1]
Vlag van Ierland Reg Armstrong Gilera
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera
Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta
Vlag van Italië Libero Liberati Gilera
Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wilfred Herron Norton

Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

In de Junior TT debuteerde de nieuwe MV Agusta 350 4C, met John Surtees in het zadel. De eerste vijf ronden ging Bill Lomas aan de leiding, maar toen hij bij Guthrie's Memorial stilviel nam Surtees de leiding over met minder dan een seconde voorsprong op Ken Kavanagh. Surtees viel echter bij Stonebreakers Hut zonder brandstof stil en zo kon Kavanagh een ruime overwinning boeken, ruim 4½ minuut sneller dan Derek Ennett met de AJS 7R en John Hartle met de Norton 40M. Cecil Sandford reed de DKW RM 350 naar de vierde plaats. DKW had haar Duitse rijders niet naar het eiland Man gestuurd. Surtees bereikte de finish als vijfde met benzine die hij van een toeschouwer had gekregen, maar werd gediskwalificeerd.

Uitslag Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi 2:57"29'4 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Ennett AJS 3:02"07'4 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton 3:04"48'6 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford DKW 3:03"48'8 3
5 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Eddie Grant Norton 3:07"44'0 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Trow Norton 3:08"40'8 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Powell AJS 3:09"16'0
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris AJS 3:09"40'8
9 Vlag van Italië Duilio Agostini Moto Guzzi 3:10"52'6
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Shepherd Norton 3:10"58'6
11 Vlag van Australië Keith Bryen Norton 3:11"00'6
12 Vlag van Nieuw-Zeeland Gavin Dunlop AJS 3:11"45'6
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick Norton 3:11"46'0
14 Vlag van Nieuw-Zeeland Fred Cook AJS 3:12"06'2
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Rensen Norton 3:12"18'6
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Carter Norton 3:13"41'2
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Salt Norton 3:12"56'0
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi 3:14"34'4
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Fay BSA 3:15"21'0
20 Vlag van Zweden Olle Nygren AJS 3:16"09'4

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Eric Hinton Norton
Vlag van Duitsland Hans Baltisberger NSU
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton

Gediskwalificeerd[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta hulp van toeschouwer

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Bob Brown AJS Geschorst[1]
Vlag van Duitsland August Hobl DKW
Vlag van Duitsland Hans Bartl DKW
Vlag van Duitsland Karl Hofmann DKW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Matthews Norton Geschorst[1]
Vlag van Italië Libero Liberati Gilera Geen machine[2]
Vlag van Italië Roberto Colombo MV Agusta
Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta
Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy AJS

Lightweight 250 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

Carlo Ubbiali scoorde altijd goed op het eiland Man en dat was nu niet anders. Toch moest hij een flink gevecht leveren tegen Sammy Miller met de NSU en zijn teamgenoot Luigi Taveri. Miller viel echter bij Creg-ny-Baa uit en Taveri kwam bij Governor's Bridge ten val. Nu werd Roberto Colombo tweede, maar op ruime achterstand. Hans Baltisberger werd met de NSU Sportmax-productieracer derde.

Uitslag Lightweight 250 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 1:26"54'0 8
2 Vlag van Italië Roberto Colombo MV Agusta 1:29"02'6 6
3 Vlag van Duitsland Hans Baltisberger NSU 1:29"24'6 4
4 Vlag van Duitsland Horst Kassner NSU 1:29"27'6 3
5 Vlag van Tsjechië František Bartoš ČZ 1:32"05'5 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi 1:32"20'6 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Carter RDS-Norton 1:35"26'2
8 A. Jones Norton 1:36"10'6
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Cope Norton 1:38"45'2
10 W. Webb Moto Guzzi 1:43"30'2

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Maddrick Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Webster MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Mondial
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Sammy Miller NSU

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Bob Brown NSU Geschorst[1]
Vlag van Zwitserland Maurice Büla NSU
Vlag van Tsjechië Jirí Košt'ír ČZ
Vlag van Duitsland Roland Heck NSU
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Bayle NSU
Vlag van Italië Alano Montanari Moto Guzzi
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta
Vlag van Nederland Kees Koster NSU
Vlag van Nederland Lo Simons NSU
Vlag van Nieuw-Zeeland Bob Coleman NSU

Lightweight 125 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

In de Lightweight 250 cc TT had Carlo Ubbiali aanvankelijk nog strijd moeten leveren om te winnen, maar in de Lightweight 125 cc TT was daar geen sprake van. Zijn belangrijkste concurrent, teamgenoot Roberto Colombo, viel uit en Ubbiali won met ruim vijf minuten voorsprong op Marcello Cama. Diens tweede plaats, de derde plaats van Francisco González en de vierde plaats van Enrico Sirera betekenden wel een groot succes voor Montesa én de tweetaktmotor. Slechts 9 van de 22 deelnemers haalden de finish, en de gefinishte viertaktrijders hadden ook niet de snelste machines,: Mondial 125 Monoalbero's en MV Agusta 125 Monoalbero's.

Uitslag Lightweight 125 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 1:24"16'8 8
2 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Marcello Cama Montesa 1:29"19'2 6
3 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco González Montesa 1:35"18'8 4
4 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Enrico Sirera Montesa 1:35"23'8 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick LEF 1:35"23'8 2
6 Vlag van Tsjechië Václav Parus ČZ 1:37"24'0 1
7 D. Allen Mondial 1:38"18'4
8 D. Edlin MV Agusta 1:39"45'0
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Cope MV Agusta 1:44"18'6

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Tsjechië František Bartoš ČZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Maddrick MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Webster MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Mondial
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Fox MV Agusta
Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Montesa
Vlag van Italië Roberto Colombo MV Agusta

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta
Vlag van Duitsland August Hobl DKW
Vlag van Duitsland Karl Hofmann DKW
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco González Montesa
Vlag van Frankrijk Pierre Monneret Gilera
Vlag van Italië Fortunato Libanori MV Agusta
Vlag van Italië Renato Sartori Mondial
Vlag van Italië Romolo Ferri Gilera
Vlag van Italië Sandro Artusi Ducati
Vlag van Italië Tarquinio Provini Mondial

Sidecar TT[bewerken | brontekst bewerken]

Al vanaf de start leek het duidelijk dat BMW de Sidecar TT zou controleren, toen Wilhelm Noll/Fritz Cron, Fritz Hillebrand/Manfred Grunwald en de winnaars van 1955 Walter Schneider/Hans Strauß om de leiding vochten. Noll/Cron en Schneider/Strauß vielen echter uit, net als de Belg Jack Wijns die mogelijk met schrijver Mick Woollett als bakkenist aantrad. Hillebrand/Grunwald grepen drie ronden voor de finish de leiding en wonnen met anderhalve minuut voorsprong op Pip Harris/Ray Campbell en Bill Boddice/William "Wally" Storr werden derde.

Uitslag Sidecar TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Fritz Hillebrand Vlag van Duitsland Manfred Grunwald BMW 1:23"12'2 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell Norton 1:24"47'8 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk William Storr Norton 1:26"19'2 4
4 Vlag van Australië Bob Mitchell Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Bliss Norton 1:27"16'8 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Beeton Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt Norton 1:28"53'6 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ernie Walker Vlag van Verenigd Koninkrijk Dun Roberts Norton 1:28"59'4 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Hanks E. Dorman Matchless 1:31"48'0
8 A. Young A. Partridge Norton 1:32"14'0
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Beevers Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeff Mundy Norton 1:32"42'0
10 L. Taylor F. Glover Norton 1:33"05'4
11 P. Woollett M. Candy Norton 1:34"00'0
12 A. Skein D. Overall Norton 1:37"08'2
13 V. Rowlands D. Alcock Norton 1:38"27'2
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Taylor Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Taylor Norton 1:39"32'8
15 C. Curchod Onbekend Norton 1:40"10'8

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van België Jack Wijns Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Woollett? BMW
Vlag van Duitsland Walter Schneider Vlag van Duitsland Hans Strauß BMW
Vlag van Duitsland Wilhelm Noll Vlag van Duitsland Fritz Cron BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben Norton

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Zwitserland Maurice Büla BMW
Vlag van Duitsland Helmut Fath Vlag van Duitsland Emil Ohr BMW
Vlag van Duitsland Loni Neußner Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW
Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Duitsland Inge Stoll-Laforge BMW
Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Rossano Milani Gilera

Overige races[bewerken | brontekst bewerken]

De Clubman-races voor amateurs waren nu definitief het domein van de BSA Gold Stars, zowel in 500- als in 350cc-uitvoering. Bernard Codd, die eigenlijk aan de Junior- en de Senior TT had willen deelnemen maar zijn Norton Manx's te laat kreeg, won beide races met Gold Stars.

Clubmans Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag Clubmans Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bernard Codd BSA 1:18"40'6
2 Ron Jerrard BSA 1:19"46'8
3 A. Jenkins BSA 1:21"22'4
4 Fred Wallis BSA 1:21"24'2
5 D. Smart BSA 1:23"15'0
6 G. Coobes BSA 1:24"04'8
7 John Hurlestone Triumph 1:24"13'4
8 W. Hill BSA 1:24"36'4
9 B. Newman BSA 1:24"45'2
10 D. Andrews BSA 1:24"56'4
11 Ray Preece BSA 1:25"08'2
12 D. Hagan BSA 1:25"34'4
13 A. Mustard BSA 1:25"43'0
14 P. Alexander BSA 1:25"57'6
15 Ned Minihan BSA 1:26"15'4
16 M. Candy BSA 1:26"27'4
17 D. Howe BSA 1:26"42'0
18 L. Hawkins BSA 1:26"50'4
19 P. Hyde Triumph 1:27"56'6
20 W. Gillingham Triumph 1:28"38'4

Clubmans Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag Clubmans Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bernard Codd BSA 1:22"48'4
2 J. Eckart BSA 1:23"30'0
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd BSA 1:25"43'2
4 E. Unwin BSA 1:26"08'0
5 D. Jervis BSA 1:26"08'8
6 J. Morton BSA 1:24"21'2
7 J. Coates BSA 1:26"44'4
8 N. Robertson BSA 1:27"30'6
9 K. James BSA 1:27"39'6
10 Denis Pratt BSA 1:27"52'8
11 R. Thompson BSA 1:28"04'6
12 George Bell BSA 1:28"04'8
13 S. Orson BSA 1:28"28'8
14 Craig McLean BSA 1:28"35'6
15 E. Davies BSA 1:28"38'4
16 C. Moram BSA 1:28"47'0
17 G. Borland BSA 1:29"23'0
18 R. Sutcliffe BSA 1:29"29'8
19 D. Thompson BSA 1:29"35'8
20 D. Nourish BSA 1:29"37'6

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Kirkham BSA Val (†)
Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1955
FIM wereldkampioenschap wegrace
8e seizoen (1956)
Volgende race:
TT Assen 1956

Vorige race:
Isle of Man TT 1955
Isle of Man TT Volgende race:
Isle of Man TT 1957