Isle of Man TT 1963

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Man TT van Man 1963
Officiële naam Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Datum 10 tot 14 juni 1963
Organisator ACU
Senior TT (500 cc)
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Junior TT (350 cc)
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Derde Vlag van Tsjechië František Šťastný
Lightweight 250 TT
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Japan Fumio Ito
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith
Lightweight 125 TT
Snelste ronde Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Eerste Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Tweede Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris
Derde Vlag van Duitsland Ernst Degner
50 cc TT
Snelste ronde Vlag van Duitsland Ernst Degner
Eerste Vlag van Japan Mitsuo Itoh
Tweede Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Derde Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt
Sidecar TT
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Florian Camathias/Vlag van Zwitserland Alfred Herzig
Eerste Vlag van Zwitserland Florian Camathias/Vlag van Zwitserland Alfred Herzig
Tweede Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger/Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Birch/Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Birch

De Isle of Man TT 1963 was de vierde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1963. De races werden verreden van 10 tot en met 14 juni op het eiland Man. Alle klassen kwamen aan de start; voor de 500cc-klasse was het de seizoensopening.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

In 1963 werden door het bedrijf Shell-Mex and BP fondsen vrijgemaakt voor de huur van een helikopter die een arts naar de plaats van een ongeluk kon vervoeren en eventueel ook een patiënt naar het ziekenhuis kon brengen. Omdat de TT van Man de opening van het 500cc-seizoen was, volgde hier het debuut van het Gilera-team van oud-coureur Geoff Duke, Scuderia Duke. Ook Yamaha kwam voor het eerst naar Europa met de 250cc-RD 56. Mitsuo Itoh werd de eerste Japanse coureur die een race in de TT won. Na het succes in 1962 werd de 50 cc TT met een ronde uitgebreid.

Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Vrijdag 14 juni, zes ronden (364 km)

Men had uitgezien naar het debuut van de Scuderia Duke-Gilera's, maar Mike Hailwood bleek met zijn MV Agusta 500 4C veel te snel voor John Hartle en Phil Read. Hailwood reed een nieuw ronderecord (106,41 mijl per uur).

Uitslag Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 2:09"48'4 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Duke-Gilera 2:11"01'8 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Duke-Gilera 2:15"42'2 4
4 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless 2:16"48'8 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton 2:20"09'0 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton 2:20"11'2 1
7 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Matchless 2:20"47'6
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Matchless 2:21"19'4
9 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton 2:21"25'2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ellis Boyce Norton 2:22"03"4
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Setchell Norton 2:22"50'0
12 Vlag van Nieuw-Zeeland Morry Low Matchless 2:24"07'0
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Mizen Norton 2:24"07'2
14 Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton 2:25"00'2
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Michael McStay Norton 2:26"02'2
16 Vlag van Zwitserland Roland Föll Matchless 2:26"10'0
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman Matchless 2:27"26'8
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Louis Carr Matchless 2:28"25'2
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billy McCosh Matchless 2:28"52'8
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Lee Matchless 2:28"59'6
23 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton 2:29"51'4

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless
Vlag van Zweden Bosse Granath Matchless

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Benedicto Caldarella Matchless [1]
Vlag van Argentinië Fabián Villavelran Norton [1]
Vlag van Argentinië Jorge Kissling Norton [1]
Vlag van Argentinië Victorio Minguzzi Matchless [1]
Vlag van Oostenrijk Ladi Richter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Duke-Gilera Blessure
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Vernon Cottle Norton
Vlag van Italië Vasco Loro Norton
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB
Vlag van Uruguay Horacio Costas Norton [1]

Top zes tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Conform wedstrijduitslag

Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Jim Redman's Honda RC 171 dateerde feitelijk van 1962, maar was nog steeds goed voor de overwinning. Dat gaf ook wel de armoede in de 350cc-klasse aan. De Gilera 350 4C van tweede man John Hartle dateerde uit 1957.

Vrijdag 14 juni, zes ronden (364 km)

In de Junior TT ontstond een flink gevecht tussen Jim Redman (Honda RC 171), Phil Read (Duke-Gilera 350 4C) en Mike Hailwood (MV Agusta 350 4C), maar Read viel aan het einde van de tweede ronde stil en Hailwood in de vierde ronde. Daardoor won Redman toch nog gemakkelijk met bijna zeven minuten voorsprong op Duke-Gilera-rijder John Hartle, wiens machine op drie cilinders liep, en František Šťastný met de tweecilinder Jawa.

Uitslag Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 2:23"08'2 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Duke-Gilera 2:29"58'2 6
3 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa 2:31"20'6 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Mizen AJS 2:31"31'8 3
5 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton 2:32"01'8 2
6 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS 2:35"05'4 1
7 Vlag van Nieuw-Zeeland Morry Low AJS 2:35"38'4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman AJS 2:38"37'6
9 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver AJS 2:39"41'8
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ellis Boyce Norton 2:41"40'8
11 D. Watson Norton 2:42"12'6
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Setchell Norton 2:44"03'4
13 Alan Carlsson AJS 2:45"13'0
14 G. Saward Norton 2:45"16'2
15 J. Buxton Norton 2:46"03'2
16 Vlag van Australië Dennis Fry Norton 2:46"55'4
17 Vlag van Canada 1957-1965 Don Haddow AJS 2:47"02'8
18 D. Barnacle AJS 2:48"17'4
19 H. Rayner AJS 2:49"17'6
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Hobson AJS 2:49"46'0
21 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton 2:50"18'0
22 Vlag van Italië Alberto Pagani RD-Norton 2:49"46'0
28 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey AJS 2:54"56'6

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Duke-Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
Vlag van Zweden Bosse Granath AJS
Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa
Vlag van Tsjechië Pavel Slavíček Jawa
Vlag van Finland Veikko Sulasaari Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Ireland Norton
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Remo Venturi Bianchi
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 16
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Duke-Gilera 6
Vlag van Italië Remo Venturi Bianchi
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Duke-Gilera 4
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
6 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Mizen AJS
8 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton 2
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
10 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton

Lightweight 250 TT[bewerken | brontekst bewerken]

De Yamaha RD 56 debuteerde op Man.

Maandag 10 juni, 6 ronden (364 km)

Het debuut van de Yamaha RD 56 tweecilinder tweetakt was indrukwekkend. Fumio Ito, die nog nooit op het eiland Man gereden had, ging een heftige strijd aan met Jim Redman op de Honda RC 163. Redman won, Ito werd tweede en Bill Smith, voor de gelegenheid ook uitgerust met een Honda, werd derde voor Hiroshi Hasegawa met de tweede RD 56.

Uitslag Lightweight 250 TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 2:23"13'2 8
2 Vlag van Japan Fumio Ito Yamaha 2:23"40'4 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda 2:29"05'2 4
4 Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa Yamaha 2:33"41'4 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 2:44"10'2 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Kidson Cotton-Moto Guzzi 2:44"10'6 1
7 Vlag van Ierland Jack Isherwood NSU 2:45"54'2
8 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Alan Harris Greeves 2:46"44'8
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Bultaco 2:47"44'4
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Gallagher Velocette 2:51"00'0
11 R. Du Pont Aermacchi 2:51"32'0
12 Bill Robertson Aermacchi 2:54"54'0
13 George Plenderleith Honda 2:59"20'0
14 K. Martin Bultaco 3:01"16'2
15 D. Gallagher Ducati 3:01"26'4
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Albert Moule Ariel 3:03"42'6
17 Chris Goosen Bultaco 3:08"09'0
18 W. Brock Honda 3:11"45'2

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Barry Smith Greeves
Vlag van Australië Jack Findlay DMW
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Vlag van Zwitserland Roland Föll Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Anderson Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent REG
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Benelli
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda
Vlag van Japan Yoshikazu Sunako Yamaha

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Ivan Schumann NSU [1]
Vlag van Argentinië Raúl Kissling NSU [1]
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina CZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli
Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini
Vlag van Italië Umberto Masetti Morini [1]
Vlag van Japan Isamu Kasuya Honda
Vlag van Nederland Cas Swart Honda
Vlag van Uruguay Carlos Marfetan Parilla [1]

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 18
2 Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini 16
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 12
4 Vlag van Japan Fumio Ito Yamaha 6
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda 4
6 Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli 3
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda
Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa Yamaha
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ 2
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda

Lightweigt 125 TT[bewerken | brontekst bewerken]

In de Lightweight 125 TT kwam een groot aantal van deze Honda CR 93-productieracers aan de start. Honda gaf deze machine op voor 16,5 pk, maar handige tuners konden er 20 tot 22 pk uit halen. De RC 143-fabrieksracer leverde 24 pk en de Suzuki RT 63-fabrieksracer leverde 26 pk.

Woensdag 12 juni, drie ronden (182 km)

In de Lightweight 125 TT barstte de strijd tussen de twee- en viertaktmotoren echt los. Hugh Anderson won met de tweetakt-Suzuki RT 63 voor zijn teamgenoten Frank Perris en Ernst Degner, die slechts 0,7 seconde na elkaar finishten. Toen pas kwam kampioenschapleider Luigi Taveri met de viertakt-Honda RC 145 over de lijn. Overigens hadden in deze klasse de privérijders de Honda CR 93-toonbankracer ontdekt.

Uitslag Lightweight 125 TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 1:16"05'0 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Suzuki 1:17"25'0 6
3 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 1:17"31'6 4
4 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 1:18"05'0 3
5 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Suzuki 1:18"42'8 2
6 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 1:18"44'6 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 1:20"01'0
8 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 1:20"06'2
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda 1:23"59'8
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Dickinson Honda 1:24"15'0
11 C. Ward Honda 1:25"36'8
12 Eddy Johnson Honda 1:25"59'0
13 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco González Bultaco 1:26"39'2
14 Vlag van Duitsland Walter Scheimann Honda 1:26"42'2
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Tohatsu 1:27"37'8
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Dugdale Honda 1:27"50'0
17 Roy Boughey Bultaco 1:28"18'6
18 Vlag van Nieuw-Zeeland Morry Low Bultaco 1:29"30'2
19 L. Allen Bultaco 1:29"42'2
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Bultaco 1:30"56'8
21 Vlag van Australië Jack Ahearn Ducati 1:32"54'4

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Bultaco
Vlag van Zwitserland Roland Föll Ducati
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Bultaco

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Alberto Gómez Zanella [1]
Vlag van Argentinië Aldo Caldarella Bultaco [1]
Vlag van Argentinië Héctor Pochettino Bultaco [1]
Vlag van Argentinië Horacio Maffia Ducati [1]
Vlag van Argentinië Juan Carlos Salatino Zanella [1]
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina CZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Inchley EMC
Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Bultaco
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Honda
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 22
2 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 18
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 13
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki
5 Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki 9
6 Vlag van Hongarije László Szabó MZ 4
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Inchley EMC 3
8 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco González Bultaco 2
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Suzuki

50 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

Honda zette geen fabrieksracers in, maar Ian Plumridge reed een Honda CR 110-productieracer naar de zesde plaats.

Woensdag 12 juni, drie ronden (182 km)

Mitsuo Itoh schreef geschiedenis door de eerste Japanner te worden die een TT-race won. Dat kon pas nadat zijn teamleider Ernst Degner in de laatste ronde uitviel. Hugh Anderson was in gevecht met Kreidler-rijder Hans Georg Anscheidt. Anderson werd tweede en Anscheidt derde.

Uitslag 50 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki 1:26"10'6 8
2 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 1:26"37'4 6
3 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Kreidler 1:26"42'0 4
4 Vlag van Japan Isao Morishita Suzuki 1:27"16'2 3
5 Vlag van Japan Michio Ichino Suzuki 1:29"07'6 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Plumridge Honda[2] 1:44"46'4 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Sheene Special[3] 1:51"07'2
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Simmonds Tohatsu 2:05"44'0

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Suzuki
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Tohatsu
Vlag van Italië Alberto Pagani Kreidler

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Karaber Samardjian Suzuki [1]
Vlag van Argentinië Raúl Kissling Kreidler [1]
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda Teambeleid[4]
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) César Gracia Ducson
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Maria Busquets Derbi
Vlag van Finland Matti Salonen Prykija
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Kreidler
Vlag van Japan Sadao Shimazaki Honda Teambeleid[4]
Vlag van Japan Shunkishi Masuda Suzuki
Vlag van Uruguay Gastón Biscia Suzuki [1]

Top tien tussenstand 50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Kreidler 23
2 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 20
3 Vlag van Japan Isao Morishita Suzuki 12
4 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 10
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki
6 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Maria Busquets Derbi 7
Vlag van Japan Michio Ichino Suzuki
8 Vlag van Italië Alberto Pagani Kreidler 3
9 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Kreidler 2
10 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) César Gracia Ducson 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Plumridge Honda

Sidecar TT[bewerken | brontekst bewerken]

Maandag 10 juni, drie ronden (182 km)

Florian Camathias nam in de tweede ronde de leiding over van Fritz Scheidegger en won uiteindelijk met 38 seconden voorsprong. Max Deubel kwam als leider in de WK-stand naar Man, maar werd met invaller-bakkenist Barry Dungsworth slechts achtste.

UitslagSidecar TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Zwitserland Alfred Herzig FCS 1:16"51'0 8
2 Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson BMW 1:17"29'2 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Birch Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Birch BMW 1:21"17'6 4
4 Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW 1:22"05'4 3
5 Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Beno Heim BMW 1:22"16'0 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings Matchless 1:23"19'8 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Owen Greenwood Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Fairbrother Matchless 1:25"44'4
8 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Dungsworth BMW 1:26"04'6
9 T. Jackson J. Hartill BMW 1:27"37'2
10 E. Sanders H. Eastwick BMW 1:28"55'0

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Walter Popp BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Boddice T. Harrison Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Freeman Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk Keith Scott BSA
Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell BMW

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Claude Lambert Vlag van Zwitserland Gottfried Rüfenacht (†) BMW Blessure/overlijden[5]
Vlag van Duitsland Ferdinand Breu Vlag van Duitsland Hans Gösch BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Beeton Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Bulgin BMW

Top tien tussenstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Pnt
1 Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Zwitserland Alfred Herzig FCS 20
2 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Emil Hörner / Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Dungsworth BMW 14
3 Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW 9
4 Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Beno Heim BMW 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Birch Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Birch BMW 7
6 Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson BMW 6
7 Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Alfred Leissing / Vlag van Duitsland Walter Popp BMW 3
8 Vlag van Duitsland Ferdinand Breu Vlag van Duitsland Hans Gösch BMW 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings Matchless
10 Vlag van Zwitserland Claude Lambert Vlag van Zwitserland Gottfried Rüfenacht BMW 1
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1963
FIM wereldkampioenschap wegrace
15e seizoen (1963)
Volgende race:
TT Assen 1963

Vorige race:
Isle of Man TT 1962
Isle of Man TT Volgende race:
Isle of Man TT 1964