Ulster Grand Prix 1966

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix 1966
Land Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Datum 20 augustus 1966
Organisator FIM / ACU
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Tsjechië František Šťastný
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Gyula Marsovszky
Derde Vlag van Australië Kevin Cass
125 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans
Eerste Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read

De Ulster Grand Prix 1966 was de negende Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1966. De races werden verreden op zaterdag 20 augustus 1966 op het Dundrod Circuit, een stratencircuit in County Antrim. De 50cc-klasse en de zijspanklasse kwamen niet aan de start. De wereldtitel in de 250cc-klasse was al beslist. De wereldtitels in de 125cc-klasse en de 350cc-klasse werden hier beslist.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Men verwachtte in Ulster de terugkeer van Jim Redman, die al twee wedstrijden had gewonnen, net als Giacomo Agostini. Redman had in de Belgische Grand Prix een arm gebroken. Mike Hailwood had nog maar één race gewonnen, maar was geweldig in vorm en gedreven om drie wereldtitels te pakken. Met nog drie wedstrijden te gaan konden zij alle drie nog 500cc-wereldkampioen worden. In Ulster won Hailwood zijn tweede wedstrijd, terwijl Redman nog steeds niet verscheen. Agostini finishte met 1½ minuut achterstand en de rest van het veld werd op minstens een ronde gereden. De beste van de rest was weer František Šťastný.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 1:05"00'4 8
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta +1"29'4 6
3 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa-ČZ +1 ronde 4
4 Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless +1 ronde 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton +1 ronde 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams AJS +1 ronde 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Selwyn Griffiths Matchless
8 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless
9 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa-ČZ
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billy McCosh Matchless
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob Fitton Norton
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Matchless
13 Vlag van Australië Kel Carruthers Norton
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Scully Norton
15 Vlag van Australië Len Atlee Norton
16 Vlag van Zwitserland Ernst Weiss Matchless
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Lee Matchless
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Gallagher Matchless
19 Vlag van Australië Thomas Gill Matchless
20 Vlag van Australië Jack Saunders Matchless

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië David Johnson Norton
Vlag van Australië John Dodds Norton
Vlag van Australië Ron Wilson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Gutrie Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Croxford Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Davy Crawford Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Griff Jenkins Dunstall-Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmy Jones Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Denty Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Blanchard Seeley-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Norbert Reid Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Robert Graham AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Wood Norton
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Owen Howard Matchless

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Eduard Lenz Matchless
Vlag van Australië Eric Hinton Norton
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
Vlag van Australië Malcolm Stanton Norton
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Mawby Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Young Métisse-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Chandler Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Matchless
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda Blessure[1]

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 34 (40)
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 22
3 Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless 17
4 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 16
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa-ČZ
6 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless 13
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Matchless 11
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Chandler Matchless 4
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Norton 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Young Matchless / Métisse-Matchless

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Na de Ulster Grand Prix was Mike Hailwood wereldkampioen in twee klassen.

De 350cc-Ulster Grand Prix startte in de regen. Giacomo Agostini leidde na de eerste ronde, maar Mike Hailwood haalde hem in en liep ook nog behoorlijk ver weg. De rest van het veld maakte nog eens pijnlijk duidelijk hoe slecht het gesteld was met de 350cc-klasse. Na Agostini finishte met een ronde achterstand Tommy Robb, niet met een 350cc-machine, maar met een licht opgeboorde 250cc-Bultaco. Hailwood had met deze overwinning zijn zevende wereldtitel zeker gesteld.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 8
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco 4
4 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Norton 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton 1

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa-ČZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha Blessure[2]
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda Blessure[1]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
Vlag van Australië Kel Carruthers Norton
Vlag van Tsjechië František Boček ČZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Blanchard Seeley-AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham AJS
Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi
Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi
Vlag van Italië Tarquinio Provini Benelli
Vlag van Japan Kenzo Muromachi Honda
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda
Vlag van Zweden Kent Andersson Husqvarna
Vlag van Verenigde Staten Byron Black Honda

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 48 wereldkampioen
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 32
3 Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi 11
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa / Jawa-ČZ
Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa
6 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ 10
7 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda 7
8 Vlag van Italië Tarquinio Provini Benelli 6
9 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton 5
10 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

De 250cc-race in Ulster werd min of meer een aanfluiting: Voor Honda startte alleen Stuart Graham omdat de titel van Mike Hailwood al binnen was en de Yamaha's vielen allemaal uit. Daardoor konden mindere coureurs en merken hun slag slaan, met name Bultaco dat alle podiumplaatsen bezette. Ginger Molloy won vóór Gyula Marsovszky en Kevin Cass.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco 1:16"31'0 8
2 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Bultaco 6
3 Vlag van Australië Kevin Cass Bultaco 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Selwyn Griffiths Royal Enfield 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Curry Honda 2
6 Vlag van Australië Len Atlee Cotton 1

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Honda

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha Blessure[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ Blessure[4]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda Teambeleid
Vlag van Japan Akiyasu Motohashi Yamaha
Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa Yamaha
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda Blessure[1]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Findlay Bultaco
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Duitsland Günter Beer Honda
Vlag van Frankrijk Daniel Lhéraud Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Inchley Bultaco-Villiers
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco
Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Aermacchi
Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda
Vlag van Zweden Kent Andersson Husqvarna

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 56 (64) wereldkampioen
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 28
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 20
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ 18
5 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha 9
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Honda
8 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa 8
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Bultaco
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

De Yamaha RA 31-viercilinder was nog niet opgewassen tegen de...
...Honda RC 149-vijfcilinder

Yamaha stuurde op het laatste moment de nieuwe 125cc-RA 31 viercilinders naar Ulster, maar Bill Ivy kon er niet mee starten omdat hij nog niet fit was. Luigi Taveri won en Ralph Bryans werd zelfs tweede. Phil Read reed de RA 31 naar de derde plaats, maar de 125cc-wereldtitel was nu definitief in handen van Luigi Taveri en Honda.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 52"51'6 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda + 4'4 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha + 28'4 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Yamaha + 48'8 3
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki + 1 ronde 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Suzuki + 1 ronde 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha Blessure[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha
Vlag van Duitse Democratische Republiek Friedhelm Kohlar MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hartmut Bischoff MZ
Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki
Vlag van Duitsland Herbert Mann MZ
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Honda
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Medrano Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams EMC
Vlag van Italië Francesco Villa Montesa
Vlag van Japan Akiyasu Motohashi Yamaha
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki
Vlag van Japan Yasuharu Yuzawa Yamaha
Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 44 (50) wereldkampioen
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda 27
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 26
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha 24
5 Vlag van Australië Hugh Anderson Suzuki 11
6 Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki 8
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Yamaha 3
9 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki 2
Vlag van Italië Francesco Villa Montesa
Vlag van Japan Akiyasu Motohashi Yamaha

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1966
FIM wereldkampioenschap wegrace
18e seizoen (1966)
Volgende race:
Isle of Man TT 1966

Vorige race:
Ulster Grand Prix 1965
Ulster Grand Prix Volgende race:
Ulster Grand Prix 1967