Grand Prix-wegrace van Finland 1962

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Finland Grand Prix-wegrace van Finland 1962
Grand Prix-wegrace van Finland 1962
Officiële naam 25° Pyynikki TT
Land Vlag van Finland Finland
Datum 23 september 1962
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd
Tweede Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson
Derde Vlag van Tsjechië František Šťastný
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd
125 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd
50 cc
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Eerste Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
Derde Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt

De Grand Prix-wegrace van Finland 1962 was de tiende en voorlaatste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1962. De races werden verreden op 23 september op het Pyynikki Circuit, een stratencircuit in de stad Tampere. Alleen de 50cc-klasse, de 125cc-klasse, de 350cc-klasse en de 500cc-klasse kwamen aan de start. De 350cc-klasse sloot haar seizoen hier af.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De Finse Grand Prix had voor het eerst WK-status, maar werd al sinds 1948 georganiseerd. In 1962 verving ze de Grand Prix van Zweden. Alan Shepherd was het meest succesvol: hij beklom het erepodium drie keer.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de 500cc-race stonden slechts achttien deelnemers aan de start. Het team van MV Agusta verscheen niet omdat de wereldtitel toch al binnen was. MV-rijder Mike Hailwood had daarom op privébasis ingeschreven met een Norton, maar hij raakte in de 125cc-training geblesseerd en kon niet starten. Alan Shepherd toonde opnieuw aan dat hij "best of the rest" was en won met zijn Matchless G50, waardoor zijn tweede plaats in de WK-stand nu definitief was. Sven-Olov Gunnarsson werd tweede voor František Šťastný.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless 1:03"16'9 8
2 Vlag van Zweden Sven-Olov Gunnarsson Norton +1"02'8 6
3 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa +1"38'6 4
4 Vlag van Finland Anssi Resko Matchless +1"55'0 3
5 Vlag van Zweden Harald Karlsson Norton +1 ronde 2
6 Vlag van Zwitserland Roland Föll Matchless +1 ronde 1
7 Vlag van Duitsland Rudolf Gläser Norton +1 ronde
8 Vlag van Finland Tauno Nurmi Norton
9 Vlag van Finland Antero Ventoniemi Norton
10 Vlag van Finland Viljo Heino Norton
11 Vlag van Finland Raine Lampinen Norton

Niet gestart[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Norton Blessure

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless
Vlag van Finland Hannu Kuparinen Norton
Vlag van Finland Pentti Lehtelä Norton
Vlag van Finland Veikko Sulasaari Norton
Vlag van Zweden Agne Carlsson Norton

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Amleto Pomesano Norton
Vlag van Argentinië Benedicto Caldarella Matchless
Vlag van Argentinië Eduardo Salatino Norton
Vlag van Argentinië Juan Carlos Salatino Norton
Vlag van Argentinië Manuel Soler Norton
Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Norton
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
Vlag van Australië Jack Findlay Norton
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Norton
Vlag van Chili Pablo Gamberini Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Setchell Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ellis Boyce Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Spence Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Langston Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Ingram Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Godfrey Norton
Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta Teambeleid
Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Norton
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta Gestopt[1]
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 40 wereldkampioen
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless 29
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton 11
4 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Norton 10
5 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta 8
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Godfrey Norton 7
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ellis Boyce Norton 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta
Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Tommy Robb won de 350cc-race voor stalgenoot Jim Redman. Alan Shepherd had van MZ een RE 350 ter beschikking gekregen en scoorde daarmee de eerste punten voor dit merk in de 350cc-klasse.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 8
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ 4
4 Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton 3
5 Vlag van Finland Taneli Lepo AJS 2
6 Vlag van Japan Moto Kitano Honda 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda Overleden[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre (†) Honda Overleden[3]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta Teambeleid
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta Gestopt[1]

Onbekend[4][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Findlay Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Norton
Vlag van Zwitserland Roland Föll AJS
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa
Vlag van Duitsland Hans-Otto Butenuth Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Ingram Norton
Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson AJS
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB

Top tien eindstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 32 (38)
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 22
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 20
4 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa 16
5 Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi 8
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd AJS / MZ 7
7 Vlag van Tsjechië Gustav Havel jawa 7
8 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta 6
9 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS 5
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Ingram Norton 3
Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Mike Hailwood kreeg de kans een MZ RE 125 in te zetten in Finland, maar in de training raakte hij geblesseerd waardoor hij niet kon starten. Jim Redman won voor Luigi Taveri en Alan Shepherd, die zijn MZ wel naar de finish bracht, vlak voor fabrieksrijder Hans Fischer.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 57"43'1 8
2 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda + 1'1 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ +56'4 4
4 Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ +57'5 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Suzuki +2"02'0 2
6 Vlag van Finland Jukka Petäjä MZ 1

Niet gestart[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MZ Blessure

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda Overleden[2]
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre (†) Honda Overleden[3]
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda Gestopt[5]

Onbekend[4][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Argentinië Jorge Kissling Bultaco
Vlag van Argentinië Limburg Moreira Bultaco
Vlag van Argentinië Marzillo Chizzini Bultaco
Vlag van Argentinië Pedro Rosenthal Tohatsu
Vlag van Argentinië Raúl Kissling DKW
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina ČZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Klaus Enderlein MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
Vlag van Gibraltar John Grace Bultaco
Vlag van Italië Alberto Pagani Honda
Vlag van Italië Francesco Villa Mondial
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Ducati
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki
Vlag van Japan Sadao Shimazaki Honda
Vlag van Japan Teisuke Tanaka Honda
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver EMC

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 48 (67) wereldkampioen
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 38 (47)
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 26 (33)
4 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 16
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood EMC 12
6 Vlag van Japan Teisuke Tanaka Honda 11
7 Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ 7
8 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver EMC 6
9 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 5
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC

50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Ernst Degner, die door een blessure twee races had gemist, kwam naar Finland met drie punten achterstand op Hans Georg Anscheidt. Die laatste kon niet meer de volle punten scoren, want hij moest resultaten weg beginnen te strepen. Daar had Degner geen last van. Het was echter de eerste keer dat de Honda RC 111's de toon aangaven. Luigi Taveri won voor Tommy Robb. Anscheidt werd weliswaar derde, maar van de vier punten die hij daarmee verdiende werden er drie weggestreept. Degner werd vierde en liep daardoor feitelijk in op Anscheidt. De strijd om de wereldtitel zou dus in de GP van Argentinië beslist worden.

Uitslag 50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 6
3 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Kreidler 4
4 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 3
5 Vlag van Japan Teisuke Tanaka Honda 2
6 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda Gestopt[5]

Onbekend[4][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Duitsland Günter Beer Kreidler
Vlag van Duitsland Wolfgang Gedlich Kreidler
Vlag van Spanje José Maria Busquets Derbi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Kreidler
Vlag van Japan Isao Morishita Suzuki
Vlag van Japan Michio Ichino Suzuki
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki
Vlag van Japan Seichi Suzuki Suzuki
Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler

Top tien tussenstand 50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Kreidler 36 (39)
2 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 35
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 29 (33)
4 Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler 27
5 Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki 21
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 17
7 Vlag van Japan Seichi Suzuki Suzuki 10
8 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 8
9 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 7
10 Vlag van Spanje José Maria Busquets Derbi 6
Vlag van Duitsland Wolfgang Gedlich Kreidler
Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1962
FIM wereldkampioenschap wegrace
14e seizoen (1962)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Argentinië 1962

Vorige race:
Geen
Grand Prix-wegrace van Finland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1963