Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1967

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Tsjechië Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1967
Masaryk-Ring door de jaren heen
Officiële naam Grand Prix ČSSR
Land Vlag van Tsjechië Tsjecho-Slowakije
Datum 23 juli 1967
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
125 cc
Snelste ronde Vlag van Japan Yoshimi Katayama
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham
Derde Vlag van Hongarije László Szabó

De Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1967 was de achtste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1967. De races werden verreden op 23 juli 1967 op de Masaryk-Ring nabij Brno. Behalve de 50cc-klasse kwamen alle soloklassen aan de start. De wereldtitel in de 350cc-klasse werd hier beslist.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De Tsjecho-Slowaakse Grand Prix trok niet minder dan 200.000 toeschouwers. Het was erg warm. Daarom werd er tussen de wedstrijden door met sproeiwagens gereden om het smelten van het asfalt te voorkomen. Jawa trad niet aan met de nieuwe 350cc-V4, die tijdens de TT van Assen tegenvallend gepresteerd had. De Tsjechen konden natuurlijk niet wegblijven en hun coureurs moesten naar alternatieven zoeken. Gustav Havel trad aan met een 350cc-CZ-eencilinder en Bohumil Staša en František Šťastný met de oude Jawa-350cc-tweecilinders. De Russen hadden hun Vostok-project gestaakt en Nikolaj Sevast'ânov trad aan met een Russische kopie van de Jawa-tweecilinder.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Op de Masaryk-Ring in Brno wist Mike Hailwood weer te winnen. Giacomo Agostini kon hem drie ronden lang volgen maar daarna begon Hailwood uit te lopen tot hij uiteindelijk 18 seconden voorsprong had. Agostini werd tweede en John Cooper werd derde. Agostini stond nu op 36 punten en Hailwood op 30 punten, waardoor het kampioenschap met nog vier wedstrijden te gaan nog helemaal open was.

In Tsjecho-Slowakije leken de verbeteringen aan de Honda RC 181 vruchten af te werpen: eerst de excentrische vooras en later het gebruik van lichtere materialen. Mike Hailwood won zijn derde Grand Prix van het seizoen.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 1:06"33'7 8
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta +17'8 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Norton +1 ronde 4
4 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless +1 ronde 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Métisse-Matchless +1 ronde 2
6 Vlag van Australië John Dodds Norton +1 ronde 1
7 Vlag van Tsjechië František Srna Jawa
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton
9 Vlag van Australië Kel Carruthers Métisse-Matchless
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Norton
12 Vlag van Duitsland Walter Scheimann Norton
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Spencer Norton
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Young Matchless

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada Mike Duff Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Hannah-Paton
Vlag van Zweden Bosse Granath Métisse-Matchless

Niet gestart[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada Ivor Lloyd Matchless [1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Griff Jenkins Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Blanchard Seeley-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Hawthorne Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Arter-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob Fitton Norton
Vlag van Italië Angelo Bergamonti Hannah-Paton
Vlag van Italië Giuseppe Mandolini Moto Guzzi [2]
Vlag van Verenigde Staten Johnny Rockett Norton [1]
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Andreas Georgeades Velocette [1]

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 36
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 30
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Arter-Matchless 16
4 Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless 11
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Métisse-Matchless 9
6 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless 7
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Norton / Seeley-Matchless
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Hannah-Paton 6
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Spencer Norton 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton
Vlag van Australië John Dodds Norton

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Mike Hailwood won zijn vijfde 350cc-race van 1967 in Brno en daardoor was zijn wereldtitel binnen. Giacomo Agostini had vijf ronden geleid, maar toen haalde Hailwood hem in en kort daarna viel Ago zelfs stil. Heinz Rosner en Derek Woodman konden daardoor tweede en derde worden. Agostini was echter niet de pit in gereden, maar vlak voor de eindstreep gestopt. Toen Hailwood werd afgevlagd duwde hij de MV Agusta over de finishlijn en zo werd hij geklasseerd als zevende.

Mike Hailwood's Honda RC 174 zescilinder.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 8
2 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ 4
4 Vlag van Tsjechië Gustav Havel CZ 3
5 Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi 2
6 Vlag van Tsjechië Bohumil Staša Jawa 1
7 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta
8 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
14 Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov Jawa (kopie)

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli
Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Kel Carruthers Métisse-Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Steenson Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Hannah-Paton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian McGregor Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Japan Masahiro Wada Yamaha
Vlag van Japan Shigeyoshi Mimuro Yamaha
Vlag van Japan Toshimi Yorino Honda

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 40 wereldkampioen
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 24
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ 12
4 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ 10
5 Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli 8
Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi
7 Vlag van Australië Kel Carruthers Métisse-Aermacchi 6
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Hannah-Paton 3
Vlag van Tsjechië Gustav Havel CZ
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton 2
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In Tsjecho-Slowakije won Phil Read met slechts een banddikte van Bill Ivy, maar beiden hadden een minuut voorsprong op Mike Hailwood. Hailwood's monteurs hadden uit de restanten van twee machines een nieuwe zescilinder voor Mike in elkaar gezet. Ralph Bryans werd vierde, maar omdat hij nog niet was uitgevallen stond hij op dat moment nog derde in het wereldkampioenschap. Dat feit betekende wel dat hij als eerste moest beginnen punten als streepresultaat weg te strepen.

Yamaha RD 05

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 48"04'2 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha +0'1 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda +1"01'3 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda +1"04'2 3
5 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ +2"53'2 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ +5"13'3 1
7 Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi +5"43'9
8 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco +5"44'4

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada Yvon Duhamel Yamaha [1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Grant Yamaha [1]
Vlag van Verenigde Staten Frank Camillieri Yamaha [1]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Findlay Bultaco
Vlag van Australië Malcolm Stanton Aermacchi
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Bultaco
Vlag van Duitsland Rolf Schmid Bultaco
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Giró Ossa
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Medrano Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Kawasaki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Steenson Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Hannah-Paton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Chatterton Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Japan Akiyasu Motohashi Yamaha
Vlag van Japan Jyun Hamano Yamaha

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 42
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha 34
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda 33 (36)
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 30
5 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ 10
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ 9
7 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco 8
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki 5
9 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Medrano Bultaco 4
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Bultaco

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de GP van Tsjecho-Slowakije nam Yoshimi Katayama de leiding en hield die ook twee ronden vast. In de derde ronde nam Bill Ivy de koppositie over en in de vierde ronde werd Katayama ook gepasseerd door Phil Read. Die viel echter in de vijfde ronde uit door een gebroken krukas. Katayama kreeg weer een vastloper en daardoor werd Stuart Graham tweede en László Szabó derde.

Geholpen door het uitvallen van Phil Read nam Bill Ivy de leiding in de WK-stand.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha 45"09'4 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Suzuki +50'0 6
3 Vlag van Hongarije László Szabó MZ +4"45'4 4
4 Vlag van Duitse Democratische Republiek Thomas Heuschkel MZ +1 ronde 3
5 Vlag van Duitsland Walter Scheimann Honda +1 ronde 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Curry Honda +1 ronde 1
7 Vlag van Zweden Bosse Granath MZ 1 ronde
8 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco 1 ronde

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha Krukas
Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki Vastloper

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada Jean-Guy Duval Yamaha [1]
Vlag van Canada Ralph Swegan Yamaha [1]
Vlag van Canada Robert Lusk Yamaha [1]
Vlag van Canada Robert Messina Yamaha [1]
Vlag van Canada Tim Coopey Yamaha [1]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Barry Smith Bultaco
Vlag van Australië Kel Carruthers Honda
Vlag van Australië Kevin Cass Bultaco
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hartmut Bischoff MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Jürgen Lenk MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Klaus Enderlein MZ
Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki
Vlag van Duitsland Herbert Mann MZ
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Maria Busquets Montesa
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Medrano Bultaco
Vlag van Frankrijk Jean-Louis Vergnais Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC
Vlag van Italië Francesco Villa Montesa
Vlag van Italië Giovanni Burlando Honda
Vlag van Italië Walter Villa Montesa
Vlag van Japan Akiyasu Motohashi Yamaha
Vlag van Japan Hideo Kanaya Suzuki
Vlag van Japan Isao Morishita Suzuki
Vlag van Japan Yasuho Shigeno Suzuki
Vlag van Nederland Cees van Dongen Honda

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha 38
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 34
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Suzuki 26
4 Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki 19
5 Vlag van Hongarije László Szabó MZ 9
6 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki 6
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki 5
Vlag van Duitse Democratische Republiek Thomas Heuschkel MZ
9 Vlag van Japan Akiyasu Motohashi Yamaha 3
Vlag van Italië Walter Villa Montesa
Vlag van Duitse Democratische Republiek Klaus Enderlein MZ
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1967
FIM wereldkampioenschap wegrace
19e seizoen (1967)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1967

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1966
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1968