Ulster Grand Prix 1964

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix 1964
Land Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Datum 8 augustus 1964
Organisator FIM / ACU
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Creith
Derde Vlag van Australië Jack Ahearn
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff
Derde Vlag van Tsjechië Gustav Havel
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans
125 cc
Snelste ronde Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Eerste Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Tweede Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans

De Ulster Grand Prix 1964 was de negende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1964. De races werden verreden op zaterdag 8 augustus op het Dundrod Circuit, een stratencircuit in County Antrim. De 50cc-klasse en de zijspanklasse kwamen niet aan de start. In de 350cc-klasse werd de wereldtitel beslist.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Zonder Mike Hailwood konden de privérijders met hun Norton en Matchless's eindelijk een min of meer spannende race verzorgen. In de stromende regen won Phil Read voor Dick Creith en Jack Ahearn, allemaal met Nortons.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton 1:31"58'4 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Creith Norton +7'6 6
3 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton +41'2 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob Fitton Norton +1"32'4 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton +3"46'4 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Matchless +6"22'9 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Mizen Norton
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billy McCosh Matchless
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Griff Jenkins Norton
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Ritchie Norton
13 Vlag van Ierland Jimmy Jones Norton
14 Vlag van Zweden Bosse Granath Matchless
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alf Shaw Norton

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Jack Findlay Matchless
Vlag van Australië Thomas Gill Matchless
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless
Vlag van Zwitserland Ernst Weiss Norton
Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Roberton Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk George Simpson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian McGregor Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk James Courtney Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Brown Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Crossett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stephen Murray Matchless
Vlag van Ierland Patrick Plunkett Norton
Vlag van Zweden Jack Lindh Norton
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Ian Burne Norton
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Raymond Flack Norton

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Benedicto Caldarella Gilera
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton Blessure[1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Young Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta Blessure[2]
Vlag van Italië Remo Venturi Bianchi `
Vlag van Nieuw-Zeeland Morrie Low (†) Norton [3]
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov Vostok
Vlag van Verenigde Staten Buddy Parriott Norton [4]
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Matchless

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 40 (48) wereldkampioen
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Matchless / Norton 25
3 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton 17
4 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Matchless 14
5 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Norton / Matchless 9
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Matchless 8
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton 6
Vlag van Italië Remo Venturi Bianchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Creith Norton
Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Jim Redman won ook de vijfde 350cc-Grand Prix en was nu zeker van de wereldtitel. Mike Duff, die tweede werd, kon theoretisch nog op 44 punten komen, maar zou er daar 6 van moeten wegstrepen. Gustav Havel werd met zijn Jawa derde.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 1:20"37'6 8
2 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS 6
3 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa 4
4 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens AJS 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta Blessure[2]

Onbekend[5][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina CZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Ahearn Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Vernon Cottle AJS
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Remo Venturi Bianchi
Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi
Vlag van Japan Isamu Kasuya Honda
Vlag van Japan Isao Yamashita Honda
Vlag van Japan Kuniomi Nagamatsu Honda
Vlag van Sovjet-Unie Endel Kiisa Vostok
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 40 wereldkampioen
2 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS 20
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda 12
4 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa 10
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta / MZ 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read AJS
7 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver AJS 5
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton 4
Vlag van Italië Remo Venturi Bianchi
10 Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Vernon Cottle AJS

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Ook de 250cc-race werd in hevige regen gereden. Phil Read won met een seconde voorsprong op Jim Redman. Dat was de tweede opeenvolgende keer dat de Yamaha RD 56 en de Honda RC 164 vlak achter elkaar over de finish gingen. Read kroop weer dat dichter naar Redman in de WK-stand, maar Read had het voordeel dat hij nog een streepresultaat over had. Redman zou bij elke volgende overwinning slechts twee punten krijgen. Ralph Bryans werd derde in de race.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 1:12"30'4 8
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda +1"0'0 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda +1'46'4 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ +2"02'6 3
5 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda +3"01'8 2
6 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Suzuki +4"10'2 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MZ Blessure[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Grant Parilla [4]
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki
Vlag van Verenigde Staten Bo Gehring Bultaco [4]
Vlag van Verenigde Staten Douglas Brown Ducati [4]
Vlag van Verenigde Staten George Rockett Ducati [4]

Onbekend[5][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha
Vlag van Zwitserland Ernst Weiss Honda
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina CZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Greeves
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Boughey Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Yamaha
Vlag van Italië Alberto Pagani Paton
Vlag van Italië Giacomo Agostini Morini
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Tarquinio Provini Benelli
Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa Yamaha
Vlag van Japan Isamu Kasuya Honda
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 42
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 40 (46)
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ 21
4 Vlag van Italië Tarquinio Provini Benelli 15
5 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha 14
6 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda 9
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Yamaha 7
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Grant Parilla 6
Vlag van Italië Alberto Pagani Paton

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Na een teleurstellend verlopen seizoen leken de kansen voor Hugh Anderson en de Suzuki RT 64 A te keren. Na de overwinning in de GP van de DDR won hij ook de Ulster Grand Prix, zelfs met een grote voorsprong op Luigi Taveri met de Honda 2RC 146. Taveri was eigenlijk de echte winnaar. Omdat Jim Redman niet scoorde liep hij weer zes punten uit in de WK-stand. Redman werd nu ook bedreigd door Anderson. Ralph Bryans werd ook in deze race derde.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 53"28'4 8
2 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda +44'0 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda +49'2 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Suzuki +1"22'8 3
5 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Suzuki +1"23'0 2
6 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramón Torras Bultaco +5"17'6 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Roland Föll (†) Honda Overleden[6]
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki Blessure[7]
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda Gestopt
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda Reglement[8]

Onbekend[5][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina CZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Dieter Krumpholz MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Friedhelm Kohlar MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Klaus Enderlein MZ
Vlag van Duitsland Peter Eser Honda
Vlag van Duitsland Richard Thomas Honda
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Honda
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Dickinson Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC
Vlag van Japan Akiyasu Motohashi Yamaha
Vlag van Japan Hironori Matsushima Yamaha
Vlag van Japan Isao Morishita Suzuki
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki
Vlag van Japan Teisuke Tanaka Suzuki
Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 42
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 32
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 28
4 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Suzuki 21
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda 12
6 Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki 8
7 Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Honda
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC 4
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Bultaco
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1964
FIM wereldkampioenschap wegrace
16e seizoen (1964)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1964

Vorige race:
Ulster Grand Prix 1963
Ulster Grand Prix Volgende race:
Ulster Grand Prix 1965