Isle of Man TT 1968

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Man TT van Man 1968 WK-races
Officiële naam Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Datum 8 tot 14 juni 1968
Organisator ACU
Senior TT (500 cc)
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Ball
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Randle
Junior TT (350 cc)
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Italië Renzo Pasolini
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith
Lightweight 250 cc TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Tweede Vlag van Italië Renzo Pasolini
Derde Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner
Lightweight 125 cc TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Eerste Vlag van Spanje Salvador Cañellas
Tweede Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy
Derde Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner
50 cc TT
Snelste ronde Vlag van Australië Barry Smith
Eerste Vlag van Australië Barry Smith
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Walpole
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Griffiths
Sidecar 500 TT
Snelste ronde Vlag van Duitsland Klaus Enders/Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt
Eerste Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu/Vlag van Duitsland Horst Schneider
Tweede Vlag van Duitsland Johann Attenberger/Vlag van Duitsland Josef Schillinger
Derde Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser/Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Hughes
TT van Man 1968 overige races
Production 750 TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Pickrell
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Smith
Production 500 TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Knight
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk John Blanchard
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk David Nixon
Production 250 TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Burgess
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk George Leigh
Derde Vlag van Australië Barry Smith
Sidecar 750 TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Vinicombe / Vlag van Verenigd Koninkrijk John Flaxman
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Norman Hanks / Vlag van Verenigd Koninkrijk Rose Arnold
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Brown / D. Bean

De Isle of Man TT 1968 was de derde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1968. De races werden verreden van 8 tot en met 14 juni op de Snaefell Mountain Course op het eiland Man. Alle WK-klassen kwamen aan de start.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

MV Agusta bood Mike Hailwood, die de races op Man bezocht, fabrieksracers voor de Junior TT en de Senior TT aan, maar Haildwoods contract met Honda verbood hem aan WK-races deel te nemen. Daarom kreeg John Hartle de kans, maar Hartle viel al op zaterdag tijdens de Production 750 TT bij Windy Corner en werd met een lichte hersenschudding naar het ziekenhuis gebracht. Hij was niet op tijd fit om aan de Junior TT deel te nemen. Hij startte later wel in de Senior TT, maar viel al in de eerste ronde bij Cronk-ny-Mona. Op zaterdag 8 juni reden de zijspanklassen. Daar was voor het eerst de 750cc-zijspanklasse toegevoegd. Ze startte tegelijk met de 500cc-WK-klasse en men verwachtte dat de 750cc-Triumphs en 650cc-BSA's tot snellere tijden in staat zouden zijn dan de 500cc-BMW's. Dat was echter niet zo. Winnaar Terry Vinicombe reed met zijn BSA-combinatie de vijfde totaaltijd. Op 10 juni, tijdens de Lightweight 250 cc TT, verongelukte Ian Veitch door een val na een vastloper. De 50cc-klasse reed voor het laatst op het eiland Man.

WK-races[bewerken | brontekst bewerken]

Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

De Senior TT werd ook een gemakkelijke prooi voor Giacomo Agostini. Ze werd onder zeer warme omstandigheden gereden, iets wat voor de Isle of Man TT erg bijzonder was. Het was zelfs zó heet dat de rijders gewaarschuwd werden voor gesmolten teerplekken in de buurt van Ramsey. Alan Barnett reed na de eerste ronde op de tweede plaats met zijn Métisse-Matchless. Hij was nog herstellende van een blindedarmoperatie ruim twee weken eerder. Hij reed ook voor het eerst op het eiland Man. Op de derde plaats reed Griff Jenkins met een Matchless. In de tweede ronde viel Barnett uit door een kapotte uitlaat en Jenkins viel en moest naar het ziekenhuis worden gebracht. Nu vocht een flink aantal rijders om de tweede plaats: Derek Woodman, Kel Carruthers, Percy Tait en Brian Ball. Agostini stopte na de derde ronde om zijn ketting te laten spannen. Dat kostte hem twee minuten, die hij zich echter gemakkelijk kon veroorloven. Uit de groep strijders om de tweede plaats verdwenen er een aantal, maar er kwam er ook één bij: Barry Randle, die zich met zijn Petty-Norton naar voren had gevochten vanaf de twaalfde plaats. John Cooper lag tot de laatste ronde op de tweede plaats, maar zag die verloren gaan door een motorisch probleem met zijn Seeley. Brian Ball werd met de Seeley tweede en Barry Randle werd derde.

Uitslag Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 2:13"39'4 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Ball Seeley-Norton 2:22"08'4 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Randle Petty-Norton 2:22"08'8 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Matchless 2:22"34'2 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bernie Lund Matchless 2:23"03'6 2
6 Vlag van Australië Kel Carruthers Norton 2:23"06'4 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Hannah-Paton 2:24"05'2
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Butcher Matchless 2:24"12'2
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman Seeley-Norton 2:24"15'6
10 Vlag van Nieuw-Zeeland Keith Turner Matchless 2:24"19'8
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Matchless 2:24"31'6
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Godfrey Norton 2:24"31'8
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Fogarty Matchless 2:24"45'6
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Sanby Norton 2:25"06'4
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Darvill Norton 2:26"41'2
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Lawton Norton 2:28"17'0
17 Vlag van Nederland Jan Strijbis Norton 2:29"43'8
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Evans Norton 2:30"13'0
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Selwyn Griffiths Matchless 2:31"09'2
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Norman Price Norton 2:31"15'2

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless
Vlag van Australië John Dodds Norton
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Seeley-Norton Motor
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle MV Agusta Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy Tait Triumph Val[1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Arter-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Knight Hughes-Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Norton
Vlag van Italië Angelo Bergamonti Hannah-Paton
Voorgrond: MV Agusta 500 3C

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Tsjechië Bohumil Staša ČZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Godfrey Nash Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob Fitton Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Chandler Seeley
Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli [2]
Vlag van Italië Silvano Bertarelli Paton [2]
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov Vostok [3]

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 24
2 Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Ball Seeley
5 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless 5
6 Vlag van Australië John Dodds Norton 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Arter-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Randle Norton
9 Vlag van Italië Angelo Bergamonti Hannah-Paton 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Matchless

Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

In de Junior TT had Giacomo Agostini geen enkele moeite met zijn tegenstanders. Na de eerste ronde had hij al 35 seconden voorsprong op Renzo Pasolini en die reed weer een volle minuut vóór Heinz Rosner (MZ). Rosner viel in de vierde ronde uit en daardoor werd Bill Smith (Honda CR 77 productieracer) derde.

Uitslag Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 2:09"38'6 8
2 Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli 2:12"19'6 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda 2:22"58'6 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman Métisse-Aermacchi 2:25"21'4 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Seeley-Norton 2:25"32'0 2
6 Vlag van Australië Jack Findlay Aermacchi 2:26"00'0 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Curry Aermacchi 2:26"21'6
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Barnett Métisse 2:26"28'6
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Steenson Aermacchi 2:26"30'4
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Uphill Suzuki 2:26"31'0
11 Terry Grotefeld Yamaha 2:26"55'2
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Gallagher AJS 2:28"28'8
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Norton 2:28"38'8
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Sanby AJS 2:28"49'0
15 L. Geeson Aermacchi 2:30"18'6
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Vincent Duckett Aermacchi 2:31"43'2
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Jolly Highley-Aermacchi 2:32"25'4
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Dickie Petty-Norton 2:32"41'0
19 Vlag van Italië Angelo Bergamonti Hannah-Paton 2:33"05'0
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Taylor Kirby-AJS 2:33"19'4
21 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Arter-AJS 2:34"10'8

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Kel Carruthers Drixton-Aermacchi
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Hannah-Paton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco

Niet gestart[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle MV Agusta Blessure

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Tsjechië Bohumil Staša ČZ
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Duitsland Karl Hoppe Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton
Vlag van Italië Bruno Spaggiari Ducati
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 16
2 Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli 12
3 Vlag van Australië Kel Carruthers Drixton-Aermacchi 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman Métisse-Aermacchi
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Seeley 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton
9 Vlag van Australië Jack Findlay Aermacchi 1
Vlag van Tsjechië Bohumil Staša ČZ

Lightweight 250 TT[bewerken | brontekst bewerken]

In de Lightweight 250 cc TT ging het tussen Bill Ivy en Phil Read, tot Read in de vierde ronde met een lekke band uitviel bij Bungalow. Ivy kon toen rustig naar de streep rijden om met meer dan twee minuten voorsprong op Pasolini te winnen, maar hij blesseerde zijn voet in de laatste ronde toen die tussen zijn voetsteun en het asfalt kwam. Hij ging door, maar moest van zijn machine én op het podium getild worden. In deze race verongelukte de Nieuw-Zeelander Ian Veitch. Hij reed voor het eerst op Man en raakte bij Ballagarey Corner een paaltje langs de weg doordat zijn Kawasaki was vastgelopen. Hij overleed onderweg naar het ziekenhuis.

250cc-viercilinder Yamaha RD 05 A

Uitslag Lightweight 250 TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha 2:16"24'8 8
2 Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli 2:18"36'8 6
3 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ 2:22"56'4 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Uphill Suzuki 2:24"44'4 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha 2:25"07'0 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Yamaha 2:27"14'8 1
7 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero Ossa 2:27"42'8
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Yamaha 2:28"08'0
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony McGurk Yamaha 2:30"38'0
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Chatterton Yamaha 2:32"21'2
11 Eddie Johnson Suzuki 2:32"49'4
12 C. Thompson Yamaha 2:33"06'8
13 Vlag van Canada Dave Lloyd Honda 2:33"09'0
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Shacklady Yamaha 2:33"54'2
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco 2:34"38'4
16 Terry Grotefeld Pagett-Yamaha 2:35"30'8
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman Aermacchi 2:36"59'4
18 Dudley Robinson Bultaco 2:40"52'2
19 J. Breingan Yamaha 2:41"35'4
20 Vlag van Australië Barry Smith Thompson-Suzuki 2:41"44'2

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Jack Findlay Aermacchi
Vlag van Australië Kel Carruthers Aermacchi
Vlag van Canada Frank Perris Suzuki
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Bultaco
Vlag van Duitsland Paul Eickelberg Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Steenson Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Smart Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha Lekke band
Vlag van Nieuw-Zeeland Ian Veitch Kawasaki Val (†)

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Giró Ossa
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Rocamora Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Butcher Suzuki
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco
Vlag van Rhodesië Gordon Keith Yamaha
Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha 16
2 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco 10
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 8
5 Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Bultaco-Yamaha 5
7 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha 4
8 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Giró Ossa 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Uphill Suzuki
10 Vlag van Australië Jack Findlay Aermacchi 2
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Rocamora Bultaco

Lightweight 125 TT[bewerken | brontekst bewerken]

In de Lightweight 125 cc TT, die ná de Lightweight 250 cc TT gereden werd, wilde Phil Read revanche nemen voor zijn verlies. Maar ook Yamaha wilde dat Read de 125cc-klasse won. Bill Ivy leidde deze race en zette zelfs de eerste ronde boven 100 mph gemiddeld met een 125cc-machine neer, maar hij werd tegen het einde zó traag, dat Read hem gemakkelijk kon inhalen. Een zogenaamd defect aan zijn machine werd nooit ontdekt, maar het was toen al duidelijk dat Yamaha stalorders had uitgedeeld: Read moest 125cc-kampioen worden, Ivy 250cc-kampioen. Kel Carruthers werd met een Honda CR 93 derde.

125cc-viercilinder Yamaha RA 31

Uitslag Lightweight 125 TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 1:08"31'4 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha 1:09"27'8 6
3 Vlag van Australië Kel Carruthers Honda 1:18"21'2 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco 1:19"1-'4 3
5 Vlag van Rhodesië Gordon Keith Montesa 1:20"06'4 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Murray Honda 1:21"09'4 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Kiddie Honda 1:22"17'0
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Dickinson Honda 1:22"25'2
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Plenderleith Honda 1:22"55'4
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Shacklady Bultaco 1:25"02'2
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hudson Honda 1:25"19'8
12 P. Walsh Honda 1:26"11'0
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Launchbury BSA 1:28"17'8
14 A. Campbell Bultaco 1:30"44'0
15 K. Finney Honda 1:31"23'2
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barrie Dickinson Bultaco 1:32"21'8
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Trollope Honda 1:34"00'0
18 B. Kaye Honda 1:36"02'8
19 R. Hardy Bultaco 1:36"06'6
20 R. Gooch BSA 1:38"33'0

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Barry Smith Derbi
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitse Democratische Republiek Friedhelm Kohlar MZ Politiek[4]
Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Bartusch MZ Politiek[4]
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hartmut Bischoff MZ Politiek[4]
Vlag van Duitse Democratische Republiek Jürgen Lenk MZ Politiek[4]
Vlag van Duitse Democratische Republiek Thomas Heuschkel MZ Politiek[4]
Vlag van Duitsland Dieter Braun Neckermann-MZ
Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki
Vlag van Duitsland Lothar John Neckermann-MZ
Vlag van Duitsland Siegfried Möhringer Neckermann-MZ
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Honda
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Pedro Álvarez Bultaco
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Salvador Cañellas Bultaco
Vlag van Hongarije János Reisz MZ
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Montesa
Vlag van Nederland Jan Huberts MZ
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco
Vlag van Zweden Kent Andersson MZ

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 16
2 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Salvador Cañellas Bultaco 8
3 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki 6
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco 5
Vlag van Australië Kel Carruthers Honda
8 Vlag van Duitsland Siegfried Möhringer Neckermann-MZ 4
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
10 Vlag van Duitsland Dieter Braun Neckermann-MZ 3
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Honda

50 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

In de 50 cc TT startte Hans Georg Anscheidt niet, hij was zelfs niet naar Man gereisd omdat hij het startgeld te laag vond, niet eens genoeg om de overtocht en het verblijf op Man te betalen. Hij was geen fabrieksrijder meer en moest zelf zijn kosten dekken. Dat gold overigens voor alle (honderden) deelnemers van de Isle of Man TT. Er gingen overigens op het eiland al langere tijd stemmen op om de 50 cc TT te schrappen. De klasse was er niet populair en bovendien reed ze slechts drie ronden. Ze werd dan ook aangekondigd als "de meest vervelende race van de week". Het ontbreken van de Suzuki-fabrieksracers was ook een tegenvaller en de snelle Ángel Nieto viel al in de eerste ronde, waarbij hij een been brak. Uiteindelijk kwamen van de 33 starters er slechts 12 aan de finish. Barry Smith (Derbi) werd eerste, Chris Walpole (Honda) tweede en Leslie Griffiths (Honda) derde.

Uitslag 50 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Australië Barry Smith Derbi 1:33"10'4 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Walpole Honda 1:40"59'6 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Leslie Griffiths Honda 1:42"36'0 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Lock Honda 1:43"27'8 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Pink Honda 1:45"54'2 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Udall Honda 1:40"03'8 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Lawley Honda 1:49"19'2
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Stopford Heldun 1:56"44'6
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nick Mayo Heldun 1:59"13'0
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fran Redfearn Honda 2:06"14'0
11 R. Gouch Ducati 2:06"38'6
12 Harold Cosgrove Kreidler 2:07"28'0

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler Motor
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi Val

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki
Vlag van Duitsland Ludwig Faßbender Kreidler
Vlag van Duitsland Rudolf Schmälzle Kreidler
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Giró Derbi
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco Cufi Derbi
Vlag van Nederland Aalt Toersen Kreidler
Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler
Vlag van Nederland Jan de Vries Kreidler
Vlag van Nederland Jos Schurgers Kreidler
Vlag van Nederland Martin Mijwaart Jamathi
Vlag van Nederland Paul Lodewijkx Jamathi
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Janko-Florijan Štefe Tomos

Top tien tussenstand 50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki 16
2 Vlag van Australië Barry Smith Derbi 12
3 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler 6
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Walpole Honda
6 Vlag van Duitsland Rudolf Schmälzle Kreidler 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Leslie Griffiths Honda
8 Vlag van Duitsland Ludwig Faßbender Kreidler 3
Vlag van Nederland Paul Lodewijkx Jamathi
Vlag van Verenigd Koninkrijk David Lock Honda

Sidecar 500 TT[bewerken | brontekst bewerken]

Klaus Enders/Ralf Engelhardt waren de favorieten voor de Sidecar TT op Man. Ze openden met een nieuw ronderecord en verbeterden dat in de tweede ronde tot 151,8 km/h. In de derde ronde vielen ze echter drie kilometer voor de eindstreep stil met een defecte motor. Daardoor konden Siegfried Schauzu/Horst Schneider toch nog winnen. Johann Attenberger/Josef Schillinger werden tweede en Heinz Luthringshauser werd met gastpassagier Geoff Hughes derde.

UitslagSidecar TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Horst Schneider BMW 1:14"34'2 8
2 Vlag van Duitsland Johann Attenberger Vlag van Duitsland Josef Schillinger BMW 1:15"55'2 6
3 Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Hughes BMW 1:17"32'6 4
4 Vlag van Duitsland Helmut Fath Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch URS 1:17"49'0 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Brandon Vlag van Verenigd Koninkrijk Cliff Holland BMW 1:22"24'4 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Tombs Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Tombs BMW 1:22"38'0 1
7 Bill Copson F. Higginbottom BMW 1:23"58'6
8 Vlag van Duitsland Klaus Enders Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt BMW 1:24"39'6
9 J. Philpott W. Turrington Norton 1:25"58'0
10 Dick Hawes J. Mann Seeley 1:27"42'8
11 Gordon Fox S. Greensmith Triumph 1:27"49'4
12 A. Harris B. Harris Triumph 1:28"49'8
13 A. Sansum Alex Macfadzean Triumph 1:28"57'0
14 Bill Cooper D. Argent WEC 1:29"16'8
15 Vlag van Zwitserland Jean Claude Castella Vlag van Zwitserland Albert Castella BMW 1:29"55'2
16 Roy Bell M. France BMW 1:30"11'6
17 Fred Cornbill Mike Tinkler Triumph 1:32"13'6
18 J. Mines Geoff Davis Triumph 1:32"20'2
19 Dennis Keen D. Lockett Triumph 1:33"01'6
20 R. Smith R. Fiddes Triumph 1:33"18'2

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Hermann Hahn BMW
Vlag van Duitsland Helmut Lünemann Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Caddow BMW
Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Rolf Schmid BMW

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Josef Huber BMW
Vlag van Finland Kenneth Calenius Vlag van Finland Juhani Vesterinen BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Wakefield Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Milton BMW
Vlag van Zweden Ruben Bjarnemark Vlag van Zweden Lennart Rägmo BMW

Top acht tussenstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Horst Schneider BMW 12
2 Vlag van Duitsland Helmut Fath Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch URS 11
3 Vlag van Duitsland Johann Attenberger Vlag van Duitsland Josef Schillinger BMW 9
4 Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Hermann Hahn BMW 6
Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Duitsland Lothar Ronsdorf en Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Hughes BMW
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Brandon Vlag van Verenigd Koninkrijk Cliff Holland BMW 2
7 Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Rolf Schmid BMW 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Tombs Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Tombs BMW

(Slechts acht combinaties hadden al punten gescoord)

Overige races[bewerken | brontekst bewerken]

Production 750 TT[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag Production 750 TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Pickrell Dunstall-Norton 1:09"13'2
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton 1:11"47'2
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Smith BSA 1:12"23'8
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Bailey Triumph 1:13"21'6
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Uphill Triumph 1:17"07'0
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Godfrey Norton 1:19"03'2

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Heath BSA
Vlag van Verenigd Koninkrijk Griff Jenkins Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Triumph Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Smart BSA
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Butcher Triumph
Vlag van Nederland Jan Strijbis Triumph

Production 500 TT[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag Production 500 TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Knight Triumph 1:15"23'6
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Blanchard Velocette 1:16"41'2
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Nixon Triumph 1:16"44'4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Kelly Velocette 1:18"33'0
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Robinson Honda 1:19"24'2
6 G. Barnacle Triumph 1:20"38'6
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Hugh Evans BSA 1:23"08'8
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Ducati 1:27"07'6
9 T. Walker Triumph 1:30"15'0

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Suzuki

Production 250 TT[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag Production 250 TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Burgess Ossa 1:17"53'4
2 George Leigh Bultaco 1:19"41'8
3 Vlag van Australië Barry Smith Suzuki 1:19"45'0
4 B. Richards Bultaco 1:21"14'0
5 Vlag van Rhodesië Gordon Keith Suzuki 1:21"35'2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Suzuki 1:21"48'0
7 Vlag van Australië Kel Carruthers Suzuki 1:22"43'8
8 Alistair Rogers Ducati 1:24"34'8
9 A. Cooper Suzuki 1:25"32'6
10 Eddie Johnson Suzuki 1:25"33'6

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda

Sidecar 750 TT[bewerken | brontekst bewerken]

UitslagSidecar TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Vinicombe Vlag van Verenigd Koninkrijk John Flaxman BSA 1:19"07'4
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Norman Hanks Vlag van Verenigd Koninkrijk Rose Arnold BSA 1:21"44'0
3 Peter Brown D. Bean BSA 1:21"48'0
4 Mick Horsepole J. Horsepole Triumph 1:25"24'0
5 J. Crick D. Senior Triumph 1:26"01'2
6 Ken Graham G. Sewell Triumph 1:26"35'4
7 E. Leece Vlag van Verenigd Koninkrijk John Molyneux LMS 1:26"41'6
8 Derek Plummer Malcolm Brett Triumph 1:28"13'8
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Windle Vlag van Verenigd Koninkrijk Rae Hinchcliffe Triumph 1:28"48'8
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Saville Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddy Fletcher Sabre 1:29"04'0
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1968
FIM wereldkampioenschap wegrace
20e seizoen (1968)
Volgende race:
TT Assen 1968

Vorige race:
Isle of Man TT 1967
Isle of Man TT Volgende race:
Isle of Man TT 1969