Isle of Man TT 1983

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Man TT van Man 1983
Officiële naam Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Datum 4 tot 10 juni 1983
Organisator ACU
Formula One TT
Snelste ronde Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop 19"33'20
Eerste Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob McElnea
Junior 350 cc TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Mellor
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Nation
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
Formula Two TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter 21"41'00
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter
Tweede Vlag van Australië Graeme McGregor
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Mellor
Junior TT
Eerste Vlag van Noord-Ierland Con Law
Tweede Vlag van Australië Graeme McGregor
Derde Vlag van Noord-Ierland Norman Brown
Senior Classic TT
Snelste ronde Vlag van Noord-Ierland Norman Brown 19"29'00
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob McElnea
Tweede Vlag van Noord-Ierland Con Law
Derde Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop
Sidecar TT Leg One
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Greasley/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Atkinson 21"33'45
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Greasley/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Atkinson
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Bingham/Vlag van Verenigd Koninkrijk Julia Bingham
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Keith Cousins/Philip Hookham
Sidecar TT Leg Two
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Boddice/Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Birks
Tweede Nick Edwards/Brian Marris
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Hanks/Vlag van Verenigd Koninkrijk Donnie Williams

De TT van Man 1983 werd verreden van 4 tot 10 juni 1983 op de Snaefell Mountain Course op het eiland Man. Door de Interval-start reed men eigenlijk een tijdrace.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Er waren in 1983 veel veranderingen in de klassen aangebracht. De Senior TT was altijd de belangrijkste race geweest, maar was de laatste jaren overklast door de Classic TT met zware motoren tot 1.000 cc. In 1982 had men een gecombineerde 350- en 500cc-Senior TT gereden, maar in 1983 werd de 350cc-klasse min of meer in ere hersteld als Junior 350 cc TT en de 500cc-klasse verviel min of meer. De 500cc-tweetakten mochten in de Formula One TT starten, maar ook in de Senior TT, die nu de naam Senior Classic TT kreeg en ook open stond voor viertakten tot 1.000 cc. De "echte" Junior TT bleef echter bestemd voor 250cc-motoren. Door het slechte weer moesten de Junior 350 cc TT en de Formula Two TT van woensdag 8 juni naar donderdag 9 juni worden verplaatst.

Formula One TT[bewerken | brontekst bewerken]

4 juni, 6 ronden, tweetaktmotoren tot 500 cc, viertaktmotoren tot 1.000 cc.

Met zijn op de Honda VF 750 F gebaseerde Honda RS 850 R-V4 reed Joey Dunlop al in de eerste ronde (met staande start) een nieuw record van 115,75 mijl per uur. Na de eerste ronde had hij al een voorsprong van 19 seconden op Mick Grant (Suzuki). Aan het einde van de vierde ronde reed Dunlop de pit in om een nieuwe achterband te laten monteren, wat hem 61 seconden kostte. Desalniettemin wist hij de Formula One TT te winnen met bijna een minuut voorsprong.

Uitslag Formula One TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop Honda 1:59"06'4 114.03 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Suzuki 1:59"59'4
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob McElnea Suzuki 2:00"12'2
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Marhall Honda 2:00"15'0
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Nation Suzuki 2:02"05'8
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sam McClements Suzuki 2:03"51'8
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Wells Kawasaki 2:04"46'0
8 Vlag van Nieuw-Zeeland Dave Hiscock Suzuki 2:06"03'4
9 Michael Hunt Kawasaki 2:07"06'6
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Jackson jr. Suzuki 2:07"40'4
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Ireland Suzuki 2:09"27'8
12 Ian Martin Suzuki 2:12"12'2
13 John Heselwood Suzuki 2:13"09'8
14 Roy Jeffreys Kawasaki 2:13"32'8
15 Mick Jeffreys Kawasaki 2:17"21'0
16 Keith Buckley Kawasaki 2:17"33'8
17 Davy Gordon Kawasaki 2:17"52'2
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Knight Honda 2:18"25'6
19 Hartley Kerner Honda 2:18"47'4
20 Ron Roebury Honda 2:20"57'6
DNF Vlag van Australië Graeme McGregor Ducati
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Andy McGladdery Kawasaki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams Harris
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk George Fogarty Ducati

Junior 350 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

9 juni, 6 ronden, motoren tot 350 cc.

Nu Jon Ekerold zijn contract met Cagiva beëindigd had, kon hij deelnemen aan de TT van Man in plaats van de GP van Joegoslavië. Met zijn Bimota-Yamaha nam hij meteen de leiding en na de eerste ronde had hij al een kleine voorsprong op Graeme McGregor en Con Law. Phil Mellor reed toen nog op de vijfde plaats, maar had na twee ronden de leiding overgenomen. Ekerold viel halverwege de race uit door een kapotte versnellingsbak en McGregor door problemen met zijn remmen. Mellor won met een halve minuut voorsprong op Trevor Nation, terwijl veteraan Chas Mortimer in de laatste ronde de derde plaats pakte toen ook Con Law bij Union Mills met pech uitviel.

Uitslag Junior 350 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Mellor Yamaha 2:06"25'2 107,44 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Nation Yamaha 2:06"59'0
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha 2:07"19'2
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sam McClements Yamaha 2:07"30'2
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Tonkin Yamaha 2:07"51'0
6 Rob Vine Yamaha 2:08"32'4
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Tuxworth British Wicks 2:09"57'0
8 Dave Dean Yamaha 2:10"18'6
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Heath Yamaha 2:10"33'4
10 Graham Young Yamaha 2:10"51'6
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Ireland Yamaha 2:11"04'8
12 Martin Barr Yamaha 2:11"19'2
13 Gerard Brennan Yamaha 2:11"38'2
14 Ricky Burrows Yamaha 2:11"53'6
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Head Yamaha 2:12"29'4
16 Andy Cooper Yamaha 2:13"19'0
17 Dave Ashton Yamaha 2:13"49'6
18 Dave Broadhead Yamaha 2:14"07'8
19 Vlag van Duitsland Klaus Klein Yamaha 2:14"39'2
20 Colin Bevan Yamaha 2:15"06'4
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Burnett Yamaha
DNF Vlag van Noord-Ierland Con Law Yamaha
DNF Vlag van Australië Graeme McGregor Yamaha Remmen
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Yamaha Versnellingsbak
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Simon Buckmaster Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Onbekend

Formula Two TT[bewerken | brontekst bewerken]

9 juni, 4 ronden, viertaktmotoren van 400- tot 600 cc en tweetaktmotoren van 250- tot 350 cc.

Graeme McGregor leek met zijn Ducati 600 Pantah op weg naar de overwinning van de Formula Two TT. Na de eerste ronde had hij al 12 seconden voorsprong op Tony Rutter. Na de tweede ronde was de voorsprong al bijna een minuut, maar de Australiër had te veel van zijn banden gevergd. Rutter had nog wat over, reed een nieuw ronderecord en passeerde McGregor, die nog moeite had zijn tweede plaats te verdedigen tegen Phil Mellor. Uiteindelijk won Rutter met ruim een minuut voorsprong.

Uitslag Formula Two TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Ducati 1:23"41'2 108,21 mph
2 Vlag van Australië Graeme McGregor Ducati 1:24"52'4
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Mellor Yamaha 1:25"42'0
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Tonkin Ducati 1:26"59'4
5 Malcolm Wheeler Laverda 1:27"16'6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pete Wild Yamaha 1:28"37'6
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Henshaw Yamaha 1:29"16'6
8 Abe Walsh Honda 1:30"18'6
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Cull Ducati 1:31"21'4
10 Dave Arnold Ducati 1:32"11'6
11 Bernard Murray Kawasaki 1"32"19'0
12 Dave Roper Kawasaki 1:32"59'6
13 Vlag van Duitsland Hans-Otto Butenuth Honda 1:33"50'0
14 Rob Brewer Honda 1:34"14'6
15 David Smith Yamaha 1:35"01'2
16 Ron Roebury Honda 1:35"25'2
17 John Caffrey Ducati 1:35"36'2
18 Vlag van Duitsland Klaus Klein Kawasaki 1:35"44'6
19 Dennis Trollope Yamaha 1:36"12'6
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Cathcart Laverda 1:36"34'8
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Rutter Honda
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Nation Ducati
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Onbekend

Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

6 ronden, motoren tot 250 cc.

Toen Graeme McGregor tijdens de TT van 1982 afzag van het aanbod van Dr. Joe Ehrlich om met diens Waddon Ehrlich te rijden werd de machine aan Con Law gegeven, die er prompt mee won. Sindsdien was Ehrlich weer voor zichzelf begonnen met zijn eigen merk EMC, maar Law liet duidelijk zien dat zijn overwinning in 1982 geen toeval was. Dit keer brak hij het twee jaar oude ronderecord van McGregor en hij won met bijna 1 minuut en 20 seconden voorsprong.

Uitslag Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Noord-Ierland Con Law EMC 2:05"39'6 108,09 mph
2 Vlag van Australië Graeme McGregor Yamaha 2:06"56'0
3 Vlag van Noord-Ierland Norman Brown Yamaha 2:07"38'0
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Roberts Rotax 2:08"12'6
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Cull Armstrong-Rotax 2:11"35'8
6 Bob Jackson Armstrong-Rotax 2:13"28'0
7 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Bimota-Yamaha 2:14"59'2
8 Andy Cooper Yamaha 2:17"39'0
9 Mike Booys Rotax 2:19"26'6
10 Dave Dean Yamaha 2":20"06'0
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Heath Yamaha 2:20"10'2
12 Colin Bevan Yamaha 2:20"25'4
13 Paul Tinker Yamaha 2:20"49'4
14 Ivan Gray Spondon 2:21"44'0
15 Andrew Machin Yamaha 2:22"21'2
16 Vlag van Japan Kiyotaka Sakaï Yamaha 2:22"26'8
17 Steve Murray Yamaha 2:23"53'4
18 David Smith Yamaha 2:24"03'8
19 Anders Skov Yamaha 2:24"25'8
20 Ken Inwood Yamaha 2:26"39'8
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Tonkin Armstrong-Rotax
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Mellor Rotax
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Henshaw EMC
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Tuxworth British Wicks
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Onbekend
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Head Onbekend

Senior Classic TT[bewerken | brontekst bewerken]

10 juni, 6 ronden, tweetaktmotoren tot 500 cc, viertaktmotoren tot 1.000 cc.

In het begin van de Senior Classic TT leek het erop dat Norman Brown de held van de dag zou worden. Met zijn Suzuki nam hij meteen de leiding en in de tweede ronde verpulverde hij het absolute ronderecord. Hij had toen een kleine voorsprong op teamgenoot Mick Grant, terwijl Honda-rijder Joey Dunlop op de derde plaats lag. Na de derde ronde vergat Brown echter zijn tankstop te maken, waardoor hij zonder benzine kwam te staan. McElnea nam de leiding nadat hij met een sputterende motor de pit net kon halen om te tanken. Daarna kon hij een flinke voorsprong opbouwen en hij kreeg zelfs signalen van zijn team om het rustig aan te doen. Con Law had al een flinke achterstand en werd tweede met meer dan twee minuten achterstand. Dunlop moest net als in de Formula One TT zijn achterband laten vervangen, maar werd toch nog derde voor Charlie Williams.

Uitslag Senior Classic TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob McElnea Suzuki 1:58"18'2 114,81 mph
2 Vlag van Noord-Ierland Con Law Suzuki 2:00"13'6
3 Vlag van Noord-Ierland Joey Dunlop Honda 2:00"24'4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams Honda 2:01"31'4
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Suzuki 2:01"32'0
6 Bernard Murray Kawasaki 2:03"26'2
7 Vlag van Australië Graeme McGregor Yamaha 2:04"33'2
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Nation Suzuki 2:04"38'4
9 Kenny Harrison Yamaha 2:05"10'6
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Williams Yamaha 2:06"37'4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Mellor Yamaha
12 Kevin Wilson Suzuki 2:07"12'0
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha 2:07"16'0
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Jackson jr. Suzuki 2:07"50'8
15 Michael Hunt Yamaha 2:08"11'0
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pete Wild Yamaha 2:09"24'4
17 Andy Cooper Yamaha 2:09"29'2
18 Chris Grose Yamaha 2:09"35'2
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Heath Yamaha 2:10"47'2
20 Mark Salle Suzuki 2:11"21'8
22 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Knight Honda 2:12"42'2
23 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Burnett Yamaha 2:12"57'6
31 Vlag van Verenigd Koninkrijk Simon Buckmaster Suzuki 2:18"08'0
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Henshaw Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Marshall Honda Vastloper
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Parrish Yamaha
DNF Vlag van Noord-Ierland Norman Brown Suzuki Brandstof
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Guy Suzuki
DNF Vlag van Nieuw-Zeeland Stuart Avant Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk George Fogarty Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Tonkin Onbekend

Sidecar TT Leg One[bewerken | brontekst bewerken]

4 juni, 3 ronden

Twee favorieten konden in de eerste manche van de Sidecar TT geen indruk maken: Trevor Ireson was niet gestart omdat zijn bakkenist Ashley Wooler al tijdens de training te kennen had gegeven dat hij het geen hele race vol zou houden en Mick Boddice viel in de laatste ronde bij Ballaugh stil. Dick Greasley won met zijn verouderde Busch-Yamaha voor het echtpaar Dennis en Julia Bingham.

Uitslag Sidecar TT Leg One[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Greasley Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Atkinson Busch-Yamaha 1:05"08'6 104,25 mph
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Bingham Vlag van Verenigd Koninkrijk Julia Bingham Padgett-Yamaha 1:05"23'8
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Keith Cousins Philip Hookham Yamaha 1:06"09'8
4 Nick Edwards Brian Marris Yamaha 1:06"23'2
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Plummer Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Tomlinson Yamaha 1:05"58'8
6 Vlag van Noord-Ierland Lowry Burton Vlag van Noord-Ierland Pat Cushnahan Yamaha 1:07"54'8
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Keen Colin Hardman Yamaha 1:08"16'6
8 Steve Sinnott Norman Burgess Yamaha 1:08"33'4
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Bayley Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Nixon Yamaha 1:09"11'4
10 Brian Hargreaves John Hennigan Yamaha 1:10"59'0
11 Mike Alexander Alan Worsfold Yamaha 1:11"04'8
12 Barry Brindley Christopher Jones Yamaha 1:11"48'4
13 John Phillips Malcolm Hollis Yamaha 1:12"16'8
14 Colin Jacobs Ken Waller Yamaha 1:12"27'2
15 Mike Jones Dave Saunders Kawasaki 1:12"34'4
16 Gerrard Flynn Alan Blackhurst Yamaha 1:13"24'4
17 Alan May Micky Gray Yamaha 1:13"28'6
18 Warwick Newman Alan Warner Yamaha 1:14"00'4
19 Michael Burcombe Derek Rumble jr. MBS 1:14"01'0
20 Tim Eade Chris Plant Yamaha 1:14"03'0
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Hanks Vlag van Verenigd Koninkrijk Donnie Williams Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Birks Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Abbott Vlag van Verenigd Koninkrijk Vince Biggs Seymaz-Yamaha

Sidecar TT Leg Two[bewerken | brontekst bewerken]

Na veertien jaar deelname won Mick Boddice eindelijk een manche van de Sidecar TT. Dit keer viel Dick Greasley uit. Nick Edwards werd tweede en omdat hij in de eerste manche vierde was geworden eindigde hij als totaalwinnaar.

Uitslag Sidecar TT Leg Two[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Birks Yamaha 1:04"36'6 105,11 mph
2 Nick Edwards Brian Marris Yamaha 1:05"31'8 103,63 mph
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Hanks Vlag van Verenigd Koninkrijk Donnie Williams Yamaha 1:06"32'4 102,06 mph
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Rollason Colin Bairnson Barton Phoenix 1:07"03'0 101,28 mph
5 David Lawrence Geoff Leitch Yamaha 1:08"03'8 99,78 mph
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Keith Cousins Philip Hookham Yamaha 1:08"54'2 98,56 mph
7 Barry Brindley Christopher Jones Yamaha 1:10"22'4 96,50 mph
8 Dennis Holmes Steve Bagnall Yamaha 1:10"40'4 96,09 mph
9 John Phillips Malcolm Hollis Yamaha 1:11"23'2 95,13 mph
10 Brian Hargreaves John Hennigan Yamaha 1:11"46'2 94,62 mph
11 Brian Gray David Carr Yamaha 1:11"58'2 94,36 mph
12 Alan May Micky Gray Yamaha 1:12"03'8 94,24 mph
13 Helmut Lunemann Eddie Kiff Yamaha 1:12"18'4 93,92 mph
14 Dave Hallam Barry Dunn Yamaha 1:12"23'4 93,81 mph
15 Colin Hopper Peter Minion Yamaha 1:12"30'4 93,66 mph
16 Gerrard Flynn Alan Blackhurst Yamaha 1:12"45'0 93,35 mph
17 Michael Burcombe Derek Rumble jr. MBS 1:13"58'0 91,81 mph
18 Colin Jacobs Ken Waller Yamaha 1:14"06'6 91,63 mph
19 Asger Nielsen Johnni Andersen Yamaha 1:14"25'2 91,25 mph
20 Derek Rumble Alan Dudley Suzuki 1:14"30'6 91,14 mph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Abbott Vlag van Verenigd Koninkrijk Vince Biggs Seymaz-Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Bingham Vlag van Verenigd Koninkrijk Julia Bingham Padgett-Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Greasley Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Atkinson Busch-Yamaha

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

Te snel[bewerken | brontekst bewerken]

Ashley Wooller, de bakkenist van Trevor Ireson, had al zes keer deelgenomen aan de Sidecar TT, als bijrijder van David Houghton. Met Trevor Ireson was het echter een ander verhaal. Tijdens de training klopte Wooller op de rug van Ireson en deelde mee dat hij het genoeg vond. Vooral de hoge snelheden op de Mountain Section hield hij niet vol, door de vele oneffenheden die voor de nodige blauwe plekken zorgden.

Vervanger[bewerken | brontekst bewerken]

Na het vertrek van Roger Marshall naar Honda huurde Suzuki de jonge Rob McElnea als vervanger in. Dat pakte goed uit: McElnea werd derde in de Formula One TT en won de Senior Classic TT. Marshall kreeg geen Honda RS 850 R viertakt, maar moest het doen met een Honda RS 500 R, waarmee hij in de Senior Classic door een vastloper uitviel.