Grand Prix-wegrace van de DDR 1966

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Duitse Democratische Republiek Grand Prix-wegrace van de DDR 1966
Land Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische Republiek
Datum 17 juli 1966
Organisator FIM / ADMV
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Tsjechië František Šťastný
Tweede Vlag van Australië Jack Findlay
Derde Vlag van Australië Jack Ahearn
350 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Tsjechië František Šťastný
Derde Vlag van Tsjechië Gustav Havel
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Derde Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff
125 cc
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Eerste Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Tweede Vlag van Japan Yoshimi Katayama
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy

De Grand Prix-wegrace van de DDR 1966 was de zesde Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1966. De races werden verreden op 17 juli 1966 op de Sachsenring in Hohenstein-Ernstthal. Alle soloklassen met uitzondering van de 50cc-klasse kwamen aan de start.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Door de armbreuk van Jim Redman moest Mike Hailwood in de DDR zorgen dat Giacomo Agostini niet de volle punten kon pakken. In het gevecht met Agostini draaide Hailwood zijn Honda echter stuk waardoor het voor Agostini wel erg gemakkelijk leek te worden. Die viel er echter hard af, waarbij hij zelf weliswaar ongedeerd bleef, maar zijn motorfiets was afgeschreven. Daardoor kon de veteraan František Šťastný met zijn Jawa-ČZ de overwinning pakken. Op de tweede plaats eindigde Jack Findlay (Matchless) en derde werd Jack Ahearn (Norton).

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa-ČZ 1:01"45'5 8
2 Vlag van Australië Jack Findlay Matchless +18'4 6
3 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton +1"22'7 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Chandler Matchless +1"23'7 3
5 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless +1"36'4 2
6 Vlag van Australië John Dodds Norton +1"36'8 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton
10 Vlag van Zweden Agne Carlsson Matchless
11 Vlag van Hongarije György Kurucz Norton
12 Vlag van Canada 1957-1965 Dave Lloyd Norton
13 Vlag van Australië Jack Saunders Matchless
14 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa-ČZ

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Eduard Lenz Matchless
Vlag van Australië Eric Hinton Norton
Vlag van Australië Kel Carruthers Norton
Vlag van Australië Len Atlee Norton
Vlag van Australië Malcolm Stanton Norton
Vlag van België Guy Cooremans Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Stuart Morin Norton
Vlag van Zwitserland Ernst Weiss Norton
Vlag van Finland Pentti Lehtelä Norton
Vlag van Frankrijk Philippe Canoui Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Paton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Mawby Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Young Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda Motor
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Matchless
Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta Val
Vlag van Noorwegen Lars Skjelfoss Matchless
Vlag van Zweden Bosse Granath Matchless
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Ian Burne Norton

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Blanchard Seeley-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Matchless
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda Blessure[1]

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 20
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 16
3 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa-ČZ 12
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Matchless 11
5 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless 9
6 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton 8
7 Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless 7
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Chandler Matchless 4
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Norton 3
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Young Matchless 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Mawby Norton

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de DDR deed zich de situatie voor dat Mike Hailwood, als hij in de 250-, 350- en 500cc-klassen zou starten, meer dan 500 km op één dag moest rijden. Dat was niet toegestaan. Omdat hij in 500cc-klasse de uitgeschakelde Jim Redman moest vervangen én omdat hij in de 350cc-klasse alle wedstrijden tot dan toe gewonnen had, liet Hailwood deze klasse schieten. Giacomo Agostini bleef zodoende zonder tegenstand en reed iedereen op minstens één ronde. František Šťastný (Jawa-ČZ) werd tweede en Gustav Havel (Jawa/ČZ) werd derde.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 55"28'8 8
2 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa-ČZ +1 ronde 6
3 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa-ČZ +1 ronde 4
4 Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi +1 ronde 3
5 Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi +1 ronde 2
6 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton +1 ronde 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda Reglement[2]
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda Blessure[1]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Kel Carruthers Norton
Vlag van Tsjechië František Boček ČZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Blanchard Seeley-AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi
Vlag van Italië Tarquinio Provini Benelli
Vlag van Japan Kenzo Muromachi Honda
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda
Vlag van Zweden Kent Andersson Husqvarna
Vlag van Verenigde Staten Byron Black Honda

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 24
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 20
3 Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi 9
4 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa 8
5 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa / Jawa-ČZ 7
6 Vlag van Italië Tarquinio Provini Benelli 6
7 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda 5
8 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 4
9 Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi 3
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham AJS

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Op de Sachsenring was Stuart Graham door Honda als vervanger voor de geblesseerde Jim Redman ingehuurd. Graham finishte als vierde nadat Mike Hailwood met ruim een minuut voorsprong had gewonnen van Phil Read en Mike Duff.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 46"23'8 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha +1"04'3 6
3 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha +1"58'1 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Honda +2"24'7 3
5 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ 2
6 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ Blessure[4]
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda Blessure[1]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Findlay Bultaco
Vlag van Australië Kevin Cass Bultaco
Vlag van Australië Len Atlee Cotton
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Bultaco
Vlag van Duitsland Günter Beer Honda
Vlag van Frankrijk Daniel Lhéraud Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Curry Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Inchley Bultaco-Villiers
Vlag van Verenigd Koninkrijk Selwyn Griffiths Royal Enfield
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco
Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Aermacchi
Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi
Vlag van Japan Akiyasu Motohashi Yamaha
Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa Yamaha
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda
Vlag van Zweden Kent Andersson Husqvarna

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 48
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 22
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 20
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ 18
5 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha 5
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
8 Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi 4
9 Vlag van Australië Jack Findlay Bultaco 3
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Honda

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In Oost-Duitsland was het net als in België (waar de 125cc-klasse niet had gereden) slecht weer. Luigi Taveri won deze regenrace vóór Yoshimi Katayama en Bill Ivy.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 39"54'0 8
2 Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki +12'9 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha +46'9 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Suzuki +1"04'4 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda [5]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Hugh Anderson Suzuki
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha
Vlag van Duitse Democratische Republiek Friedhelm Kohlar MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hartmut Bischoff MZ
Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki
Vlag van Duitsland Herbert Mann MZ
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Honda
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Medrano Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams EMC
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Yamaha
Vlag van Italië Francesco Villa Montesa
Vlag van Japan Akiyasu Motohashi Yamaha
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki
Vlag van Japan Yasuharu Yuzawa Yamaha

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 28
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha 20
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 14
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda 11
5 Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki 6
6 Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki 5
7 Vlag van Australië Hugh Anderson Suzuki 3
8 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki 2
Vlag van Italië Francesco Villa Montesa
Vlag van Japan Akiyasu Motohashi Yamaha
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1966
FIM wereldkampioenschap wegrace
18e seizoen (1966)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1966

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1965
Grand Prix-wegrace van de DDR Volgende race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1967