Grand Prix-wegrace van Spanje 1966

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Grand Prix-wegrace van Spanje 1966
Montjuïc Park
Officiële naam 16° GP de España - 22° Circuito Internacional de Barcelona
Land Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje
Datum 8 mei 1966
Organisator FIM
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman
Derde Vlag van Italië Renzo Pasolini
125 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Tweede Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans
50 cc
Snelste ronde Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt
Eerste Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Tweede Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1966 was de eerste Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1966. De races werden verreden op 8 mei 1966 op het Circuito de Montjuïc, een stratencircuit bij de berg Montjuïc ten zuidwesten van Barcelona. Alleen de 50cc-klasse, de 125cc-klasse en de 250cc-klasse kwamen aan de start.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De Spaanse Grand Prix zou aanvankelijk net als voorgaande jaren ook een zijspanrace krijgen, maar die werd eind februari al geschrapt toen duidelijk werd dat de lage startgelden te weinig coureurs zouden aantrekken.

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de eerste 250cc-race van 1966 in Spanje viel Jim Redman al in de eerste ronde, waarbij zijn Honda RC 166 zescilinder geheel uitbrandde. Zijn teamgenoot Mike Hailwood won de race met grote overmacht. Derek Woodman, die met een MZ tweede werd, had een ronde achterstand. Montjuïc was echter een kort circuit, slechts 3.790 meter lang. Op de derde plaats finishte Renzo Pasolini met een Aermacchi Ala d'Oro 350. Er waren veel uitvallers in deze race: Tarquinio Provini (Benelli) viel op de tweede plaats liggend uit door gebroken klepveren, Phil Read en Bill Ivy (Yamaha RD 05) startten slecht en vielen allebei uit door ontstekingsproblemen en Ginger Molloy (Bultaco), die op dat moment tweede was, viel uit door een gebroken voorketting.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 1:03"26'0 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ +1 ronde 6
3 Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi +1 ronde 4
4 Vlag van Australië Jack Findlay Bultaco +1 ronde 3
5 Vlag van Zweden Kent Andersson Husqvarna +2 ronden 2
6 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ +2 ronden 1
7 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramiro Blanco Bultaco +2 ronden
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Carney Bultaco +3 ronden
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Grant Gibson Yamaha +3 ronden
10 Vlag van Zweden Anders Bengtsson Husqvarna +4 ronden

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha Blessure[1]
Honda RC 166

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Barry Smith Derbi
Vlag van Denemarken Jorgen Nielsen Yamaha
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Angel Sanjuán Bultaco
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Enrique Escuder Bultaco
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Enrique Sirera Montesa
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Medrano Bultaco
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Salvador Cañellas Montesa
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero Lube-NSU
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) J. Rodés Sanglas
Vlag van Frankrijk Jacques Roca Derbi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha Ontsteking
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Cotton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fron Purslow DMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy Tait Royal Enfield
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha Ontsteking
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco
Vlag van Italië Francesco Villa Montesa
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Tarquinio Provini Benelli Klepveren
Vlag van Mexico Carlos Vecchi Bultaco
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco Primaire ketting
Vlag van Peru Luis Tarazona Bultaco
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda Val

Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Kevin Cass Bultaco
Vlag van Australië Len Atlee Cotton
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Bultaco
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Duitsland Günter Beer Honda
Vlag van Frankrijk Daniel Lhéraud Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Curry Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Inchley Bultaco-Villiers
Vlag van Verenigd Koninkrijk Selwyn Griffiths Royal Enfield
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Honda
Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Aermacchi
Vlag van Japan Akiyasu Motohashi Yamaha
Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa Yamaha

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de eerste 125cc-race werd vooral het team van Suzuki geplaagd door pech. Hans Georg Anscheidt viel in de vierde ronde uit met een defecte ontsteking en Hugh Anderson had hetzelfde probleem. Frank Perris haalde de streep evenmin. Heinz Rosner (MZ), viel zelfs enkele honderden meters voor de eindstreep stil met en defecte zuiger. Hij was op dat moment vierde. De echte strijd ging tussen de tweecilinder tweetakt-Yamaha RA 97 en de vijfcilinder viertakt-Honda RC 149. Uiteindelijk won Bill Ivy (Yamaha) zijn eerste Grand Prix, Luigi Taveri (Honda) werd tweede, Ralph Bryans (Honda) derde en Phil Read (Yamaha) vierde. Read was feitelijk de snelste op de baan, maar had een slechte start gehad.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha 54"33'07 8
2 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda +17'68 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda +43'16 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha +51'32 3
5 Vlag van Italië Francesco Villa Montesa +1"23'69 2
6 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Medrano Bultaco +1 ronde 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Tohatsu +1 ronde
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Carney Bultaco +1 ronde
9 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda +1 ronde
10 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Jorge Sirera Montesa +2 ronden
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Grant Gibson Bultaco +2 ronden
12 Vlag van Uruguay A. Tassoni Tohatsu +3 ronden

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha Blessure[1]

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Barry Smith Derbi
Vlag van Australië Jack Findlay Bultaco
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki Ontsteking
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ Zuiger
Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki Ontsteking
Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Bultaco
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Abel Cucurella Bultaco
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Angel Sanjuán Bultaco
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Enrique Escuder Bultaco
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Maria Busquets Montesa
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramiro Blanco Bultaco
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Salvador Cañellas Derbi
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero Lube-NSU
Vlag van Frankrijk Jacques Roca Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fron Purslow Ducati
Vlag van Verenigd Koninkrijk George Ashton Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco
Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki Ontsteking
Vlag van Uruguay Eglis Sagrera Bultaco
Vlag van Uruguay Gastón Biscia Bultaco
Vlag van Uruguay K. Samardjian Bultaco

Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Duitse Democratische Republiek Friedhelm Kohlar MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hartmut Bischoff MZ
Vlag van Duitsland Herbert Mann MZ
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams EMC
Vlag van Japan Akiyasu Motohashi Yamaha
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki
Vlag van Japan Yasuharu Yuzawa Yamaha

50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Voor Hans Georg Anscheidt was 1965 eigenlijk een verloren jaar geweest, omdat zijn 50cc-Kreidler niet opgewassen was tegen de snelle Honda's en Suzuki's. In 1966 was hij in dienst van Suzuki en in de openingsrace in Spanje had hij een slechte start. Hij begon aan een geweldige inhaalrace en moest met de Suzuki RK 66 alleen het hoofd buigen voor Luigi Taveri (Honda RC 116). De Honda bleek ook erg snel: Taveri reed gemiddeld 7,2 km/h sneller dan Hugh Anderson in 1965 had gedaan en zelfs slechts 1,4 km/h langzamer dan Bill Ivy in de 125cc-klasse. In de 50cc-race werd Ralph Bryans (Honda) derde.

Uitslag 50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 29"19'20 8
2 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki +11'62 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda +13'67 4
4 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki +17'45 3
5 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi +1"58'70 2
6 Vlag van Australië Barry Smith Derbi +1 ronde 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Carney Derbi +1 ronde
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Ashton Honda +1 ronde
9 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Enrique Escuder Derbi +2 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki
Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Maria Busquets Derbi
Vlag van Frankrijk Jacques Roca Derbi
Vlag van Denemarken Jorgen Nielsen Derbi
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Salvador Cañellas Derbi
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Jaime Garriga Derbi
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco Cufi Derbi

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Jack Findlay Bridgestone Teambeleid[3]
Vlag van Japan Isao Morishita Bridgestone

Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Zwitserland André Roth Derbi
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki
Vlag van Duitsland Oswald Dittrich Kreidler
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Gleed Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Suzuki
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki
Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Japan 1965
FIM wereldkampioenschap wegrace
18e seizoen (1966)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1966

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1965
Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1967