Grand Prix-wegrace van Spanje 1951

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Spanje Grand Prix-wegrace van Spanje 1951
Officiële naam 2° GP di Spagna - 8° Circuito Internazionale di Barcellona
Land Vlag van Spanje Spanje
Datum 7- en 8 april 1951
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Enrico Lorenzetti
Eerste Vlag van Italië Umberto Masetti
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood
Derde Vlag van Italië Arciso Artesiani
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Petch
125 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Guido Leoni
Eerste Vlag van Italië Guido Leoni
Tweede Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Derde Vlag van Italië Vittorio Zanzi
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Italië Lorenzo Dobelli
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Italië Lorenzo Dobelli
Tweede Vlag van Italië Ercole Frigerio/Vlag van Italië Ezio Ricotti
Derde Vlag van Italië Albino Milani/Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1951 was eerste race van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1951. De races werden verreden op 7- en 8 april 1951 op het Circuito de Montjuïc, een stratencircuit bij de berg Montjuïc ten zuidwesten van Barcelona. In deze Grand Prix kwamen de 500cc-, 350cc-, 125cc- en de zijspanklasse aan de start.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Feitelijk was dit de tweede Grand Prix van Spanje. De eerste was in 1950 verreden en telde nog niet mee voor het wereldkampioenschap. Nu Norton alles had gezet op het succes van Geoff Duke, was het opmerkelijk dat die helemaal niet naar Spanje kwam. Hij reed op zondag een internationale race in Marseille. Ook Bill Doran, de nieuwe toprijder van AJS, kwam niet aan de start.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

De 500cc-race werd gekenmerkt door een groot aantal ongelukken en werd met grote overmacht gewonnen door Umberto Masetti, die ruim een minuut eerder finishte dan Tommy Wood. De overige finishers hadden een of meer ronden achterstand. Slechts zes rijders haalden de finish, waardoor ze allemaal punten scoorden. Tommy Wood pakte zijn enige punten in de 500cc-klasse door tweede te worden vóór de MV Agusta van Arciso Artesiani, die in dit seizoen ook geen punten meer zou scoren.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera 2:10"56'22 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton +1"00'78 6
3 Vlag van Italië Arciso Artesiani MV Agusta +2 ronden 4
4 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Roger Montané Norton +2 ronden 3
5 Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta +5 ronden 2
6 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ernesto Vidal Norton +9 ronden 1

Niet gefinised[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Fernando Aranda Moto Guzzi Val
Vlag van Zwitserland Hans Stamm Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Norton Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham MV Agusta
Vlag van Italië Bruno Bertacchini MV Agusta Val
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi Val
Vlag van Italië Nello Pagani Gilera
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera
Vlag van Frankrijk Georges Houel Gilera Val
Vlag van Italië Felice Benasedo Gilera
Vlag van Italië Giulio Galbiati Moto Guzzi Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Petch AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Matthews Norton Val
Vlag van Frankrijk Raymond Becquevort AJS Val
Vlag van België Jack Raffeld AJS Val
Vlag van Zwitserland Werner Gerber Norton
Vlag van België Julien Deronne Norton Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Beevers Velocette Val
Vlag van Italië Guido Leoni Moto Guzzi Val

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
Vlag van Zwitserland Benoît Musy Moto Guzzi
Vlag van Zwitserland Willy Lips Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ashley Len Parry Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cromie McCandless Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy McEwan Norton
Vlag van Ierland Manliff Barrington Norton
Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS
Vlag van Italië Bruno Ruffo Moto Guzzi
Vlag van Italië Sante Geminiani Moto Guzzi
Vlag van Nieuw-Zeeland Len Perry Norton

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Net als in de 500cc-race waren er in de 350cc-race maar twee coureurs die om de overwinning streden. Tommy Wood won met twee minuten voorsprong op Les Graham en de overige twaalf finishers kwamen er niet aan te pas: zij hadden ten minste een ronde achterstand. Wood had ook de Spaanse GP van 1950 op Montjuïc Park al gewonnen.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Velocette 1:36"21 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham Velocette +2"30 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Petch AJS +1 ronde 4
4 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Fernando Aranda Moto Guzzi +1 ronde 3
5 Vlag van België Jack Raffeld Velocette +1 ronde 2
6 Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Norton +1 ronde 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Matthews Velocette +1 ronde
8 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Antonio Creus AJS +1 ronde
9 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) J. Buira AJS +1 ronde
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Parry Velocette +1 ronde
11 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Alfredo Flores Velocette +2 ronden
12 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) J. Gomar AJS +4 ronden

Niet gefinised[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Javier de Ortueta Velocette
Vlag van België Auguste Goffin Norton Val
Vlag van Frankrijk Georges Houel Moto Guzzi
Vlag van België Pierre Vervroegen AJS
Vlag van Frankrijk Raymond Becquevort AJS
Vlag van Zwitserland Werner Gerber AJS
Vlag van Duitsland Hermann Gablenz Parilla
Vlag van Duitsland Roland Schnell Parilla
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Beevers AJS

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Oostenrijk Leonhard Faßl AJS
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
Vlag van Zwitserland Paul Fuhrer Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Foster Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Featherstone AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Sid Mason Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Simon Sandys-Winsch Velocette
Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS
Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Zoals verwacht won Mondial de 125cc-race met Guido Leoni als eerste en Carlo Ubbiali als tweede. Opmerkelijk waren de prestaties van de debuterende Montesa's van Arturo Elizalde en Juan Soler Bultó. Bakkenist Denis Jenkinson had zich ook een Montesa aangeschaft, maar hij viel uit.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Guido Leoni Mondial 1:11"21'85 8
2 Vlag van Italië Carlo Ubbiali Mondial +04'62 6
3 Vlag van Italië Vittorio Zanzi Moto Morini +8'96 4
4 Vlag van Italië Raffaele Alberti Mondial +1"50'15 3
5 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Juan Soler Bultó Montesa +3"00'72 2
6 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Arturo Elizalde Montesa +3"40'42 1
7 Vlag van Nederland Dick Renooy Eysink +1 ronde
8 Vlag van Nederland Johan van Zutphen Eysink +1 ronde
9 Vlag van Nederland Antonie Heinemann Eysink +1 ronde
10 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Setroc MV Agusta +1 ronde
11 Vlag van Zwitserland Gianfranco Zanzi Mondial +2 ronden
12 Vlag van Frankrijk Jacques Vaqué MV Agusta +2 ronden

Niet gefinised[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
J. Bertrand Montesa
Vlag van Italië Luigi Zinzani Moto Morini
Vlag van Oostenrijk Paul Feurstein Puch
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Leopoldo Milà Montesa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Moto Morini
Vlag van Frankrijk Claude Soulet MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Jenkinson Montesa
Vlag van Zwitserland Werner Gerber Puch
Vlag van Italië Felice Benasedo MV Agusta

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Spanje José Antonio Elizalde Montesa
Vlag van Spanje José Maria Llobet Montesa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cromie McCandless Mondial
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham MV Agusta
Vlag van Italië Emilio Mendogni Morini
Vlag van Italië Franco Bertoni MV Agusta
Vlag van Italië Gianni Leoni Mondial
Vlag van Italië Giuseppe Matucci MV Agusta
Vlag van Italië Nello Pagani Mondial
Vlag van Italië Otello Spadoni Mondial
Vlag van Italië Raffaele Alberti Mondial
Vlag van Italië Romolo Ferri Mondial

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Eric Oliver en Lorenzo Dobelli sloegen weer in de eerste race van het seizoen toe. Ze wonnen met twee minuten voorsprong op Ercole Frigerio/Ezio Ricotti en Albino Milani/Giuseppe Pizzocri.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Italië Lorenzo Dobelli Norton 1:16"03 8
2 Vlag van Italië Ercole Frigerio Vlag van Italië Ezio Ricotti Gilera +2"04 6
3 Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri Gilera +2"17 4
4 Vlag van Italië Giovanni Carrù Vlag van Italië Carlo Musso Carrù-Triumph +1 ronde 3
5 Vlag van Oostenrijk Siegfried Vogel Vlag van Oostenrijk Leo Vinatzer BMW +1 ronde 2
6 Vlag van België Marcel Masuy Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Jenkinson Norton +1 ronde 1
7 Vlag van Italië Renato Prati Vlag van Italië Marino Saguato Moto Guzzi +1 ronde

Niet gefinised[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Hans Stamm Onbekend Norton
Vlag van Italië Giulio Galbiati Vlag van Italië Zabini Moto Guzzi
Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Dino Magri Gilera
Vlag van België Alphonse Vervroegen Vlag van België Pierre Cuvelier F.N.
Vlag van België Julien Deronne Onbekend Norton

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Smith Norton
Vlag van Frankrijk Jean Murit Vlag van Frankrijk André Emo Norton
Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow Norton
Vlag van Zwitserland Hans Haldemann Vlag van Zwitserland Josef Albisser Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow Norton
Vlag van België Frans Vanderschrick Vlag van België Jean-Marie Stas Norton
Vlag van Frankrijk René Bétemps Vlag van Frankrijk Georges Burggraf Triumph
Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1950
FIM wereldkampioenschap wegrace
3e seizoen (1951)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1951

Vorige race:
Geen
Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1952