Grand Prix-wegrace van Spanje 1968

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Grand Prix-wegrace van Spanje 1968
Montjuïc Park
Officiële naam 18° GP de España - 24° Circuito Internacional de Barcelona
Land Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje
Datum 5 mei 1968
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Australië Jack Findlay
Derde Vlag van Australië John Dodds
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner
Derde Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy
125 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy
Eerste Vlag van Spanje Salvador Cañellas
Tweede Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy
Derde Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner
50 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje Ángel Nieto
Eerste Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt
Tweede Vlag van Spanje Ángel Nieto
Derde Vlag van Australië Barry Smith

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1968 was de tweede Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1968. De races werden verreden op 5 mei 1968 op het Circuito de Montjuïc, een stratencircuit bij de berg Montjuïc ten zuidwesten van Barcelona. Alleen de soloklassen kwamen aan de start, met uitzondering van de 350cc-klasse.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Giacomo Agostini won ook in Spanje, waar alleen Jack Findlay níet op een ronde achterstand werd gezet. John Dodds werd met zijn Norton derde. Agostini had een slechte start: na de eerste ronde was hij slechts vijfde achter Angelo Bergamonti (Hannah-Paton), Jack Findlay (Matchless), Bruno Spaggiari (357cc-Ducati) en Rex Butcher (Norton). Agostini passeerde vanaf de derde ronde telkens één man maar kwam met moeite weg van Findlay, die hem bleef volgen. Toch werkte hij zijn voorsprong gedurende de race uit tot een volle minuut. Jack Findlay trainde met de Cardani-driecilinder, maar koos in de race voor zijn McIntyre-Matchless G50.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 1:16"16'61 8
2 Vlag van Australië Jack Findlay Matchless +1"01'35 6
3 Vlag van Australië John Dodds Norton +1 ronde 4
4 Vlag van Italië Angelo Bergamonti Hannah-Paton +1 ronde 3
5 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless +1 ronde 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Butcher Norton +1 ronde 1
7 Vlag van Duitsland Walter Scheimann Norton
8 Vlag van Rhodesië Gordon Keith Monard-Triumph
9 Vlag van Duitsland Paul Eickelberg Norton

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Salvador Cañellas Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Lee Matchless
Vlag van Italië Bruno Spaggiari Ducati
Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Kel Carruthers Norton
Vlag van Tsjechië Bohumil Staša ČZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bernie Lund Matchless [1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Randle Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Hannah-Paton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Ball Seeley
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman Seeley-Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Godfrey Nash Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Seeley-Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Cowles-Métisse-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy Tait Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Arter-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob Fitton Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Chandler Seeley
Vlag van Italië Alberto Pagani Linto
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov Vostok [2]
Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli [3]
Vlag van Italië Silvano Bertarelli Paton [3]

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 16
2 Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton
4 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless 5
5 Vlag van Australië John Dodds Norton 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Arter-Matchless
7 Vlag van Italië Angelo Bergamonti Hannah-Paton 3
8 Vlag van Tsjechië Bohumil Staša ČZ 2
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Butcher Norton/ Matchless 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Norton

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In Spanje vochten Bill Ivy en Phil Read net als in de 125cc-klasse ook in de 250cc-klasse een harde strijd uit, maar nu viel alleen Ivy uit, waardoor Read gemakkelijk won. Toch had een Spaanse coureur nog lang op de tweede plaats gelegen: Santiago Herrero met een Ossa. Heinz Rosner (MZ) werd tweede en Ginger Molloy (Bultaco) werd derde.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 1:03"28'33 8
2 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ +1"29'06 6
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco +1 ronde 4
4 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Giró Ossa +1 ronde 3
5 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Rocamora Bultaco 2
6 Vlag van Duitsland Paul Eickelberg Aermacchi 1
7 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Roberto Blanch Montesa
8 Vlag van Australië Barry Smith Derbi
9 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Pedro Alvarez Bultaco
10 Vlag van Italië Angelo Bergamonti Aermacchi
11 Vlag van Australië Brian Smith Aermacchi
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero Ossa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha

Onbekend[4][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Findlay Bultaco
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Uphill Suzuki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Butcher Suzuki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Bultaco-Yamaha
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli
Vlag van Rhodesië Gordon Keith Yamaha
Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco 10
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha 8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha
4 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ 6
5 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha 4
6 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Giró Ossa 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Bultaco-Yamaha
8 Vlag van Australië Jack Findlay Bultaco 2
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Rocamora Bultaco
10 Vlag van Duitsland Paul Eickelberg Aermacchi 1
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero Ossa

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de tweede 125cc-Grand Prix op Montjuïc Park joegen Bill Ivy en Phil Read elkaar zodanig op, dat Read in de 20e ronde zijn Yamaha RA 31 A met een gebroken krukas moest parkeren en Ivy deed dat niet veel later, ook met een gebroken krukas. Daardoor ging de overwinning naar de Spanjaard Salvador Cañellas met een Bultaco. Ginger Molloy werd met een Bultaco tweede en Heinz Rosner, die feitelijk zijn eerste GP van dit jaar reed, werd met de MZ RE 125 derde.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Salvador Cañellas Bultaco 55"03'94 8
2 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco +29'19 6
3 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ +1"47'02 4
4 Vlag van Duitsland Walter Scheimann Honda +1"49'87 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco 2
6 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Pedro Alvarez Bultaco 1
7 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Juan Bordons Bultaco
8 Vlag van Australië Brian Smith Honda

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha Krukas
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha Krukas

Onbekend[4][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Kel Carruthers Honda
Vlag van Duitse Democratische Republiek Friedhelm Kohlar MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Bartusch MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hartmut Bischoff MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Jürgen Lenk MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Thomas Heuschkel MZ
Vlag van Duitsland Dieter Braun Neckermann-MZ
Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki
Vlag van Duitsland Lothar John Neckermann-MZ
Vlag van Duitsland Siegfried Möhringer Neckermann-MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Murray Honda
Vlag van Hongarije János Reisz MZ
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Montesa
Vlag van Nederland Jan Huberts MZ
Vlag van Rhodesië Gordon Keith Montesa
Vlag van Zweden Kent Andersson MZ

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 8
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Salvador Cañellas Bultaco
3 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki 6
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco
5 Vlag van Duitsland Siegfried Möhringer Neckermann-MZ 4
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
7 Vlag van Duitsland Dieter Braun Neckermann-MZ 3
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Honda
9 Vlag van Zweden Kent Andersson MZ 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco

50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

De tweede 50cc-race was de Grand Prix van Spanje, thuiswedstrijd voor Ángel Nieto en voor Derbi. Nieto startte slecht, maar wist zich door het hele veld naar voren te werken om slechts 0,4 seconden achter Hans Georg Anscheidt te finishen. Nieto had zelfs enkele ronden de koppositie gehad. Barry Smith, eveneens op een Derbi, werd derde nadat hij vijf ronden lang aan de leiding gelegen had. Paul Lodewijkx werd met de nieuwe, watergekoelde Jamathi vierde. Officieel heette zijn machine echter "Kreidler". Lodewijkx reed namelijk op de inschrijving van Kreidler-coureur Jan Huberts. Het was toegestaan de coureur óf de motor te vervangen, maar niet allebei. Hierdoor verzamelde Lodewijkx punten voor Kreidler.

Uitslag 50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki 33"29'94 8
2 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi +0'43 6
3 Vlag van Australië Barry Smith Derbi +23'63 4
4 Vlag van Nederland Paul Lodewijkx Jamathi +44'94 3
5 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Giró Derbi +1"49'85 2
6 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco Cufi Derbi 1
7 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Benjamín Grau Derbi
8 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Juan Parés Derbi
9 Vlag van Zwitserland Herbert Denzler Kreidler
10 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Maria Mañer Derbi
11 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Manuel Varea Derbi
12 Vlag van Monaco Jean-Louis Pasquier Derbi

Onbekend[4][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Duitsland Ludwig Faßbender Kreidler
Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler
Vlag van Duitsland Rudolf Schmälzle Kreidler
Vlag van Verenigd Koninkrijk David Lock Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Walpole Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Pink Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Leslie Griffiths Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Udall Honda
Vlag van Nederland Aalt Toersen Kreidler
Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler
Vlag van Nederland Jan de Vries Kreidler
Vlag van Nederland Jos Schurgers Kreidler
Vlag van Nederland Martin Mijwaart Jamathi
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Janko-Florijan Štefe Tomos

Top tien tussenstand 50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Suzuki 16
2 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler 6
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi
4 Vlag van Duitsland Rudolf Schmälzle Kreidler 4
Vlag van Australië Barry Smith Derbi
6 Vlag van Duitsland Ludwig Faßbender Kreidler 3
Vlag van Nederland Paul Lodewijkx Jamathi
8 Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler 2
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Giró Derbi
10 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco Cufi Derbi 1
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Janko-Florijan Štefe Tomos
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1968
FIM wereldkampioenschap wegrace
20e seizoen (1968)
Volgende race:
Isle of Man TT 1968

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1967
Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1969