Grand Prix-wegrace van de DDR 1971

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Duitse Democratische Republiek Grand Prix-wegrace van de DDR 1971
Officiële naam Grosser Preis der Deutschen Demokratischen Republik
Land Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische Republiek
Datum 10 en 11 juli 1971
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Nieuw-Zeeland Keith Turner
Derde Vlag van Duitsland Ernst Hiller
350 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Smart
Derde Vlag van Hongarije László Szabó
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Eerste Vlag van Duitsland Dieter Braun
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
125 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Derde Vlag van Zweden Börje Jansson
50 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Nederland Jan de Vries
Derde Vlag van Nederland Jos Schurgers

De Grand Prix-wegrace van de DDR 1971 was de zesde race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1971. De races werden verreden op 10 en 11 juli 1971 op de Sachsenring nabij Hohenstein-Ernstthal (Saksen). Tijdens de training verongelukte de Oost-Duitse coureur Günter Bartusch. Hoewel het pas de vijfde GP was, werd de 500cc-titel al beslist in het voordeel van Giacomo Agostini.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Nog voor zijn thuiswedstrijd op de Sachsenring viel Günter Bartusch tijdens de trainingen voor de 350cc-klasse. De oorzaak van het ongeluk is nog steeds twijfelachtig. Een aantal bladen berichtten dat zijn MZ RE 300 een vastloper had gekregen, maar MZ bestreed dat. Volgens de fabriek was een rijdersfout de oorzaak van het ongeluk. Günter Bartusch overleed aan zijn verwondingen. Voor aanvang van de race werd een minuut stilte in acht genomen, en op de vierde startplaats, waar Bartusch had moeten staan, werden bloemen gelegd door Egbert von Frankenberg und Proschlitz, de voorzitter van de Allgemeiner Deutscher Motorsport Verband.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Giacomo Agostini (MV Agusta) won in de DDR zijn tachtigste Grand Prix, wat hem een wereldrecord opleverde. Bovendien was hij door deze overwinning zeker van zijn negende wereldtitel, evenveel als Mike Hailwood en Carlo Ubbiali. Keith Turner (Suzuki) werd tweede en Ernst Hiller (Kawasaki) werd derde. Rob Bron (Suzuki) had pech: na een slechte start vocht hij zich naar de vijfde plaats, maar trapte toen zijn schakelpedaal stuk. Hij verloor twee ronden in de pit, maar werd dankzij het grote aantal uitvallers toch nog achtste.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 1:04:47.800 15
2 Vlag van Nieuw-Zeeland Keith Turner Suzuki +2:48.900 12
3 Vlag van Duitsland Ernst Hiller Kawasaki +1 ronde 10
4 Vlag van Zwitserland Hansruedi Brüngger Bultaco +1 ronde 8
5 Vlag van Finland Kaarlo Koivuniemi Seeley +1 ronde 6
6 Vlag van Oostenrijk Karl Auer Matchless +2 ronden 5
7 Vlag van Zwitserland Jean Campiche Honda +2 ronden 4
8 Vlag van Nederland Rob Bron Suzuki +3 ronden 3
9 Vlag van Finland Pentti Lehtelä Yamaha +8 ronden 2
DNF Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt Kawasaki
DNF Vlag van Noord-Ierland Tommy Robb Seeley
DNF Vlag van Zweden Bo Granath Husqvarna
DNF Vlag van Duitsland Lothar John Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurica Hawthorne Kawasaki
DNF Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha
DNF Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha
DNF Vlag van Nederland Piet van der Wal Kawasaki
DNF Vlag van Australië John Dodds König
DNF Vlag van Oostenrijk Werner Bergold Kawasaki
DNF Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Linto
DNF Vlag van Nederland Theo Louwes Kawasaki
DNF Vlag van Finland Hannu Kuparinen Suzuki
DNF Vlag van Duitsland Karl Hoppe König
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Carney Kawasaki
DNF Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Kawasaki
DNF Vlag van Finland Kai Kuparinen Suzuki
DNF Vlag van Hongarije Arpad Juhos Aermacchi

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Op de Sachsenring leek Theo Bult alle pech van de wereld te hebben. Zijn Yamsel liep al voor de start op één cilinder en men kreeg het probleem niet opgelost. Theo startte toch maar, om tenminste het startgeld te kunnen innen. Net toen hij de machine wilde parkeren begon hij ineens op twee cilinders te lopen en hij reed de machine uiteindelijk zelfs naar de vierde plaats, tot groot enthousiasme van de Oost-Duitse publiek. Giacomo Agostini (MV Agusta) won met groot gemak, want er was geen enkele strijd om de eerste drie plaatsen. Paul Smart (Yamaha) werd op ruime afstand tweede en László Szabó werd derde.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 55:29.900 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Smart Yamaha +1:20.400 12
3 Vlag van Hongarije László Szabó Yamaha +1:40.100 10
4 Vlag van Nederland Theo Bult Yamsel +2:14.800 8
5 Vlag van Zwitserland Werner Pfirter Yamaha +2:37.900 6
6 Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha +1 ronde 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Hawthorne Yamaha 4
8 Vlag van Denemarken Franz Kroon Yamaha 3
9 Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha 2
10 Vlag van Nederland Piet van der Wal Yamaha 1
DNS Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Bartusch MZ val in training (†)

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Na de 250cc-race juichte het Oost-Duitse publiek om de overwinning van West-Duitser Dieter Braun. Hij had een flink gevecht moeten leveren tegen Rodney Gould (tweede), Phil Read (derde) en Gyula Marsovszky (vierde). De eerste vier finishten binnen 1,6 seconden. Nog tijdens de race probeerde een official van de Allgemeiner Deutscher Motorsport Verband raceleider Hans Zacharias te bewegen Dieter Braun voortijdig met de zwarte vlag uit de race te halen, om te verhinderen dat het West-Duitse volkslied gespeeld zou worden. Zacharias weigerde dat te doen, en verloor zijn baan als raceleider. Het publiek zong bij de huldiging het derde couplet van het "Lied der Deutschen" (het West-Duitse volkslied). Als reactie daarop werd de Grand Prix van de DDR in vanaf 1973 een uitnodigingswedstrijd, alleen voor coureurs uit de socialistische landen. De Grand Prix verloor daardoor haar WK-status.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha 47:09.500 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha +0.500 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha +1.600 10
4 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Yamaha +50.000 8
5 Vlag van Finland Jarno Saarinen Yamaha +50.400 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Yamaha +1:09.100 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha +1:26.300 4
8 Vlag van Italië Silvio Grassetti MZ +1:29.100 3
9 Vlag van Nederland Leo Commu Yamaha +2:23.200 2
10 Vlag van Zwitserland Werner Pfirter Yamaha +2:40.200 1
DNS Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Bartusch MZ val in training (†)

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Ángel Nieto won de 125cc-race met overmacht, voor Barry Sheene en Börje Jansson.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi 40:07.900 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Suzuki +0.400 12
3 Vlag van Zweden Börje Jansson Maico +8.900 10
4 Vlag van Duitsland Dieter Braun Maico +42.400 8
5 Vlag van Nederland Cees van Dongen Yamaha +1:08.900 6
6 Vlag van Duitse Democratische Republiek Jürgen Lenk MZ +1:41.400 5
7 Vlag van Hongarije János Drapál MZ +2:13.600 4
8 Vlag van Duitse Democratische Republiek Thomas Heuschkel MZ +2:22.100 3
9 Vlag van Duitse Democratische Republiek Bernd Köhler MZ +2:41.900 2
10 Vlag van Duitse Democratische Republiek Friedhelm Kohlar MZ +2:45.700 1
DNS Vlag van Nederland Aalt Toersen Jamathi blessure

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de DDR ging het voor het eerst goed met de Jamathi's, maar nu had men de pech dat eerste rijder Aalt Toersen tijdens de 125cc-training gevallen was en een middenvoetsbeentje had gebroken. Daarom werden de Jamathi's bestuurd door Herman Meijer en Cees van Dongen. In de race moest Jan de Vries de strijd met Ángel Nieto aangaan zonder achterrem, nadat hij de klinknagel van die rem kapot getrapt had. Desondanks wist hij met slechts 0,6 seconde achterstand te finishen, terwijl Jos Schurgers derde werd. Herman Meijer had bij zijn debuut op de Jamathi het leidende trio lang kunnen volgen, maar moest tegen het eind een gaatje laten vallen.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi 26:18.500 15
2 Vlag van Nederland Jan de Vries Van Veen-Kreidler +0.600 12
3 Vlag van Nederland Jos Schurgers Van Veen-Kreidler +6.500 10
4 Vlag van Nederland Herman Meijer Jamathi +41.800 8
5 Vlag van Nederland Cees van Dongen Jamathi +1:23.800 6
6 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler +3:49.700 5
7 Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Hilbig MZ 4
8 Vlag van Zweden Lasse Johansson Maico 3
9 Vlag van Tsjechië Zbyněk Havrda AHRA 2
10 Vlag van Duitse Democratische Republiek Peter Müller Zündapp 1
DNS Vlag van Nederland Aalt Toersen Jamathi blessure
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1971
FIM wereldkampioenschap wegrace
23e seizoen (1971)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1971

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1970
Grand Prix-wegrace van de DDR Volgende race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1972