Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1977
 Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1977
| ||
|---|---|---|
| ||
Masaryk-Ring door de jaren heen
| ||
| Officiële naam | Grand Prix ČSSR | |
| Land | Tsjecho-Slowakije
| |
| Datum | 7 augustus 1977 | |
| Organisator | FIM | |
| 500 cc | ||
| Poleposition |  Johnny Cecotto
| |
| Snelste ronde | Johnny Cecotto
| |
| Eerste | Johnny Cecotto
| |
| Tweede |  Giacomo Agostini
| |
| Derde |  Michel Rougerie
| |
| 350 cc | ||
| Poleposition | Johnny Cecotto
| |
| Snelste ronde | Johnny Cecotto
| |
| Eerste | Johnny Cecotto
| |
| Tweede | .svg){kind=small} Tom Herron
| |
| Derde | Christian Sarron
| |
| 250 cc | ||
| Poleposition | Franco Uncini
| |
| Snelste ronde | Walter Villa
| |
| Eerste | Franco Uncini
| |
| Tweede | Walter Villa
| |
| Derde | Mario Lega
| |
| Zijspan | ||
| Poleposition |  Werner Schwärzel/ Andreas Huber
| |
| Snelste ronde | Werner Schwärzel/ Andreas Huber
| |
| Eerste | Rolf Steinhausen/ Wolfgang Kalauch
| |
| Tweede | Siegfried Schauzu/ Lorenzo Puzo
| |
| Derde | .svg){kind=small} George O'Dell/ Cliff Holland
| |
De Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1977 was de twaalfde race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1977. De race werd verreden op 7 augustus 1977 op de Masaryk-Ring nabij Brno. In Tsjecho-Slowakije werd de wereldtitel in de 250cc-klasse beslist.
500 cc[bewerken | brontekst bewerken]
Zonder Suzuki-kopman Barry Sheene werd de 500cc-race een tamelijk eenvoudige overwinning voor Yamaha. Wil Hartog startte vanaf de tweede rij weer als snelste, maar in de tweede ronde nam Pat Hennen de leiding van hem over. Johnny Cecotto was toen nog bezig zijn slechte start goed te maken, maar na enkele ronden zat hij al aan de leiding. Achter hem ontstond een gevecht om de tweede plaats tussen Hennen, Länsivuori, Agostini, Rougerie en Hartog, maar Agostini, die bezig was aan een van de slechtste seizoenen van zijn carrière, wist tweede te worden vóór Michel Rougerie. Virginio Ferrari kon niet starten nadat hij tijdens de training een dubbele kaakbreuk had opgelopen.
Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
350 cc[bewerken | brontekst bewerken]
In Tsjecho-Slowakije had Takazumi Katayama al zoveel onderdelen in de training gebruikt dat hij niet meer kon starten. Tom Herron nam de kopstart, maar werd meteen ingehaald door Johnny Cecotto die meteen een enorme voorsprong opbouwde. Herron bleef wel tot aan de finish op de tweede plaats rijden. Om de derde plaats vochten Patrick Pons en Christian Sarron, tot Pons in de negende ronde uitviel.
Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
250 cc[bewerken | brontekst bewerken]
Door een auto-ongeluk in de DDR waren de Morbidelli-machines flink beschadigd. De vrachtauto van het team was gekanteld waarbij de vader van Paolo Pileri zijn rug brak. Van de wrakstukken van de motorfietsen kon men nog één racemotor in elkaar zetten met het frame van Mario Lega en het motorblok van Pileri. Die machine werd aan Mario Lega gegeven, die de wereldtitel nog moest binnenhalen. Lega kon zich beperken tot het volgen van de Harley-Davidsons van Franco Uncini en Walter Villa om toch zeker te zijn van de wereldtitel. De Harley's moesten zich voor de eerste twee plaatsen wel terugvechten uit het middenveld. Uncini wist pas in de laatste ronde Walter Villa te passeren en won de race.
Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]
.svg){kind=small}
Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]
George O'Dell had de Seymaz-Yamaha-combinatie van Rolf Biland gekocht, maar toen hij die in de training in de soep reed was hij blij dat hij zijn Windle-rijwielgedeelte nog had. Voor aanvang van de Tsjechische GP was de strijd in de zijspanklasse nog volledig open: Biland had 45 punten, O'Dell 44 en Michel 41. Schwärzel/Huber trainden als snelsten. Kenny Arthur, de voormalige bakkenist van George O'Dell, zat nu in het zijspan van Hermann Schmid en zij trainden de tweede tijd. Werner Schwärzel reed in de race tot aan de laatste ronde aan de leiding, maar plotseling stond zijn ARO-Fath stil, volgens één lezing door een kapotte versnellingsbak, volgens een andere door brandstofgebrek. Daardoor wonnen Rolf Steinhausen en Wolfgang Kalauch. Siegfried Schauzu/Lorenzo Puzo werden tweede, maar omdat Rolf Biland een pitstop moest maken wegens een losse accukabel wisten O'Dell/Holland toch nog derde te worden. Daardoor namen ze de leiding in het WK over: ze hadden 54 punten, Biland had er 53. Daardoor was de zijspanklasse niet alleen de enige klasse die met nog één GP te gaan nog onbeslist was, ze was ook nog spannend. Alain Michel had zelfs nog een - theoretische - kans op de titel.
Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]
Trivia[bewerken | brontekst bewerken]
Caravans[bewerken | brontekst bewerken]
Chas Mortimer kon niet starten in Brno doordat zijn monteur Lionel Angel met bus en caravan was gestrand in Zweden doordat er een wiel van de caravan was gebroken. Voor Lionel's broer Robin was dat ook niet prettig: hij lag op dat moment te slapen in de caravan. Lionel Angel was het seizoen begonnen als monteur van Alex George. Die lag na de Grand Prix van Oostenrijk in de caravan met been- en polsletsel en een flinke hoofdpijn. Het geheel stuiterde behoorlijk en George besloot bij een stop uit de caravan te stappen en weer in de auto te gaan zitten. Zijn monteur zag hem echter niet uitstappen en reed weer weg, Alex George in T-shirt en broek zonder geld achterlatend. Gelukkig reed de Lionel vervolgens verkeerd, waardoor hij de plaats waar George was uitgestapt nog eens passeerde.
Dat de wegen in de DDR ook niet best waren bleek wel uit het feit dat de trekhaak van de caravan van Patrick Fernandez afbrak, maar Fernandez kon ik elk geval starten in Brno.
Bronnen, noten en/of referenties
Voetnoten |
· 
· 
· ·