TT Assen 1972

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Nederland TT Assen 1972
Officiële naam Grote Prijs van Nederland der KNMV
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 24 juni 1972
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Italië Giacomo Agostini en Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Italië Alberto Pagani
Derde Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
350 cc
Poleposition Vlag van Italië Giacomo Agostini
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Finland Jarno Saarinen
Derde Vlag van Italië Renzo Pasolini
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Tweede Vlag van Italië Renzo Pasolini
Derde Vlag van Finland Jarno Saarinen
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Snelste ronde Vlag van Zweden Börje Jansson
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Zweden Börje Jansson
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds
50 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Nederland Jan de Vries
Derde Vlag van Oostenrijk Harald Bartol
Zijspan
Poleposition Vlag van Duitsland Klaus Enders/Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent/Vlag van Verenigd Koninkrijk Michael Casey
Eerste Vlag van Duitsland Klaus Enders/Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent/Vlag van Verenigd Koninkrijk Michael Casey
Derde Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu/Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch

De TT van Assen 1972 was de zevende race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1972. De race werd verreden op 24 juni 1972 op het TT-Circuit Assen nabij Assen, Nederland. De race werd traditioneel op de laatste zaterdag van juni verreden.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 500cc-klasse verwachtte men niet veel spanning vanwege de overmacht van Giacomo Agostini en zijn MV Agusta 500 3C, maar toch kwam die er in de training, toen Dave Simmonds met zijn Kawasaki H 1 R exact dezelfde kwalificatietijd reed. Alberto Pagani (MV Agusta) was 0,1 seconden langzamer dan Agostini en Simmonds. Rob Bron brak tijdens de training een pols en een onderarm, waardoor hij voorlopig uitgeschakeld was, maar Wil Hartog zette zijn 352cc-Yamaha TR 3 op de 7e startplaats. Hij maakte echter een bliksemstart en kwam na de eerste ronde als tweede door, nadat hij zelfs even de leiding in handen gehad had. Na twee ronden was Hartog echter al door een vastloper uitgevallen. Nu kwam Simmonds op de tweede plaats, gevolgd door Bruno Kneubühler (Yamaha), Chas Mortimer (Yamaha) en Alberto Pagani. Simmonds kreeg problemen door een gescheurde uitlaat waardoor eerst Pagani en daarna Kneubühler hem passeerden. Agostini was niet meer te achterhalen, en Pagani ook niet, want hij finishte 10 seconden voor Kneubühler.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 1h 03' 33" 3 15
2 Vlag van Italië Alberto Pagani MV Agusta +1' 57" 6 12
3 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +2' 07" 5 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha 6
6 Vlag van Australië Jack Findlay JADA-Suzuki 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jerry Lancaster Yamaha 4
8 Vlag van Duitsland Paul Eickelberg König 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha 2
10 Vlag van Italië Guido Mandracci Suzuki +1 ronde 1
11 Vlag van Duitsland Lothar John Yamaha +1 ronde
12 Vlag van Nieuw-Zeeland Kim Newcombe König +1 ronde
13 Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Kawasaki +1 ronde
14 Vlag van Duitsland Ernst Hiller Kawasaki +1 ronde
15 Vlag van Duitsland Willi Bertsch Kawasaki +2 ronden
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Godfrey Nash Honda +4 ronden
DNS Vlag van Nederland Rob Bron Suzuki gebroken pols
DNF Vlag van Zweden Bo Granath Husqvarna
DNF Vlag van Duitsland Kurt-Harald Florin König
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Ellis Yamaha
DNF Vlag van Finland Kai Kuparinen Kawasaki
DNF Vlag van Nieuw-Zeeland Keith Turner Suzuki
DNF Vlag van Australië John Dodds König
DNF Vlag van Nederland Wil Hartog Yamaha vastloper
DNF Vlag van Nederland Piet van der Wal Kawasaki
DNF Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Linto
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Chandler Kawasaki
DNF Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt Yamaha

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In Assen trainde Giacomo Agostini (MV Agusta) met afstand als snelste, maar tijdens de eerste ronden bekeek hij het gevecht tussen János Drapál (Yamaha), Renzo Pasolini (Aermacchi) en Phil Read (MV Agusta) van de achterkant. Agostini had weer de MV viercilinder tot zijn beschikking, Read de driecilinder. Al snel ging de strijd om de leiding alleen nog tussen Pasolini en Read, toen Drapál terugviel naar de vierde plaats. Jarno Saarinen (Yamaha) was toen nog slechts zesde, want hij was met nieuwe, niet ingereden banden gestart en moest enkele ronden kalm aan doen. Na vier ronden lag Agostini aan de leiding, gevolgd door Pasolini en Read. In de zevende ronde werd Read zelfs gepasseerd door Saarinen en in de laatste meters van de race, in de kniebocht, ook nog door Dieter Braun (Yamaha). Agostini won de race, Saarinen werd tweede en Pasolini derde.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 1h 03' 02" 9 15
2 Vlag van Finland Jarno Saarinen Yamaha +21" 8 12
3 Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi +32" 5 10
4 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta 6
6 Vlag van Japan Hideo Kanaya Yamaha 5
7 Vlag van Australië Jack Findlay Yamaha 4
8 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha 3
9 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +1 ronde 2
10 Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois Yamaha +1 ronde 1
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Chandler Yamaha +1 ronde
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha +1 ronde
13 Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha +1 ronde
14 Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha +1 ronde
15 Vlag van Nederland Nico van der Zanden Yamaha +1 ronde
DNF Vlag van Hongarije János Drapál Yamaha

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Erg spannend was de 250cc-race in Assen niet. Rodney Gould startte enorm snel en bouwde een voorsprong op die door niemand meer te dichten was. Phil Read reed enkele ronden op de tweede plaats, maar moest door een te lange gearing Renzo Pasolini en Jarno Saarinen voor laten gaan. Zij werden dan ook tweede en derde.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha 54' 07" 4 15
2 Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi +6" 5 12
3 Vlag van Finland Jarno Saarinen Yamaha +25" 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 8
5 Vlag van Italië Guido Mandracci Yamaha 6
6 Vlag van België Oronzo Memola Yamaha 5
7 Vlag van Italië Silvio Grassetti MZ 4
8 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha 2
10 Vlag van Japan Hideo Kanaya Yamaha 1
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Chatterton Yamaha
12 Vlag van Nederland Marcel Ankoné Yamsel +1 ronde
13 Vlag van Zweden Börje Jansson Yamaha +1 ronde
14 Vlag van Nederland Wil Hartog Yamaha +1 ronde
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jerry Lancaster Yamsel +1 ronde
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Randle Yamaha +1 ronde
17 Vlag van Finland Seppo Kangasniemi Yamaha +1 ronde

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In Assen bleek nog eens hoe snel de Yamaha RA 31 viercilinder in 1968 was geweest. Bill Ivy reed toen een ronderecord van 3.17,7. In 1972 was Ángel Nieto met zijn Derbi in de training 3½ seconde sneller dan Dave Simmonds (Kawasaki), maar toch nog steeds bijna 14 seconden langzamer dan Ivy vier jaar eerder was geweest. Simmonds was weer 5 seconden sneller dan Harold Bartol (Suzuki), waaruit bleek dat de verschillen groot waren. Börje Jansson kreeg een aanbod om de overleden Gilberto Parlotti bij Morbidelli te vervangen, maar hij werd gehouden aan zijn contract met Maico. Nieto startte slecht omdat de Derbi moeilijk op toeren kwam, maar Bartol was met zijn oude Suzuki RT 67 juist als snelste weg. Hij werd al gauw ingehaald door Kent Andersson en het duurde ook niet lang tot Nieto aan het wiel van Andersson zat. Bij de eerste doorkomst reed Jos Schurgers op de derde plaats. Andersson en Nieto sloegen een flink gat, maar Andersson viel uit met een defecte motor. Schurgers werd gepasseerd door Jansson, Bartol, Buscherini (Malanca) en Simmonds. In de vierde ronde moest Bartol opgeven. Buscherini moest te veel risico nemen om Jansson en Simmonds te volgen en viel in de zevende ronde. Jos Schurgers werd nog ingehaald door Chas Mortimer, maar die was door zijn gebrek aan onderdelen gestart met een onwillige versnellingsbak die dan ook stuk ging. Nieto won met 10 seconden voorsprong op Börje Jansson, Dave Simmonds werd derde en Jos Schurgers werd vierde. Dat was een geweldige prestatie, want hoewel zijn machine te boek stond als een "Bridgestone", had Schurgers hem helemaal zelf gebouwd.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Angel Nieto Derbi 48' 06" 1 15
2 Vlag van Zweden Börje Jansson Maico +20" 2 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki +20" 5 10
4 Vlag van Nederland Jos Schurgers Bridgestone 8
5 Vlag van Nederland Cees van Dongen Yamaha 6
6 Vlag van Duitsland Günter Fischer Maico 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Machin Yamaha 4
8 Vlag van Duitsland Lothar John Yamaha 3
9 Vlag van Nederland Bert Nijland Maico +1 ronde 2
10 Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Maico +1 ronde 1
11 Vlag van Nederland Jan Zoombelt Maico +1 ronde
12 Vlag van Hongarije László Szabó MZ +1 ronde
13 Vlag van Finland Seppo Kangasniemi Maico +1 ronde
DNF Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Suzuki
DNF Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha motor
DNF Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca val
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha versnellingsbak

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In Assen lukte het Jan de Vries wéér niet om zijn thuisrace te winnen. Zijn Van Veen-Kreidler trok wat beter tegen de vrij harde wind in, maar de Derbi van Ángel Nieto liep met de wind in de rug harder. Ze sloegen samen meteen een groot gat met de concurrentie en Nieto liet al een paar keer zien dat hij vanuit de kniebocht slipstreamend voorbij de Vries kon komen. In de laatste ronde had de Vries een behoorlijke voorsprong, maar Nieto wist het gat te dichten, in de kniebocht te passeren en te winnen. Nieto en de Vries hadden bijna twee minuten voorsprong op de derde man, Harald Bartol (Kreidler). Tijdens de 50cc-race van Assen keerde Paul Lodewijkx (die al een internationale race in Zandvoort had gereden) terug na zijn zware ongeval in 1969. Hij had in de trainingen in Assen al grote problemen met zijn Jamathi en viel in de tweede ronde uit.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Angel Nieto Derbi 29' 23" 5 15
2 Vlag van Nederland Jan de Vries Van Veen-Kreidler +0" 3 12
3 Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Kreidler +1' 54" 4 10
4 Vlag van Nederland Theo Timmer Jamathi 8
5 Vlag van Duitsland Gerhard Thurow Kreidler 6
6 Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler 5
7 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler 4
8 Vlag van Nederland Aalt Toersen Derbi 3
9 Vlag van Nederland Ton Daleman Roton 2
10 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler 1
11 Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler
12 Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Kreidler
13 Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Maico
14 Vlag van Zweden Lars Persson Monark
15 Vlag van Polen Ryszard Mankiewicz Kreidler +1 ronde
16 Vlag van Duitsland Siegfried Lohmann Kreidler +1 ronde
17 Vlag van Duitsland Walter Däuwel Kreidler +1 ronde
18 Vlag van Duitsland Wolfgang Golembeck Kreidler +1 ronde
19 Vlag van Duitsland Manfred Kugler Kreidler +1 ronde
DNF Vlag van Nederland Paul Lodewijkx Jamathi
DNF Vlag van Nederland Henk van Kessel Kreidler

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Klaus Enders kondigde in september 1971 zijn comeback in de zijspanklasse aan, na een jaar afwezigheid waarin hij aan autosport deed. Ook zijn bakkenist Ralf Engelhardt keerde terug. In Assen stonden Enders/Engelhardt, Schauzu/Kalauch en Vincent/Casey op de eerste startrij, maar ook Rudi Kurth met zijn levensgezellin Dane Rowe en hun Cat-racer met Crescent buitenboordmotor. Opmerkelijk was de snelle start van Tony Wakefield en Alex MacFadzean met hun BMW, die eigenlijk bij wijze van vakantie aan de TT van Assen en de GP van België deelnamen. Zij werden dan ook al in de eerste ronde gepasseerd door vijf combinaties. Kurth/Rowe kwamen na de eerste ronde als leiders door, maar vielen meteen daarna uit door een losgeslagen contragewicht van de ontstekingsmagneet. Vincent nam de leiding, gevolgd door Enders. In de vijfde ronde nam Enders de leiding over en halverwege de race lag het hele veld, dat nog slechts uit 9 combinaties bestond, ver uit elkaar. Pas in de laatste ronden begon Vincent weer wat aan te dringen bij Enders, maar hij kwam er niet meer bij. Enders/Engelhardt wonnen, Vincent/Casey werden tweede en Schauzu/Kalauch werden derde. Slechts acht combinaties haalden de finish.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Klaus Enders Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt Busch-BMW 48' 33" 7 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk Michael Casey Münch-URS +1" 1 12
3 Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch BMW +1' 18" 8 10
4 Vlag van Duitsland Richard Wegener Vlag van Duitsland Adi Heinrichs BMW 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Wakefield Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex MacFadzean BMW 6
6 Vlag van Duitsland Wolfgang Klenk Vlag van Duitsland Norbert Scherer BMW +1 ronde 5
7 Vlag van Duitsland Gustav Pape Vlag van Duitsland Franz Kallenberg BMW +1 ronde 4
8 Vlag van Duitsland Karl Venus Vlag van Duitsland Rainer Gundel BMW +1 ronde 3
DNF Vlag van Zwitserland Rudi Kurth Vlag van Verenigd Koninkrijk Dane Rowe CAT-Crescent ontsteking
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1972 		FIM wereldkampioenschap wegrace
24e seizoen (1972) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1972
Vorige race:
TT Assen 1971 		TT Assen Volgende race:
TT Assen 1973
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=TT_Assen_1972&oldid=67262062"