Grand Prix-wegrace van Zweden 1974

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Zweden Grand Prix-wegrace van Zweden 1974
Scandinavian Raceway
Officiële naam Swedish TT
Land Vlag van Zweden Zweden
Datum 21 juli 1974
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Snelste ronde Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Eerste Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Derde Vlag van Finland Pentti Korhonen
350 cc
Poleposition Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Patrick Pons
Eerste Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Tweede Vlag van Frankrijk Patrick Pons
Derde Vlag van Finland Pentti Korhonen
250 cc
Poleposition Vlag van Australië John Dodds
Snelste ronde Vlag van Japan Takazumi Katayama
Eerste Vlag van Japan Takazumi Katayama
Tweede Vlag van Italië Walter Villa
Derde Vlag van Frankrijk Patrick Pons
125 cc
Poleposition Vlag van Zweden Kent Andersson
Snelste ronde Vlag van Zweden Kent Andersson
Eerste Vlag van Zweden Kent Andersson
Tweede Vlag van Nederland Henk van Kessel
Derde Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
50 cc
Poleposition Vlag van Nederland Henk van Kessel
Snelste ronde Vlag van Nederland Henk van Kessel
Eerste Vlag van Nederland Henk van Kessel
Tweede Vlag van Duitsland Herbert Rittberger
Derde Vlag van België Julien van Zeebroeck

De Grand Prix-wegrace van Zweden 1974 was de achtste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1974. De races werden verreden op 21 juli 1974 op de Scandinavian Raceway ten zuidwesten van Anderstorp (Jönköpings län).

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Nadat MV Agusta voor Francorchamps schijnbaar de perfecte afstelling van het rijwielgedeelte had gevonden nadat nieuwe schokdempers gemonteerd waren, kwamen de problemen in Zweden weer terug. Daardoor bezetten Phil Read en Gianfranco Bonera na de trainingen slechts de zevende en de achtste plaats. Bij de start van de race waren Pentti Korhonen en Karl Auer als eerste weg, terwijl Barry Sheene, Giacomo Agostini, Phil Read en Teuvo Länsivuori in het middenveld reden. In de tweede ronde viel Barry Sheene en daardoor ook Giacomo Agostini. Beiden werden gered door vanghekken, die in Anderstorp langs het circuit waren geplaatst. Agostini brak echter een sleutelbeen. In de zesde ronde greep Länsivuori de leiding, Korhonen kwam op de tweede plaats terecht, gevolgd door Read, Bonera, Auer en Findlay. Read wist de lastige MV Agusta nog voorbij Korhonen te brengen, maar Bonera slaagde daar niet in. Hij raakte in een slip waarbij hij Findlay raakte. Die viel, terwijl Bonera zijn machine toch weer onder controle wist te krijgen om uiteindelijk vierde te worden, achter Länsivuori, Read en Korhonen. Agostini en Sheene verspeelden door de val hun kansen op de wereldtitel, terwijl Länsivuori juist een (theoretische) kans kreeg.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha 49' 22" 214 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta +26" 625 12
3 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha +31" 756 10
4 Vlag van Italië Gianfranco Bonera MV Agusta +35" 516 8
5 Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha +55" 690 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha +1' 32" 163 5
7 Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha +1' 35" 221 4
8 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha +1' 35" 246 3
9 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Yamaha +1 ronde 1
11 Vlag van Denemarken Børge Nielsen Yamaha +1 ronde
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha +1 ronde
13 Vlag van Italië Guido Mandracci Suzuki +1 ronde
14 Vlag van Zweden Lars Johansson Yamaha +2 ronden
15 Vlag van Zweden Roland Nilsson Yamaha +2 ronden
16 Vlag van Zweden Rolf Stahle Suzuki +3 ronden
17 Vlag van Zweden Börje Andersson Honda +3 ronden
DNF Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha val
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Smart Suzuki
DNF Vlag van Zweden Ingemar Larsson Yamaha
DNF Vlag van Australië Jack Findlay Suzuki val
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams Maxton-Yamaha
DNF Vlag van Zweden Bo Granath Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Suzuki val
DNF Vlag van Frankrijk Christian Léon Kawasaki
DNF Vlag van Zweden Lars Pahlsson Suzuki
DNF Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Ernst Hiller König
DNF Vlag van Zweden Johnny Bengtsson Husqvarna

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Agostini was door een val in de 500cc-race uitgeschakeld doordat hij een sleutelbeen gebroken had. Pentti Korhonen maakte net als in de 500cc-race ook in de 350cc-klasse een bliksemstart. Na zes ronden ging Teuvo Länsivuori hem voorbij en in de 20e ronde deed Patrick Pons hetzelfde. Länsivuori won zijn tweede race van de dag, Pons werd tweede en Korhonen derde.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha 49' 20" 594 15
2 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha +10" 629 12
3 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha +18" 210 10
4 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha +38" 177 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Yamaha 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha 5
7 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha 4
8 Vlag van Australië John Dodds Yamaha 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha 2
10 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha 1
11 Vlag van Finland Tapio Virtanen Yamaha
12 Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha
13 Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Yamaha
14 Vlag van Zweden Ingemar Larsson Yamaha
15 Vlag van Finland Pekka Nurmi Yamaha
DNF Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois Yamaha
DNF Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson
DNF Vlag van Zwitserland Philippe Coulon Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Yamaha
DNF Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha
DNS Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha blessure

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 250cc-klasse won Takazumi Katayama zonder problemen. Chas Mortimer leek tweede te worden, maar hij viel ver terug en werd ingehaald door Walter Villa (tweede) en Patrick Pons (derde).

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Japan Takazumi Katayama Yamaha 46' 58" 052 15
2 Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson +31" 330 12
3 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha +38" 342 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha +1' 01" 857 8
5 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha +1' 06" 801 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Yamaha +1' 23" 761 5
7 Vlag van Finland Tapio Virtanen Yamaha +1' 23" 875 4
8 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson +1' 34" 948 3
9 Vlag van Zwitserland Hans Mühlebach Yamaha 2
10 Vlag van Noorwegen Kjell Solberg Yamaha 1
11 Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Maico
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams Yamaha
13 Vlag van Zweden Ingemar Larsson Yamaha
14 Vlag van Zweden Per Zachrisson Yamaha
15 Vlag van Finland Eero Hyvärinen Yamaha
16 Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha
17 Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha
18 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Yamaha
19 Vlag van Zweden Roland Nilsson Yamaha
20 Vlag van Zweden Rustan Corneliusson Yamaha
21 Vlag van Australië Bruno Kneubühler Yamaha
DNF Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha
DNF Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha
DNF Vlag van Australië John Dodds Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois Yamaha

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Kent Andersson won zijn thuisrace helemaal onbedreigd. Henk van Kessel reed met de Bridgestone-Yamaha op de tweede plaats. Hij werd nog even bedreigd door Bruno Kneubühler, maar van Kessel kon de aanval simpel afslaan door iets meer gas te geven. Hij werd tweede nadat hij de 50cc-race al gewonnen had.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha 46' 01" 90 15
2 Vlag van Nederland Henk van Kessel Bridgestone-Yamaha +10" 31 12
3 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +23" 27 10
4 Vlag van Zweden Leif Gustafsson Maico 8
5 Vlag van Oostenrijk Johann Zemsauer Rotax 6
6 Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Maico 5
7 Vlag van Zweden Lennart Lundgren Maico 4
8 Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha 3
9 Vlag van Zweden Roland Olsson Yamaha 2
10 Vlag van Zweden Ingemar Bengtsson Delta 1
11 Vlag van Zweden Goran Alden Maico
12 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Yamaha
13 Vlag van Zweden Per-Edvard Carlsson Maico
14 Vlag van Zweden Jan-Inge Persson Maico
15 Vlag van Denemarken Chris Fisker onbekend
DNF Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Suzuki
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi
DNF Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca
DNF Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt Motobécane
DNF Vlag van Zweden Staffan Liebst Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Gert Bender Bender

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In Zweden won Henk van Kessel eindelijk weer eens en daardoor groeiden zijn kansen op de wereldtitel uiteraard ook weer. Van Kessel startte wel slecht, waardoor Herbert Rittberger zeven ronden lang aan de leiding reed. Toen ging van Kessel hem voorbij, maar Rittberger werd wel tweede, terwijl Julien van Zeebroeck derde werd.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Nederland Henk van Kessel Van Veen-Kreidler 30' 34" 48 15
2 Vlag van Duitsland Herbert Rittberger Kreidler +8" 05 12
3 Vlag van België Julien van Zeebroeck Van Veen-Kreidler +40" 33 10
4 Vlag van Duitsland Gerhard Thurow Kreidler 8
5 Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca 6
6 Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Kreidler 5
7 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler 4
8 Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler 3
9 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Kreidler 2
10 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler 1
11 Vlag van Nederland Theo Timmer Jamathi
12 Vlag van Nederland Jan Bruins Jamathi
13 Vlag van Zweden Jan-Inge Persson Kreidler
14 Vlag van Zweden Kenneth Götesson Kreider
15 Vlag van Duitsland Jürgen Röller Kreidler
16 Vlag van Zweden Ingemar Bengtsson Delta
17 Vlag van Zweden Lars Persson Penningsson
18 Vlag van Noorwegen Ove Skifjeld Kreidler
19 Vlag van Zweden Jano Meszaros Kreidler
DNF Vlag van Finland Pentti Salonen Puch
DNF Vlag van Zweden Leif Rossell Jamathi
DNF Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Kreidler
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1974
FIM wereldkampioenschap wegrace
26e seizoen (1974)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1974

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1973
Grand Prix-wegrace van Zweden Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1975