Grand Prix-wegrace der Naties 1972

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Italië Grand Prix-wegrace der Naties 1972
Grand Prix-wegrace der Naties 1972
Officiële naam Gran Premio delle Nazioni 1972
Land Vlag van Italië Italië
Datum 21 mei 1972
Organisator FIM
500cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Italië Alberto Pagani
Derde Vlag van Italië Bruno Spaggiari
350cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Italië Renzo Pasolini
Derde Vlag van Finland Jarno Saarinen
250cc
Snelste ronde Vlag van Italië Renzo Pasolini
Eerste Vlag van Italië Renzo Pasolini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Derde Vlag van Finland Jarno Saarinen
125cc
Snelste ronde Vlag van Italië Gilberto Parlotti
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
Derde Vlag van Italië Gilberto Parlotti
50cc
Snelste ronde Vlag van Nederland Jan de Vries
Eerste Vlag van Nederland Jan de Vries
Tweede Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Derde Vlag van Duitsland Rudolf Kunz

De Grand Prix-wegrace der Naties 1972 was vierde race van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1972. De races werden verreden op 21 mei 1972 op het Autodromo Enzo e Dino Ferrari in Imola.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De GP des Nations werd op Imola verreden, achteraf op het nippertje, want een veiligheidscommissie van de Italiaanse overheid keurde het circuit meteen erna af voor alle volgende auto- en motorraces vanwege een muurtje dat al jaren in een bocht stond.

500cc[bewerken | brontekst bewerken]

Giacomo Agostini en Alberto Pagani startten in Imola nog op de driecilinder MV Agusta's, maar werden met enig gemak eerste en tweede. Jack Findlay lag met zijn Jada (Jack Findlay Daniele Fontana)-Suzuki lang op de derde plaats, maar zijn stroomverdeler brak en daardoor schoven de fabrieks-Ducati's van Bruno Spaggiari (derde) en Paul Smart (vierde) een plaatsje op.

Uitslag 500cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 1h 08' 48" 4 15
2 Vlag van Italië Alberto Pagani MV Agusta +1' 35" 8 12
3 Vlag van Italië Bruno Spaggiari Ducati +1 ronde 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Smart Ducati +2 ronden 8
5 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +2 ronden 6
6 Vlag van Duitsland Klaus Huber Kawasaki +2 ronden 5
7 Vlag van Italië Sergio Baroncini Ducati +3 ronden 4
8 Vlag van Duitsland Lothar John Yamaha +3 ronden 3
9 Vlag van Italië Carlo Marelli Kawasaki +3 ronden 2
DNF Vlag van Australië Jack Findlay Jada-Suzuki stroomverdeler

350cc[bewerken | brontekst bewerken]

Voor Imola had MV Agusta voor de zekerheid Phil Read ingehuurd om Giacomo Agostini te steunen. Read verremde zich in de race en maakte een flinke schuiver, maar werd toch nog vierde. Agostini won de race, maar de handen van de Italianen gingen op elkaar voor Renzo Pasolini met de luchtgekoelde en zuigergestuurde Aermacchi tweetakt. Pasolini had een slechte start gehad en kwam na de eerste ronde als tiende door, maar vocht zich door het hele veld naar de tweede plaats. Jarno Saarinen moest genoegen nemen met de derde positie.

Uitslag 350cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 51' 47" 4 15
2 Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi +37" 1 12
3 Vlag van Finland Jarno Saarinen Yamaha +1' 03" 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta +1' 38" 1 8
5 Vlag van Japan Hideo Kanaya Yamaha +1 ronde 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha +1 ronde 5
7 Vlag van Italië Walter Villa Yamaha 4
8 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha 3
9 Vlag van Duitsland Walter Sommer Yamaha 2
10 Vlag van Zwitserland Werner Pfirter Yamaha 1

250cc[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn goede prestatie in de 350cc race in Imola wist Renzo Pasolini met zijn vrij eenvoudige, luchtgekoelde Aermacchi de 250cc race te winnen. In de 16e ronde was hij zelfs gevallen, maar hij had toen al een voorsprong van 16 seconden op Rodney Gould en Jarno Saarinen. Bij de finish na 23 ronden had hij nog 4 seconden voorsprong op Gould, terwijl Saarinen derde werd.

Uitslag 250cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi 44' 00" 1 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha +3" 9 12
3 Vlag van Finland Jarno Saarinen Yamaha +7" 7 10
4 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha +43" 8 8
5 Vlag van Italië Silvio Grassetti MZ +47" 2 6
6 Vlag van Australië John Dodds Yamaha +51" 9 5
7 Vlag van Italië Luigi Anelli Yamaha +1' 39" 4
8 Vlag van Italië Fosco Giansanti Yamaha +1' 51" 3 3
9 Vlag van Duitsland Walter Sommer Yamaha +1 ronde 2
10 Vlag van Italië Gianfranco Buffarello Yamaha +1 ronde 1

125cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 125cc race duelleerden Ángel Nieto en Gilberto Parlotti tot drie ronden voor het einde om de leiding. Toen viel Gilberto Parlotti nadat hij net het ronderecord had verbeterd. Toen kon Nieto rustig naar de finish rijden. Chas Mortimer werd tweede en Parlotti wist toch nog derde te worden.

Uitslag 125cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi 38' 37" 2 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha +31" 7 12
3 Vlag van Italië Gilberto Parlotti Morbidelli +34" 5 10
4 Vlag van Zweden Börje Jansson Maico +52" 8 8
5 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Maico +1' 52" 9 6
6 Vlag van Duitse Democratische Republiek Jürgen Lenk MZ +1 ronde 5
7 Vlag van Italië Adriano Cocchi Yamaha +1 ronde 4
8 Vlag van Duitse Democratische Republiek Bernd Köhler MZ +1 ronde 3
9 Vlag van Italië Luigi Rinaudo Binassi +1 ronde 2
10 Vlag van Duitsland Lothar John Yamaha +1 ronde 1
11 Vlag van Finland Seppo Kangasniemi Maico +1 ronde
12 Vlag van Polen Ryszard Mankiewicz MZ +2 ronden

50cc[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de finish van de 50cc race in Imola kwam het tot een opmerkelijk incident. Jan Huberts, die door Jan de Vries en Ángel Nieto op een ronde was gereden, gaf Nieto na de race een klap. De reden zou zijn geweest dat hij gezien had hoe Nieto geprobeerd had de Vries van de baan te drukken. Journalisten kwamen daarna met een aantal versies van het gebeurde: De Vries zou schakelproblemen hebben gekregen waardoor Nieto tegen hem aan botste, Nieto zou Huberts als eerste geslagen hebben omdat die hem gehinderd zou hebben en de versie waarin Nieto bewust tegen de Vries zou zijn aangereden. In elk geval was bij de huldiging alles tussen de Vries en Nieto weer koek en ei. De race werd dus nipt gewonnen door Jan de Vries, met Ángel Nieto als tweede en Rudolf Kunz (Kreidler) als derde.

Uitslag 50cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Nederland Jan de Vries Van Veen-Kreidler 27' 23" 3 15
2 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi +0" 3 12
3 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler +1' 33" 2 10
4 Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca +2' 18" 5 8
5 Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler +1 ronde 6
6 Vlag van Italië Alberto Ieva Malanca +1 ronde 5
7 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler +1 ronde 4
8 Vlag van Italië Ermanno Giuliano Tomos +1 ronde 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Stone Jamathi +1 ronde 2
10 Vlag van Italië Claudio Lusuardi Villa +1 ronde 1
11 Vlag van Polen Ryszard Mankiewicz Kreidler +1 ronde
12 Vlag van Tsjechië Zbyněk Havrda AHRA +1 ronde
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Finch Jamathi +2 ronden
14 Vlag van Italië Michele Cannizzaro Guazzoni
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1972
FIM wereldkampioenschap wegrace
24e seizoen (1972)
Volgende race:
Isle of Man TT 1972

Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1971
Grand Prix-wegrace der Naties Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1973