Grand Prix-wegrace van de DDR 1972

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Duitse Democratische Republiek Grand Prix-wegrace van de DDR 1972
Officiële naam Grosser Preis der Deutschen Demokratischen Republik
Land Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische Republiek
Datum 9 juli 1972
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Derde Vlag van Nieuw-Zeeland Kim Newcombe
350 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Italië Renzo Pasolini
Derde Vlag van Duitsland Dieter Braun
250 cc
Snelste ronde Vlag van Finland Jarno Saarinen
Eerste Vlag van Finland Jarno Saarinen
Tweede Vlag van Italië Renzo Pasolini
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
125 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Zweden Börje Jansson
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
Derde Vlag van Zweden Kent Andersson
50 cc
Snelste ronde Vlag van Nederland Jan de Vries
Eerste Vlag van Nederland Theo Timmer
Tweede Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel
Derde Vlag van Italië Otello Buscherini

De Grand Prix-wegrace van de DDR 1972 was de negende race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1972. De races werden verreden op 9 juli op de Sachsenring nabij Hohenstein-Ernstthal (Saksen).

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Na afloop van de GP van de DDR werd duidelijk dat deze in 1973 van de kalender zou verdwijnen. De Oost-Duitse MZ's konden geen vuist meer maken, maar vooral de populariteit van West-Duitse rijders, Dieter Braun voorop, was de Oost-Duitse autoriteiten een doorn in het oog. In 1973 zou men een "uitnodigingsrace" voor geselecteerde rijders organiseren. Het was duidelijk dat die selectie voornamelijk zou bestaan uit coureurs uit de marxistisch-leninistische staten. In feite was dat in 1972 ook al voor een deel waar: er verschenen rijders uit de Sovjet-Unie en zelfs uit Cuba, die men normaal nooit in GP's zag. Tijdens het jaarlijkse FIM-congres werden de Grand Prix van de DDR en de Ulster Grand Prix van de kalender geschrapt.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 500cc-race ging tot ieders verrassing Kim Newcombe met zijn König vier ronden lang aan de leiding. Daarna nam Giacomo Agostini het over om met een grote voorsprong te winnen. Newcombe werd slechts derde, want hij werd ook nog ingehaald door Rodney Gould met een tot 354 cc opgeboorde Yamaha TR 3.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 1h 03' 36" 1 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha +2' 34" 4 12
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Kim Newcombe König +2' 48" 7 10
4 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +2' 49" 0 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha +1 ronde 6
6 Vlag van Zweden Bo Granath Husqvarna +1 ronde 5
7 Vlag van Oostenrijk Alois Maxwald Rotax +1 ronde 4
8 Vlag van Nederland Piet van der Wal Kawasaki +2 ronden 3
9 Vlag van Hongarije Arpád Juhos Métisse-Matchless +3 ronden 2
10 Vlag van Oostenrijk Josef Özelt Matchless +4 ronden 1
11 Vlag van Duitsland Michael Schmid Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Linto
DNF Vlag van Oostenrijk Karl Auer Kawasaki
DNF Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha
DNF Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Kawasaki
DNF Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt Kawasaki
DNF Vlag van Finland Kai Kuparinen Kawasaki
DNF Vlag van Nieuw-Zeeland Keith Turner Suzuki
DNF Vlag van Oostenrijk Hans Braumandl Rotax

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 350cc-race viel Giacomo Agostini plotseling uit, maar Phil Read had nu ook een MV Agusta 350 4C viercilinder tot zijn beschikking en won met een nieuwe racerecord. Zijn snelste rondetijd was gelijk aan die van Agostini in de 500cc-race. Spanning was er verder niet: Renzo Pasolini werd tweede ver achter Read en ver voor derde man Dieter Braun.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta 54' 40" 6 15
2 Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi +19" 3 12
3 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha +39" 2 10
4 Vlag van Italië Silvio Grassetti MZ +2' 20" 7 8
5 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha +2' 30" 8 6
6 Vlag van Nederland Marcel Ankoné Yamsel +2' 57" 5 5
7 Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha 4
8 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha 3
9 Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha 2
10 Vlag van Finland Seppo Kangasniemi Yamaha 1
DNF Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

De overwinning van Dieter Braun in 1971 had tot een grote rel geleid, ook al omdat het Oost-Duitse publiek het West-Duitse volkslied voor hem had gezongen. 250.000 mensen wachtten op een herhaling van dat moment en Braun nam ook meteen de leiding in de race. Hij kon het echter niet bolwerken tegen Jarno Saarinen, Renzo Pasolini en Rodney Gould. Braun viel al snel uit met een oververhitte motor (er was op dat moment een hittegolf in de DDR) en de rest van de rijders lag te ver uit elkaar om er een spannende race van te maken. Saarinen won, Pasolini werd tweede en Gould werd derde.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Finland Jarno Saarinen Yamaha 46' 19" 2 15
2 Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi +11" 9 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha +43" 7 10
4 Vlag van Hongarije János Drapál Yamaha +2' 38" 7 8
5 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha +2' 45" 8 6
6 Vlag van Duitse Democratische Republiek Bernd Tüngethal MZ 5
7 Vlag van Hongarije Géza Repitz MZ 4
8 Vlag van Hongarije Arpád Juhos Yamaha 3
9 Vlag van Duitsland Gert Bender Maico 2
10 Vlag van Duitse Democratische Republiek Reiner Richter MZ 1
DNF Vlag van Duitsland Dieter Braun SMZ hete motor

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 125cc-klasse op de Sachsenring viel Ángel Nieto op kop liggend uit. Daardoor ontstond een gevecht om de overwinning tussen Chas Mortimer en Börje Jansson. Mortimer leidde het eerste deel van de race, maar daarna nam Jansson het over en liep nog 7 seconden weg. Kent Andersson werd op ruime achterstand derde.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zweden Börje Jansson Maico 39' 55" 6 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha +31" 1 12
3 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha +58" 1 10
4 Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Suzuki +58" 6 8
5 Vlag van Nederland Jos Schurgers Bridgestone +2' 01" 4 6
6 Vlag van Duitse Democratische Republiek Hartmut Bischoff MZ +2' 12" 6 5
7 Vlag van Polen Ryszard Mankiewicz MZ 4
8 Vlag van Duitse Democratische Republiek Bernd Köhler MZ 3
9 Vlag van Cuba Benigno Jull MZ 2
10 Vlag van Duitse Democratische Republiek Wolfgang Rösch MZ 1
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 50cc-race was Ángel Nieto een van de eerste uitvallers, maar kort na hem moest ook Jan de Vries zijn motor parkeren. Theo Timmer had tijdens de training weer veel problemen gehad met de onwillige Jamathi, maar in de race bleek de machine snel genoeg om aan de finish een voorsprong van 50 seconden over te houden op tweede man Hans-Jürgen Hummel (Kreidler). Otello Buscherini werd derde. Door het uitvallen van zowel Nieto als de Vries verdween een deel van de spanning om de eindstand in het WK. Nieto hoefde nog slechts één wedstrijd te winnen om wereldkampioen te worden.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Nederland Theo Timmer Jamathi 26' 58" 1 15
2 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler +50" 8 12
3 Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca +1' 16" 8 10
4 Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler +1' 22" 7 8
5 Vlag van Italië Luigi Rinaudo Tomos +2' 34" 4 6
6 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ludwig Uhlig Zelfbouw +2' 45" 2 5
7 Vlag van Sovjet-Unie Eduard Borisenko Riga 4
8 Vlag van Nederland Aalt Toersen Kreidler 3
9 Vlag van Duitse Democratische Republiek Gernot Weser Kreidler 2
10 Vlag van Tsjechië Zbyněk Havrda AHRA 1
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi
DNF Vlag van Nederland Jan de Vries Van Veen-Kreidler
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1972
FIM wereldkampioenschap wegrace
24e seizoen (1972)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1972

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1971
Grand Prix-wegrace van de DDR Volgende race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1973