Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1980
 Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1980
| ||
|---|---|---|
| ||
Masaryk-Ring door de jaren heen
| ||
| Officiële naam | Grand Prix ČSSR | |
| Land | Tsjecho-Slowakije
| |
| Datum | 17 augustus 1980 | |
| Organisator | FIM | |
| 350 cc | ||
| Poleposition |  Toni Mang
| |
| Snelste ronde | Toni Mang
| |
| Eerste | Toni Mang
| |
| Tweede |  Jean-François Baldé
| |
| Derde |  Jeffrey Sayle
| |
| 250 cc | ||
| Poleposition | Toni Mang
| |
| Snelste ronde | Toni Mang
| |
| Eerste | Toni Mang
| |
| Tweede |  Kork Ballington
| |
| Derde | Jean-François Baldé
| |
| 125 cc | ||
| Poleposition | .svg){kind=small} Ángel Nieto
| |
| Snelste ronde | Guy Bertin
| |
| Eerste | Guy Bertin
| |
| Tweede |  Maurizio Massimiani
| |
| Derde | .svg){kind=small} Hans Müller
| |
| Zijspan | ||
| Poleposition | Alain Michel/ Michael Burkhardt
| |
| Snelste ronde | Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
| |
| Eerste | Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
| |
| Tweede | Alain Michel/ Michael Burkhardt
| |
| Derde | Bruno Holzer/ Karl Meierhans
| |
De Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1980 was de negende race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1980. De races werden verreden op 17 augustus 1980 op de Masaryk-Ring nabij Brno. Tijdens deze Grand Prix werd de wereldtitel in de 125-klasse beslist.
Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]
In Tsjecho-Slowakije was de titelstrijd in de 125- en de 350cc-klasse nog open en die twee klassen leverden dan ook spectaculaire races op. In de 125cc-klasse ging het tussen Minarelli en MBA. Minarelli stelde fabrieksmachines ter beschikking aan 500cc-rijder Maurizio Massimiani en Loris Reggiani, MBA gaf Guy Bertin een machine voor de 250cc-race om hem te motiveren in de 125cc-race de Minarelli's voor te blijven. De trainingen waren erg druk, omdat rijders die niet in aanmerking kwamen voor een startplaats tegen betaling (300 Zwitserse frank) mochten trainen. De meest succesvolle rijder was Toni Mang, die twee races won, maar ook luid werd toegejuicht door toeschouwers uit de DDR, zoals dat vroeger ook met Dieter Braun[1] was gebeurd. Voor Mang's sponsor Mike Krauser was het ook een goed weekend, want de zijspanklasse werd gewonnen door Rolf Biland.
350 cc[bewerken | brontekst bewerken]
In de trainingen voor de 350cc-klasse was Toni Mang op het 11 km lange circuit slechts 0,01 seconde sneller dan Jon Ekerold. Mang had zich pas echt geconcentreerd op deze klasse nadat hij zijn 250cc-titel had zekergesteld. In de race had Toni Mang meestal de leiding, op korte afstand gevolgd door Ekerold, die aan twee vierde plaatsen genoeg had om wereldkampioen te worden. In de negende ronde ging de machine van Ekerold op een cilinder lopen, waardoor Mang niets meer te vrezen had en met bijna een minuut voorsprong won, voor Jean-François Baldé en Jeffrey Sayle. Ekerold kwam als tiende over de finish, waardoor de strijd om de wereldtitel ineens helemaal open was. Mang was binnen één race langszij gekomen en beide coureurs gingen met 48 punten aan de leiding van het kampioenschap.
Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]
Top 10 WK-stand na deze race[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos | Coureur | Motorfiets | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Jon Ekerold |
Bimota-Yamaha | 48 |
| Toni Mang |
Krauser-Kawasaki | ||
| 3 | Jean-François Baldé |
Kawasaki | 30 |
| 4 |  Johnny Cecotto |
Bimota-Yamaha | 27 |
| 5 | Eric Saul |
Bimota-Yamaha | 24 |
| 6 | Jeffrey Sayle |
Yamaha | 21 |
| 7 | Massimo Matteoni |
Bimota-Yamaha | 19 |
| 8 | Walter Villa |
Adriatica-Yamaha | 16 |
| Jacques Cornu |
Yamaha | ||
| 10 | Patrick Fernandez |
Bimota-Yamaha | 12 |
250 cc[bewerken | brontekst bewerken]
In de 250cc-race gingen Kork Ballington en Roland Freymond even aan de leiding, maar toen Toni Mang in de derde ronde voorbij kwam kon Ballington hem maar even volgen. De echte strijd ging om de derde plaats, tussen Jean-François Baldé, Roland Freymond en Guy Bertin, die voor het eerst op een 250cc-MBA reed. In de voorlaatste ronde viel Bertin uit, waardoor Baldé derde werd.
Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]
Top 10 WK-stand na deze race[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos | Coureur | Motorfiets | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Toni Mang (wereldkampioen) |
Krauser-Kawasaki | 118 |
| 2 | Kork Ballington |
Kawasaki | 72 |
| 3 | Thierry Espié |
Bimota-Yamaha | 53 |
| 4 | Jean-François Baldé |
Kawasaki | 47 |
| 5 | Roland Freymond |
Ad Maiora | 43 |
| 6 | Carlos Lavado |
Yamaha | 29 |
| 7 | Giampaolo Marchetti |
Yamaha | 28 |
| 8 | Eric Saul |
Yamaha | 24 |
| 9 | Jacques Cornu |
Yamaha | 20 |
| 10 | Patrick Fernandez |
Yamaha | 16 |
 Edi Stöllinger |
Yamaha | ||
| Hans Müller |
Yamaha |
125 cc[bewerken | brontekst bewerken]
In de 125cc-klasse konden de Minarelli-rijders Loris Reggiani en Ángel Nieto nog een bedreiging vormen voor MBA-coureur Pier Paolo Bianchi. In de race viel Reggiani al vroeg uit, maar Guy Bertin, Nieto, Bianchi, Massimiani, Müller en Kneubühler vormden de kopgroep in de race. Zij wisselden regelmatig van positie, waardoor de spanning bleef, tot Nieto probeerde onder het rijden zijn carburateurafstelling aan te passen. Hij trok de carburateur uit het aanzuigrubber en moest de strijd staken. Op dat moment was Bianchi zeker van zijn wereldtitel. Hij stelde zich tevreden met de vijfde plaats. Guy Bertin, die in de 250cc-race al goed gereden had, was ondanks de hitte nog fit genoeg om te winnen. Massimiani, die een 500cc-motor gewend was, werd tweede en Hans Müller werd derde.
Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]
.svg){kind=small}
Top 10 WK-stand na deze race[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos | Coureur | Motorfiets | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Pier Paolo Bianchi (wereldkampioen) |
MBA | 86 |
| 2 | Guy Bertin |
Motobécane | 66 |
| Ángel Nieto |
Minarelli | ||
| 4 | Loris Reggiani |
Minarelli | 63 |
| Bruno Kneubühler |
MBA | ||
| 6 | Hans Müller |
MBA | 54 |
| 7 | Iván Palazzese |
MBA | 28 |
| 8 |  Peter Looijesteijn |
MBA | 17 |
| Barry Smith |
MBA | ||
| 10 | Harald Bartol |
MBA | 15 |
Zijspannen[bewerken | brontekst bewerken]
Jock Taylor viel in de zijspanrace al in de eerste ronde uit door een vastloper, waardoor Rolf Biland de race van start tot finish kon leiden en de derde dagoverwinning voor het team van Krauser liet noteren. De echte strijd was achter hem te vinden, waar Egbert Streuer, Bruno Holzer en Werner Schwärzel om de tweede plaats vochten. Alain Michel was toen zijn slechte start nog aan het goedmaken. Toch wist Michel naar de tweede plaats door te stoten, voor Holzer. Egbert Streuer, die door de blessure van Johan van der Kaap weer met Boy Brouwer als bakkenist aantrad, wist zijn grootste concurrent Schwärzel voor te blijven.
Uitslag zijspannen[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos | Coureur | Bakkenist | Merk | Tijd | Punten |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Rolf Biland
|
Kurt Waltisperg
|
Krauser-LCR-Yamaha | 43'31"99 | 15 |
| 2 | Alain Michel
|
Michael Burkhardt
|
Seymaz-Yamaha | 12 | |
| 3 | Bruno Holzer
|
Karl Meierhans
|
LCR-Yamaha | 10 | |
| 4 | Egbert Streuer
|
Boy Brouwer[4]
|
LCR-Yamaha | 8 | |
| 5 | Werner Schwärzel
|
Andreas Huber
|
Krauser-LCR-Yamaha | 6 | |
| 6 | .svg){kind=small} Michel Vanneste
|
Serge Vanneste
|
Busch-Suzuki | 5 | |
| 7 | .svg){kind=small} Trevor Ireson
|
Clive Pollington
|
Ireson-Yamaha | 4 | |
| 8 | Peter Campbell
|
 Richard Goodwin
|
Yamaha | 3 | |
| 9 | George O'Dell
|
Kenneth Williams
|
Yamaha | 2 | |
| 10 |  Masato Kumano
|
Georg Buchner
|
Kumano-Yamaha | 1 | |
| DNF | Jock Taylor
|
 Benga Johansson
|
Windle-Yamaha | Vastloper |
Top 10 WK-stand na deze race[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos | Coureur | Bakkenist | Motorfiets | Ptn |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Jock Taylor (wereldkampioen) |
Benga Johansson (wereldkampioen) |
Windle-Yamaha | 79 |
| 2 | Rolf Biland |
Kurt Waltisperg |
Krauser-LCR-Yamaha | 63 |
| 3 | Alain Michel |
Paul Gérard en Michael Burkhardt |
Seymaz-Fath / Seymaz-Yamaha |
51 |
| 4 | Werner Schwärzel |
Andreas Huber |
Krauser-LCR-Yamaha | 46 |
| 5 | Egbert Streuer |
Johan van der Kaap en Boy Brouwer |
LCR-Yamaha | 42 |
| 6 | Derek Jones |
Brian Ayres |
Ireson-Yamaha | 35 |
| 7 | Bruno Holzer |
Karl Meierhans |
LCR-Yamaha | 31 |
| 8 | George O'Dell |
Kenneth Williams en Bill Boldison |
Yamaha | 16 |
| Michel Vanneste |
Serge Vanneste |
Busch-Suzuki | ||
| 10 | Göte Brodin |
Billy Gällros |
Krauser-LCR-Yamaha | 11 |
| Peter Campbell |
Dick Goodwin |
Yamaha |
Bronnen, noten en/of referenties
voetnoten
|
· 
· 
· ·