Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1980

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1980
Land Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië
Datum 15 juni 1980
Organisator FIM
250 cc
Poleposition Vlag van Duitsland Toni Mang
Snelste ronde Vlag van Duitsland Toni Mang
Eerste Vlag van Duitsland Toni Mang
Tweede Vlag van Italië Giampaolo Marchetti
Derde Vlag van Italië Sauro Pazzaglia
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Guy Bertin
Eerste Vlag van Frankrijk Guy Bertin
Tweede Vlag van Zwitserland Hans Müller
Derde Vlag van Italië Loris Reggiani
50 cc
Poleposition Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Snelste ronde Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Eerste Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Tweede Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Derde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Zijspan
Poleposition Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Duitsland Michael Burkhardt
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Duitsland Michael Burkhardt
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Duitsland Michael Burkhardt
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor/Vlag van Zweden Benga Johansson

De Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1980 was vierde race van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1980. De race werd verreden op 15 juni 1980 op het Automotodrom Grobnik bij Rijeka.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De organisatie in Joegoslavië was zo zuinig mogelijk: het minimum van vier klassen kwam aan de start en er werden niet meer dan vijftien zijspancombinaties toegelaten. Zo spaarde men ongeveer 100.000 Euro uit, maar er kwamen ook maar 15.000 bezoekers, waardoor het budget voor het volgende jaar nog kleiner was. Bovendien was er verwarring om de geklokte trainingen: Op zaterdag werden tijdens twee van de drie trainingen de tijden opgenomen en op zondagochtend was er een ongeklokte training. Zelfs de internationale jury van de FIM kon de organisatoren niet op andere gedachten brengen. Ook ondervonden coureurs en machines hinder van de hoge temperaturen, tot 35 °C. Tijdens de trainingen waren er al veel valpartijen. Martin van Soest kon meteen na de eerste training afreizen omdat hij een breuk in zijn rechtervoet had en Yves Dupont brak een arm. Kork Ballington moest de wedstrijd in Joegoslavië overslaan omdat hij een darmoperatie had ondergaan. Alain Michel had in Michael Burkhardt een nieuwe bakkenist gevonden, nadat Paul Gérard een hartaanval had gehad. Het ELF-team was het eerste dat een oplossing had gevonden voor het slechte frame van de productie-Yamaha TZ 500. Zij hadden de machine van Michel Frutschi zelf helemaal veranderd.

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 250cc-race namen Roland Freymond en Sauro Pazzaglia meteen de leiding, gevolgd door Klaas Hernamdt, die de 19e startplaats had maar een bliksemstart maakte. Doordat zijn banden het al snel begaven moest Hernamdt zich echter terug laten zakken en hij uiteindelijk slechts 17e. Toni Mang vond aansluiting bij de kopgroep net toen Freymond's Ad Maiora vastliep. Mang liep weg van een achtervolgende groep bestaande uit Giampaolo Marchetti, Jean-Marc Toffolo, Sauro Pazzaglia, Carlos Lavado en Eric Saul, die een vastloper kreeg. Marchetti, Pazzaglia en Lavado leverden een mooi gevecht om de tweede plaats en eindigden in deze volgorde.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Duitsland Toni Mang Krauser-Kawasaki 46'54"7 1 15
2 Vlag van Italië Giampaolo Marchetti MBA 47'33"1 18 12
3 Vlag van Italië Sauro Pazzaglia Ad Maiora 47'48"7 11 10
4 Vlag van Venezuela Carlos Lavado Yamaha 47'59"0 10 8
5 Vlag van Zwitserland Jacques Cornu Yamaha 48'10"6 5 6
6 Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Kawasaki 48'11"1 16 5
7 Vlag van België Jean-Marc Toffolo Yamaha 48'11"4 7 4
8 Vlag van Frankrijk Roger Sibille Yamaha +1 ronde [1] 2 3
9 Vlag van Italië Walter Villa Yamaha +1 ronde 9 2
10 Vlag van Italië Franco Marcheggiani Yamaha +1 ronde 20 1
11 Vlag van Frankrijk Jean Lafond Yamaha +1 ronde 23
12 Vlag van België Didier de Radiguès Yamaha +1 ronde 17
13 Vlag van Zwitserland Hans Müller Yamaha +1 ronde 14
14 Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Kawasaki +1 ronde 12
15 Vlag van België René Delaby Yamaha +1 ronde 21
16 Vlag van Finland Eero Huvärinen Yamaha +1 ronde 13
17 Vlag van Nederland Klaas Hernamdt Yamaha +1 ronde 19
18 Vlag van Frankrijk André Gouin Yamaha +1 ronde 27
19 Vlag van Zwitserland Bruno Lüscher Yamaha +1 ronde 29
20 Vlag van Zweden Bengt Elgh Yamaha +2 ronden 32
DNF Vlag van Italië Paolo Ferretti Yamaha 5
DNF Vlag van Italië Massimo Matteoni Yamaha 15
DNF Vlag van Zwitserland Roland Freymond Ad Maiora Vastloper 4
DNF Vlag van Duitsland Roland Kopf Yamaha 31
DNF Vlag van Frankrijk Eric Saul Yamaha Vastloper 8
DNF Vlag van Oostenrijk Edi Stöllinger Kawasaki 22
DNF Vlag van Nederland Peter Looijesteijn Yamaha 30
DNF Vlag van Oostenrijk Harald Bartol MBA 24
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha 28
DNF Vlag van Frankrijk Thierry Espié Yamaha Val 3
DNF Vlag van Italië Arturo Venanzi Yamaha 25
DNF Vlag van Frankrijk Thierry Laurens Yamaha 26
DNQ Vlag van Oostenrijk Siegfried Minich Yamaha 33
DNF Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha 34
DNF Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Vuk Tomanovic Yamaha 35
DNF Vlag van Italië Rafaele Pasqual Yamaha 36
DNF Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Vladimir Hegel Yamaha 37
DNF Vlag van Denemarken Paul Kierstein Yamaha 38
DNQ Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Darko Rugolic Yamaha 39
DNQ Vlag van Italië Franco Solaroli Yamaha 40
DNQ Vlag van Hongarije János Drapál Yamaha 41

Top 10 WK-stand na deze race[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Motorfiets Ptn
1 Vlag van Duitsland Toni Mang Krauser-Kawasaki 54
2 Vlag van Zuid-Afrika Kork Ballington Kawasaki 30
3 Vlag van Frankrijk Thierry Espié Bimota-Yamaha 28
4 Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Kawasaki 25
5 Vlag van Zwitserland Jacques Cornu Yamaha 16
Vlag van Italië Giampaolo Marchetti Yamaha 16
7 Vlag van Venezuela Carlos Lavado Yamaha 14
Vlag van Zwitserland Roland Freymond Ad Maiora 14
9 Vlag van Frankrijk Erick Saul Yamaha 12
10 Vlag van Italië Sauro Pazzaglia Ad Maiora 10
Vlag van Italië Pierluigi Conforti Yamaha 10

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

De 125cc-race in Joegoslavië leek spannend te beginnen toen een kopgroep ontstond met Ángel Nieto, Hans Müller en Pier Paolo Bianchi. Guy Bertin vond echter aansluiting en ging meteen aan de leiding rijden. De kopgroep werd uitgedund toen Nieto versnellingsbakproblemen kregen en Bianchi, mogelijk bevangen door de hitte, viel. Müller stond op gewone profielbanden en kon Bertin uiteindelijk niet volgen.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Frankrijk Guy Bertin Motobécane 43'45"9 3 15
2 Vlag van Zwitserland Hans Müller MBA 43'49"1 2 12
3 Vlag van Italië Loris Reggiani Minarelli 43'59"4 8 10
4 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler MBA 44'17"1 5 8
5 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Morbidelli 44'21"4 9 6
6 Vlag van Oostenrijk August Auinger MBA 44'23"4 11 5
7 Vlag van Australië Barry Smith MBA 45'04"2 6 4
8 Vlag van Nederland Peter Looijesteijn MBA 45'10"0 15 3
9 Vlag van Finland Matti Kinnunen MBA 45'16"2 19 2
10 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Zdravko Ljeljak MBA 45'23"3 30 1
11 Vlag van Duitsland Gerhard Waibel MBA 43'58"1 21
12 Vlag van Oostenrijk Ernst Fagerer MBA 43'58"5 28
13 Vlag van Tsjechië Peter Balàz MBA 44'04"4 26
14 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Alojz Pavlic MBA 44'46"9 27
15 Vlag van Duitsland Hagen Klein Hess +1 ronde 31
DNF Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi MBA Val 1
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto Minarelli Versnellingsbak 4
DNF Vlag van Argentinië Hugo Vignetti MBA 12
DNF Vlag van Italië Maurizio Vitali MBA 22
DNF Vlag van Oostenrijk Harald Bartol MBA 20
DNF Vlag van Venezuela Iván Palazzese MBA 7
DNF Vlag van Argentinië Willy Pérez MBA 23
DNF Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Janez Pintar MBA 29
DNF Vlag van Frankrijk Jean-Claude Selini MBA 17
DNF Vlag van Oostenrijk Edi Stöllinger MBA 13
DNF Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Iprem 18
DNF Vlag van Zweden Per-Edvard Carlsson MBA 6
DNF Vlag van Frankrijk Thierry Noblesse MBA 24
DNF Vlag van Duitsland Alfred Waibel MBA 25
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo MBA Drijfstang 14
DNQ Vlag van Nederland Cees van Dongen Morbidelli 32
DNQ Vlag van Duitsland Wolfgang Glawaty MBA 33
DNF Vlag van Italië Fabrizio Santarini MBA 34
DNS Vlag van Frankrijk Yves Dupont MBA Blessure in training

Top 10 WK-stand na deze race[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Motorfiets Ptn
1 Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi MBA 42
2 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler MBA 28
Vlag van Italië Loris Reggiani Minarelli 28
4 Vlag van Frankrijk Guy Bertin Motobécane 27
5 Vlag van Zwitserland Hans Müller MBA 24
6 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto Minarelli 21
7 Vlag van Venezuela Iván Palazzese MBA 17
Vlag van Australië Barry Smith MBA 17
9 Vlag van Oostenrijk August Auinger MBA 9
10 Vlag van Frankrijk Yves Dupont MBA 8
Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Morbidelli 8

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Ricardo Tormo was in de trainingen van de 50cc-klasse in Joegoslavië al de snelste geweest en in de race was iedere andere rijder kansloos. Tormo had binnen drie ronden een voorsprong van vijftien seconden op Stefan Dörflinger. Die had echter een kleine vastloper gehad en kon het vermogen van de Van Veen-Kreidler niet volledig benutten. Toch was hij veel sneller dan Eugenio Lazzarini. Toen Dörflinger's machine er vijftig meter voor de finish helemaal mee ophield kon hij zich laten uitrollen en had hij nog ruim twee seconden over.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo Van Veen-Kreidler 38'12"2 1 15
2 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Van Veen-Kreidler 38'40"8 2 12
3 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Iprem-Kreidler 38'43"1 3 10
4 Vlag van Frankrijk Jacky Hutteau ABF 39'27"0 8 8
5 Vlag van Nederland Henk van Kessel Pentax-X-16 39'32"8 5 6
6 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler 39'34"1 16 5
7 Vlag van Oostenrijk Otto Machinek Kreidler 39'46"3 15 4
8 Vlag van Duitsland Gerhard Waibel Kreidler 39'46"7 13 3
9 Vlag van Duitsland Wolfgang Müller Kreidler 39'47"2 9 2
10 Vlag van Italië Claudio Lusuardi Bultaco 39'48"0 10 1
11 Vlag van Duitsland Hagen Klein Horex +1 ronde 11
12 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Joaquin Gali Bultaco +1 ronde 20
13 Vlag van Italië Enzo Saffiotti UFO +1 ronde 26
14 Vlag van Italië Aldo Pero Kreidler +1 ronde 12
15 Vlag van Italië Bruno Di Carlo ABF +1 ronde 21
16 Vlag van Nederland Hans Spaan[2] Van Veen-Kreidler +1 ronde 18
17 Vlag van Italië Giuseppe Ascareggi Minarelli +1 ronde 23
18 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Zdravko Matulja Tomos +1 ronde 25
19 Vlag van Duitsland Günther Schirnhofer Kreidler +1 ronde 29
20 Vlag van Italië Claudio Granata Kreidler +1 ronde 33
21 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Peter Verbic Kreidler +1 ronde 28
DNF Vlag van Zwitserland Walter Rapolani Kreidler 27
DNF Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Mikos Bojan Kreidler 30
DNF Vlag van Oostenrijk Ingo Emmerich Falk 14
DNF Vlag van België Chris Baert Kreidler 17
DNF Vlag van Italië Enrico Cereda DRS 22
DNF Vlag van Zwitserland Reiner Koster DRS 24
DNF Vlag van Nederland Theo Timmer Bultaco Big-end lager 6
DNF Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Zoran Krstic Kreidler 31
DNF Vlag van Duitsland Gerhard Singer Kreidler 32
DNQ Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Zlatko Adamovic Kreidler 34
DNQ Vlag van Duitsland Franz Ungar Kreidler 35
DNQ Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Darko Keletic Kreidler 36
DNQ Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler 37
DNQ Vlag van Noorwegen Ove Skifjeld Kreidler 38
DNS Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Kreidler Blessure in training
DNS Vlag van Frankrijk Yves Dupont ABF Blessure in training

Top 10 WK-stand na deze race[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Motorfiets Ptn
1 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Iprem-Kreidler 40
2 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Van Veen-Kreidler 30
3 Vlag van Nederland Henk van Kessel Pentax-X-16 24
4 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo Van Veen-Kreidler 21
5 Vlag van Frankrijk Jacky Hutteau ABF 17
6 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler 15
7 Vlag van Nederland Theo Timmer Bultaco 12
8 Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Kreidler 10
Vlag van Frankrijk Yves Dupont ABF 10
10 Vlag van Italië Giuseppe Ascareggi Minarelli 4
Vlag van Oostenrijk Otto Machinek Kreidler 4

Zijspannen[bewerken | brontekst bewerken]

De tweede zijspanrace van het seizoen was een paar ronden spannend toen zich een kopgroep had gevormd met Egbert Streuer/Johan van der Kaap, Bruno Holzer/Karl Meierhans[3] en Werner Schwärzel/Andreas Huber. Na drie ronden kreeg een tweede groep aansluiting: Biland/Waltisperg, Michel/Burkhardt en Taylor/Johansson. Streuer's motor verloor vermogen en hij had per ronde twee seconden meer nodig dan in de training. Hij moest Biland, Michel en Taylor dan ook voorbijlaten.

Uitslag zijspannen[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Rolf Biland Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 42'15"4 15
2 Vlag van Frankrijk Alain Michel Vlag van Duitsland Michael Burkhardt Seymaz-Yamaha 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor Vlag van Zweden Benga Johansson Windle-Yamaha 10
4 Vlag van Nederland Egbert Streuer Vlag van Nederland Johan van der Kaap LCR-Yamaha 8
5 Vlag van Duitsland Werner Schwärzel Vlag van Duitsland Andreas Huber Krauser-Yamaha 6
6 Vlag van België Michel Vanneste Vlag van België Serge Vanneste Busch-Suzuki 5
7 Vlag van Frankrijk Yvan Trolliet Vlag van Frankrijk Denis Vernet Seymaz-Yamaha 4
8 Vlag van Zweden Göte Brodin Vlag van Zweden Billy Gällros Krauser-Yamaha 3
9 Vlag van Japan Masato Kumano Vlag van Duitsland Georg Buchner Kumano-Yamaha 2
10 Vlag van Duitsland Hermann Huber Vlag van Duitsland Rainer Gundel Krauser-LCR-Yamaha 1
11 Vlag van Zwitserland Bruno Holzer Vlag van Zwitserland Karl Meierhans LCR-Yamaha

Top 10 WK-stand na deze race[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Motorfiets Ptn
1 Vlag van Zwitserland Rolf Biland Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 30
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor Vlag van Zweden Benga Johansson Windle-Yamaha 22
3 Vlag van Nederland Egbert Streuer Vlag van Nederland Johan van der Kaap LCR-Yamaha 16
Vlag van Duitsland Werner Schwärzel Vlag van Duitsland Andreas Huber Krauser-Yamaha 16
5 Vlag van Frankrijk Alain Michel Vlag van België Paul Gérard en
Vlag van Duitsland Michael Burkhardt
Seymaz-Fath /
Seymaz-Yamaha
15
6 Vlag van Zweden Göte Brodin Vlag van Zweden Billy Gällros Krauser-Yamaha 7
7 Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Arthur Bartol-LCR 6
8 Vlag van Zwitserland Bruno Holzer Vlag van Zwitserland Karl Meierhans LCR-Yamaha 5
Vlag van België Michel Vanneste Vlag van België Serge Vanneste Busch-Suzuki 5
10 Vlag van Frankrijk Yvan Trolliet Vlag van Frankrijk Denis Vernet Seymaz-Yamaha 4
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1980
FIM wereldkampioenschap wegrace
32e seizoen (1980)
Volgende race:
TT Assen 1980

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1979
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1981