Lambert van Spoleto

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Lambert van Spoleto
c. 880-898
Lambert (tweede van links) afgebeeld als een van de koningen die de San Clemente-abdij in Castiglione a Casauria had bevoordeeld en beschermd (uit de Chronicon Casauriense, 12e-eeuws manuscript).
Koning van Italië
Periode 894-898
Voorganger Guido van Spoleto
Opvolger Arnulf van Karinthië
Westers keizer
Periode 894-898
Voorganger Guido van Spoleto
Opvolger Arnulf van Karinthië
Vader Guido van Spoleto
Moeder Ageltrude

Lambert van Spoleto (c. 880 – 15 oktober 898) was Westers keizer en koning van Italië.

Hij werd in 891 door zijn vader Guido van Spoleto als medebestuurder van diens rijk erkend, en regeerde vervolgens alleen van 894 tot 898. Met Berengarius en Arnulf, welke beiden hem de troon betwistten, was hij aanhoudend in oorlog. Hij verloor het leven tijdens een jachtpartij; vermoedelijk werd hij vermoord.

Lamberts plaats in de geschiedenis wordt vooral bepaald door de Kadaversynode. Hij liet het lijk opgraven van Paus Formosus, een tegenstrever van zijn vader, waarna Paus Stephanus VII de overleden paus liet berechten en op formaliteiten veroordelen.[1]

Referentie[bewerken | brontekst bewerken]

  • art. Lambertus, in S. de Bruin, Historisch en Geographisch Woordenboek, II, Leiden, 1869, p. 333.