Mardy Fish

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Mardy Simpson Fish
Fish op het ATP-toernooi van Delray Beach in 2009
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Amerikaanse
Geboorteplaats Vlag van Verenigde Staten Edina, Minnesota, Verenigde Staten
Geboortedatum 9 december 1981
Woonplaats Vlag van Verenigde Staten Los Angeles, Californië, Verenigde Staten
Lengte 1,88 m
Gewicht 82 kg
Profdebuut 2000
Met pensioen 2015
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 7.460.641 US dollar
Coach Mark Knowles
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 302–219
Titels 6
Hoogste positie 7e (15 augustus 2011)
ATP Finals Groepsfase (2011)
Olympische Spelen Zilver Zilver (20042)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open Kwartfinale (2007)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (2011)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon Kwartfinale (2011)
Vlag van Verenigde Staten US Open Kwartfinale (2008)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 136–105
Titels 8
Hoogste positie 14e (6 juli 2009)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open Kwartfinale (2005, 2009)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2002, 2010)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon Halve finale (2009)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (2001, 2010)
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Mardy Simpson Fish (Edina, VS, 9 december 1981) is een voormalig Amerikaans tennisser. Hij is prof sinds 2000. Hij kwam in 2002 voor het eerst de top 100 en in 2003 voor het eerst de top 50 binnen. In 2011 bereikte hij voor het eerst de top 10. Zijn hoogste plaats op de ATP-ranglijst is de 7e, die hij behaalde op 15 augustus 2011.

Fish schreef in zijn carrière zes enkeltoernooien op zijn naam. In het enkelspel won hij ook vier challengers en een futurestoernooi. Zijn beste resultaat in het enkelspel op een grandslamtoernooi is de kwartfinale op de Australian Open van 2007 en de US Open van 2008. In 2004 won hij de zilveren medaille in het enkelspel op de Olympische Zomerspelen van Athene.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Fish is de zoon van tennistrainer Tom en huisvrouw Sally. Hij werd geboren in Edina. Op 2-jarige leeftijd kwam hij voor het eerst in contact met de roem, toen een televisiestation liet zien hoe hij tennisballen over het net sloeg vanaf de baseline. In 1985 verhuisde de familie naar Vero Beach waar Mardy drie jaar les volgde aan Vero Beach High School. Daarna verhuisde Fish naar Boca Raton om zijn laatste schooljaar af te maken. Tijdens dit jaar leerde hij Andy Roddick kennen.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

2000-2002[bewerken | brontekst bewerken]

Fish werd in 2000 op 18-jarige leeftijd professional. Zijn eerste jaren als prof tenniste hij in het Challenger en Future circuit, de laagste internationale toernooien. Zijn eerste ATP-titel behaalde hij in 2002 door de herendubbel van het ATP-toernooi van Houston te winnen met Andy Roddick.

2003[bewerken | brontekst bewerken]

In 2003 won Fish zijn eerste ATP-titel in de enkel. Hij versloeg in de finale de Zweed Robin Söderling waarmee hij de winnaar was van het ATP-toernooi van Stockholm. Tevens behaalde hij bij het ATP-toernooi van Cincinnati een finaleplaats waarin hij vervolgens in drie sets verloor van Andy Roddick. Hij eindigde het jaar op een 20ste plaats op de wereldranglijst.

2004-2005[bewerken | brontekst bewerken]

Fish kon zijn goede spel uit het voorgaande jaar hervatten en wederom behaalde hij twee ATP-finales. In het ATP-toernooi van San José verloor hij de finale van Andy Roddick en in het ATP-toernooi van Halle verloor hij kansloos van Roger Federer. Later in dat jaar behaalde Fish een zilveren medaille op de Olympische Zomerspelen 2004 in Athene. Hij verloor in de finale van de Chileen Nicolás Massú, nadat hij in voorgaande rondes spelers als Juan Carlos Ferrero en Fernando González had uitgeschakeld.

In 2005 blesseerde Fish zijn linkerpols. Door deze blessure heeft hij slechts 17 wedstrijden in dit jaar gespeeld.

2006[bewerken | brontekst bewerken]

Door de blessure in 2005 was Fish een hoop plaatsen teruggevallen op de wereldranglijst. In 2006 kwam hij sterk terug door in april gelijk het ATP-toernooi van Houston te winnen. Hij won in de finale van de Oostenrijker Jürgen Melzer. Tijdens Wimbledon 2006 bereikte hij de derde ronde door de Amerikaan Robby Ginepri en de Nederlander Melle van Gemerden te verslaan. De dag voor de derde ronde liep hij voedselvergiftiging op waardoor hij zijn partij moest opgeven tegen de Georgiër Irakli Labadze.

2007[bewerken | brontekst bewerken]

In 2007 steeg Fish weer een aantal plekken op de ranglijst door goede resultaten tijdens de Australian Open. Op dag 1 van het toernooi versloeg hij de als vierde geplaatste Kroaat Ivan Ljubičić. Fish werd vervolgens in de kwartfinale door landgenoot Roddick verslagen. Op het ATP-toernooi van New Haven behaalde hij een finaleplaats alvorens van landgenoot James Blake te verliezen.

2008[bewerken | brontekst bewerken]

Fish startte het jaar goed door samen met Serena Williams de Hopman Cup te winnen in Perth (Australië).

In de derde ronde van de Australian Open was zijn tegenstander de Fin Jarkko Nieminen. In de derde set van deze partij kregen umpire Damian Steiner en Fish flinke ruzie. Steiner dacht dat Fish een lijnrechter probeerde raak te slaan met een tennisbal. Na dit incident was Fish flink gefrustreerd en won hij in de rest van de partij nog maar 3 games.

Het ATP-toernooi van Indian Wells werd een groot succes voor Fish. Hij behaalde hier de finale door spelers als Nikolaj Davydenko, David Nalbandian en toenmalig #1 Roger Federer te verslaan. In de finale verloor hij in een 3-setter van Novak Đoković.

Op de US Open behaalde Fish de kwartfinale door in de derde ronde van zijn vriend James Blake te winnen. Hij verloor deze kwartfinale uiteindelijk van de Spanjaard Rafael Nadal.

2009[bewerken | brontekst bewerken]

Fish begon het jaar goed door de herendubbel van het ATP-toernooi van Memphis samen met Mark Knowles te winnen. Vervolgens wist hij tijdens het ATP-toernooi van Delray Beach zijn 3de ATP-titel te pakken door de Rus Evgeny Korolev te verslaan.

In mei behaalde hij de kwartfinale in het ATP-toernooi van Estoril alvorens te worden uitgeschakeld door de Rus Nikolaj Davydenko.

Op Wimbledon 2009 behaalde hij de derde ronde, een evenaring van zijn prestaties in 2003 en 2006.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
Gewonnen finales
1. 20 oktober 2003 Vlag van Zweden ATP Stockholm Hardcourt (i) Vlag van Zweden Robin Söderling 7-5, 3-6, 7-6 Details
2. 10 april 2006 Vlag van Verenigde Staten ATP Houston Gravel Vlag van Oostenrijk Jürgen Melzer 3-6, 6-4, 6-3 Details
3. 1 maart 2009 Vlag van Verenigde Staten ATP Delray Beach Hardcourt Vlag van Rusland Evgeny Korolev 7-5, 6-3 Details
4. 11 juli 2010 Vlag van Verenigde Staten ATP Newport Gras Vlag van België Olivier Rochus 5–7, 6–3, 6–4 Details
5. 25 juli 2010 Vlag van Verenigde Staten ATP Atlanta Hardcourt Vlag van Verenigde Staten John Isner 4–6, 6–4, 7–6(4) Details
6. 24 juli 2011 Vlag van Verenigde Staten ATP Atlanta (2) Hardcourt Vlag van Verenigde Staten John Isner 3–6, 7–6(6), 6–2 Details
Verloren finales
1. 10 maart 2003 Vlag van Verenigde Staten ATP Delray Beach Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Jan-Michael Gambill 0-6, 6-7 Details
2. 23 juni 2003 Vlag van Verenigd Koninkrijk ATP Nottingham Gras Vlag van Verenigd Koninkrijk Greg Rusedski 3-6, 2-6 Details
3. 18 augustus 2003 Vlag van Verenigde Staten ATP Cincinnati Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Andy Roddick 6-4, 6-7, 6-7 Details
4. 16 februari 2004 Vlag van Verenigde Staten ATP San José Hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Andy Roddick 6-7, 4-6 Details
5. 14 juni 2004 Vlag van Duitsland ATP Halle Gras Vlag van Zwitserland Roger Federer 0-6, 3-6 Details
6. 22 augustus 2004 Vlag van Griekenland Athene Hardcourt Vlag van Chili Nicolás Massú 3-6, 6-3, 6-2, 3-6, 4-6 Details
7. 27 augustus 2007 Vlag van Verenigde Staten ATP New Haven Hardcourt Vlag van Verenigde Staten James Blake 5-7, 4-6 Details
8. 23 maart 2008 Vlag van Verenigde Staten ATP Indian Wells Hardcourt Vlag van Servië Novak Đoković 2-6, 7-5, 3-6 Details
9. 23 augustus 2008 Vlag van Verenigde Staten ATP New Haven Hardcourt Vlag van Kroatië Marin Čilić 4-6, 6-4, 2-6 Details
10. 15 februari 2009 Vlag van Verenigde Staten ATP San José Hardcourt (i) Vlag van Tsjechië Radek Štěpánek 6-3, 4-6, 2-6 Details
11. 13 juni 2010 Vlag van Verenigd Koninkrijk ATP Londen Gras Vlag van Verenigde Staten Sam Querrey 7–6(3), 7–5 Details
12. 22 augustus 2010 Vlag van Verenigde Staten ATP Cincinnati Hardcourt Vlag van Zwitserland Roger Federer 7-6(5), 6-7(1), 4-6 Details
13. 31 juli 2011 Vlag van Verenigde Staten ATP Los Angeles Hardcourt Vlag van Letland Ernests Gulbis 7-5, 4-6, 4-6 Details
14. 14 augustus 2011 Vlag van Canada ATP Montréal Hardcourt Vlag van Servië Novak Đoković 2-6, 6-3, 4-6 Details
Gewonnen challengers
1. 12 augustus 2002 Vlag van Verenigde Staten New York Hardcourt Vlag van Rusland Denis Golovanov 1-6, 6-1, 7-5
2. 21 oktober 2002 Vlag van Verenigde Staten San Antonio Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Jack Brasington 6-3, 7-5
3. 3 april 2006 Vlag van Verenigde Staten Tallahassee Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Zack Fleishman 7-5, 7-6
4. 5 juni 2006 Vlag van Verenigd Koninkrijk Surbiton Gras Vlag van Zuid-Afrika Wesley Moodie 6-2, 7-6

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
Gewonnen finales heren dubbel
1. 29 april 2002 Vlag van Verenigde Staten ATP Houston Gravel Vlag van Verenigde Staten Andy Roddick Vlag van Zuid-Afrika Neville Godwin
Vlag van Verenigde Staten Jan-Michael Gambill
6-4, 6-4 Details
2. 16 februari 2004 Vlag van Verenigde Staten ATP San José Hardcourt Vlag van Verenigde Staten James Blake Vlag van Verenigde Staten Rick Leach
Vlag van Verenigde Staten Brian MacPhie
6-2, 7-5 Details
3. 19 april 2004 Vlag van Verenigde Staten ATP Houston Gravel Vlag van Verenigde Staten James Blake Vlag van Verenigde Staten Rick Leach
Vlag van Verenigde Staten Brian MacPhie
6-3, 6-4 Details
4. 7 juli 2008 Vlag van Verenigde Staten ATP Newport Gras Vlag van Verenigde Staten John Isner Vlag van India Rohan Bopanna
Vlag van Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi
6-4, 7-6 Details
5. 13 februari 2009 Vlag van Verenigde Staten ATP Memphis Hardcourt (i) Vlag van Bahama's Mark Knowles Vlag van Verenigde Staten Travis Parrott
Vlag van Slowakije Filip Polášek
7-6, 6-1 Details
6. 9 maart 2009 Vlag van Verenigde Staten ATP Indian Wells Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Andy Roddick Vlag van Wit-Rusland Maks Mirni
Vlag van Israël Andy Ram
3-6, 6-1, 14-12 Details
7. 14 februari 2010 ATP San José Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Sam Querrey Vlag van Duitsland Benjamin Becker
Vlag van ArgentiniëLeonardo Mayer
7-6, 7-5 Details
8. 8 augustus 2010 ATP Washington Hardcourt Vlag van Bahama's Mark Knowles Vlag van Tsjechië Tomáš Berdych
Vlag van TsjechiëRadek Štěpánek
4–6, 7–6(7), [10-7] Details
Verloren finales heren dubbel
1. 8 februari 2006 Vlag van Verenigde Staten ATP Memphis Hardcourt Vlag van Verenigde Staten James Blake Vlag van Zuid-Afrika Chris Haggard
Vlag van Kroatië Ivo Karlović
6-0, 5-7, 5-10 Details
2. 15 mei 2011 Vlag van Italië ATP Rome Gravel Vlag van Verenigde Staten Andy Roddick Vlag van Verenigde Staten John Isner
Vlag van Verenigde Staten Sam Querrey
walk over Details
3. 4 augustus 2013 Vlag van Verenigde Staten ATP Washington Hardcourt Vlag van Tsjechië Radek Štěpánek Vlag van Frankrijk Julien Benneteau
Vlag van Servië Nenad Zimonjic
6-7(5), 5-7 Details

Prestatietabel[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Prestatietabel enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Deze gegevens zijn bijgewerkt tot en met 18 oktober 2015

Toernooi 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2015 Carrière winst-verlies
Grandslamtoernooien
Australian Open 2R 3R 1R 2R KF 3R 3R 1R 2R 2R 14-10
Roland Garros 1R 1R 2R 1R 2R 3R 4-6
Wimbledon 1R 3R 2R 3R 1R 1R 3R 2R KF 4R 15-10
US Open 1R 1R 2R 2R 2R 1R 2R 2R KF 4R 4R 4R 2R 19-12
Winst-verlies 0-1 0-2 2-2 5-4 2-3 1-3 3-2 5-3 7-4 4-3 5-4 10-4 7-2 0-0 1-1 52-38
Tennis Masters Cup
ATP World Tour Finals G 0-3
ATP Masters 1000
Indian Wells 2R 1R KF 2R 3R 2R F 2R 2R 2R 3R 3R 1R 20-13
Miami 2R 2R 3R 2R 2R 2R 1R 2R 4R HF KF 16-11
Monte Carlo 1R 0-1
Rome 2R 1R 2R 2R 3R 5-5
Hamburg 1R 1R 1R Geen Masters 1000 0-3
Madrid 3R 2R 2R 1R 2R 1R 2R 1R 7-8
Montréal/Toronto 1R 1R F KF 6-4
Cincinnati 1R F 1R 2R 1R 1R F HF KF 1R 2R 18-11
Shanghai Geen Masters 1000 2R 0-1
Parijs 1R 2R 2R 3R 3-4
Olympische Spelen
Olympische Spelen n.v.t. F n.v.t. n.v.t. n.v.t. 5-1
Statistieken
Totaal aantal titels 0 0 0 1 0 0 1 0 0 1 2 1 0 0 0 6
Totaal winst-verlies 3-4 5-8 11-11 39-25 29-20 6-11 22-18 24-21 32-23 21-16 37-15 43-25 21-11 4-5 2-4 302-219
Eindejaarsranking 305 141 81 20 37 227 47 39 23 55 16 8 27 373 n.v.t.

Prestatietabel dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R KF 2R KF
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R HF 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 3R 2R 1R 2R
Olympische Spelen
Olympische Spelen n.v.t. 1R n.v.t. n.v.t.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Mardy Fish.