Ernests Gulbis

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ernests Gulbis
Ernests Gulbis in 2012
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Letland Letse
Geboorteplaats Riga, Sovjet-Unie
Geboortedatum 30 augustus 1988
Woonplaats Jūrmala, Letland
Lengte 1,90 m
Gewicht 77 kg
Profdebuut 2004
Slaghand rechts (dubbelhandige backhand)
Totaal prijzengeld 7.471.954 US dollar
Coach Pjotrs Necajevs
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 239–225
Titels 6
Hoogste positie 10e (9 juni 2014)
Huidige positie 138e (2 juli 2018)
Olympische Spelen 1e ronde (2008)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (2009, 2014)
Vlag van Frankrijk Roland Garros Halve finale (2014)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 4e ronde (2018)
Vlag van Verenigde Staten US Open 4e ronde (2007)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 31–31
Titels 2
Hoogste positie 130e (23 november 2009)
Grandslamresultaten
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (2007)
Laatst bijgewerkt op: 12 juli 2018
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Ernests Gulbis (Riga, 30 augustus 1988) is een Lets tennisser. Hij is prof sinds 2004. Hij kwam in 2007 voor het eerst de top 100 en de top 50 binnen. Zijn hoogste plaats op de ATP-ranglijst is de 10e, die hij behaalde op 9 juni 2014.

Gulbis heeft in zijn carrière twee enkeltoernooien en twee herendubbeltoernooien op zijn naam geschreven. In het enkelspel won hij ook vier challengers en drie futurestoernooien. Zijn beste resultaat in het enkelspel op een grandslamtoernooi is de halve finale op Roland Garros in 2014.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

2004-2006[bewerken | brontekst bewerken]

Gulbis werd proftennisser in 2004. Hij speelde dat jaar en in 2005 nog hoofdzakelijk futurestoernooien. In 2006 maakte hij de overstap naar het challengerniveau en won hij zijn eerste challenger, in Eckental. Hij nam dat jaar ook deel aan zijn eerste ATP-toernooi, in Sint-Petersburg, en boekte er ook zijn eerst zege op ATP-niveau door er in de eerste ronde de Tsjech Robin Vik te verslaan. Uiteindelijk haalde hij er de halve finale (meteen ook zijn eerste halve finale op ATP-niveau), die hij verloor van Mario Ančić.

2007[bewerken | brontekst bewerken]

2007 was het jaar van de doorbraak voor Gulbis, met zijn doorbraak in de top 100 in februari van dat jaar. Hij haalde ook even de top 50 in oktober. In februari en maart won hij twee challengers, in Besançon en Sarajevo. In mei maakte hij zijn grandslamdebuut op Roland Garros, waar hij de tweede ronde haalde. Op Wimbledon verloor hij in de openingsronde. Tijdens de zomer werd hij op alle toernooien vroeg uitgeschakeld. Op de US Open verging het Gulbis echter anders. Daar haalde hij de vierde ronde en versloeg hij onder andere de Spanjaard Tommy Robredo, 's werelds nummer 8, in de derde ronde. In het najaar haalde hij de kwartfinale in Sint-Petersburg en won hij zijn derde challenger van het jaar, in Bergen. Gulbis eindigde het jaar voor het eerst in de top 100, op plaats 61.

2008[bewerken | brontekst bewerken]

In januari 2008 nam Gulbis voor het eerst deel aan de Australian Open. Hij verloor er in de eerste ronde. In maart haalde hij de kwartfinale op het ATP-toernooi van Las Vegas. Zijn beste prestatie van het voorjaar - en ook zijn beste prestatie op een grandslamtoernooi tot nu toe - was zijn kwartfinale op Roland Garros. Hij schakelde in dat toernooi onder andere de nummer 8 van de wereld, James Blake, uit en verloor in de kwartfinale van Novak Đoković. Op Wimbledon verloor hij in de tweede ronde van de uiteindelijke winnaar Rafael Nadal. Tijdens de zomer was zijn beste resultaat de kwartfinale op de Masters van Cincinnati. Hij nam in augustus ook deel aan de Olympische Zomerspelen in Peking. Op het olympisch tennistoernooi verloor hij in de eerste ronde van de Rus Nikolaj Davydenko. Op de US Open kon hij zijn prestatie van 2007 niet evenaren. Gulbis verloor in de tweede ronde. In het najaar haalde hij geen noemenswaardige resultaten. Hij sloot het jaar af op plaats 53.

2009 - 2010[bewerken | brontekst bewerken]

Tot aan de US Open van 2009 werd Gulbis telkens in de eerste of tweede ronde uitgeschakeld in de toernooien waaraan hij deelnam. Op de Australian Open, Roland Garros en Wimbledon verloor hij telkens in de tweede ronde, op de US Open in de eerste. Door de tegenvallende resultaten dook hij in augustus en september zelfs even uit de top 100. In oktober haalde hij zijn beste resultaten van het jaar in het enkelspel met twee kwartfinales, in Tokio en Sint-Petersburg. Gulbis eindigde het jaar op plaats 90.

Gulbis startte 2010 met een kwartfinale in Doha en eersterondeverlies op de Australian Open. In februari haalde hij de halve finale in Memphis en won hij zijn eerste ATP-toernooi, in Delray Beach. Gulbis werd zo de eerste Let die een ATP-toernooi won.[1] Hij versloeg er Ivo Karlović in de finale. Door deze overwinning kwam hij terug binnen in de top 50. Gulbis zette de goede vorm door in de aanloop naar Roland Garros de kwartfinale in Barcelona en op de Masters van Madrid en de halve finale op de Masters van Rome te halen. Op het toernooi van Rome zorgde Gulbis voor dé verrassing door in de tweede ronde 's werelds nummer 1 Roger Federer met 2-6, 6-1, 7-5 te verslaan. Het was de eerste keer sinds 2000 dat Federer zijn eerste match van het gravelseizoen verloor.[2] Door deze resultaten haalde hij op 17 mei zijn hoogste ranking tot dan toe: de 27e plaats. Roland Garros was echter een tegenvaller, want hij moest opgeven in de eerste ronde met een blessure aan de rechterhamstring. Gulbis keerde eind juli terug op het circuit. Op de US Open verloor hij in de eerste ronde. Daarna haalde hij nog de kwartfinale in Bangkok en de derde ronde op de Masters van Parijs als beste resultaten. Gulbis eindigde het jaar voor het eerst in de top 50, op plaats 24.

2011[bewerken | brontekst bewerken]

De eerste twee toernooien van het jaar waren voor Gulbis vrij succesvol, met een kwartfinale in Doha en een halve finale in Sydney. Op de Australian Open werd hij echter al meteen in de eerste ronde uitgeschakeld. Begin februari verbeterde hij zijn beste ranking tot de 21e plaats. Daarna ging het minder goed voor Gulbis met veel eersterondeverliezen, waaronder op Roland Garros en Wimbledon, en een kwartfinale in Nice als beste prestatie van februari tot en met juni. Eind juli won hij het tweede ATP-toernooi van zijn carrière in Los Angeles.[3] Daarna ging het minder goed en werd hij vaak vroeg uitgeschakeld in de toernooien waar hij aan deelnam. Op de US Open verloor hij bijvoorbeeld in de tweede ronde. Gulbis sloot het jaar af op de 61e plaats.

2013[bewerken | brontekst bewerken]

Gulbis begint aan het jaar 2013 met het vaste voornemen om terug te keren in de top. Hij haalt een tweede ronde in Rotterdam en Marseille om vervolgens Delray Beach voor de tweede keer op zijn naam te schrijven door van Édouard Roger-Vasselin te winnen. In juni 2013 stond hij als 40ste op de wereldranglijst.

2014 - 2015[bewerken | brontekst bewerken]

Gulbis startte het jaar goed met een overwinning op het toernooi van Marseille, waar hij in de finale Jo-Wilfried Tsonga versloeg. Ook in Nice was hij dat jaar het beste. Tevens behaalde hij zijn hoogste notering tot dan toe namelijk de 10de plek. In 2015 ging het een heel pak minder en haalde hij als hoogste een halve finale in het toernooi van Wenen. Daardoor zakte hij naar de 80ste plek op de wereldranglijst.

Davis Cup[bewerken | brontekst bewerken]

Gulbis speelde in 2005 voor het eerst voor het Letse Davis Cupteam, in een duel tegen Griekenland in de eerste ronde van de Europees/Afrikaanse Groep II. Hij speelde van 2005 tot en met 2010 in de Davis Cup. In totaal speelde hij zestien enkelpartijen, waarvan hij er twaalf won, en negen dubbelpartijen, waarvan hij er vijf won.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
Gewonnen finales
1. 22 februari 2010 Vlag van Verenigde Staten ATP Delray Beach (1) Hardcourt Vlag van Kroatië Ivo Karlović 6-2, 6-3 Details
2. 25 juli 2011 Vlag van Verenigde Staten ATP Los Angeles Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Mardy Fish 5-7, 6-4, 6-4 Details
3. 3 maart 2013 Vlag van Verenigde Staten ATP Delray Beach (2) Hardcourt Vlag van Frankrijk Édouard Roger-Vasselin 7-6(3), 6-3 Details
4. 22 september 2013 Vlag van Rusland ATP Sint-Petersburg Hardcourt (i) Vlag van Spanje Guillermo García López 3-6, 6-4, 6-0 Details
5. 13 februari 2014 Vlag van Frankrijk ATP Marseille Hardcourt (i) Vlag van Frankrijk Jo-Wilfried Tsonga 7-6(5), 6-4 Details
6. 24 mei 2014 Vlag van Frankrijk ATP Nice Gravel Vlag van Argentinië Federico Delbonis 7-6(5), 6-4 Details
Verloren finales
1. 21 oktober 2018 Vlag van Zweden ATP Stockholm Hardcourt (i) Vlag van Griekenland Stéfanos Tsitsipás 4-6, 4-6 Details
Gewonnen challengers
1. 6 november 2006 Vlag van Duitsland Eckental Tapijt Vlag van Duitsland Philipp Petzschner 6-3, 6-0
2. 19 februari 2007 Vlag van Frankrijk Besançon Hardcourt Vlag van Frankrijk Édouard Roger-Vasselin 6-4, 3-6, 6-4
3. 12 maart 2007 Vlag van Bosnië en Herzegovina Sarajevo Hardcourt Vlag van Tsjechië Jan Mertl 4-6, 6-4, 7-6
4. 1 oktober 2007 Vlag van België Bergen Hardcourt Vlag van België Kristof Vliegen 7-5, 6-3

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Gulbis en Toersoenov in 2009 in het dubbel op het ATP-toernooi van Indianapolis dat ze dat jaar wonnen.
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
Gewonnes finales herendubbel
1. 14 april 2008 Vlag van Verenigde Staten ATP Houston Gravel Vlag van Duitsland Rainer Schüttler Vlag van Uruguay Pablo Cuevas
Vlag van Spanje Marcel Granollers
7-5, 7-6(3) Details
2. 19 juli 2009 Vlag van Verenigde Staten ATP Indianapolis Gravel Vlag van Rusland Dmitri Toersoenov Vlag van Australië Ashley Fisher
Vlag van Australië Jordan Kerr
6-4, 3-6, 11-9 Details
Gewonnen challengers herendubbel
1. 10 juli 2006 Vlag van Duitsland Oberstaufen Gravel Vlag van Duitsland Mischa Zverev Vlag van Roemenië Teodor-Dacian Craciun
Vlag van Roemenië Gabriel Moraru
6-1, 6-1
2. 30 oktober 2006 Vlag van Duitsland Aken Tapijt Vlag van Duitsland Mischa Zverev Vlag van Polen Tomasz Bednarek
Vlag van Georgië Irakli Labadze
6-7, 6-4, 10-8
3. 12 maart 2007 Vlag van Bosnië en Herzegovina Sarajevo Hardcourt Vlag van Letland Deniss Pavlovs Vlag van Tsjechië Jan Mertl
Vlag van Tsjechië Lukáš Rosol
6-4, 6-3

Resultaten grote toernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020
grandslamtoernooien
Australian Open 1R 2R 1R 1R 1R 2R 1R 1R 1R 3R
Roland Garros 2R KF 2R 1R 1R 1R 2R HF 2R 4R 1R 2R 1R
Wimbledon 1R 2R 2R 1R 2R 3R 2R 1R 1R 3R 4R 1R
US Open 4R 2R 1R 1R 2R 2R 1R 2R 1R 2R
ATP Masters 1000
Indian Wells 2R 2R 2R 3R 1R 4R KF 3R 1R 1R
Miami 2R 1R 2R 1R 2R 1R 1R 1R
Monte Carlo 1R 2R 2R 2R 2R 1R 1R
Madrid l.c. 1R KF KF 1R
Rome 2R HF 3R 3R 1R 2R
Montreal/Toronto 1R 1R 2R 3R KF 2R KF 1R
Cincinnati KF 3R 1R 1R 2R
Shanghai l.c. 1R 1R 1R 1R
Parijs 3R 1R
olympisch
Olympische Spelen g.t. 1R g.t. g.t. g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 0 0 1 1 0 2 2 0 0 0 0 0 0
eindejaarsranking 61 53 90 24 61 139 24 13 81 151 199

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015
grandslamtoernooien
Australian Open
Roland Garros
Wimbledon 1R
US Open
ATP Masters 1000
Indian Wells 2R 2R
Miami 2R
Monte Carlo 2R 1R
Madrid l.c.
Rome
Montreal/Toronto 1R
Cincinnati
Shanghai l.c.
Parijs 1R
olympisch
Olympische Spelen g.t. g.t. g.t.
statistieken
totaal aantal titels 0 1 1 0 0 0 0 0 0
eindejaarsranking 336 306 131 403 538 773 796 575 375

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Ernests Gulbis.