Ismaël Bullialdus
Ismaël Bullialdus (28 september 1605 - 25 november 1694) was een Franse sterrenkundige die de omgekeerde kwadratenwet voor de zwaartekracht voorstelde.
Leven
Bullialdus werd als Ismaël Boulliau geboren in Loudun, Vienne, Frankrijk en was de eerste overlevende zoon van de Calvinisten Susanna Motet en Ismaël Boulliau, een notaris en amateurastronoom. Toen hij 21 was, werd hij katholiek en vier jaar later werd gewijd tot priester. In 1632 verhuisde hij naar Parijs, waar hij bibliothecaris was bij de Bibliothèque du Roi onder leiding van de gebroeders Pierre en Jacques Dupuy. Hij reisde wijd en zijn in Italië, Nederland (de Republiek) en Duitsland om boeken te kopen. In 1657 werd hij secretaris van de Franse ambassadeur in de Republiek. Daarna was hij weer bibliothecaris en in 1666 kwam hij in dienst van het Collège de Laon. De laatste vijf jaar van zijn leven was hij weer priester in de Abdij St. Victor in Parijs, waar hij overleed.
Netwerk
Bullialdus was bevriend met Pierre Gassendi, Christiaan Huygens, Marin Mersenne en Blaise Pascal en een srijdbare aanhanger van Galileo Galilei en Nicolaus Copernicus.
Bullialdus was een van de eerste leden van de Royal Society te Londen. Hij werd op 4 april 1667 gekozen, zeven years na de oprichting.
Omgekeerde kwadratenwet voor de zwaartekracht
Bullialdus is vooral bekend om zijn sterrenkundige en wiskundige werk, in de eerste plaats zijn Astronomia philolaica, dat in 1645 uitkwam. In dit boek ondersteunde hij Keplers hypothese dat de planeten elliptische banen om de zon beschrijven, maar hij gaf argumenten tegen de natuurkundige verklaring met magnetische krachten die Kepler hiervoor gaf.[1]. Hij had vooral bezwaar tegen het voorstel van Kepler, dat de sterkte van de kracht omgekeerd evenredig met de afstand tot de Zon zou afnemen. Hij beweerde dat als zo'n kracht bestond deze een omgekeerde-kwadratenwet zou moeten zijn.[2]
- Wat de kracht betreft waarmee de Zon de planeten pakt of vasthoudt, en die werkt als een hand omdat hij stoffelijk is, deze wordt uitgezonden in rechte lijnen door het heelal. Net als de stof van de zon, draait de kracht met de zon mee. Omdat het een stoffelijke kracht is, wordt hij zwakker op een grotere afstand en de verhouding van de verzwakking is dezelfde als die van licht, namelijk in kwadratische verhouding, maar omgekeerd, dus 1/d².[3]
Maar Bullialdus geloofde niet dat zo'n kracht echt bestond.[2]
- ... Ik beweer dat de Zon door zijn eigen vorm wordt rondgedraaid om zijn, dezelfde vorm waardoor het aangestoken werd en lichtgevend werd. Inderdaad denk ik dat aan de (andere) planeten geen beweging wordt meegedeeld...elke planeet worden rondgestuurd door hun eigen vorm die ze meekregen...[3]
Waarnemingen aan planeten
In zijn Principia Mathematica van 1687 erkende Isaac Newton dat Bullialdus' bepaling van de afmetingen van de planeetbanen met die van Johannes Kepler de toen nauwkeurigste metingen waren.[4]:
- ..Over de waarnemingen van de omlooptijden zijn alle sterrenkundigen het eens. Maar Kepler en Bullialdus hebben de afmetingen van banen beter dan andere uit waarnemingen het nauwkeurigst bepaald. De gemiddelde afstanden die overeenkomen met de omlooptijden wijken niet meetbaar af van de berekende waarden...
Voornaamste werken
- De natura lucis (1638)
- Philolaus (1639)
- Expositio rerum mathematicarum ad legendum Platonem utilium, vertaling van Theon of Smyrna (1644)
- Astronomia philolaica (1645)
- De lineis spiralibus ([[1657)
- Opus novum ad arithmeticam infinitorum (1682)
- Ad astronomos monita duo (1667)
Vernoemd
De Maankrater Bullialdus is naar hem vernoemd.
Literatuur
- Linton, Christopher M. (2004), From Eudoxus to Einstein—A History of Mathematical Astronomy. Cambridge University Press, Cambridge. ISBN 978-0-521-82750-8.
- Newton, Isaac (c.1846), Newton's Principia: The mathematical principles of natural philosophy, translated by Andrew Motte, First American. Daniel Adee, New York. Geraadpleegd op 06-04-2009.
- O'Connor, John J. and Roberson, Edmund F., Ismael Boulilau. The MacTutor History of Mathematics Archive. School of Mathematics and Statistics, University of St Andrews (August 2006). Geraadpleegd op 07-04-2009.
Verder lezen
- Nellen, H. J. M., Ismaël Boulliau (1605-1694), astronome, épistolier, nouvelliste et intermédiaire scientifique, Studies of the Pierre Bayle Institute Nijmegen (SIB), 24, APA-Holland University Press, 1994. ISBN 9030210346.
Externe links
- (en) Korte levensbeschrijving
- (fr) Langere biografie
