Supercluster

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Supercluster Cl 0024+17

Een supercluster is een groepering van clusters van sterrenstelsels. Tussen de superclusters bevinden zich grote ruimten waarin zich vrijwel geen sterrenstelsels bevinden, de superholtes.

De Amerikaanse sterrenkundige Gérard de Vaucouleurs 1918-1995 heeft de naam supercluster in 1958 bedacht.[1]

Lokaal Supercluster[bewerken | brontekst bewerken]

De cluster van sterrenstelsels waarvan de Melkweg deel uitmaakt, heet de Lokale Groep. Deze lokale groep van sterrenstelsels maakt op haar beurt deel uit van de Canes Venaticiwolk, die meer dan 40 miljoen lichtjaar groot is. Samen met de massieve Virgocluster, die veel meer stelsels bevat dan de Canes Venaticiwolk, en enkele andere clusters vormt ze de Virgosupercluster of Lokale Supercluster, die meer dan tienduizend sterrenstelsels omvat. Deze is enigszins afgeplat en ongeveer 150 miljoen lichtjaar lang en is er maar een van de vele. De naastliggende superclusters zijn onder meer de Perseus, Pavo, Indus en de Hydra-Centaurus Supercluster. De Virgosupercluster is op zijn beurt weer onderdeel van de nog veel grotere supercluster Laniakea.

De Virgocluster die zich op een afstand van ongeveer 50 miljoen lichtjaar bevindt ligt in het centrum van de Lokale Supercluster. De zwaartekracht van de Lokale Supercluster vertraagt de beweging van naburige sterrenstelsels. De Virgocluster verwijdert zich van ons met een snelheid van ongeveer 1000 km/s, bij een ongestoorde uitdijing van het heelal zou dit ongeveer 1350 km/s zijn geweest.

Grotere structuren[bewerken | brontekst bewerken]

Superclusters zijn nog niet de grootste bekende structuren in het heelal. Een van de grootste structuren die men tot nu toe heeft kunnen vaststellen is de Grote Muur van Sloan. Ze wordt omgeven door enorme lege gebieden. Hiermee lijkt het heelal op een schuimbad, met lege zeepbellen omgeven door wanden van sterrenstelsels.