Uridine

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Uridine
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van uridine
Algemeen
Molecuulformule C9H12N2O6
IUPAC-naam 1-[(2R,3R,4S,5R)-3,4-dihydroxy-5-(hydroxymethyl)oxolan-2-yl]pyrimidine-2,4-dion
Andere namen 1-β-D-ribofuranosyl-uracil
Molmassa 244,20138 g/mol
SMILES
C1=CN(C(=O)NC1=O)C2C(C(C(O2)CO)O)O
InChI
1S/C9H12N2O6/c12-3-4-6(14)7(15)8(17-4)11-2-1-5(13)10-9(11)16/h1-2,4,6-8,12,14-15H,3H2,(H,10,13,16)/t4-,6-,7-,8-/m1/s1
CAS-nummer 58-96-8
EG-nummer 200-407-5
PubChem 6029
Wikidata Q422573
LD50 (muizen) (intraperitoneaal) 4335 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur kleurloos
Smeltpunt 165–168 °C
Goed oplosbaar in water
Onoplosbaar in di-ethylether
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Uridine is een ribonucleoside die is opgebouwd uit uracil en ribose (een pentose). Het maakt deel uit van het monomeer uridinemonofosfaat, waaruit RNA is opgebouwd. De binding tussen uracil en ribose wordt een β-N1-glycosidische binding genoemd.

Wanneer uracil vastzit aan desoxyribose in plaats van ribose, wordt het geheel desoxyuridine genoemd.

Voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]

Uridine wordt opgenomen door voeding die RNA bevat. Voedselbronnen die uridine bevatten zijn onder andere: