Viercontinentenkampioenschap kunstschaatsen 2015

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Het Viercontinentenkampioenschap is een jaarlijks terugkerend evenement in het kunstschaatsen dat georganiseerd wordt door de Internationale Schaatsunie (ISU) voor deelnemers uit landen buiten Europa, namelijk van de vier continenten Afrika, Amerika, Azië en Oceanië.

De editie van 2015 was het zeventiende "4CK" dat werd georganiseerd. De wedstrijden vonden plaats van 12 tot en met 15 februari in Seoel, de hoofdstad van Zuid-Korea. Het was de vijfde keer dat dit evenement in dit land plaatsvond, in 2002 en 2010 was Jeonju, in 2005 Gangneung en in 2008 Goyang gaststad voor deze kampioenschappen.

Medailles waren er te verdienen in de traditionele onderdelen: mannen individueel, vrouwen individueel, paarrijden en ijsdansen.

Programma
donderdag
12 februari
vrijdag
13 februari
zaterdag
14 februari
zondag
15 februari
IJsdansen korte kür vrije kür Gala
Paren korte kür vrije kür
Mannen korte kür vrije kür
Vrouwen korte kür vrije kür

Deelnemende landen[bewerken | brontekst bewerken]

Alle ISU-leden uit Afrika, Amerika, Azië en Oceanië hadden het recht om maximaal drie startplaatsen per categorie in te vullen. Deze regel is afwijkend ten opzichte van de overige ISU kampioenschappen waarbij extra startplaatsen kunnen worden verdiend door de prestaties van de deelnemers in het voorgaande jaar.

Vijftien landen schreven dit jaar deelnemers in voor dit toernooi. Zij vulden het aantal van 68 startplaatsen in. Canada en de Verenigde Staten vulden de maximale mogelijkheid van twaalf startplaatsen in. Ten opzichte van de editie van 2014 schreven India en Zuid-Afrika geen deelnemers in. Argentinië debuteerde op het "4CK" en Brazilië maakte zijn rentree.

(Tussen haakjes het aantal startplaatsen; respectievelijk: mannen, vrouwen, paren, ijsdansen)

Vlag van Canada Canada (3-3-3-3)
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten (3-3-3-3)
Vlag van China China (3-1-3-3)
Vlag van Japan Japan (3-3-1-1)
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea (3-3-0-1)
Vlag van Australië Australië (2-2-0-0)
Vlag van Kazachstan Kazachstan (2-0-0-1)
Vlag van Filipijnen Filipijnen (0-2-0-0)
Vlag van Hongkong Hongkong (0-2-0-0)
Vlag van Mexico Mexico (0-1-0-1)
Vlag van Taiwan Taiwan (2-0-0-0)
Vlag van Argentinië Argentinië (1-0-0-0)
Vlag van Brazilië Brazilië (0-1-0-0)
Vlag van Maleisië Maleisië (1-0-0-0)
Vlag van Oezbekistan Oezbekistan (1-0-0-0)

Medailleverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de mannen won Denis Ten voor de eerste keer de titel, het was ook de eerste podiumplaats voor Kazachstan. Ook de Amerikaan Joshua Farris op de tweede plaats behaalde zijn eerste medaille op het "4CK". De Chinees Yan Han op plaats drie behaalde bij zijn tweede deelname zijn tweede medaille, ook in 2013 werd hij derde.

Bij de vrouwen veroverde de debutante Polina Edmunds de titel. Het was de zesde titel voor de Verenigde Staten in het vrouwenkampioenschap. Angela Nikodinov (2000), Jennifer Kirk (2002), Katy Taylor (2006) en Kimmie Meissner (2007) en Ashley Wagner (2012) behaalden de eerdere titels. De Japanse Satoko Miyahara behaalde haar tweede opeenvolgende zilveren medaille, het was ook haar tweede podiumplaats. Haar landgenote op plaats drie, Rika Hongo behaalde haar eerste medaille.

Bij de paren behaalden Meagan Duhamel / Eric Radford hun tweede titel, in 2013 wonnen ze de eerste. Het was de vierde titel voor Canada, het paar Jamie Salé / David Pelletier behaalden in 2000 en 2001 de twee eerdere titels. Voor Radford was het zijn derde medaille, in 2011 veroverde hij ook met Duhamel zilver. Voor Duhamel was het haar vierde medaille, in 2010 won ze ook nog brons met Craig Buntin als partner. Op plaats twee behaalden de Chinezen Peng Cheng / Zhang Hao als paar hun eerste medaille. Voor Peng was het ook haar eerste, voor Zhang was het zijn achtste medaille. Met zijn vorige partner Zhang Dan behaalde hij in 2005 en 2010 de titel, werd in 2004 en 2008 tweede, en won brons in 2002, 2003 en 2009. Hun landgenoten op plaats drie, Pang Qing / Tong Jian, behaalden hun negende "4CK"-medaille. Ze behaalden de titel in 2002, 2004, 2008, 2009 en 2011 en werden tweede in 2003, 2005 en 2007.

Bij het ijsdansen stonden net als bij de vorige zestien edities enkel Amerikanen en Canadezen op het erepodium. Het paar Kaitlyn Weaver / Andrew Poje behaalden hun tweede titel, in 2010 wonnen ze hun eerste. Het was hun derde medaille, in 2012 wonnen ze brons. Het was de achtste titel voor Canada, Shae-Lynn Bourne / Victor Kraatz (1999, 2001, 2003), Marie-France Dubreuil / Patrice Lauzon (2007) en Tessa Virtue / Scott Moir (2008, 2012) veroverden de andere titels. De Amerikaanse paren op de plaatsen twee en drie, respectievelijk Madison Chock / Evan Bates en Maia Shibutani / Alex Shibutani, behaalden beide hun tweede medaille. Chock/Bates wonnen brons in 2013 en broer en zus Shibutani wonnen zilver in 2011.

Onderdeel Goud Zilver Brons
Mannen Vlag van Kazachstan Denis Ten Vlag van Verenigde Staten Joshua Farris Vlag van China Yan Han
Vrouwen Vlag van Verenigde Staten Polina Edmunds Vlag van Japan Satoko Miyahara Vlag van Japan Rika Hongo
Paren Vlag van Canada Meagan Duhamel / Eric Radford Vlag van China Peng Cheng / Zhang Hao Vlag van China Pang Qing / Tong Jian
IJsdansen Vlag van Canada Kaitlyn Weaver / Andrew Poje Vlag van Verenigde Staten Madison Chock / Evan Bates Vlag van Verenigde Staten Maia Shibutani / Alex Shibutani

Uitslagen[bewerken | brontekst bewerken]

Mannen[bewerken | brontekst bewerken]

Er namen 26 mannen uit elf landen deel aan dit kampioenschap. Zeven mannen namen voor de eerste keer deel. Met zijn achtste deelname nam de Kazach Abzal Rakimgaliev het vaakst deel.

# naam (deelname) land punten korte
kür
vrije
kür
Goud Denis Ten (6) Vlag van Kazachstan 289.46 97.61 (1) 191.85 (1)
Zilver Joshua Farris (2) Vlag van Verenigde Staten 260.01 84.29 (5) 175.72 (2)
Brons Yan Han (2) Vlag van China 259.47 87.34 (3) 172.13 (4)
4 Daisuke Murakami Vlag van Japan 256.47 82.86 (6) 173.61 (3)
5 Shoma Uno Vlag van Japan 256.45 88.90 (2) 167.55 (5)
6 Jason Brown Vlag van Verenigde Staten 243.21 75.86 (9) 167.35 (6)
7 Takahito Mura (3) Vlag van Japan 235.75 84.88 (4) 150.87 (7)
8 Misha Ge (5) Vlag van Oezbekistan 226.20 82.25 (7) 143.95 (9)
9 Wang Yi (2) Vlag van China 214.76 72.83 (10) 141.93 (11)
10 Adam Rippon (5) Vlag van Verenigde Staten 212.30 68.37 (12) 143.93 (10)
11 Nam Nguyen (2) Vlag van Canada 209.33 63.78 (14) 145.55 (8)
12 Jeremy Ten (4) Vlag van Canada 207.75 77.09 (8) 130.66 (14)
13 Ronald Lam (2) Vlag van Hongkong 202.81 63.89 (13) 138.92 (12)
14 Liam Firus Vlag van Canada 199.81 70.21 (11) 129.60 (16)
15 Kim Jin-seo (2) Vlag van Zuid-Korea 199.64 61.53 (17) 138.11 (13)
16 Denis Margalik Vlag van Argentinië 191.25 60.81 (18) 130.44 (15)
17 Brendan Kerry (5) Vlag van Australië 181.25 63.23 (16) 118.02 (18)
18 Lee June-hyoung (3) Vlag van Zuid-Korea 180.06 63.35 (15) 116.71 (19)
19 Chih-I Tsao (2) Vlag van Taiwan 178.46 55.27 (21) 123.19 (17)
20 Abzal Rakimgaliev (8) Vlag van Kazachstan 168.10 57.54 (19) 110.56 (20)
21 Guan Yuhang Vlag van China 162.51 54.99 (22) 107.52 (21)
22 Julian Zhi Jie Yee (2) Vlag van Maleisië 157.35 57.02 (20) 100.33 (22)
23 Byun Se-jong Vlag van Zuid-Korea 154.20 54.20 (23) 100.00 (23)
24 Harry Hau Yin Lee (3) Vlag van Hongkong 134.10 51.10 (24) 83.00 (24)
Alleen korte kür
25 Andrew Dodds (2) Vlag van Australië 46.91 (25)
26 Jui-Shu Chen (2) Vlag van Taiwan 44.48 (26)

Vrouwen[bewerken | brontekst bewerken]

Er namen negentien vrouwen uit negen landen aan het kampioenschap deel. Zeven vrouwen debuteerden op het "4CK". Met haar vijfde deelname was de Mexicaanse Reyna Hamuj degene die het vaakst aan dit kampioenschap deelnam.

# naam (deelname) land punten korte
kür
vrije
kür
Goud Polina Edmunds Vlag van Verenigde Staten 184.02 61.03 (4) 122.99 (1)
Zilver Satoko Miyahara (2) Vlag van Japan 181.59 64.84 (1) 116.75 (2)
Brons Rika Hongo Vlag van Japan 177.44 61.28 (3) 116.16 (3)
4 Gracie Gold (2) Vlag van Verenigde Staten 176.58 62.67 (2) 113.91 (5)
5 Zijun Li (3) Vlag van China 175.92 60.28 (5) 115.64 (4)
6 Yuka Nagai Vlag van Japan 168.09 56.94 (7) 111.15 (8)
7 Gabrielle Daleman Vlag van Canada 167.09 55.25 (8) 111.84 (6)
8 Samantha Cesario (2) Vlag van Verenigde Staten 166.76 54.95 (9) 111.81 (7)
9 Park So-youn (2) Vlag van Zuid-Korea 163.75 53.47 (10) 110.28 (9)
10 Alaine Chartrand (2) Vlag van Canada 161.22 58.50 (6) 102.72 (10)
11 Kim Hae-jin Vlag van Zuid-Korea 147.30 51.41 (11) 95.89 (12)
12 Kailani Craine Vlag van Australië 142.16 47.91 (12) 94.25 (13)
13 Chea Song-joo Vlag van Zuid-Korea 139.09 42.16 (15) 96.93 (11)
14 Veronik Mallet (2) Vlag van Canada 130.15 42.92 (13) 87.23 (14)
15 Melissa Bulanhagui (2) Vlag van Filipijnen 126.32 41.67 (16) 84.65 (15)
16 Alisson Krystle Perticheto (2) Vlag van Filipijnen 115.87 41.63 (17) 74.24 (16)
17 Brooklee Han (3) Vlag van Australië 114.02 40.68 (18) 73.34 (17)
18 Isadora Williams Vlag van Brazilië 113.96 42.86 (14) 71.28 (18)
19 Reyna Hamuj (5) Vlag van Mexico 105.94 39.93 (19) 66.01 (19)

Paren[bewerken | brontekst bewerken]

Er namen tien paren uit vier landen deel aan het kampioenschap. Drie paren debuteerden op dit kampioenschap, waaronder vier deelnemers die met een nieuwe partner uitkwamen. In 2010, 2011 en 2013 kwamen Kirsten Moore-Towers en Dylan Moscovitch gezamenlijk uit. Moore-Towers' nieuwe partner Michael Marinaro nam het vorige jaar deel met Margaret Prudy. Narumi Takahashi nam in 2010, 2011 en 2012 deel met Mervin Tran. Het Chinese paar Pang Qing / Tong Jian namen het vaakst deel, dit was hun twaalfde deelname.

# naam (deelname) land punten korte
kür
vrije
kür
Goud Meagan Duhamel (6)
Eric Radford (4)
Vlag van Canada 219.48 75.67 (1) 143.81 (1)
Zilver Peng Cheng (2)
Zhang Hao (9)
Vlag van China 201.45 69.81 (3) 131.64 (3)
Brons Pang Qing (12)
Tong Jian (12)
Vlag van China 199.99 66.87 (4) 133.12 (2)
4 Sui Wenjing (3)
Han Cong (3)
Vlag van China 198.88 69.19 (3) 129.69 (4)
5 Alexa Scimeca (2)
Chris Knierim (2)
Vlag van Verenigde Staten 187.98 63.54 (5) 124.44 (5)
6 Ljoebov Iljoesjetsjkina
Dylan Moscovitch (4)
Vlag van Canada 173.50 60.13 (6) 113.37 (6)
7 Haven Denney (2)
Brandon Frazier (2)
Vlag van Verenigde Staten 167.57 56.98 (9) 110.59 (7)
8 Tarah Kayne (2)
Daniel O'Shea (20
Vlag van Verenigde Staten 166.67 57.91 (8) 108.76 (8)
9 Kirsten Moore-Towers (4)
Michael Marinaro (2)
Vlag van Canada 160.70 59.30 (7) 101.40 (9)
10 Narumi Takahashi (4)
Ryuichi Kihara
Vlag van Japan 132.84 45.63 (10) 87.21 (10)

IJsdansen[bewerken | brontekst bewerken]

Er namen dertien paren uit zeven landen deel aan het kampioenschap. Vier paren maakte hun debuut op het kampioenschap, waaronder Zhao Yue / Zheng Xun. Beiden kwamen eerder met een andere partner op dit kampioenschap uit. Zhao Yue in 2014 met Liu Chang en Zheng Xun in zes opeenvolgende jaren (2006-2011) met Huang Xintong. Met zijn zevende deelname was Zheng Xun ook degene die het vaakst aan dit kampioenschap deelnam.

# naam (deelname) land punten korte
kür
vrije
kür
Goud Kaitlyn Weaver (6)
Andrew Poje (6)
Vlag van Canada 177.46 68.31 (3) 109.15 (1)
Zilver Madison Chock (4)
Evan Bates (3)
Vlag van Verenigde Staten 176.18 70.38 (1) 105.80 (2)
Brons Maia Shibutani (4)
Alex Shibutani (4)
Vlag van Verenigde Staten 170.79 69.65 (2) 101.14 (3)
4 Piper Gilles (3)
Paul Poirier (5)
Vlag van Canada 162.25 63.45 (4) 98.80 (4)
5 Kaitlin Hawayek
Jean-Luc Baker
Vlag van Verenigde Staten 149.98 58.31 (6) 91.67 (5)
6 Alexandra Paul (2)
Mitchell Islam (2)
Vlag van Canada 149.98 58.31 (6) 88.58 (5)
7 Wang Shiyue (2)
Liu Xinyu (2)
Vlag van China 130.95 48.71 (7) 82.24 (7)
8 Emi Hirai (3)
Marien dela Asuncion (3)
Vlag van Japan 122.67 47.80 (8) 74.87 (8)
9 Rebeka Kim
Kirill Minov
Vlag van Zuid-Korea 120.76 46.54 (9) 74.22 (9)
10 Zhao Yue (2)
Zheng Xun (7)
Vlag van China 115.12 43.59 (10) 71.53 (10)
11 Pilar Maekawa Moreno (3)
Leonardo Maekawa Moreno (3)
Vlag van Mexico 106.27 40.86 (12) 65.41 (11)
12 Karina Uzurova
Ilias Ali
Vlag van Kazachstan 102.54 39.84 (13) 62.70 (12)
- Zhang Yiyi (2)
Wu Nan (2)
Vlag van China 42.54 (11) t.z.t.