Wereldkampioenschap voetbal 1994 (kwalificatie CONMEBOL)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
WK voetbal kwalificatie 1994
Kwalificatie CONMEBOL
Landen van de CONMEBOL
Toernooi-informatie
Datum 18 juli 1993 – 17 november 1993
Teams (van 1 confederatie)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 34
Doelpunten 96  (2,82 per wedstrijd)
Topscorer(s) Luis Ramallo (Bolivia
7 goals
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

9 teams hadden zich ingeschreven voor de kwalificatie van wereldkampioenschap voetbal 1994. Chili was uitgesloten door de FIFA door een incident bij de kwalificatie voor het WK 1990.

Vier landen plaatsten zich voor het WK, evenals in 1990. Brazilië, Argentinië en Colombia plaatsten zich opnieuw, Uruguay werd uitgeschakeld door Bolivia.

Opzet[bewerken | brontekst bewerken]

  • Groep 1: 4 teams, de winnaar kwalificeert zich, de nummer 2 gaat naar de intercontinentale eindronde met een team van de OFC of CONCACAF
  • Groep 2: 5 teams, de winnaar en nummer 2 kwalificeren zich.

Gekwalificeerde landen[bewerken | brontekst bewerken]

FIFA-lid Confederatie Kwalificatie Kwal.
datum
Aantal dln.
(inclusief 1994)
Dln.
op rij
Eerste
dln.
Laatste
dln.
Titels
(exclusief 1994)
Beste
prestatie
Vlag van Colombia Colombia CONMEBOL Winnaar groep 1 5 september 1993 3 2 1962 1990 0 Achtste finale
Vlag van Brazilië Brazilië CONMEBOL Winnaar groep 2 19 september 1993 15 15 1930 1990 3 Wereldkampioen
Vlag van Bolivia Bolivia CONMEBOL Tweede groep 2 19 september 1993 3 2 1930 1950 0 Groepsfase
Vlag van Argentinië Argentinië CONMEBOL Intercontinentale play-off
(CONMEBOL–OFC–CONCACAF)
17 november 1993 11 6 1930 1990 2 Wereldkampioen

Groepen en wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
 Geplaatst voor het hoofdtoernooi.
 Geplaatst voor de intercontinentale play-off.

Groep 1[bewerken | brontekst bewerken]

In 1991 werd afscheid genomen van een tijdperk, in een wedstrijd tegen Juventus bleek, dat in het bloed van Diego Maradona sporen van cocaïne waren gevonden. AS Napoli was hun vedette kwijt, want de Italiaanse voetbalbond schorste de speler voor vijftien maanden en de FIFA nam het over. Na de schorsing speelde Maradona even voor FC Sevilla, maar ook dat werd geen succes vanwege ongedisiplinair gedrag. Maradona ging terug naar Argentinië, maar Alfio Basile maakte geen gebruik van hem.

Ondertussen won Argentinië tweemaal achter elkaar de Copa America met nieuwe spelers als topschutter Gabriel Batistuta en spelbepaler Fernando Redondo. Argentinië kon zware concurrentie verwachten van Colombia, de ploeg van de in Europa mislukte spelbepaler Carlos Valderrama leek sterker te worden door de doorbraak van de vaak geniale aanvaller Faustino Asprilla van AS Parma. De excentrieke doelman René Higuita deed niet mee, hij zat in de gevangenis vanwege aandeel in een kidnapping-zaak, waarbij ook de beruchte drugsbaron Pablo Escobar betrokken was. Argentinië begon goed met uitoverwinningen tegen Peru en Paraguay, terwijl Colombia thuis gelijk speelde tegen Paraguay. Colombia nam de koppositie over door met 2-1 van Argentinië te winnen, maar de Argentijnen moesten al hun thuiswedstrijden nog spelen met een punt achterstand. Echt lekker liep het niet, met pijn en moeite werd het puntloze Peru verslagen en tegen Paraguay bleef het doelpuntloos. Argentinië had nog steeds een punt achterstand op Colombia en moest de kraker in eigen huis winnen. Het werd een van de meest merkwaardige wedstrijden in de kwalificatie-reeks ooit, Colombia kwam vlak voor rust met 1-0 voor door Freddy Rincón en denderde in de tweede helft als een komeet over Argentinië heen: 0-5. Rincón maakte zijn tweede, Faustino Asprilla scoorde ook tweemaal en Adolfo Valencia scoorde de vijfde. De hele wereld was verbluft door het combinatie-voetbal van Valderrama en Pelé benoemde Colombia als titelfavoriet. Later waren er sterke aanwijzingen, dat de wedstrijd was omgekocht door de drugskartels in Colombia. Argentinië had geluk, dat Paraguay gelijk speelde tegen het toen nog puntloze Peru en kreeg een herkansing tegen Australië.

Pos Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
1. Vlag van Colombia Colombia 6 4 2 0 13 2 +11 10
2. Vlag van Argentinië Argentinië 6 3 1 2 7 9 –2 7
3. Vlag van Paraguay Paraguay 6 1 4 1 6 7 –1 6
4. Vlag van Peru Peru 6 0 1 5 4 12 –8 1
1 augustus 1993
Colombia Vlag van Colombia 0 – 0 Vlag van Paraguay Paraguay Estadio Metropolitano Roberto Meléndez, Barranquilla
Toeschouwers: 70.000
Scheidsrechter: Renato Marsiglia (BRA)
1 augustus 1993
Peru Vlag van Peru 0 – 1 Vlag van Argentinië Argentinië Estadio Nacional, Lima
Toeschouwers: 27.000
Scheidsrechter: Enrique Marín (ECU)
Batistuta Goal 29'

8 augustus 1993
Paraguay Vlag van Paraguay 1 – 3 Vlag van Argentinië Argentinië Estadio Defensores del Chaco, Asunción
Toeschouwers: 46.500
Scheidsrechter: Ernesto Filippi (URU)
Struway Goal 45' Medina Bello Goal 15'Goal 78'
Redondo Goal 65'
8 augustus 1993
Peru Vlag van Peru 0 – 1 Vlag van Colombia Colombia Estadio Nacional, Lima
Toeschouwers: 25.000
Scheidsrechter: Alfredo Rodas (ECU)
Rincón Goal 45'

15 augustus 1993
Paraguay Vlag van Paraguay 2 – 1 Vlag van Peru Peru Estadio Defensores del Chaco, Asunción
Toeschouwers: 30.500
Scheidsrechter: Francisco d'Abreu (VEN)
Mendoza Goal 14'
Chilavert Goal 28' (pen.)
Del Solar Goal 45' (pen.)
15 augustus 1993
Colombia Vlag van Colombia 2 – 1 Vlag van Argentinië Argentinië Estadio Metropolitano Roberto Meléndez, Barranquilla
Toeschouwers: 70.000
Scheidsrechter: José Aparecido Oliveira (BRA)
Valenciano Goal 2'
Valencia Goal 52'
Medina Bello Goal 87'

22 augustus 1993
Argentinië Vlag van Argentinië 2 – 1 Vlag van Peru Peru Estadio Monumental Antonio Vespucio Liberti, Buenos Aires
Toeschouwers: 70.000
Scheidsrechter: Jorge Nieves (URU)
Batistuta Goal 32'
Medina Bello Goal 37'
Palacios Goal 66'
22 augustus 1993
Paraguay Vlag van Paraguay 1 – 1 Vlag van Colombia Colombia Estadio Defensores del Chaco, Asunción
Toeschouwers: 30.000
Scheidsrechter: Márcio Rezende de Freitas (BRA)
Rivarola Goal 54' Rincón Goal 22'

29 augustus 1993
Argentinië Vlag van Argentinië 0 – 0 Vlag van Paraguay Paraguay Estadio Monumental Antonio Vespucio Liberti, Buenos Aires
Toeschouwers: 47.000
Scheidsrechter: Jorge Orellana (ECU)
29 augustus 1993
Colombia Vlag van Colombia 4 – 0 Vlag van Peru Peru Estadio Metropolitano Roberto Meléndez, Barranquilla
Toeschouwers: 70.000
Scheidsrechter: Pablo Peña (BOL)
Valenciano Goal 30'
Rincón Goal 45'
Mendoza Goal 66'
Pérez Goal 76'

5 september 1993
Peru Vlag van Peru 2 – 2 Vlag van Paraguay Paraguay Estadio Nacional, Lima
Toeschouwers: 40.000
Scheidsrechter: José Luis da Rosa (URU)
Muchotrigo Goal 22'
Soto Goal 77'
Mendoza Goal 61'Goal 81'
5 september 1993
Argentinië Vlag van Argentinië 0 – 5 Vlag van Colombia Colombia Estadio Monumental Antonio Vespucio Liberti, Buenos Aires
Toeschouwers: 53.000
Scheidsrechter: Ernesto Filippi (URU)
Rincón Goal 41'Goal 74'
Asprilla Goal 50'Goal 75'
Valencia Goal 85'

Groep 2[bewerken | brontekst bewerken]

Na het slechte WK in 1990 had Brazilië weer hoop, Santos FC won tweemaal achter elkaar de Wereldbeker van Clubs en de jonge broer van Socrates Raí was de grote man op het middenveld. De bondscoach Carlos Alberto Parreira was een voorstander van "Europees voetbal" in plaats van het spectaculaire "samba-voetbal" en leefde in onmin met de meest getalenteerde speler van het moment, PSV-aanvaller Romário, hij werd niet geselecteerd voor de kwalificatie. Brazilië begon de kwalificatie hopeloos met een 0-0 gelijkspel tegen Ecuador en een 2-0 nederlaag in Bolivia, het was de eerste nederlaag in een kwalificatiewedstrijd ooit. In de ijle lucht van het Andes-gebergte was Brazilië niet vooruit te branden. Bolivia miste een strafschop, het had nog een tweede strafschop verdiend en won in de slotfase met 2-0. Het eerste doelpunt maakte Marco Etcheverry na een blunder van Taffarel. Bolivia had een vliegende start met 10 punten uit vijf wedstrijden met een doelsaldo van 20 voor en 2 tegen. Brazilië besloot Bolivia nu te benadelen door de return in laag gelegen, regenachtig gebied te spelen, het werd 6-0 voor Brazilië en nadat Bolivia ook met 2-1 van Uruguay verloor hadden alle drie landen evenveel punten.

Bolivia had genoeg aan een 1-1 gelijkspel tegen Ecuador om zich te plaatsen, het plaatste zich voor de eerste keer sinds 1950 voor het WK. Brazilië had ook genoeg aan een gelijkspel, maar een thuiswedstrijd tegen Uruguay in het Maracanǎ stadion leverde slechte herinneringen op, in 1950 verloor een oppermachtig geacht Brazilië de finale van het WK met 1-2 van Uruguay. De doelman van destijds Barbosa wou het trainingskamp bezoeken, maar werd uit bijgeloof de toegang geweigerd. Brazilië won de laatste wedstrijd met 4-0 van Venezuela, maar het spel was matig en het hele land schreeuwde om de terugkeer van Romario. De inmiddels bij FC Barcelona spelende aanvaller speelde een sterke wedstrijd en in het laatste kwartier scoorde hij tweemaal, een kopgoal en een lange solo. Romario was weer in genade opgenomen en heel Brazilië droomde weer van een vierde wereldtitel.

Pos Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
1. Vlag van Brazilië Brazilië 8 5 2 1 20 4 +16 12
2. Vlag van Bolivia Bolivia 8 5 1 2 22 11 +11 11
3. Vlag van Uruguay Uruguay 8 4 2 2 10 7 +3 10
4. Vlag van Ecuador Ecuador 8 1 3 4 7 7 0 5
5. Vlag van Venezuela Venezuela 8 1 0 7 4 34 –30 2
18 juli 1993
Ecuador Vlag van Ecuador 0 – 0 Vlag van Brazilië Brazilië Estadio Monumental Isidro Romero Carbo, Guayaquil
Toeschouwers: 80.000
Scheidsrechter: Juan Carlos Loustau (ARG)
18 juli 1993
Venezuela Vlag van Venezuela 1930–1954 1 – 7 Vlag van Bolivia Bolivia Polideportivo Cachamay, Puerto Ordaz
Toeschouwers: 12.000
Scheidsrechter: Berny Ulloa Morera (CRC)
Palencia Goal 14' Sánchez Goal 25'Goal 64'Goal 70'
Ramallo Goal 37'Goal 61'Goal 68'
Cristaldo Goal 39'

25 juli 1993
Bolivia Vlag van Bolivia 2 – 0 Vlag van Brazilië Brazilië Estadio Hernando Siles, La Paz
Toeschouwers: 42.611
Scheidsrechter: Juan Francisco Escobar (PAR)
Etcheverry Goal 88'
Peña Goal 89'
25 juli 1993
Venezuela Vlag van Venezuela 1930–1954 0 – 1 Vlag van Uruguay Uruguay Estadio Polideportivo de Pueblo Nuevo, San Cristóbal
Toeschouwers: 12.000
Scheidsrechter: José Torres Cadena (COL)
Herrera Goal 59'

1 augustus 1993
Venezuela Vlag van Venezuela 1930–1954 1 – 5 Vlag van Brazilië Brazilië Estadio Polideportivo de Pueblo Nuevo, San Cristóbal
Toeschouwers: 15.000
Scheidsrechter: Armando Pérez Hoyos (COL)
García Goal 84' Raí Goal 34' (pen.)
Bebeto Goal 70'Goal 79'
Branco Goal 71'
Palhinha Goal 88'
1 augustus 1993
Uruguay Vlag van Uruguay 0 – 0 Vlag van Ecuador Ecuador Estadio Centenario, Montevideo
Toeschouwers: 45.000
Scheidsrechter: Alberto Tejada (PER)

8 augustus 1993
Ecuador Vlag van Ecuador 5 – 0 Vlag van Venezuela 1930–1954 Venezuela Estadio Olímpico Atahualpa, Quito
Toeschouwers: 15.000
Scheidsrechter: Francisco Lamolina (ARG)
Muñoz Goal 23'
E. Hurtado Goal 40'Goal 50'Goal 76'
Chalá Goal 60'
8 augustus 1993
Bolivia Vlag van Bolivia 3 – 1 Vlag van Uruguay Uruguay Estadio Hernando Siles, La Paz
Toeschouwers: 44.576
Scheidsrechter: Iván Guerrero (CHI)
Sánchez Goal 71'
Etcheverry Goal 81'
Peña Goal 86'
Francescoli Goal 90'

15 augustus 1993
Bolivia Vlag van Bolivia 1 – 0 Vlag van Ecuador Ecuador Estadio Hernando Siles, La Paz
Toeschouwers: 47.500
Scheidsrechter: Hernan Silva (CHI)
Ramallo Goal 18'
15 augustus 1993
Uruguay Vlag van Uruguay 1 – 1 Vlag van Brazilië Brazilië Estadio Centenario, Montevideo
Toeschouwers: 55.000
Scheidsrechter: Juan Antonio Bava (ARG)
Fonseca Goal 79' Raí Goal 28'

22 augustus 1993
Bolivia Vlag van Bolivia 7 – 0 Vlag van Venezuela 1930–1954 Venezuela Estadio Hernando Siles, La Paz
Toeschouwers: 40.000
Scheidsrechter: Sabino Farina (PAR)
Ramallo Goal 8'
Melgar Goal 58'Goal 90'
Sánchez Goal 69'
Sandy Goal 75'
Etcheverry Goal 78'Goal 82'
22 augustus 1993
Brazilië Vlag van Brazilië 2 – 0 Vlag van Ecuador Ecuador Estádio do Morumbi, São Paulo
Toeschouwers: 78.000
Scheidsrechter: José Torres Cadena (COL)
Bebeto Goal 34'
Dunga Goal 54'

29 augustus 1993
Uruguay Vlag van Uruguay 4 – 0 Vlag van Venezuela 1930–1954 Venezuela Estadio Centenario, Montevideo
Toeschouwers: 20.000
Scheidsrechter: Juan Francisco Escobar (PAR)
Kanapkis Goal 7'Goal 31'
Cedrés Goal 41'
Sosa Goal 64'
29 augustus 1993
Brazilië Vlag van Brazilië 6 – 0 Vlag van Bolivia Bolivia Estádio do Arruda, Recife
Toeschouwers: 72.000
Scheidsrechter: Oscar Velásquez (PAR)
Raí Goal 12'
Müller Goal 18'
Bebeto Goal 22'Goal 60'
Branco Goal 36'
Ricardo Gomes Goal 44'

5 september 1993
Brazilië Vlag van Brazilië 4 – 0 Vlag van Venezuela 1930–1954 Venezuela Mineirão, Belo Horizonte
Toeschouwers: 64.000
Scheidsrechter: Francisco Lamolina (ARG)
Ricardo Gomes Goal 2'Goal 89'
Palhinha Goal 29'
Evair Goal 31'
5 september 1993
Ecuador Vlag van Ecuador 0 – 1 Vlag van Uruguay Uruguay Estadio Monumental Isidro Romero Carbo, Guayaquil
Toeschouwers: 55.000
Scheidsrechter: Enrique Marin (CHI)
Sosa Goal 10'

12 september 1993
Uruguay Vlag van Uruguay 2 – 1 Vlag van Bolivia Bolivia Estadio Centenario, Montevideo
Toeschouwers: 58.000
Scheidsrechter: Armando Pérez Hoyos (COL)
Francescoli Goal 3' (pen.)
Fonseca Goal 45+6'
Ramallo Goal 23'
12 september 1993
Venezuela Vlag van Venezuela 1930–1954 2 – 1 Vlag van Ecuador Ecuador Polideportivo Cachamay, Puerto Ordaz
Toeschouwers: 3.000
Scheidsrechter: Fernando Chappell (PER)
García Goal 1'
Morales Goal 51'
B. Tenorio Goal 5'

19 september 1993
Ecuador Vlag van Ecuador 1 – 1 Vlag van Bolivia Bolivia Estadio Monumental Isidro Romero Carbo, Guayaquil
Toeschouwers: 10.000
Scheidsrechter: John Toro Rendón (COL)
Noriega Goal 72' Ramallo Goal 45'
19 september 1993
Brazilië Vlag van Brazilië 2 – 0 Vlag van Uruguay Uruguay Estádio do Maracanã, Rio de Janeiro
Toeschouwers: 101.533
Scheidsrechter: Alberto Tejada (PER)
Romário Goal 72'Goal 82'

Intercontinentale play-off[bewerken | brontekst bewerken]

Na het debacle tegen Colombia kon bondscoach Alfio Basile niet meer om Diego Maradona heen. Na drie jaar afwezigheid probeerde hij zijn land alsnog te laten plaatsen voor het WK en meteen weer als aanvoerder. Als voorbereiding voor de Play-Off wedstrijden tegen Australië wou Argentinië een oefenwedstrijd spelen tegen Japan, maar vanwege zijn drugsproblemen weigerden de Japanse autoriteiten Maradona een visum te verlenen. Uit solidariteit besloot de hele ploeg niet te spelen tegen Japan en de wedstrijd werd afgelast.

In de wedstrijd in Sydney was de invloed van Maradona meteen merkbaar: hij gaf een voorzet, waaruit Abel Balbo scoorde, nog voor rust maakte Aurelio Vidmar de gelijkmaker. In de tweede wedstrijd had Argentinië het nog steeds moeilijk met de taaie "Aussies", maar nadat vroeg in de tweede helft een verdwaalde voorzet van Gabriel Batistuta in eigen doel werd verwerkt, kwam Argentinië niet meer in gevaar. Voor Maradona wachtte zijn vierde WK.

31 oktober 1993
17:30 (UTC+11)
Australië Vlag van Australië 1 – 1 Vlag van Argentinië Argentinië Sydney Football Stadium, Sydney
Scheidsrechter: Sándor Puhl (HUN)
Vidmar Goal 42' Goal 37' Balbo
17 november 1993
21:15 (UTC−3)
Argentinië Vlag van Argentinië
Tobin Goal 59' (e.d.)[1]
1 – 0
(2 – 1 agg.)
Vlag van Australië Australië Monumental, Buenos Aires
Scheidsrechter: Peter Mikkelsen (DEN)

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]