Naar inhoud springen

Andrew Young: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Kwiki (overleg | bijdragen)
Kwiki (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 2: Regel 2:
'''Andrew Jackson Young''' ([[New Orleans]], [[12 maart]] [[1932]]) is een [[Verenigde Staten|Amerikaanse]] [[politiek|politicus]], [[Diplomatie|diplomaat]] en [[pastor]] uit [[Georgia]]. Andrew Young was burgemeester van [[Atlanta]], Amerikaans [[ambassadeur]] voor de [[Verenigde Naties]], en hij zat in het [[Amerikaans_Congres|Amerikaans Congres]] voor Georgia's 5e congressionele [[District#Verenigde_Staten|district]]. Ook was hij een supporter en vriend van [[Martin Luther King]].
'''Andrew Jackson Young''' ([[New Orleans]], [[12 maart]] [[1932]]) is een [[Verenigde Staten|Amerikaanse]] [[politiek|politicus]], [[Diplomatie|diplomaat]] en [[pastor]] uit [[Georgia]]. Andrew Young was burgemeester van [[Atlanta]], Amerikaans [[ambassadeur]] voor de [[Verenigde Naties]], en hij zat in het [[Amerikaans_Congres|Amerikaans Congres]] voor Georgia's 5e congressionele [[District#Verenigde_Staten|district]]. Ook was hij een supporter en vriend van [[Martin Luther King]].


De "Andrew Young School of Policy Studies" op de Georgia State University in Atlanta is naar hem vernoemd. Een straat in Atlanta, voorheen genaamd International Boulevard, vlakbij het "Centennial Olympic Park" is hernoemd naar Andrew Young International Boulevard ter ere van zijn inspanningen om de [[Olympische spelen]] naar Atlanta te brengen.<ref>http://apps.atlantaga.gov/citycouncil/Members/ctmartin/ayoungblvd.htm</ref>
De "Andrew Young School of Policy Studies" op de Georgia State University in Atlanta is naar hem vernoemd.<ref>http://aysps.gsu.edu/103.html</ref> Een straat in Atlanta, voorheen genaamd International Boulevard, vlakbij het "Centennial Olympic Park" is hernoemd naar Andrew Young International Boulevard ter ere van zijn inspanningen om de [[Olympische spelen]] naar Atlanta te brengen.<ref>http://apps.atlantaga.gov/citycouncil/Members/ctmartin/ayoungblvd.htm</ref>
__TOC__
__TOC__
==Jeugd==
==Jeugd==

Versie van 4 apr 2009 09:13

Andrew Young (1977)

Andrew Jackson Young (New Orleans, 12 maart 1932) is een Amerikaanse politicus, diplomaat en pastor uit Georgia. Andrew Young was burgemeester van Atlanta, Amerikaans ambassadeur voor de Verenigde Naties, en hij zat in het Amerikaans Congres voor Georgia's 5e congressionele district. Ook was hij een supporter en vriend van Martin Luther King.

De "Andrew Young School of Policy Studies" op de Georgia State University in Atlanta is naar hem vernoemd.[1] Een straat in Atlanta, voorheen genaamd International Boulevard, vlakbij het "Centennial Olympic Park" is hernoemd naar Andrew Young International Boulevard ter ere van zijn inspanningen om de Olympische spelen naar Atlanta te brengen.[2]

Jeugd

Andrew Young werd geboren in New Orleans, Louisiana als zoon van Daisy Fuller Young (lerares) en Andrew Jackson Young senior (tandarts).

Zijn vader huurde een professionele bokser in om Andrew en zijn broer te leren vechten, zodat ze zichzelf konden verdedigen. Het resultaat was niet wat hij verwacht had; Andrew besloot dat geweld niet bij hem paste.[3]

Opleiding

Nadat hij zijn vervolgopleiding begon aan de Dillard University ging hij naar de Howard University in Washington D.C. in 1947. Daar ontving hij in 1951 een Academische graad als "Bachelor of Science in pre-dentistry".

Hij was oorspronkelijk van plan om zijn vaders carrière te volgen als tandarts, maar toen voelde hij een religieuze roeping.[4] Hij werd lid van de "Turner-Boatright Christian ministry school" en behaalde in 1955 de graad "Bachelor of Divinity" van Hartford Seminary in Hartford, Connecticut.[5]

Young is een lid van Alpha Phi Alpha; de eerste landelijke studentenvereniging voor Afro-Amerikaanse studenten met de daarvoor karakteristieke afkorting in Griekse letters.

Op 1 April 2008 kreeg Young een "Honorary Doctorate of Humane Letters", honoris causa van het Bridgewater College in het "Carter Center for Worship and Music" geleid door Bridgewater President Phillip C. Stone.[6]

Young was aangesteld om als pastor te dienen in een kleine kerk in Marion, Alabama[7]. Daar ontmoette hij Jean Childs, waarmee hij later trouwde. In 1957 werd Andrew gevraagd voor de jeugdafdeling van "The National Council of Churches" in New York City. Hij produceerde een televisieprogramma voor de jeugd genaamd: "Look up and Live", en reisde door de Verenigde Staten en naar Genève voor bijeenkomsten van de World Council of Churches.

In Marion begon Young met het bestuderen van de geschriften van Mohandas Karamchand Gandhi. Hij raakte geïnteresseerd om Ghandi's concept van geweldloos verzet als tactiek om sociale veranderingen te bewerkstelligen. Hij moedigde Afro-Amerikanen aan om zich te registreren om te stemmen in Alabama, en ontving daar soms doodsbedreigingen voor. In deze periode werd hij een vriend en medestander van Dr. Martin Luther King, Jr.

In 1957 verhuisde Young naar New York City om een baan te accepteren bij de "National Council of Churches". Echter, toen de Amerikaanse burgerrechten beweging op gang raakte, besloot Young dat hij meer op zijn plek was in het zuiden van de Verenigde Staten.

Hij verhuisde naar Atlanta, Georgia en spande zich opnieuw in om Afro-Amerikanen te overtuigen om te stemmen. In 1960 werd hij lid van "Southern Christian Leadership Conference". Young werd naar de gevangenis gestuurd voor zijn deelname aan demonstraties voor burgerrechten, zowel in Selma (in Alabama) als in St. Augustine (in Florida). Young speelde een sleutelrol in de gebeurtenissen in Birmingham, Alabama, toen hij dienst deed als mediator tussen de witte en zwarte gemeenschappen.

In 1964 was Young benoemd tot uitvoerend directeur van de "Southern Christian Leadership Conference" (SCLC), opgericht door Martin Luther King Jr., en werd hij in die hoedanigheid een van Dr. King's voornaamste medewerkers.

Als collega en vriend van Martin Luther King Jr. was hij een invloedrijk strateeg en onderhandelaar tijdens de burgerrechten campagne in Birmingham (1963) en in Selma (1965) die resulteerde in het aangenomen worden van de "Civil Rights Act" en de "Voting Rights Act". Hij was in 1968 samen met King in Memphis, Tennessee, toen King vermoord werd.

In 2005 werd ter ere van de 40e verjaardag van de "Voting Rights Act" uit 1965 door Andrew Young, William Wachtel and Norman Ornstein een los van de politieke partijen staande groep genaamd "Why Tuesday?" opgericht om te proberen de participatie van kiezers te vergroten.[8]

Carrière in het Amerikaanse Congres

In 1970 stelde Andrew Young zich als Democraat uit Georgia verkiesbaar voor het Amerikaanse Congres; maar hij werd niet verkozen. Daarna stelde Fred C. Bennette, Jr. hem voor aan Murray M. Silver, Esq. die hem hielp met het financieren van zijn campagne. Zo werden er concerten gegeven met artiesten als Harry Belafonte en Bill Withers. In 1972 probeerde Young het opnieuw en ditmaal werd hij gekozen. In 1974 en 1976 werd hij herkozen. Tijdens de meer dan 4 jaar dat hij in het Congres zat was hij lid van de "Congressional Black Caucus" (een organisatie die de Afro-Amerikaanse leden van het Congress van de Verenigde Staten vertegenwoordigd), en was bij betrokken in verschillende debatten betreffende internationale betrekkingen, waaronder de beslissing om te stoppen met het steunen van de Portugese pogingen om hun koloniën in Zuid Afrika te behouden. Young zat ook in het "Rules committee" en "the Banking and Urban Development committee". Andrew was tegen de oorlog in Vietnam, keurde een wet goed die een "United States Institute of Peace" creëerde, lobbyde voor het Chattahoochee River National Park[9] en onderhandelde over subsidie van de federale overheid voor de "Metropolitan Atlanta Rapid Transit Authority" (MARTA) en snelwegen in Atlanta.

Ambassadeur voor de Verenigde Naties

Ambassador Young, bellend vanaf New York City op een beveiligde telefoonverbinding tijdens vredesbesprekingen tussen Israël en Egypte

In 1977 stelde president Jimmy Carter Andrew Young aan als ambassadeur voor de Verenigde Naties. Young's controversiële uitlatingen maakten bijna van af begin af aan krantenkoppen. In Augustus 1979 verscheen hij op het televisieprogramma "Meet the Press" van NBC en zei dat Israël "koppig en compromisloos" is.[10]

Young ontmoette in het geheim vertegenwoordigers van de PLO en dat was verboden volgens de Amerikaanse wet, wat erop uitdraaide dat Carter vroeg om Young's aftreden.[11] Jimmy Carter ontkende betrokken en/of medeplichtig te zijn aan deze affaire.

Als ambassadeur voor de Verenigde Naties heeft Young een leidende rol gehad in het bespoedigen van een overeenkomst in Zimbabwe met Robert Mugabe en Joshua Nkomo.

Controverse

Op 18 April 2007 publiceerde de New York Times een artikel over Andrew Young waarin hijzelf, en de door hem opgerichte organisatie GoodWorks[12] worden beticht van onetische businesspraktijken.[13]

Referenties

  1. http://aysps.gsu.edu/103.html
  2. http://apps.atlantaga.gov/citycouncil/Members/ctmartin/ayoungblvd.htm
  3. http://teacherlink.ed.usu.edu/TLresources/units/Byrnes-famous/andrewyo.html
  4. http://www.rochester.edu/news/show.php?id=3070
  5. http://www.georgiaencyclopedia.org/nge/Article.jsp?id=h-1395&sug=y
  6. http://www.bridgewater.edu/campus_info/pr/2008%20founder%27s%20day.html
  7. http://www.howard.edu/library/Reference/CyberCamps/camp99/Jeffries/defaultw4.htm
  8. http://www.whytuesday.org/about/
  9. http://www.earthsharega.org/pr5.nsf/0/965E2843F803F0C485256A68003FB518?OpenDocument
  10. Frum, David (2000). How We Got Here: The '70s. Basic Books, New York, New York, p. 273. ISBN 0465041957.
  11. Frum, David (2000). How We Got Here: The '70s. Basic Books, New York, New York, p. 272. ISBN 0465041957.
  12. http://www.goodworksintl.com/index.cfm?fuseaction=section.home&id=36
  13. http://www.nytimes.com/1991/07/15/business/seized-bank-helped-andrew-young-firm-and-carter-charities.html

(en) Biografie van Andrew Young in de New Georgia Encyclopedia (printbare versie)

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Andrew Young op Wikimedia Commons.