Naar inhoud springen

Red Bull-BORA-hansgrohe

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf BORA-Hansgrohe)
Red Bull-BORA-hansgrohe
Teamwagen in 2022
Teamwagen in 2022
Teaminformatie
UCI-code RBH
Land Duitsland
Opgericht 2010
Discipline(s) Wegwielrennen
Competitie UCI World Tour
Fietsmerk Focus (2010)
Simplon (2011–2012)
Fuji Bikes (2013–2014)[1]
Argon 18 (2015–2016)
Specialized (2017–)
Sleutelfiguren
Algemeen manager Ralph Denk
Technisch directeur Enrico Poitschke
Ploegleider Helmut Dollinger
Ploegleider Christian Pömer
Ploegleider Steffen Radochla
Ploegleider André Schulze
Ploegleider Sylwester Szmyd
Ploegleider Jan Valach
Ploegnamen
2010–2012
2013–2014
2015–2016
2017–2024
2024–
NetApp
NetApp-Endura
BORA-Argon 18
BORA-hansgrohe
Red Bull-BORA-hansgrohe


Tenue
Geldig voor 2025
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Red Bull-BORA-hansgrohe (UCI Code: RBH) is een Duitse UCI World Tour-wielerploeg, opgericht in 2010 door Ralph Denk. De ploeg wordt gesponsord door Red Bull, BORA en hansgrohe.

Het team werd in 2010 opgericht als Team NetApp met een UCI Continental-status. Voor het debuutseizoen werden er vijftien renners gecontracteerd, waarvan de helft Duitsers. Ook reed de Belg Dimitri Claeys, en de Nederlander Huub Duyn voor het team. Omdat het team een continentale, en geen pro-continentale licentie aanvroeg kon het geen wildcards ontvangen voor ProTour wedstrijden. De succesvolste renner van het debuutseizoen was de Oostenrijker Daniel Schorn, met één zege in de Ronde van Normandië en twee in de Ronde van Slowakije.

Na haar debuutseizoen werd het team gepromoveerd tot de ProContinental-status. Het team telde negentien rijders en was versterkt met Bartosz Huzarski, Leopold König en Daryl Impey. Het team kreeg in 2011 een wildcard voor deelname aan Parijs-Roubaix, Ronde van Zwitserland en de Vattenfall Cyclassics.[2]

2012 betekende het jaar van de grote doorbraak. Met het aantrekken van Matthias Brändle, Reto Hollenstein, Andre Schulze en Marcel Wyss was het team aanzienlijk versterkt. Het kreeg startrecht in de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Vattenfall Cyclassics, maar vooral mocht het in mei starten aan de Ronde van Italië. Het team greep twee keer net naast een ritzege, tijdens de tiende etappe werd Bartosz Huzarski tweede, en in de veertiende rit deed Jan Bárta dit over. Bárta werd met zijn 65e plek in de eindklassering de hoogst genoteerde renner van deze ploeg.

NetApp-Endura

[bewerken | brontekst bewerken]

Voor het seizoen 2013 ging Team NetApp samen met het Britse Endura Racing en werd het NetApp-Endura.[3] Het team kreeg negen wildcards, waaronder voor Tirreno-Adriatico, Amstel Gold Race, Dauphiné, Ronde van Polen, Ronde van Lombardije en ook dit jaar mochten ze starten in een grote ronde namelijk in de Ronde van Spanje. In deze ronde bewees het team zijn wildcard waard te zijn, want de achtste etappe werd gewonnen door Leopold König, die tevens als negende eindigde in het eindklassement.

BORA-Argon 18

[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de Ronde van Frankrijk in 2014 werd bekend dat BORA zich met ingang van het seizoen 2015 naamgever van het team mocht noemen.[4] Met de steun van BORA hoopte oprichter Denk rond 2017 een UCI World Tour-toelating te bewerkstelligen. Argon 18 sloot zich aan bij de wielerploeg als fietsenleverancier en naamgever.[5]

BORA-hansgrohe

[bewerken | brontekst bewerken]

In 2017 startte de Ronde van Frankrijk in Düsseldorf en de ploeg wilde zeker zijn van deelname. Samen met de nieuwe Duitse co-sponsor hansgrohe werd de stap gezet naar de UCI World Tour. Acht renners en materiaalleverancier Specialized stapten over van de gestopte Tinkoff-ploeg. Waaronder wereldkampioen Peter Sagan en ronderenner Rafał Majka.[6]

Een greep uit de belangrijkste zeges: In 2022 won Jai Hindley de Ronde van Italië en Peter Sagan droeg twee seizoenen de trui van de wereldkampioen. In 2018 won hij de klassieker Parijs-Roubaix. De ploeg won twee keer het puntenklassement van zowel de Ronde van Frankrijk, als de Ronde van Italië, met Sagan en Pascal Ackermann.

Wegens succes verlengden in 2023 zowel BORA als hansgrohe de sponsorcontracten tot en met 2027.[7]

Red Bull-BORA-hansgrohe

[bewerken | brontekst bewerken]

In januari 2024 werd bekendgemaakt dat Red Bull GmbH plannen had om een meerderheidsbelang in de wielerploeg te nemen. Deze werd later die maand, op maandag 29 januari 2024, goedgekeurd door de autoriteiten. Hierdoor veranderde de naam van de wielerploeg naar Red Bull-BORA-hansgrohe voor de start van de Ronde van Frankrijk van 2024.

Jaar Ronde van Italië Ronde van Frankrijk Ronde van Spanje
hoogste klassering etappewinst hoogste klassering etappewinst hoogste klassering etappewinst
2010 geen deelname geen deelname geen deelname
2011 geen deelname geen deelname geen deelname
2012 65e Jan Bárta geen deelname geen deelname
2013 geen deelname geen deelname 9e Leopold König 8e Leopold König
2014 geen deelname 7e Leopold König geen deelname
2015 geen deelname 25e Jan Bárta geen deelname
2016 geen deelname 21e Emanuel Buchmann 54e Jose Mendes
2017 16e Patrick Konrad 1e Lukas Pöstlberger 15e Emanuel Buchmann 3e Peter Sagan
20e Maciej Bodnar
39e Rafał Majka 14e Rafał Majka
2018 7e Patrick Konrad
10e Davide Formolo
7e, 12e en 21e Sam Bennett 19e Rafal Majka
Peter Sagan
2e , 5e en 13e Peter Sagan 12e Emanuel Buchmann
2019 6e Rafał Majka
Pascal Ackermann
2e en 5e etappe Pascal Ackermann
12e Cesare Benedetti
4e Emanuel Buchmann
Peter Sagan
5e Peter Sagan 6e Rafał Majka 3e en 14e Sam Bennett
2020 8e Patrick Konrad 10e Peter Sagan 33e Lennard Kämna 16e Lennard Kämna 9e Felix Großschartner 9e en 18e Pascal Ackermann
2021 32e Matteo Fabbro
Peter Sagan
10e Peter Sagan 5e Wilco Kelderman 12e Nils Politt
16e Patrick Konrad
10e Felix Großschartner
2022 Jai Hindley
7e Emanuel Buchmann
4e Lennard Kämna
9e Jai Hindley
5e Aleksandr Vlasov 10e Jai Hindley 2e en 3e Sam Bennett
2023 9e Lennard Kämna 12e en 14e Nico Denz 7e Jai Hindley 5e Jai Hindley
21e Jordi Meeus
7e Aleksandr Vlasov 9e Lennard Kämna
2024 Zilver Daniel Martínez 18e Jai Hindley Primož Roglič 4e, 8e en 19e Primož Roglič
2025 6e Giulio Pellizzari 18e Nico Denz 3e Florian Lipowitz
8e Primož Roglič
Jongerenklassement Florian Lipowitz
4e Jai Hindley
6e Giulio Pellizzari
17e Giulio Pellizzari

Bekende (oud-)renners

[bewerken | brontekst bewerken]
Bekende oud-renners
N. Voornaam Achternaam Periode(s)
Vlag van Duitsland Pascal Ackermann 2017–2021
Vlag van Spanje Roger Adrià 2024–
Vlag van Italië Giovanni Aleotti 2021–
Vlag van Tsjechië Jan Barta 2010–2017
Vlag van België Jerome Baugnies 2012
Vlag van Duitsland Phil Bauhaus 2015–2016
Vlag van Italië Cesare Benedetti 2010–
Vlag van Ierland Sam Bennett 2014–2019
2022–
Vlag van Polen Maciej Bodnar 2017–2021
Vlag van Oostenrijk Matthias Brändle 2012
Vlag van Duitsland Emanuel Buchmann 2015–
Vlag van Duitsland Marcus Burghardt 2017–2021
Vlag van Spanje David de la Cruz 2013–2014
Vlag van Duitsland Nico Denz 2022–
Vlag van Nederland Mick van Dijke 2025–
Vlag van Nederland Tim van Dijke 2025–
Vlag van Luxemburg Jempy Drucker 2019–2020
Vlag van Nederland Huub Duyn 2010
Vlag van Duitsland Markus Eichler 2012–2013
Vlag van Nieuw-Zeeland Finn Fisher-Black 2025–
Vlag van Italië Davide Formolo 2018–2019
Vlag van Italië Oscar Gatto 2019–2020
Vlag van België Maxim Van Gils 2025–
Vlag van Oostenrijk Felix Großschartner 2018–
Vlag van Oostenrijk Alexander Hajek 2024–
Vlag van Oostenrijk Marco Haller 2022–
Vlag van Duitsland Emil Herzog 2024–
Vlag van Australië Jai Hindley 2022–
Vlag van Zwitserland Reto Hollenstein 2012
Vlag van Polen Bartosz Huzarski 2011–2016
Vlag van Zuid-Afrika Daryl Impey 2011
Vlag van Duitsland Lennard Kämna 2020–
Vlag van Nederland Wilco Kelderman 2021–2022
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Kennaugh 2018–2019
Vlag van Duitsland Jonas Koch 2022–
Vlag van Oostenrijk Patrick Konrad 2015–
Vlag van Duitsland Roger Kluge 2013
Vlag van Tsjechië Leopold König 2011–2014
2017–2019
Vlag van Spanje Oier Lazkano 2025–
Vlag van Duitsland Florian Lipowitz 2023–
Vlag van Portugal Tiago Machado 2014
Vlag van Polen Filip Maciejuk 2024–
Vlag van Polen Rafal Majka 2017–2020
Vlag van Colombia Daniel Martínez 2024–
Vlag van Australië Jay McCarthy 2017–2020
Vlag van België Jordi Meeus 2021–
Vlag van Italië Gianni Moscon 2025–
Vlag van Oostenrijk Gregor Mühlberger 2016–2020
Vlag van Ierland Ryan Mullen 2022–
Vlag van Italië Daniel Oss 2018–2021
Vlag van Duitsland Anton Palzer 2021–
Vlag van Italië Giulio Pellizzari 2025–
Vlag van Italië Matteo Pelucchi 2017–2018
Vlag van Duitsland Christoph Pfingsten 2015–2019
Vlag van Nieuw-Zeeland Laurence Pithie 2025–
Vlag van Duitsland Nils Politt 2021–2024
Vlag van Polen Pawel Poljanski 2017–2020
Vlag van Nederland Danny van Poppel 2022–
Vlag van Oostenrijk Lukas Pöstlberger 2016–
Vlag van El Salvador Primož Roglič 2024–
Vlag van Slowakije Peter Sagan 2017–2021
Vlag van Duitsland Maximilian Schachmann 2019–
Vlag van Nederland Ide Schelling 2020–
Vlag van Duitsland Andreas Schillinger 2010–2021
Vlag van Oostenrijk Daniel Schorn 2010–2015
Vlag van Duitsland André Schulze 2012
Vlag van Duitsland Michael Schwarzmann 2010–2021
Vlag van Duitsland Rüdiger Selig 2016–2021
Vlag van Italië Matteo Sobrero 2024–
Vlag van El Salvador Jan Tratnik 2025–
Vlag van Rusland Aleksandr Vlasov 2022–
Vlag van Duitsland Paul Voss 2013–2016
Vlag van Denemarken Frederik Wandahl 2021–
Vlag van Australië Sam Welsford 2024–
Vlag van Zwitserland Marcel Wyss 2012
Vlag van Duitsland Ben Zwiehoff 2021–