Naar inhoud springen

Berkelium

Koppelingen bewerken
Zoek dit woord op in WikiWoordenboek
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Berkelium
1 18
1 H 2 Periodiek systeem 13 14 15 16 17 He
2 Li Be B C N O F Ne
3 Na Mg 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Al Si P S Cl Ar
4 K Ca Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr
5 Rb Sr Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe
6 Cs Ba ↓ Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn
7 Fr Ra ↓↓ Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og
 
Lanthaniden La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb Lu
Actiniden Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No Lr
1,7 µg berkelium, geïsoleerd in 1971
1,7 µg berkelium, geïsoleerd in 1971
Algemeen
Naam Berkelium
Symbool Bk
Atoomnummer 97
Groep Scandiumgroep
Periode Periode 7
Blok F-blok
Reeks Actiniden
Chemische eigenschappen
Atoommassa (u) 247
Elektronenconfiguratie [Rn]5f9 7s2
Oxidatietoestanden +3, +4
Elektronegativiteit (Pauling) 1,3
Atoomstraal (pm) 170
1e ionisatiepotentiaal (kJ·mol−1) 601,11
Fysische eigenschappen
Dichtheid (kg·m−3) 14790
Smeltpunt (K) 1259
Kookpunt (K) 2900
Aggregatietoestand Vast
Smeltwarmte (kJ·mol−1) 15
Molair volume (m3·mol−1) 16,70 · 10−6
SI-eenheden en standaardtemperatuur en -druk worden gebruikt,
tenzij anders aangegeven
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Berkelium is een scheikundig element met symbool Bk en atoomnummer 97. Het is een grijs of zilverwit actinide.

Ontdekking

[bewerken | brontekst bewerken]

Berkelium is voor het eerst gesynthetiseerd in 1949 door Glenn Seaborg, Albert Ghiorso, Stanley Thompson en Kenneth Street aan de Universiteit van Californië - Berkeley. Hierbij maakten zij gebruik van een cyclotron om americium-241 te bombarderen met neutronen.

De naam berkelium is afgeleid van de naam van de universiteit waar het element voor het eerst is gesynthetiseerd.

Toepassingen

[bewerken | brontekst bewerken]

Het radioactieve berkelium wordt slechts in zeer kleine hoeveelheden geproduceerd voor wetenschappelijk onderzoek. Industriële toepassingen komen niet voor.

Eigenschappen

[bewerken | brontekst bewerken]

Hoewel berkelium nog nooit is geïsoleerd, is er al voldoende materiaal geproduceerd om onderzoek te kunnen doen naar enkele eigenschappen. Met redelijke zekerheid is aan te nemen dat het een metaal is dat vrij eenvoudig oxideert aan de lucht en oplost in verdunde minerale zuren.

Röntgendiffractietechnieken hebben bijgedragen aan de identificatie van enkele berkeliumverbindingen zoals oxiden, het fluoride en het oxychloride. In de biologie speelt berkelium geen rol.

Verschijning

[bewerken | brontekst bewerken]

In de natuur komt berkelium op aarde niet voor. Het wordt op kunstmatige wijze geproduceerd.

Isotopen

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Isotopen van berkelium voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Stabielste isotopen
Iso RA (%) Halveringstijd VV VE (MeV) VP
247Bk syn 1380 j α 5,889 243Am
248Bk syn 9 j α 5,803 244Am
249Bk syn 320 d α 8,700 245Am

Er zijn 19 radio-isotopen bekend, waarvan 247Bk met een halveringstijd van 1380 jaar het stabielst is. 248Bk en 249Bk hebben een halveringstijd van respectievelijk ruim 9 jaar en 320 dagen. De overige isotopen hebben halveringstijden van minder dan 5 dagen.

Toxicologie en veiligheid

[bewerken | brontekst bewerken]

Over de toxicologie van berkelium is zeer weinig bekend.

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Berkelium van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Berkelium&oldid=67126438"