Conservatief vectorveld

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een conservatief of exact vectorveld is een vectorveld dat de gradiënt van een scalair veld is en een scalair veld is een functie op een meerdimensionale ruimte. De waarden die aanneemt zijn scalairen en worden de potentiaal genoemd. Een conservatief vectorveld heeft de eigenschap dat de lijnintegraal van een punt naar een punt onafhankelijk is van het gekozen pad van naar .

Conservatieve vectorvelden spelen een belangrijke rol in de natuurkunde, onder andere in de vorm van de krachten die werken in een gesloten systeem, waarbij dus de energie behouden blijft. Dit maakt het mogelijk de potentiële energie te definiëren onafhankelijk van het gekozen pad.

Definitie[bewerken | brontekst bewerken]

Een vectorveld heet conservatief, als er een functie

is, zodanig dat:

.

Afhankelijk van de toepassing en de conventie wordt ook wel de relatie gekozen. De functie wordt een potentiaal van het veld genoemd en is op een constante term na bepaald. De operator of nabla is de gradiënt.

Stellingen[bewerken | brontekst bewerken]

  • Een conservatief vectorveld is rotatievrij:
  • Als er een gebied is waar een vectorveld rotatievrij en continu differentieerbaar is, dan is het vectorveld in dat gebied conservatief.
  • Een lijnintegraal in een conservatief vectorveld is onafhankelijk van de gevolgde weg. Voor elke kromme van het punt naar het punt geldt:
  • Uit de voorgaande stelling volgt dat een kringintegraal in een enkelvoudig samenhangend gebied van een conservatief vectorveld dat in het beschouwde gebied conservatief is, gelijk is aan 0.
  • Noem de componenten van . Dan zijn de partiële afgeleiden:

Van conservatief vectorveld naar potentiaalfunctie[bewerken | brontekst bewerken]

Gegeven het vectorveld

Dit veld is inderdaad conservatief want

, en

Er bestaat dus een potentiaalfunctie waarvan de gradiënt is. Die kan worden berekend aan de hand van de componenten van , want dat zijn de partiële afgeleiden van . Te beginnen bijvoorbeeld met de -component:

Bij het integreren van naar moet rekening worden gehouden met termen in , waarin de variabele niet voorkomt, dus die in de component niet terugkomen. De functie kan worden gevonden door te eisen dat de partiele afgeleide van naar gelijk is aan . Dit leidt hier tot:

zodat

waar een term van is die ook niet afhangt van en waarvan geen spoor in terug is te vinden. Dus:

De functie kan worden gevonden door de partiële afgeleiden van naar te differentiëren en gelijk aan te stellen:

zodat

waarin een willekeurige reële constante is.

Ten slotte:

Deze rekenmethode kan ook in vectorruimten van meer dimensies worden gebruikt of met twee variabelen wanneer de dimensie twee is.