Dornier Do 17Z
De Dornier Do 17Z was een bommenwerper van de Duitse Luftwaffe die onder meer werd ingezet tijdens Fall Weiss (de campagne tegen Polen) en Fall Gelb / Fall Rot (de veldtocht in het westen tegen de Lage Landen en Frankrijk) en de Slag om Engeland.
Het toestel werd in 1934 ontworpen als postvliegtuig dat zes passagiers kon meenemen, en kreeg de bijnaam Vliegend Potlood (Fliegender Bleistift) omwille van zijn smalle romp. Lufthansa vond de behuizing van de zes passagiers te krap. Testpiloten van de Luftwaffe waren echter onder de indruk van de snelheid en vooral de wendbaarheid van de Do 17 en de Luftwaffe bestelde in 1937 een bommenwerperversie.
Het prototype was uitgerust met Daimler-Benz DB 600A motoren en was jachtvliegtuigen van die tijd te snel af. Die motoren gingen echter met voorrang naar de Messerschmitt Bf 109. Daarom koos Dornier voor Bramo 323 motoren.
De Do 17 was bij de Luftwaffe geliefd. Het was een sterk, betrouwbaar en stabiel toestel. Het had geen bepantsering maar was moeilijk door luchtafweer te raken ingevolge zijn beperkte afmetingen. De vier bemanningsleden zaten samen in een ruime cockpit en hadden hierdoor gemakkelijk onderling contact.
Van de 1.700 exemplaren die gebouwd zijn is slechts één exemplaar bewaard gebleven, zij het zwaar beschadigd.
Een wrak werd in 2008 ontdekt in zee, ongeveer 15m diep, op de Goodwin Sands, een reeks zandbanken op enkele kilometers voor de kust van Kent.
Het is in relatief goede staat en werd op 10 juni 2013 geborgen. Na behandeling tegen corrosie en schoonmaken van het toestel zal het tentoongesteld worden in het Royal Air Force Museum London. Het schoonmaken gaat waarschijnlijk 2 jaar duren.[1]
Na de oorlog is een aantal exemplaren gebruikt door de Finse luchtmacht, maar ook die werden uiteindelijk gesloopt.
Externe link
- (en) Dornier Do 17, warbirdsresourcegroup.org
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 