Naar inhoud springen

Generaal-gouvernement (1814-1815)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Generaal-gouvernementen)

Een generaal-gouvernement of gouvernement-generaal was in 1814-1815 een bestuurlijke eenheid, opgericht in de gebieden die de "Hoge Geallieerde Machten" hadden heroverd op het Eerste Franse Keizerrijk. De generaal-gouvernementen werden later toegewezen aan o.a. het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden en het koninkrijk Pruisen.

De generaal-gouvernementen in de Nederlanden (jan. 1814 - aug. 1814)

De Volkerenslag (oktober 1813) maakte een einde aan het Franse overwicht in Europa. De restanten van het Franse leger plooiden zich terug achter de Rijn. De Russische legers onder leiding van Benckendorff en Wintzingerode dwongen de Fransen om ook de Nederlanden te ontruimen. In de voormalige Republiek werd, dankzij de terugkeer van Willem I, meteen een nieuwe staat opgericht: het Vorstendom der Nederlanden. Wat er met de andere heroverde gebieden moest gebeuren, was nog niet duidelijk.

Bij de Conventie van Leipzig (21 oktober 1813) richtten de Geallieerden een "Centrale Commissie voor de administratie van de heroverde landen" op (Frans: Département Central d'Administration temporaire, Duits: Zentralverwaltungsdepartement) onder leiding van de baron van Stein. De Conventie van Basel (12 januari 1814) breidde de bevoegdheid van deze commissie uit met de gebieden die intussen binnen het keizerrijk, d.w.z. ten westen van de Rijn, bezet waren.

De commissie benoemde in totaal zeven generaal-gouverneurs. Ieder van hen bestuurde een generaal-gouvernement, samengesteld uit de toenmalige departementen. Elke generaal-gouverneur werd bijgestaan door één gouvernementscommissaris voor elk departement. De generaal-gouverneurs namen het bestuur waar totdat de gebieden definitief toegewezen zouden worden. Aangezien ze mogelijk moesten terugkeren naar hun vorige eigenaars, werd de indeling min of meer afgestemd op de vooroorlogse entiteiten:

De generaal-gouvernementen in de Nederlanden (aug. 1814 - mei 1815)
Zie Oprichting van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Bij de Eerste Vrede van Parijs (mei 1814) werden maar weinig knopen doorgehakt, maar vaststond al wel dat het Vorstendom der Nederlanden, het generaal-gouvernement België en de Linkermaasoever zouden samengaan in een nieuw koninkrijk. De restanten van Nederrijn en Middenrijn fuseerden tot "generaal-gouvernement Neder- en Middenrijn" (12 juni). Na deze herstructurering werd de commissie ontbonden (15 juni).

Over de toekomst van de resterende generaal-gouvernementen besliste het Congres van Wenen (september 1814 – juni 1815). De Nederlanden kenden toen nog enige uitbreiding op de Rechtermaasoever, nl. met de departementen Nedermaas, Ourthe en Samber en Maas. De overige vacante gebieden werden verdeeld binnen de Duitse Bond.

Staatkundige geschiedenis van de Nederlanden
Noordelijke Nederlanden Zuidelijke Nederlanden Heilige Roomse Rijk &
Duitse Bond
Gouwen van Midden-Francië Gouwen van Midden-Francië Gouwen van Oost-Francië

Gelre

Utrecht

Friesland

Groningen

Ommelanden

Holland

Zeeland

Vlaanderen

Brabant

Henegouwen

(e.a.)

Luik

Loon

Stavelot-Malmedy

Ravenstein

Horn

Thorn

Bouillon

Gronsveld

(e.a.)

1384
Bourgondische Nederlanden
1482
Habsburgse Nederlanden
1543
Zeventien Provinciën
(vanaf 1566 in opstand)
1588
Republiek
der Zeven Verenigde Nederlanden
1585
Spaanse Nederlanden
1713
Oostenrijkse Nederlanden
1795
Bataafse Republiek
1794
Eerste Franse Republiek
1806
Koninkrijk Holland
1810 1804
Eerste Franse Keizerrijk
1813
Vorstendom der Nederlanden
1814
Generaal-
gouvernementen
1815
Verenigd Koninkrijk
der Nederlanden
1815
Groot­hertogdom Luxemburg

1839
Hertogdom Limburg

1830 (1866)
Koninkrijk der Nederlanden


1830
Koninkrijk België


1848 & 1867
Groot­hertogdom Luxemburg