Naar inhoud springen

Geologisch monument Typelocatie Maastrichtien

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Zicht op de ruïne van kasteel Lichtenberg met op de voorgrond het gebouwencomplex van de ENCI en erachter de bergwand van het geologisch monument
De kalkwand vlak bij de locatie van het onderzoek in 1964
De kalkwand waar in 1964 onderzoek werd gedaan

Het Geologisch monument Typelocatie Maastrichtien is een geologisch monument in Nederlands Zuid-Limburg in de gemeente Maastricht. Het monument ligt ten zuiden van Maastricht en ten zuiden van Sint Pieter, niet ver van de Maas onder de hoeve en Kasteelruïne Lichtenberg. Deze kasteelruïne staat boven op een kale bergwand die grotendeels resteert als gevolg van het door de ENCI in de ENCI-groeve afgraven van de Sint-Pietersberg, onderdeel van het Plateau van Caestert.

In 1798 beschreef Barthélemy Faujas de Saint-Fond het Histoire naturelle de la montagne de Saint-Pierre de Maestricht, waarin hij de natuurlijke historie en de fossielen van de Sint-Pietersberg nauwkeurig beschreef. Het boek werd een standaardwerk en in 1802 in het Nederlands vertaald.[1][2]

In 1849 wees de geoloog André Hubert Dumont de kalksteenwand onder de hoeve Lichtenberg aan als de typelocatie van het Maastrichtien, de laatste tijdsnede in het Laat-Krijt. Hierdoor geniet deze kalkwand internationale bekendheid en werd hij sindsdien door tal van gelogen van over de hele wereld bestudeerd.[1][2]

In 1964 werd er tegen de kalkwand een stellage gebouwd om het hele profiel aan kalksteen te kunnen bemonsteren.[2]

In de ontsluiting onder de hoeve Lichtenberg is de Formatie van Gulpen en de Formatie van Maastricht ontsloten. Van boven naar beneden zijn op de typelocatie ontsloten:[2][1]

Bij het informatiebord aan de voet van de kalkwand onder hoeve Lichtenberg zijn vooral Kalksteen van Gronsveld t/m Kalksteen van Lanaye goed te zien.[2]

Zie de categorie Geologisch monument Typelocatie Maastrichtien van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.