Internationaal Bureau voor de Vrede

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Nobelprijswinnaar  Internationaal Bureau voor de Vrede
13 november 1891
Leden van het IPB tijdens een ontmoeting in Bern (1899)
Nobelprijs Vrede
Jaar 1910
Voorganger(s) Paul Henri Balluet d'Estournelles de Constant
Opvolger(s) Tobias Asser

Het Internationaal Bureau voor de Vrede (Bureau international de la paix of International Peace Bureau, IPB) is 's werelds oudste stichting die zich inzet voor vrede. Het IPB won in 1910 de Nobelprijs voor de Vrede.

Ontstaan[bewerken | brontekst bewerken]

Het IPB is opgericht naar aanleiding van het derde Vredescongres in Rome op 13 november 1891 door onder anderen Fredrik Bajer, die in 1908 de Nobelprijs voor de Vrede won. Destijds heette het bureau het Permanent International Peace Bureau, zo bleef het heten tot in 1912. Het hoofdkantoor werd in Bern gevestigd.

De eerste voorzitter was Fredrik Bajer, secretaris-generaal was Élie Ducommun (Nobelprijs in 1904).

Bertha von Suttner en enkele andere medewerkers kregen tsaar Nicolaas II zover dat hij in 1899 en 1907 het initiatief nam tot de Internationale Vredesconferenties in Den Haag.

Nobelprijs[bewerken | brontekst bewerken]

Het IPB kreeg in 1910 de Nobelprijs voor de Vrede. In de jaren hiervoor had al 6 keer een medewerker de Nobelprijs voor de Vrede ontvangen, namelijk:[1]

Nadat het IPB de Nobelprijs ontving mochten nog 7 leden de prijs in ontvangst nemen, namelijk[1]:

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]