Jean Daskalidès
Jean Daskalidès (Constantinopel, 1922 - Gent, 3 november 1992) was een Belg van Griekse afkomst die bekend werd als pralinemaker (in Nederland bonbons genoemd) onder de merken Daskalidès en Leonidas en daarnaast ook gynaecoloog, filmregisseur, jazzmuzikant, ziekenhuisdirecteur en lector aan de universiteit was.
Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]
Daskalidès' familie vluchtte in 1923 toen Jean één jaar oud was naar België in de nasleep van de Grieks-Turkse Oorlog en de Griekse Genocide door de Turken. Het gezin vestigde zich in Gent en begon in 1931 een banketwinkel. Daskalidès' zelfgemaakte pralines brachten hem al gauw aan de top van alle vermaarde chocolatiers.
Films[bewerken | brontekst bewerken]
Jean Daskalidès begon als amateurfilmer films in zijn kelder te monteren en zou later professioneel worden in de studio van zijn productiemaatschappij Daska Films. Zijn enige maar prestigieuze langspeelfilm was de mysterieuze thriller Kruiswegstraat 6 (Rue du Calvaire), een verfilming van de psychologische roman De Dames Verbrugge (1953) van de Gentse journalist Roger Martens (1926-1979) (pseudoniem Roger d'Exsteyl) met onder andere Marie-José Nat (Françoise Verbrugge), Lut Tomsin (Aurélie Verbrugge), Roger Bolders (Octave Verbrugge) en Nand Baert (architect Van Loo) en hijzelf in de hoofdrollen. De film speelt zich volledig af in Gent (met talrijke beelden van o.m. de fly-over van de B401 aan het Zuid - de Gentse afrit de E17 - die toen nog in volle opbouw was), met name in het franskiljonse Gentse bourgeoismilieu begin jaren '70. Hoewel de film tot stand kwam zonder overheidssubsidies kende hij toch een groot succes in Vlaanderen.[1][2][3]
Daskalides maakte nieuwsuitzendingen zoals die in die jaren in de bioscopen vertoond werden, maar scoorde hiermee een groter succes dan zijn concurrenten omdat zijn filmpjes veel dynamischer en humoristischer waren gemaakt. Daskalidès hield zoveel van film dat hij zijn camera overal mee naartoe nam. Een anekdote van zijn zoon, Alexandre, gaat dat Jean ooit met zijn camera een Spaans naaktstrand opliep en om niet op te vallen gewoon zijn zwembroek aan de camera hing en verder het strand opwandelde. Daskalidès filmde ook de Gentse Feesten, studentenfuiven en het bezoek van koning Boudewijn aan Gent.
Muziek[bewerken | brontekst bewerken]
Daskalidès leidde van 1941 tot 1946 een jazzorkest genaamd The Blue Swingers waarin ook Leo Martin van het latere komische duo Gaston en Leo meespeelde. Daskalidès speelde er zelf de tweede trompet. Ook jazzgroten als Django Reinhardt, Ornette Coleman wist hij naar Gent te halen.
Vanaf 1944 werd hij technisch ingenieur in Gent en werkte in zijn ouders' zaak: de legendarische tearoom Fritz in de Gentse Veldstraat. Tussendoor was hij ook gynaecoloog.
Pralines[bewerken | brontekst bewerken]
Het beroemdst werd Daskalidès echter door zijn pralines. Op aanraden van Jean begon vader Daskalidès in de jaren zestig zich enkel op de productie van hoogwaardige pralines toe te spitsen. In 1970 werd Jean directeur van het pralinebedrijf Leonidas en negen jaar later van Daskalidès. Vanaf 1985 veroverde hij hiermee ook de internationale markt en werd Daskalidès een referentie op de chocolademarkt. Hij werd er in 1987 zelfs voor onderscheiden met de Laurier D'Or de la Qualité.
Overlijden[bewerken | brontekst bewerken]
Daskalidès had regelmatig hartklachten, maar was bang een ingreep te ondergaan. Dit werd ten slotte zijn ondergang. Enkele maanden voor zijn dood in 1992 nodigde hij zijn gehele gezin uit in een hotel in Spanje als een soort van afscheid.
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Bart D'HONDT, Van Andriesschool tot Zondernaamstraat. Gids door 150 jaar liberaal leven te Gent, Gent, Liberaal Archief / Snoeck, 2014, p. 262-263
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- Biografie van Jean Daskalidès (p.263) op de website van Liberas
- Daskalides pralines
| Bronnen, noten en/of referenties |