Naar inhoud springen

Joe Jackson

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Voor de vader van onder anderen Michael Jackson, zie Joseph Jackson.
Joe Jackson
Joe Jackson in 1982
Joe Jackson in 1982
Algemene informatie
Volledige naam David Ian Jackson
Geboren 11 augustus 1954
Geboorteplaats Burton upon Trent
Land Vlag van Engeland Engeland
Werk
Jaren actief 1970-heden
Genre(s) punkrock, ska, new wave, smooth jazz, jazz, klassiek
Beroep singer-songwriter, musicus, auteur
Instrument(en) piano, keyboard, orgel, saxofoon, mondharmonica, melodica, synthesizer, accordeon, vibrafoon
Label(s) A&M Records
Sony Music Entertainment
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek
Jackson in de El Mocambo, Toronto, 21 mei 1979
Joe Jackson aan de piano

Joe Jackson (geboren als David Ian Jackson in Burton upon Trent, 11 augustus 1954) is een Brits muzikant.

Jackson begon op jonge leeftijd viool te spelen, maar stapte al snel over naar de piano. Vanaf zijn 16e deed hij regelmatig optredens in bars en hij kreeg een studiebeurs voor de Koninklijke Muziekacademie in Londen, waar Annie Lennox (Eurythmics) en Simon Rattle studiegenoten waren.

Maar het vooruitzicht om een serieuze componist te worden, trok hem niet aan en hij stapte de popwereld in met zijn band Arms and Legs, waarvan hij overigens niet de zanger was. De band viel na twee niet succesvolle singles uit elkaar. Hierna speelde hij een tijd in theaters en nam een aantal demo's op. In 1978 kreeg hij een contract bij A&M Records.

Vrijwel onmiddellijk wordt het album Look Sharp! opgenomen en in 1979 uitgebracht. Met in het zelfde jaar zijn tweede album I'm the man en in 1980 vlak voor zijn Pinkpop-optreden het derde album Beat Crazy. De Joe Jackson band was erg succesvol en toerde veel. Maar ook deze band viel uit elkaar en Joe deed een stap terug uit de wereld van pop en rock en nam een album vol oude jazz en swingnummers op: Jumpin' Jive.

Nadat hij verhuisd was naar New York speelde hij met de gedachte om een "popalbum" te maken zonder het gebruik van een gitaar. Iedereen verklaarde hem voor gek. Voordien was de gitaar hét instrument van de pop/rock. Zijn album Night and Day is een groot succes (1982). Het gaat over het leven in New York (later zal hij dit nogmaals doen met Night and Day II). Het album geeft een goed beeld van de diverse muziekstijlen uit de multiculturele samenleving van de Big Apple.

Steeds meer probeert Joe Jackson de klassieke en symfonische kant op te gaan. Symphony No. 1 is een poging van Jackson om een instrumentaal album te maken. Eerder probeerde hij dit al met het klassieke album Will Power. Dit werd geen succes. Ook combineerde hij al eerder klassiek met lichte muziek als met de albums Night Music (1994) en Heaven and Hell (1999). De laatste leek het meest gewaardeerd door het publiek. Symphony No. 1 werd in 2001 bekroond met een Grammy Award voor Best Pop Instrumental Album. Het was onder andere zo geslaagd doordat beroemde musici als gitarist Steve Vai eraan meewerkten. Vai werkte aan dit album mee omdat Jackson een gitaarsolo had geschreven die niet uitvoerbaar leek te zijn. Het was voor Vai een uitdaging om deze compositie toch uit te voeren. Jackson zelf speelt geen gitaar en heeft eigenlijk ook helemaal niets met het instrument, getuige ook zijn uitspraak voor het album Night and Day "Hoezo kun je geen popalbum maken zonder het gebruik van een gitaar? Natuurlijk kan dat".

Joe Jackson slaagde er met Symphony No. 1 ook in vier stukken een geheel te laten vormen. Het album heeft wel de klassieke vorm van vier delen, maar toch onderscheidt deze symfonie zich van andere symfonieën door de uitvoering. Zoals Jackson zelf in de liner notes zegt: "on the eve of the 21st century, a piece which was symphonic in structure surely didn't have to be written for a 19th-century orchestra to qualify as a symphony."

In 2003 komt de Jackson-band na jaren weer bijeen en neemt de cd Volume 4 op (het is het vierde album van de Joe Jackson band in deze formatie), gevolgd door een wereldwijde tour. Het album Afterlife ontstaat tijdens deze tour. Van het album Afterlife zijn in Nederland twee versies op de markt, de internationale versie, maar ook een op de Nederlandse markt gerichte versie, waaraan een groot deel van het concert gegeven in de Heineken Music Hall op 30 mei 2003 is toegevoegd.

Joe Jackson heeft zich in het verleden gemengd in het anti-rook-debat, als tegenstander van het verbod op roken (m.n. in New York). Wat zich in 2004 ook uitte in de single "In 20-0-3". Deze song is alleen als CD-single verkrijgbaar geweest en (nog) niet aanwezig op een (verzamel) album. In 2005 publiceerde hij het pamflet The Smoking Issue[1] en in 2007 de verhandeling Smoke, Lies and the Nanny State.[2]

Tot grote ergernis van Jackson is het leeuwendeel van zijn omvangrijke catalogus niet meer verkrijgbaar. We spreken hier over het deel dat hij heeft opgenomen voor A&M. Gekocht door PolyGram en later in handen gekomen van Universal. Met name deze maatschappij heeft een vloed van "verzamelalbums / Greatest Hits" uitgebracht inclusief nummers die Jackson nooit op cd wilde hebben. Zoals bijvoorbeeld The Harder They Come, een nummer van Jimmy Cliff. Het album Mike's Murder is wel op lp (1983) verschenen, echter nooit officieel op cd. Bij een speciaal voor V&D gemaakte compilatie zit dit album er als "bonus cd" bij.

In 2005 heeft Jackson een serie concerten gegeven in de Verenigde Staten en Europa, waaronder een tweetal in het nieuwe Carré in Amsterdam. Samen met strijkkwartet Ethel en de zanger/producer/componist Todd Rundgren. Ieder van de deelnemers speelde een eigen set, waarna men gezamenlijk terugkwam voor een toegift. Nieuw in deze reeks optredens was derhalve dat Joe Jackson een soloset speelde. Tijdens deze optredens speelde hij onder meer een nieuw, nog niet eerder uitgebracht nummer, Citizen Sane genoemd.

In 2006 is vervolgens een nieuwe reeks concerten gestart onder de naam Joe Jackson Trio, waarbij Jackson samen met zijn oude maten Graham Maby en Dave Houghton opnieuw door de VS en Europa is gaan toeren. In het voorjaar van 2007 deed het trio een aantal kleine zalen in Nederland aan.

Het eerder genoemde Citizen Sane (maar nu in Trio-format) en een aantal andere nieuwe nummers werden tijdens deze tour gespeeld. Ook het oudere, nog ongepubliceerde Drunk Song, dat Jackson in 1999 al eens had gespeeld tijdens de "Just For The Hell Of It" sessies, beleefde tijdens deze tournee een revival. Jackson is in het najaar van 2007 met het trio de studio ingegaan voor de opname van een nieuwe cd, Rain, die begin 2008 uitkwam.

Hoewel Jackson zelfverzekerd en rustig overkomt is hij toch vaak onzeker en verlegen en weet hij vaak niet of het publiek werkelijk zo enthousiast is. Ook gaat het verhaal dat Jackson een concert (of zelfs meerdere concerten) heeft afgebroken omdat het publiek niet stil genoeg was.

In 2012 verschijnt de cd The Duke, waarop Jackson nummers van Duke Ellington interpreteert. Deze uitgave wordt gevolgd door een Europese tournee, waarbij "The Bigger Band" (met Regina Carter) drie keer in Nederland zal spelen, met als gast vocaliste de Braziliaans-Nederlandse zangeres Lílian Vieira van Zuco 103 die ook op het album The Duke meedoet. Net als Iggy Pop, gitarist Steve Vai en enkele oudgedienden als Sue Hadjopoulos, Vinnie Zummo en Tony Aiello.

In 2015 verschijnt een compleet nieuw album: Fast Forward. Opgebouwd uit 4 delen elk bestaand uit 4 songs welke in 4 verschillende steden. Respectievelijk in New York, Amsterdam, Berlijn en New Orleans. Met in elke stad een nieuwe bezetting van lokale muzikanten.

In januari 2019 verschijnt zijn album Fool met daarop acht nieuwe nummers. Kort daarna startte zijn wereldtournee "Four Decade Tour". In 2022 volgde de "Sing, You Sinners!" tour, waarbij hij begeleid door drie muzikanten optrad.

In het najaar van 2023 bracht hij het album What a Racket! (Mr. Joe Jackson Presents Max Champion in 'What a Racket!) uit. Het album bevat muziek uit het begin van de twintigste eeuw. Jackson kruipt in de rol van het fictief personage, Music Hall performer Max Champion. In 2024 volgt een tournee, "The Two Rounds of Racket" tour, in de Verenigde Staten en Europa, waaronder België en Nederland, bestaand uit een deel solo optreden en het tweede deel met negen muzikanten volledig in het historische thema van Max Champion.[3]

Jaar Titel Label
1979 Look Sharp! A&M
1979 I'm the Man A&M
1980 Beat Crazy A&M
1981 Jumpin' Jive A&M
1982 Night and Day A&M
1983 Mike's Murder A&M
1984 Body & Soul A&M
1986 Big World A&M
1987 Will Power A&M
1988 Live 1980/86 A&M
1988 Tucker A&M
1989 Blaze Of Glory A&M
1990 Steppin'Out A&M
1991 Laughter & Lust Virgin
1994 Night Music Virgin
1997 Heaven and Hell Sony
1999 Symphony No. 1 Sony
2000 Summer in the City: Live in New York Sony
2000 Night and Day II Sony
2001 The Best of Joe Jackson Universal
2002 Two Rainy Nights Great Big Island
2003 Volume 4 Rykodisc
2004 Afterlife Rykodisc
2008 Rain Rykodisc
2012 The Duke Razor & Tie
2015 Fast Forward Sharp Practice Productions
2019 Fool EarMusic
2023 What a Racket! EarMusic
Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Look Sharp! 1978 05-05-1979 36 7
I'm the Man 1979 03-11-1979 33 7
Beat Crazy 1980 25-10-1980 16 7 als Joe Jackson Band
Night and day 1982 10-07-1982 2 44
Mike's Murder 1983 17-09-1983 16 10 Soundtrack
Body and Soul 1984 31-03-1984 2 29
Big World 1986 05-04-1986 2 23 Livealbum
Will Power 1987 09-05-1987 22 8
Live 1980/86 1988 07-05-1988 5 28 Livealbum
Tucker 1988 03-09-1988 82 3 Soundtrack
Blaze of Glory 1989 29-04-1989 8 18
Stepping Out - The Best of Joe Jackson 1990 22-09-1990 14 6 Verzamelalbum
Laughter & Lust 1991 11-05-1991 15 9
Night Music 1994 15-10-1994 64 3
Night And Day II 2000 18-11-2000 65 8
Volume 4 2003 22-03-2003 27 11 als Joe Jackson Band
Afterlife 2004 08-05-2004 87 1 als Joe Jackson Band
Rain 25-01-2008 02-02-2008 12 9
Collected 2010 09-10-2010 48 1 Verzamelalbum
The Duke 2012 30-06-2012 21 3
Fast Forward 2015 10-10-2015 11 6
Fool 2019 26-01-2019 13 2
Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Volume 4 2003 29-03-2003 34 1 als Joe Jackson Band
Rain 2008 02-02-2008 20 7
The Duke 2012 30-06-2012 70 13
Fast Foward 2015 10-10-2015 20 18
Fool 2019 26-01-2019 15 5
Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Is She Really Going Out with Him? 1979 14-04-1979 tip9 - #46 in de Nationale Hitparade
It's Different for Girls 1980 09-02-1980 tip6 -
The Harder They Come 1980 16-08-1980 35 5 als Joe Jackson Band / #34 in de Nationale Hitparade / #34 in de TROS Top 50
Real Men 1982 24-07-1982 15 7 #17 in de Nationale Hitparade /#15 in de TROS Top 50
Steppin' Out 1982 13-11-1982 tip12 -
Happy Ending 1984 12-05-1984 34 4 duet met Elaine Caswell / #19 in de Nationale Hitparade / #27 in de TROS Top 50
Left of Center 1986 03-05-1986 tip7 - met Suzanne Vega
Is She Really Going Out with Him? (live) 1988 13-08-1988 3 9 #5 in de Nationale Hitparade Top 100
(He's a) Shape in a Drape 1989 18-03-1989 29 3 #35 in de Nationale Hitparade Top 100
Nineteen Forever 1989 03-06-1989 27 3 #44 in de Nationale Hitparade Top 100 / KRO Speciale Aanbieding Radio 3
Stranger than Fiction 1991 - #71 in de Nationale Top 100
Stranger than You 2001 - #91 in de Mega Top 100
Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Real Men 1982 21-08-1982 25 6
Is She Really Going Out with Him? (live) 1988 03-09-1988 17 6
(He's a) Shape in a Drape 1989 01-04-1989 30 3
A Little Smile 2015 22-08-2015 tip42 -
Fabulously Absolute 2018 27-10-2018 tip -
Friend Better 2019 02-02-2019 tip -

NPO Radio 2 Top 2000

[bewerken | brontekst bewerken]
Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
Be My Number Two - 548 566 521 515 435 482 530 678 524 555 584 764 467 503 557 556 710 602 733 659 819 784 897 970
Happy Ending (met Elaine Caswell) - - - - - - - - 1663 - - 1788 - 1780 1959 1900 1918 - - - - - - - -
Is She Really Going Out with Him? 492 351 407 391 191 285 398 324 514 345 391 366 487 474 468 439 505 553 588 518 605 596 596 703 721
Real Men - 356 419 397 247 378 554 604 788 512 593 653 681 605 592 597 591 700 703 894 773 825 868 940 989
A Slow Song - - - - - - - - - - - - - - - - - 1965 1671 1783 1880 - - - -
Steppin' Out - - - - - - - - - - 1687 - 1760 1330 1350 1404 1470 1795 1901 1898 1815 1991 1894 1934 -
[bewerken | brontekst bewerken]