Orde van eiken- en beukenbossen op voedselrijke grond
Orde van eiken- en beukenbossen op voedselrijke grond | |||
---|---|---|---|
Fagetalia sylvaticae met beuk | |||
Syntaxonomische indeling | |||
| |||
Orde | |||
Fagetalia sylvaticae Pawł. in Pawł. et al. 1928 | |||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons |
De orde van eiken- en beukenbossen op voedselrijke grond (Fagetalia sylvaticae) is een orde uit de klasse van eiken- en beukenbossen op voedselrijke grond (Querco-Fagetea). De orde omvat bosplantengemeenschappen die voorkomen op betrekkelijk voedselrijke bodems, en die gekenmerkt wordt door een zeer soortenrijke en kleurrijke voorjaarsflora.
Naamgeving en codering[bewerken | brontekst bewerken]
- Synoniemen: Carpino-Fagetalia Scamoni & Pass. 1959, Luzulo-Fagetalia Scamoni & Pass. 1959, Tilietalia platyphylli Moor 1973
- Frans: Forêts montagnardes (et subalpines)
- Duits: Buchen- und Edellaubwälder
- Syntaxoncode voor Nederland (rVvN): r46A
De wetenschappelijke naam Fagetalia sylvaticae is afgeleid van de botanische naam van een belangrijke soort binnen deze klasse, de beuk (Fagus sylvatica).
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Voor de kenmerken van deze orde, zie de klasse van eiken- en beukenbossen op voedselrijke grond.
Onderliggende syntaxa in Nederland en Vlaanderen[bewerken | brontekst bewerken]
De orde van eiken- en beukenbossen op voedselrijke grond wordt in Nederland vertegenwoordigd door twee verbonden (het verbond van els en gewone vogelkers en het haagbeuken-verbond). In Vlaanderen wordt de orde naast de twee voorgenoemde verbonden ook nog vertegenwoordigd door een derde verbond (het beuken-verbond).
- Verbond van els en gewone vogelkers (Alno-Padion)
- Abelen-iepenbos (Violo odoratae-Ulmetum)
- Essen-iepenbos (Fraxino-Ulmetum)
- Meidoorn-berkenbos (Crataego-Betuletum)
- Goudveil-essenbos (Carici remotae-Fraxinetum)
- Vogelkers-essenbos (Pruno-Fraxinetum)
- Haagbeuken-verbond (Carpinion betuli)
- Kalk-eikenhaagbeukenbos (Orchido-Carpinetum)
- Sleutelbloem-eikenhaagbeukenbos (Primulo elatioris-Carpinetum)
- Eiken-haagbeukenbos (Stellario-Carpinetum)
- Eiken-haagbeukenbos met wilde hyacint (Endymio-Carpinetum)
- Beuken-verbond (Fagion sylvaticae)
- Eiken-beukenbos met wilde hyacint (Endymio-Fagetum)
- Parelgras-beukenbos (Melico-Fagetum)
- Gierstgras-beukenbos (Milio-Fagetum)
- Verbond van els en gewone vogelkers (Alno-Padion)
Diagnostische taxa voor Nederland en Vlaanderen[bewerken | brontekst bewerken]
De orde van eiken- en beukenbossen op voedselrijke grond heeft voor Nederland en Vlaanderen geen specifieke kensoorten. Voor een overzicht van de voornaamste ken- en begeleidende soorten van de klasse, zie de klasse van eiken- en beukenbossen op voedselrijke grond.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
- Schaminée, J.H.J., Sýkora, K., Smits, N., & Horsthuis, M., 2010: Veldgids Plantengemeenschappen van Nederland. KNNV Uitgeverij, Zeist. ISBN 978 90 5011 309 0
- Sýkora, K., 2008: Field Guide Dutch Plant Communities. Species composition and ecology
- Cornelis J., Hermy M., De Keersmaeker L. & Vandekerkhove K. (2007): Bosplantengemeenschappen in Vlaanderen. Een typologie van bossen op basis van de kruidachtige vegetatie. Rapport INBO.R.2007.1. Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek en K.U.Leuven, afdeling Bos, Natuur en Landschap in opdracht van de Vlaamse Overheid, agentschap voor Natuur en Bos, Brussel.
- (fr) J.Bardat et al.: Prodrome des végétations de France. Synsystème de la france au niveau sous-alliance