RSC Anderlecht in het seizoen 1989/90

Anderlecht
Naam	Royal Sporting Club Anderlecht
Bijnaam	Paarswit
Opgericht	1908
Stadion	Constant Vanden Stockstadion
Voorzitter	Constant Vanden Stock
Manager	Michel Verschueren
Trainer	Aad de Mos
Competitie	Eerste Klasse
Thuis	Uit
Chronologie
	← Vorige Volgende → Seizoen 1988/89 Seizoen 1990/91
Portaal	Voetbal

Dit artikel beschrijft de prestaties van de Belgische voetbalclub RSC Anderlecht in het seizoen 1989–1990, waarin de Brusselse club vicekampioen werd en de finale van de Europacup II bereikte.

Gebeurtenissen[bewerken | brontekst bewerken]

Trainerswissel[bewerken | brontekst bewerken]

Eind jaren 1980 werd het Belgisch voetbal gedomineerd door het KV Mechelen van de Nederlandse trainer Aad de Mos. Onder impuls van voorzitter John Cordier werd in 1988 de Europacup II gewonnen, een seizoen later schakelde Mechelen in datzelfde toernooi Anderlecht uit en werd het voor het eerst sinds 1948 Belgisch kampioen.^[1] Voorzitter Constant Vanden Stock vreesde dat Mechelen door zijn geografische ligging supporters van Anderlecht in Vlaams-Brabant zou afsnoepen. Om die reden begon hij in het seizoen 1988/89 trainer De Mos, die door toenmalig RTBF-journalist Frank Baudoncq bij de club was aangeraden^[2], los te weken bij Mechelen. Reeds voor het einde van het seizoen werden de onderhandelingen met de Nederlandse coach opgestart, die daardoor onder vuur kwam te liggen bij de Mechelse supporters.^[3] Na het seizoen 1988/89 nam Anderlecht afscheid van de 67-jarige Raymond Goethals en diens trouwe assistent Martin Lippens en werd De Mos officieel de nieuwe trainer van de Brusselaars. Het was de eerste van een reeks spraakmakende transfers van Anderlecht naar Mechelen.

Transfers[bewerken | brontekst bewerken]

Marc Degryse had zich in de jaren 1980 in de kijker gespeeld bij Club Brugge en kon daardoor rekenen op de interesse van onder meer KV Mechelen en Anderlecht. Reeds als trainer van Mechelen probeerde De Mos de aanvaller te overtuigen om zich bij zijn team aan te sluiten.^[4] Toen De Mos vervolgens zelf naar Anderlecht verhuisde, overtuigde hij Degryse om hetzelfde te doen. De 23-jarige aanvaller werd uiteindelijk voor het recordbedrag van 90 miljoen BEF (zo'n 2,25 miljoen euro) naar Anderlecht gehaald. Bij Antwerp FC werd Marc Van Der Linden weggeplukt. Anderlecht betaalde 60 miljoen BEF (zo'n 1,5 miljoen euro) voor de 25-jarige spits. Verder trok de club ook reservedoelman Ranko Stojić aan.

De rest van de spelerskern werd afgeslankt. Ervaren spelers als Juan Lozano, Jacky Munaron, Michel De Groote, Pier Janssen en topscorer Edi Krnčević mochten definitief vertrekken. De jongeren Pär Zetterberg, Bertrand Crasson en Philip Osondu mochten voor het eerst bij de A-kern aansluiten.

Competitie[bewerken | brontekst bewerken]

Ondanks een klinkende zege tegen KSV Waregem (6–0) op de eerste speeldag kende Anderlecht een moeizame start van de competitie. In de eerste weken werd er onder meer tegen Antwerp en Sporting Charleroi gelijkgespeeld, waardoor concurrent Mechelen al snel aan de leiding kwam in het klassement. Nadien boekte het elftal van De Mos vijf overwinningen op rij. De Brusselaars gingen onder meer met 0–2 winnen op het veld van rivaal Standard Luik, dankzij goals van Degryse en Luis Oliveira. Anderlecht sprong door de zegereeks over Mechelen naar de eerste plaats. Op de elfde speeldag mochten beide teams het tegen elkaar opnemen. Het geladen duel eindigde in een scoreloos gelijkspel.

In de daaropvolgende weken had Anderlecht een mindere periode. Er werd achtereenvolgens verloren van AA Gent en Germinal Ekeren. Nadien volgde de topper tegen Club Brugge, die eveneens in een scoreloos gelijkspel eindigde. Door de slechte resultaten kwam Mechelen opnieuw aan de leiding en zakte Anderlecht tijdelijk naar de tweede plaats. Nog voor de winterstop legde Anderlecht, door zeges tegen Lierse SK, KSK Beveren en Club Luik, opnieuw beslag op de leidersplaats.

Na de winterstop zette Anderlecht een indrukwekkende reeks neer. Het begon de terugronde met 18 punten op 20; enkel tegen Antwerp bleef het team van De Mos met lege handen achter. Door de zegereeks kwam Anderlecht samen met Club Brugge, dat al sinds november geen wedstrijd meer verloren had, aan de leiding. Op de 28e speeldag deed Anderlecht een slechte zaak door voor eigen supporters te verliezen van Mechelen. De Mos zag zijn ex-club in het Astridpark met 0–3 winnen. Door de pijnlijke nederlaag kwam Club Brugge alleen aan de leiding. De West-Vlamingen gaven de voorsprong nadien niet meer uit handen. Op de 31e speeldag mocht Anderlecht naar Brugge, maar de Brusselaars konden er de kloof niet dichten. Club Brugge won in eigen stadion met 3–0 en was daardoor zo goed als zeker van de titel. Op de voorlaatste speeldag werden de West-Vlamingen kampioen door met 3–1 te winnen van STVV. Anderlecht sloot het seizoen af als vicekampioen.

Beker van België[bewerken | brontekst bewerken]

In de Beker van België bereikte Anderlecht zonder veel problemen de kwartfinale, waarin Club Luik de tegenstander was. De heenwedstrijd in het Stade Vélodrome werd met het kleinste verschil verloren na een doelpunt van de Joegoslavische spits Zvonko Varga. In de terugwedstrijd kon Anderlecht de scheve situatie niet rechtzetten. Club Luik kwam via Varga en Danny Boffin twee keer op voorsprong in het Astridpark. Degryse kon met twee snelle tegentreffers telkens gelijkmaken, maar dat was onvoldoende om een plaats in de halve finale af te dwingen. Club Luik stootte nadien door tot de finale, waarin het met 2–1 won van Germinal Ekeren.

Europacup II[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Finale Europacup II 1990 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Als bekerwinnaar mocht Anderlecht in het seizoen 1989/90 deelnemen aan de Europacup II. In de eerste ronde had Anderlecht geen moeite met het Noord-Ierse Ballymena United. Nadien volgde een dubbele confrontatie tegen het FC Barcelona van de Nederlandse succestrainer Johan Cruijff, met wie De Mos nog had samengewerkt bij Ajax. Anderlecht won de heenwedstrijd voor eigen supporters met 2–0 dankzij doelpunten van gewezen Real Madrid-speler Milan Janković en Degryse.^[5] De terugwedstrijd in Camp Nou verliep minder goed. Barcelona kwam in de tweede helft via Julio Salinas en Txiki Begiristain 2–0 voor, waardoor er verlengingen kwamen. In de 97e minuut maakte Marc Van Der Linden het beslissende doelpunt.^[6]

In de halve finale won Anderlecht twee keer met het kleinste verschil van Dinamo Boekarest, dat in die dagen geleid werd door de Roemeense topcoach Mircea Lucescu. Luc Nilis en Van Der Linden zorgden voor de twee belangrijke doelpunten. Door de twee zeges tegen Dinamo mocht Anderlecht voor het eerst sinds 1984 deelnemen aan de finale van een Europees bekertoernooi. Het elftal van De Mos trof in de finale het Italiaanse Sampdoria, dat met Gianluca Vialli, Roberto Mancini en Pietro Vierchowod over enkele Italiaanse internationals beschikte.

De Mos koos ervoor om Nilis op de bank te houden. Het werd een gesloten duel met weinige kansen. In 90 minuten werd er niet gescoord, waardoor de finale verlengd werd. Net voor het einde van de eerste verlenging bracht Vialli de Italianen op voorsprong na geklungel van doelman Filip De Wilde. Meteen daarna mocht Nilis invallen, maar ook hij kon de schade niet meer beperken. In de tweede verlenging scoorde Vialli een tweede keer en was Anderlecht volledig uitgeteld. Het is tot op heden de laatste keer dat Anderlecht een Europese finale bereikte.

Nilis was achteraf erg teleurgesteld dat hij in de finale niet had mogen starten. Wat later greep hij ook naast een plaats in Guy Thys' selectie voor het WK in Italië.

Individuele prijzen en WK-selecties[bewerken | brontekst bewerken]

Marc Degryse werd aan het einde van het seizoen voor de tweede keer in zijn carrière bekroond met de trofee voor Profvoetballer van het Jaar. Enkele maanden eerder was hij ook al als derde geëindigd in het referendum van de Gouden Schoen. Hij was ook een van de vijf Anderlechtspelers die in 1990 met de Rode Duivels naar het WK in Italië mochten. Ook Georges Grün, Patrick Vervoort, Marc Van Der Linden en Filip De Wilde mochten naar het WK. Verdediger Adri van Tiggelen ging met Oranje naar het WK.

Profvoetballer van het Jaar – Marc Degryse

Spelerskern[bewerken | brontekst bewerken]

Naam	Nationaliteit	Geboortedatum	Vorige club
Keepers
Filip De Wilde	België	05-07-1964	KSK Beveren (1981–1987)
Ranko Stojić	Joegoslavië	18-01-1959	Club Luik (1987–1989)
Verdedigers
Henrik Andersen	Denemarken	07-05-1965	Fremad Amager (1982)
Bertrand Crasson	België	05-10-1971	/
Georges Grün	België	25-01-1962	/
Stephen Keshi	Nigeria	31-01-1961	KSC Lokeren (1985–1987)
Wim Kooiman	Nederland	09-09-1960	Cercle Brugge (1980–1988)
Guy Marchoul	België	04-11-1965	/
Donald Van Durme	België	23-08-1967	/
Adri van Tiggelen	Nederland	16-06-1957	FC Groningen (1983–1986)
Middenvelders
Marc Degryse	België	04-09-1965	Club Brugge (1983–1989)
Arnór Guðjohnsen	IJsland	30-07-1961	KSC Lokeren (1978–1982)
Milan Janković	Joegoslavië	30-12-1959	Real Madrid (1987–1988)
Charly Musonda	Zambia	22-08-1969	Cercle Brugge (1986–1987)
Kari Ukkonen	Finland	19-02-1961	KSC Lokeren (1986–1987)
Patrick Vervoort	België	17-01-1965	Beerschot VAV (1982–1987)
Pär Zetterberg	Zweden	14-10-1970	Falkenbergs FF (1986)
Aanvallers
Luc Nilis	België	25-05-1967	FC Winterslag (1984–1986)
Luis Oliveira	Brazilië	24-03-1969	/
Philip Osondu	Nigeria	28-11-1971	/
Marc Van Der Linden	België	04-02-1964	Antwerp FC (1981–1989)
Gert Verheyen	België	20-09-1970	Lierse SK (1986–1988)

B-kern: Robert Slater, Samba N'Diaye, Benjamin Debusschere

Technische staf[bewerken | brontekst bewerken]

Functie	Naam	Nationaliteit

Coach	Aad de Mos (foto)	Nederland
Assistent-coach	Jean Dockx	België
Keeperstrainer	Nico de Bree	Nederland
Ploegafgevaardigde	Pierre Leroy	België

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Een overzicht van de competities waaraan Anderlecht in het seizoen 1989-1990 deelnam.

Seizoen 1989/90
Competitie	Resultaat	Uitgeschakeld door
Eerste klasse	Vicekampioen
Beker van België	Kwartfinale	Club Luik
Europacup II	Finalist	Sampdoria

Uitrustingen[bewerken | brontekst bewerken]

Shirtsponsor(s): Generale Bank
Sportmerk: adidas

Thuis

Uit

Europacup II

Transfers[bewerken | brontekst bewerken]

Zomer[bewerken | brontekst bewerken]

Naam	Nationaliteit	Van/naar	Type
Inkomend
Marc Degryse	België	Club Brugge	Gekocht
Marc Van Der Linden	België	Antwerp FC	Gekocht
Ranko Stojić	Joegoslavië	Club Luik	Gekocht
Robert Slater	Australië	Sydney United	Gekocht
Uitgaand
Michel De Groote	België	AA Gent	Verkocht
Didier Electeur	België	VV Leest	Verkocht
Pier Janssen	België	KSC Lokeren	Verkocht
Edi Krnčević	Australië	FC Mulhouse	Verkocht
Juan Lozano	Spanje	Eendracht Aalst	Verkocht
Ivan Marchandise	België	KVK Tienen	Verkocht
Jacky Munaron	België	Club Luik	Verkocht
Guido Swinnen	België	KSV Mol	Verkocht
Dirk Vekeman	België	Boom FC	Verkocht
Marc Wuyts	België	Racing Mechelen	Huur

Competitie[bewerken | brontekst bewerken]

Overzicht[bewerken | brontekst bewerken]

Speeldag	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21	22	23	24	25	26	27	28	29	30	31	32	33	34
Resultaat	w	g	w	w	g	w	w	w	w	w	g	v	v	g	w	w	w	w	v	w	w	w	w	w	w	w	w	v	w	w	v	w	g	w
Punten	2	3	5	7	8	10	12	14	16	18	19	19	19	20	22	24	26	28	28	30	32	34	36	38	40	42	44	44	46	48	48	50	51	53
Positie	1	2	2	1	2	1	1	1	1	1	1	1	2	2	2	1	1	1	2	2	2	2	2	2	2	1	1	2	2	2	2	2	2	2

Klassement[bewerken | brontekst bewerken]

			GW	W	G	V	DV	DT	DS	Ptn
K	1	Club Brugge	34	25	7	2	76	19	57	57
(UEFA)	2	RSC Anderlecht	34	24	5	5	76	21	55	53
(UEFA)	3	KV Mechelen	34	19	12	3	65	14	51	50
(UEFA)	4	Antwerp FC	34	15	13	6	63	32	31	43
	5	Standard Luik	34	16	10	8	54	33	21	42
	6	AA Gent	34	12	12	10	46	38	8	36
	7	KV Kortrijk	34	13	7	14	39	46	−7	33
	8	Beerschot VAV	34	11	10	13	34	47	−13	32
	9	Cercle Brugge	34	12	7	15	46	47	−1	31
	10	Lierse SK	34	11	6	17	42	66	−24	28
	11	KSC Lokeren	34	9	10	15	34	66	−32	28
(beker)	12	Club Luik	34	8	12	14	35	45	−10	28
	13	Germinal Ekeren	34	10	7	17	38	52	−14	27
	14	Sporting Charleroi	34	9	9	16	41	56	−15	27
	15	Sint-Truidense VV	34	8	11	15	25	45	−20	27
	16	KSV Waregem	34	8	9	17	35	64	−29	25
	17	KSK Beveren	34	8	8	18	31	57	−26	24
	18	Racing Mechelen	34	5	11	18	29	61	−32	21

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

De speler met de meeste wedstrijden is in het groen aangeduid, de speler met de meeste doelpunten in het geel.

Naam	Eerste Klasse		Beker van België		Europacup II		Totaal
Naam	Wed.	Goals	Wed.	Goals	Wed.	Goals	Wed.	Goals
Henrik Andersen	33	1	6	0	8	0	47	1
Bertrand Crasson	1	0	0	0	0	0	1	0
Filip De Wilde	34	0	6	0	9	0	49	0
Marc Degryse	31	18	5	4	9	4	45	26
Georges Grün	23	4	6	0	7	0	36	4
Arnór Guðjohnsen	26	4	4	1	8	2	38	7
Milan Janković	26	5	5	1	7	1	38	7
Stephen Keshi	28	2	5	0	6	0	39	2
Wim Kooiman	22	2	5	2	5	0	32	4
Guy Marchoul	12	0	1	0	7	0	20	0
Charly Musonda	24	0	4	0	6	0	34	0
Luc Nilis	27	10	6	1	9	4	42	15
Luis Oliveira	26	8	4	2	6	0	36	10
Philip Osondu	1	0	0	0	0	0	1	0
Ranko Stojić	0	0	0	0	0	0	0	0
Kari Ukkonen	8	2	2	0	2	1	12	3
Marc Van Der Linden	33	15	6	3	9	4	48	22
Donald Van Durme	5	0	0	0	0	0	5	0
Adri van Tiggelen	27	1	4	0	6	0	37	1
Gert Verheyen	8	1	1	1	0	0	9	2
Patrick Vervoort	33	2	6	0	9	2	48	4
Pär Zetterberg	0	0	1	0	1	0	2	0