Royal Antwerp FC
Royal Antwerp FC
| ||||||
![]() | ||||||
Naam | Royal Antwerp Football Club | |||||
Bijnaam | The Great Old De Ploeg van 't Stad | |||||
Stamnummer | 1 | |||||
Opgericht | 1880 | |||||
Plaats | Antwerpen | |||||
Stadion | Bosuilstadion | |||||
Capaciteit | 15.500 | |||||
Aantal velden | 5 | |||||
Voorzitter | ![]() | |||||
Eigenaar | ![]() | |||||
Sportief directeur | ![]() | |||||
Manager | ![]() | |||||
Trainer | ![]() | |||||
Begroting | € 18.000.000 (2017-2018) | |||||
Competitie | Eerste klasse A | |||||
Eindklassering | Eerste klasse B 2016/17: Kampioen | |||||
Prijzen | Landskampioen (4): 1929 - 1931 - 1944 - 1957 Bekerwinnaar (2): 1955 - 1992 | |||||
| ||||||
Geldig voor 2017/18 | ||||||
![]() | ||||||
|
Royal Antwerp Football Club (afgekort RAFC), of kortweg Antwerp, is de oudste Belgische professionele voetbalclub en is gevestigd in Deurne, Antwerpen. De clubkleuren zijn rood en wit. Antwerp werd opgericht in 1880 als de "Antwerp Cricket Club". Bij het toekennen van de stamnummers in 1926 was Antwerp de oudste nog bestaande club van België waardoor het bij de Koninklijke Belgische Voetbalbond aangesloten is met stamnummer 1.
Sinds 1993 is Antwerp de laatste Belgische voetbalclub die een Europese bekerfinale betwistte. Sinds de komst van Luciano D'Onofrio als sportief directeur, is Antwerp een 3-jarig samenwerkingsakkoord aangegaan met FC Porto.[1]
Sinds 2016 is Royal Antwerp FC, als oudste voetbalclub van België, lid van de Club of Pioneers.
De club speelt sinds 1923 in het Bosuilstadion (15.500 plaatsen).
Inhoud
- 1 Geschiedenis
- 1.1 Ontstaan en eerste seizoenen
- 1.2 Jaren 1900-'10: Begin van rivaliteit met Beerschot
- 1.3 Jaren 1920-'30: Eerste twee titels en verhuis naar de Bosuil
- 1.4 Jaren 1940-'50: 3e en 4e Titel en de eerste Bekerwinst
- 1.5 Jaren 1960: Magere jaren en de eerste degradatie
- 1.6 Jaren 1970 - '80: Ups en Downs en het wonder van Vitosha
- 1.7 Jaren 1990: Tweede Bekerwinst en Europese Finale
- 1.8 Jaren 2000: Val naar tweede klasse
- 1.9 2010-2015: Groep Verhaeghen
- 1.10 2015-...: nieuw bewind onder Patrick Decuyper
- 1.11 Antwerp FC per seizoen
- 2 Erelijst
- 3 Resultaten
- 4 In Europa
- 5 Seizoen 2017-18
- 6 Bekende oud-spelers
- 7 Trainers
- 8 Voorzitters
- 9 Dé Ploeg van 't Stad
- 10 Externe links
Geschiedenis[bewerken]
Ontstaan en eerste seizoenen[bewerken]
In navolging van Brussels Cricket Club (opgericht in 1875), ontstond omstreeks 1880 in Antwerpen de Antwerp Cricket Club. Verschillende sporten werden onderling beoefend, af en toe afgewisseld met een echte match tegen één of andere Britse scheepsbemanning. Naargelang de seizoenen veranderde ook de sportbeoefening. Zo waren cricket en tennis zomersporten, terwijl rugby en voetbal overwegend in de winter beoefend werden. Voetbal kreeg overigens pas in 1887 definitief voet aan wal.
In 1889 ontstond er met Brussels Football Club (een onderafdeling van de Brussels Cricket Club) een tweede Belgische voetbalclub, spoedig uitgedaagd door Antwerp Football Club, benaming waaronder de pers de esbattementen van "de voetballende leden van Antwerp Cricket Club" intussen beschreef.
De oude Antwerp Cricket Club werd op 8 mei 1892 ontbonden, maar werd amper 3 dagen later, op 11 mei, alweer heropgericht. Antwerp Football Club ondervond echter weinig hinder van deze crisis bij Antwerp Cricket Club, want de voetbalploeg beschikte toen reeds over een apart bestuur met het oog op de organisatie van verre, dure verplaatsingen (zoals bvb. de wedstrijd op 30 maart 1890 te Breda tegen VV Concordia).
Met de komst van Brugsche FC (1891), Racing FC (1891), FC Liégeois (1892) en Brussels FA Club (1892) was de Belgische voetbaltrein definitief vertrokken en al in november 1892 startte Antwerp FC gesprekken met Brussels FC die uiteindelijk op 4 augustus 1895 zouden leiden tot de oprichting van de UBSSA, de Belgische sportbond en latere Voetbalbond.
Het eerste speelveld van Antwerp FC bevond zich op het Wilrycksche Plein, zo’n 300 meter van het Kruishof. Een uitgestrekte vlakte die vaak als militair oefenveld werd gebruikt en daardoor ook gekend stond als “Plaine des Manœuvres”.
Na het primitieve gedoe op het Wilrycksche Plein verhuisde Antwerp FC in december 1893 naar een goed genivelleerd terrein, gelegen aan de Transvaalstraat. Om de kosten te drukken voor het in orde brengen van het terrein, werd in maart 1894 besloten tot een samenwerkingsakkoord tussen Antwerp Football Club, Antwerp Cricket Club en Antwerp Tennis Club (opgericht in 1886).
De drie clubs traden gezamenlijk naar buiten als Antwerp Cricket, Football and Lawn-Tennis Club en deelden tijdens het seizoen 1894-1895 dezelfde terreinen. Op het einde van dat seizoen verdween het cricket echter uit Antwerpen bij gebrek aan belangstelling.
Door de oprukkende bebouwing in de wijk Zurenborg, diende Antwerp Football Club (terug afzonderlijk) in november 1895 een paar honderd meter te verhuizen naar een terrein naast de Velodroom van Zurenborg. Op die locatie speelde de club ook haar thuiswedstrijden in het eerste kampioenschap (1895/96). Antwerp FC ging daarin van start als grote favoriet, maar moest de titel onverwacht aan FC Liégeois laten. Overigens speelde Antwerp toen nog in geel-zwart, om dan later, via zalmroze, naar rood-wit over te stappen.
In november 1897 verhuisde de club opnieuw, dit keer naar het middenplein van de Velodroom van Zurenborg.
Ook de volgende jaren kon Antwerp helemaal niet meestrijden voor de titel, en stelde het sportief teleur, tot het seizoen 1899/1900. Dat seizoen eindigde de club in de Afdeling Brabant, Antwerpen, Limburg en Luik op een gedeelde eerste plaats met Racing Club de Bruxelles. Een testwedstrijd in Leuven moest beslissen wie FC Brugeois (winnaar van de Afdeling Oost- en West-Vlaanderen) mocht bekampen in de testmatchen voor de landstitel. Antwerp verloor evenwel van Racing Club de Bruxelles met 1-0 na een own goal.
Jaren 1900-'10: Begin van rivaliteit met Beerschot[bewerken]
In mei 1900 kende het voetbal in Antwerpen een groot conflict. Een groot deel van de spelers van Antwerp trok naar het pas opgerichte Beerschot AC. Dat Beerschot zou de volgende twee seizoenen ook telkens op een tweede plaats stranden. Antwerp daarentegen, ging in 1900/01 vrijwillig in de Eerste Afdeling (toen de Tweede Klasse) spelen, om te herstellen van het verdwijnen van zoveel spelers. Na één seizoen keerde Antwerp terug, maar kon er jarenlang geen rol van betekenis spelen. In 1903 ging de ploeg spelen op een terrein aan de Kruisstraat; vijf jaar later verhuisden ze naar de Broodstraat, waar ze voor het eerst eigenaar werden.
Na de Eerste Wereldoorlog kenden de Antwerpse clubs geleidelijk aan meer succes. Het was echter concurrent Beerschot dat in 1922 als eerste club uit de stad met een landstitel ging lopen. Antwerp FC eindigde dat jaar als derde, op amper twee puntjes. Ondertussen had Antwerp in 1920 de koninklijke titel gekregen en heette sindsdien Royal Antwerp FC.
Jaren 1920-'30: Eerste twee titels en verhuis naar de Bosuil[bewerken]
Antwerp keek opnieuw uit naar nieuwe terreinen. Men had een groot (30 ha) en open terrein op het oog in Deurne, nabij de lusttuin Bosschuil. Er ontstond onenigheid binnen de club. Een groep binnen het bestuur, met onder meer voorzitter Henri Elebaers en Alfred Verdyck, haalden met één stem de meerderheid voor hun plan om enkel de 8 hectare op te kopen die nodig was voor de uitbouw van de nieuwe infrastructuur. Anderen en geldschieters daarentegen hadden het volledige terrein willen kopen, en zouden de overige oppervlakte gebruiken voor andere winstgevende projecten. Dit was echter in strijd met de regels van de Voetbalbond, die geen commerciële activiteiten toestond. Het Bosuilstadion werd ingewijd op 1 november 1923 met een wedstrijd tussen België en Engeland, die 40.000 toeschouwers aantrok.
Ondanks dit nieuwe grote stadion kende Antwerp nog problemen. Stadsrivaal Beerschot bleef de betere club in Antwerpen en pakte nog enkele landstitels in de jaren twintig. Ook op extra-sportief gebied bleven de conflicten in de club voortduren. De investeerders en eigenaars wilden professioneel worden, gebaseerd op het Engels model. Professionalisme was in die tijd echter nog niet toegelaten door de Voetbalbond, en het bestuur verkoos dan ook amateur te blijven. De eigenaars van de officiële naam en het Bosuilstadion weigerden nog de toegang tot het stadion. Met een jonge ploeg, en met de naam L'Antwerp, speelde men zo het seizoen 1928/29. De thuiswedstrijden werd afgewerkt op de naburige terreinen van Beerschot AC en van Berchem Sport. Toch wist Antwerp met deze ploeg in 1929 zijn allereerste landstitel binnen te halen. Antwerp was samen met Beerschot op een eerste plaats geëindigd. Een testwedstrijd op het terrein van Racing Mechelen moest over de titel beslissen; Antwerp won met 2-0. De partijen binnen de club verzoenden zich opnieuw, en men ging weer als Royal Antwerp FC in het eigen Bosuilstadion spelen.
Antwerp kon in 1930 bijna zijn titel verlengen, maar strandde als tweede op één puntje van kampioen RCS Brugeois. Het jaar nadien, in 1930/31, was het echter opnieuw raak, en haalde Antwerp zijn tweede landstitel binnen. Het jaar nadien strandde men opnieuw als tweede op slechts één puntje, ditmaal van kampioen en provinciegenoot Liersche SK.
Antwerp bleef meestrijden in de top tijdens de jaren dertig. Halverwege de jaren 30 ontstond een nieuw conflict in de club. In 1934 was de Hongaarse trainer Ignace Molnar binnengehaald. Onder die trainer was het seizoen 1935/36 slecht van start gegaan, maar de terugronde was voor Antwerp een erg sterke periode. Die werd al ingezet met een 7-1 zege tegen de uittredende kampioen Union Royale Saint-Gilloise. Antwerp zou uiteindelijk het seizoen afsluiten met 99 gescoorde doelpunten in 26 wedstrijden; dit waren er 37 meer dan kampioen Daring Club de Bruxelles. Toch werd Molnar door het bestuur ontslagen.
Jaren 1940-'50: 3e en 4e Titel en de eerste Bekerwinst[bewerken]
Er ontstond onenigheid tussen de spelers en het bestuur. Het volgende seizoen slaagde de ploeg er niet in aan te knopen met de sterke prestaties van het vorige seizoen, en werd een modale middenmoter. Na een 7-1-verlies bij Standard Club Liège, werden verschillende pro-Molnar spelers van opzettelijk slecht spelen beschuldigd, en geschorst door het bestuur. Ze verlieten de club, en richtten Antwerp Boys op, waar ook andere voormalige en actieve Antwerpspelers naartoe trokken. Die nieuwe club sloot zich aan bij de Vlaamse Voetbalbond, een met de KBVB concurrerende bond. Die ploeg zou er enkele malen kampioen worden.
De eerste jaren van de Tweede Wereldoorlog werd geen competitie gespeeld, of werden provinciale kampioenschappen gespeeld met een irreguliere nationale eindronde. Vanaf 1941 werden de normale competities hervat. Antwerp bleef één van de betere clubs, en slaagde er zo in 1943/44 in zijn derde landstitel te pakken. Het volgende seizoen werd door de gevechten tijdens de Bevrijding niet gespeeld. Het eerste seizoen na de oorlog (1945/46) kon Antwerp weliswaar zijn titel niet verlengen; het eindigde tweede na RFC Malinois. Tegen de jaren 50 was Antwerp weer een middenmoter geworden.
In 1955 slaagde de club er echter opnieuw in een prijs te pakken. Antwerp won bij zijn 75-jarig bestaan zijn eerste Beker van België, na een 4-0 winst tegen Waterschei SV Thor. In het volgende competitieseizoen 1955/56 wist men ook nog eens tweede te worden. Antwerp streed opnieuw mee aan de top. In 1957 pakte Antwerp zo zijn vierde landstitel, met 6 punten voorsprong op het in die tijd erg succesvolle RSC Anderlecht. Het jaar nadien wist Antwerp bijna zijn titel te verlengen. Antwerp eindigde met evenveel punten als Standard Club Liégeois. Bij gelijke punten was het in die tijd echter de ploeg met de minste nederlagen die eerste werd. Standard had slechts vier wedstrijden verloren, Antwerp vijf. Zo greep Antwerp in 1958 net naast de titel. Antwerp speelde dat jaar wel voor het eerst Europees. In de Europacup trof men Europese topclub Real Madrid. Na een 1-2 nederlaag thuis voor 55.000 toeschouwers, ging Antwerp ook in Madrid met 6-0 onderuit.
Jaren 1960: Magere jaren en de eerste degradatie[bewerken]
Antwerp eindigde nog een paar maal bovenaan in het begin van de jaren 60, maar moest in 1964/65 plots vechten tegen degradatie. Uiteindelijk eindigde Antwerp met twee punten voor de twee degraderende ploegen. Antwerp redde zich na onder meer een 1-0 zege tegen uiteindelijke degradant KFC Diest op de voorlaatste speeldag. Antwerp bleef echter wisselvallig. Uiteindelijk eindigde Antwerp in 1968 als voorlaatste. Voor het eerst in zijn geschiedenis moest Antwerp verplicht degraderen uit de Eerste Klasse. De oorzaak werd gezocht bij de terughoudendheid van het clubbestuur zich aan te passen aan het groeiend professionalisme in het Belgisch voetbal. Voorzitter Fernand Collin nam ontslag en een nieuw bestuur zou proberen de toekomst van de club te verzekeren.
Het eerste seizoen in Tweede Klasse was erg slecht. Antwerp eindigde ver onderaan, en werd pas 12de op 16 clubs. Het seizoen nadien eindigde Antwerp echter tweede, met evenveel punten als kampioen KFC Diest, en verdiende zo weer een promotie naar de hoogste afdeling in 1970.
Jaren 1970 - '80: Ups en Downs en het wonder van Vitosha[bewerken]
In 1970/71 kon Antwerp met geluk een degradatie vermijden. In de loop van het seizoen was de latere kampioen Standard met 0-2 bij Antwerp komen winnen. Standard had echter 4 buitenlanders opgesteld, één meer dan toegelaten. Na een klacht kreeg Antwerp een 5-0-overwinning met de bijhorende twee punten toegekend. Uiteindelijk bleek op het einde van het seizoen Antwerp met amper één puntje voorsprong te eindigden op de voorlaatste, Charleroi SC. Die twee punten bleken zo een belangrijk aandeel te hebben gehad in het behoud van de ploeg in de hoogste afdeling.
Antwerp kon uiteindelijk langzaam weer opklimmen. In 1973/74 werd shirtsponsoring ingevoerd in België. Bell Telephone werd de eerste sponsor die verscheen op het shirt van Antwerp. Dat jaar bereikte men de halve finale van de Belgische Beker. Bovendien sloot men het seizoen weer af op een tweede plaats, op amper twee punten van kampioen Anderlecht. Ook in 1975 werd men tweede, weliswaar op ruime achterstand van RWDM. In de Beker bereikte Antwerp dat jaar de finale, na onder meer de uitschakeling van datzelfde RWDM. Uiteindelijk was het Anderlecht dat met 1-0 de bekerwinst pakte.
Het seizoen nadien startte Antwerp als één van de favorieten. Het schakelde in de UEFA Cup ook Aston Villa uit. Onder andere door een hoop blessureleed eindigde men het seizoen uiteindelijk in de middenmoot. Antwerp bleef de komende seizoenen meestal in de middenmoot spelen. In 1987 eindigde men zelfs even boven de degradatiezone. Het jaar nadien, onder trainer Georg Kessler, zette Antwerp echter onverwacht sterke prestaties neer. Antwerp werd ongeslagen herfstkampioen. Na de winterstop ging het echter iets minder, en uiteindelijk strandde men samen met KV Mechelen op amper twee punten van kampioen Club Brugge. Antwerp kon het seizoen nadien echter niet doorgaan op dit elan: het werd Europees vroeg uitgeschakeld en kon in de competitie nog net een Europees ticket bemachtigen op het einde van het seizoen.
Dat volgende Europees seizoen in de UEFA Cup 1989/90 zette de ploeg een memorabele prestatie neer tegen het Bulgaarse Vitosha Sofia (het Mirakel van Vitosha). Antwerp had in Bulgarije 0-0 gelijk gespeeld. Bij de terugwedstrijd kwam Antwerp echter al gauw op achterstand. Twintig minuten voor tijd verloor men na een blessure ook Franky Dekenne als elfde man. Een minuut voor het eind stond Antwerp 1-3 achter. Na de blessure werd echter 6 minuten extra speeltijd gegeven. Antwerp scoorde nog drie maal in die minuten, en plaatste zich zo in extremis voor de volgende ronde. In de volgende rondes schakelde Antwerp recente UEFA-bekerfinalisten Dundee United en VfB Stuttgart uit om uiteindelijk in de kwartfinales tegen 1. FC Köln te stranden. Ook in de nationale competitie pakte men weer een Europees ticket.
Jaren 1990: Tweede Bekerwinst en Europese Finale[bewerken]
In 1991 werd het oude Bosuilstadion grondig verbouwd, en werden onder meer 800 business-seats ingericht. In 1992 was Antwerp succesvol in de Beker van België. KV Mechelen werd verslagen na strafschoppen. Pas de 22ste strafschop bracht de beslissing. 37 jaar na de eerste bekerwinst, en 35 jaar na de laatste titel, haalde Antwerp weer een trofee binnen.
Dankzij die bekerwinst speelde Antwerp in 1992/93 in de Europese Beker voor Bekerwinnaars. Antwerp was er succesvol, en stootte door naar de finale. De finale werd gespeeld tegen het Italiaanse AC Parma, in het Engelse Wembleystadion, maar werd weliswaar met 3-1 verloren.
Antwerp eindigde in de competitie nog een paar jaar in de subtop, maar kon Europees geen successen meer boeken. In de competitie eindigde men in 1995 zelfs maar net boven de degradatiezone. Bovendien waren er problemen met het stadion. Zo liet in augustus 1995 de stad Antwerpen een tribune een tijd sluiten wegens de instabiliteit van de dakconstructie. Het volgend jaar bleven de affaires rond het stadion aanslepen en volgde een nieuwe sluiting. Een derde sluiting volgde eind 1997. Ook sportief gezien kende Antwerp weinig succes. 1997/98 eindigde men afgetekend op de laatste plaats, en Antwerp degradeerde opnieuw naar Tweede Klasse. De tweede staantribune werd gesloopt, en Antwerp kreeg geen steun voor de bouw van een nieuw stadion. De club ging wel een samenwerking aan met het Engelse Manchester United. Beloftevolle jongeren van de Engelse club zou bij Antwerp speelkans krijgen en ervaring opdoen in competitie alvorens terug te keren naar Engeland.
Jaren 2000: Val naar tweede klasse[bewerken]
Antwerp strandde zijn eerste nieuwe seizoen in Tweede Klasse al op een tweede plaats. Ook via de eindronde kon men echter geen promotie afdwingen. Het volgende seizoen was het wel raak. Antwerp won de Tweede Klasse in 1999/2000, en keerde terug naar de hoogste afdeling. Antwerp kon in Eerste Klasse echter moeilijk bevestigen, en in 2004 werd het opnieuw laatste. Opnieuw zakte men naar Tweede Klasse.
Seizoen 2007-2008 was opnieuw een tegenvaller voor de Great Old. Opnieuwe knokte de ploeg zich in de eindronde en eindigde 2e. AFC Tubeke promoveerde naar de Belgische eerste klasse.
In het seizoen 2008-2009 liep het ook niet altijd van een leien dakje. Onder leiding van Dimitri Davidovic kon Antwerp geen aansluiting vinden bij de top van het klassement. Davidovic werd dan ook in februari vervangen door zijn assistent Ratko Svilar. Svilar wist met dezelfde ploeg een reeks van dertien wedstrijden zonder nederlaag te realiseren en eindigde alsnog 3de in de eindstand. RAFC was daarmee geplaatst voor de eindronde. Ook dit jaar slaagde de Great Old er niet in om via deze weg de promotie af te dwingen. Roeselare won de eindronde en bleef zo alsnog in de Jupiler Pro League.
Op 24 november 2009 nam Ratko Svilar ontslag als trainer van de ploeg na tegenvallende resultaten. Royal Antwerp FC heeft Colin Andrews (tijdelijk) aangesteld als nieuwe hoofdtrainer van RAFC. Na het lichte verlies tegen R. Standard de Liége in de beker van België eind oktober 2010 kon Antwerp 6 wedstrijden achtereen niet meer winnen en mocht Andrews vertrekken. Bart De Roover werd zijn opvolger en leidde de ploeg bijna naar de eindronde. Hij bleef trainer in het seizoen 2011/2012. Nadien volgden Dennis Van Wijk en Jimmy Floyd Hasselbaink (sinds 2013).
2010-2015: Groep Verhaeghen[bewerken]
Royal Antwerp FC verkeerde sinds de degradatie in financiële problemen. Dit leidde tot een conflict tussen voorzitter Wauters en bestuurslid Collin. In augustus 2011 werd er nieuw leven in de club geblazen. De groep rond Jos Verhaeghen, die eerder Germinal Ekeren groot maakte en het zieltogende K. Beerschot AC opkocht, gaf de club een financiële injectie en stelde Gunther Hofmans aan als sportief directeur. Eddy Wauters bleef nog even voorzitter maar werd begin 2012 uit het bestuur gezet. Jan Michel werd de nieuwe voorzitter van Antwerp FC.
Sinds het begin van het seizoen 2013-2014 werd een samenwerkingsakkoord ondertekend tussen de investeringsgroep rond makelaar Saif Rubie en RAFC, wat leidde tot het aanstellen van een nieuwe trainer, Jimmy Floyd Hasselbaink, en het aantrekken van een hele reeks nieuwe spelers. Na 26 speeldagen stond RAFC dat seizoen op de achtste plaats in het klassement met 37 punten zonder enig uitzicht op een plaats in de eindronde. Op 1 maart 2014 werd de thuiswedstrijd tegen STVV ontsierd door een uit de hand gelopen supportersactie. Uit protest tegen het beleid en de slechte resultaten kwam een groot deel van de supporters pas 15 minuten na aanvang van de match op tribune 2 postvatten. Meteen werd er Bengaals vuur afgestoken en op het terrein gegooid. Enkele supporters klommen over de omheining en betraden het veld. De scheidsrechter legde de wedstrijd daarop stil. Nadien kon de wedstrijd toch nog een tiental minuten hervatten totdat er weer een salvo Bengaals vuur op het terrein werd gegooid. De scheidsrechter gelastte door deze aanhoudende acties de wedstrijd definitief af met een 0-5 forfait uitslag voor RAFC als gevolg. Uiteindelijk werden er vijf heethoofden opgepakt door de politie.
Het seizoen 2014-2015 ging ook niet goed van start. Onder de nieuwe trainer, Richard Stricker, stond Antwerp halverwege het seizoen op de elfde plaats. Wel heeft Antwerp geld voor de renovatie van tribune 1 van het Bosuilstadion.
2015-...: nieuw bewind onder Patrick Decuyper[bewerken]
Vanaf het seizoen 2015-2016 staat de club onder leiding van de nieuwe voorzitter Patrick Decuyper. Decuyper is een Oost-Vlaamse zakenman die eerder ook al Zulte Waregem onder zijn hoede had. Met de komst van Decuyper kwam er ook een nieuwe entourage mee naar Antwerp. David Gevaert werd de nieuwe trainer, met Johan Lauryssen als assistent. Nieuwe spelers kwamen het elftal versterken, waardoor Antwerp in oktober 2015 de 1ste periodetitel won. Ook Tribune 1 werd na een grondige renovatie opnieuw geopend. Antwerp strandde uiteindelijk op de derde plaats en bleef in tweede klasse. Voor het seizoen 2016-2017 werd Frederik Vanderbiest aangeworven als trainer. Vanderbiest werd ontslagen en vervangen door interim-trainer Wim De Decker. De Decker werd na één wedstrijd opgevolgd door het duo John Bico-David Gevaert. Na slechts een maand stapte Gevaert zelf op omdat die zich niet kon vinden in het sportieve bestuur. Hierna nam Sadio Demba over, die op zijn beurt weer werd vervangen door Wim De Decker.
Op 11 maart 2017 behaalde Antwerp de titel in Eerste klasse B na de promotiewedstrijd tegen KSV Roeselare. Zo zal Antwerp, na het behalen van de felbegeerde licentie, in het seizoen 2017-2018 opnieuw in de Jupiler Pro League aantreden, de 1e Klasse A.[2]
Antwerp FC per seizoen[bewerken]
- Antwerp FC in 2007-2008
- Antwerp FC in 2008-2009
- Antwerp FC in 2009-2010
- Antwerp FC in 2010-2011
- Antwerp FC in 2011-2012
- Antwerp FC in 2015-2016
Erelijst[bewerken]
- finalist (1): 1992
Tweede klasse (voetbal België)
- winnaar (1): 1999/2000
Eerste klasse B (voetbal België)
- winnaar (1): 2016/2017
Europese Beker voor Bekerwinnaars
- finalist (1): 1993
Individuele trofeeën
- Verschillende spelers en trainers behaalden een trofee toen ze lid waren van de club:
- Topscorer (6)
- 1931 (Joseph Van Beeck), 1933 (Guillaume Ulens), 1936 (Florent Lambrechts), 1939 (Jozef Wagner), 1975 (Alfred Riedl), 1988 (Francis Severeyns)
- Belgische Gouden Schoen (2)
- 1956 (Vic Mees), 1966 (Wilfried Van Moer)
- Trainer van het Jaar (2)
- 1988 (Georg Keßler), 1993 (Walter Meeuws)
Resultaten[bewerken]
In Europa[bewerken]
Antwerp FC speelde sinds 1957 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam:
- 1957/58
- 1992/93
- 1974/75, 1975/76, 1983/84, 1988/89, 1989/90, 1990/91, 1993/94, 1994/95
- 1997
- 1964/65, 1965/66, 1966/67, 1967/68
Seizoen 2017-18[bewerken]
Spelerskern 2017-2018[bewerken]
Transfers 2017-2018[bewerken]
Inkomend[bewerken]
Uitgaand[bewerken]
Bekende oud-spelers[bewerken]
Trainers[bewerken]
Voorzitters[bewerken]
- 1892-1893: Llelyn Evan Thomas
- 1893-1894: Herbert Debenham
- 1894-1895: Lewis Potter
- 1895-1896: Edgard Flint
- 1897-1898: F. Robyns
- 1900-1906: Oscar W. Molkau
- 1906-1907: Nagels
- 1907-1908: François Verachtert
- 1908-1928: Henri Elebaers
- 1928-1929: Alfred Verdyck en Robert Heinz
- 1929-1932: Henri Elebaers
- 1934-1968: Fernand Collin
- 1968-1969: Jos Lahou
- 1969-2012: Eddy Wauters
- 2012-heden: Jan Michel
Dé Ploeg van 't Stad[bewerken]
De slogan werd in 1980 bedacht voor Royal Antwerp Football Club. Met sterspeler Laszlo Fazekas als uithangbord werd in gans de regio reclame gemaakt voor "Dé Ploeg van 't Stad".
Toen uitgeverij Perexma in de zeventiger jaren het tv-weekblad TV Ekspres startte als tegenhanger van marktleider Humo, ging het op zoek naar een thema voor hun communicatie op langere termijn. Hoofdbrok van het blad was natuurlijk het overzicht van de televisieprogramma’s op de verschillende zenders. De nieuwkomer wist dat het bijkomend een alternatief moest zijn voor de progressieve, rebelse marktleider die Humo was. Daarom kozen ze voor een zachtere, minder choquerende aanpak. Om vriend aan huis te worden van de Vlaamse gezinnen werden campagnes georkestreerd waarmee het grote publiek kon aangesproken worden. Wielerploegen en-helden werden gesponsord en dit werd kenbaar gemaakt via advertenties en een over gans Vlaanderen verspreide affichagecampagne.
Tijdens zijn zoektocht naar thema’s waarop de marketingstrategie kon gebaseerd worden, kwam zaakvoerder Jan Merckx terecht bij jeugdvriend Eddy Wauters, voorzitter van Royal Antwerp Football Club. Beide partijen kwamen tot een akkoord voor een jarenlange shirtsponsoring. De marketingman van TV-Ekspres, Fons Uyttesprot, kwam tevoorschijn met de slogan: “Dé Ploeg van 't Stad”.
Iedereen -en zeker het bestuur en de supporters van de club- was het erover eens dat dit niet alleen een goed bekkende slogan was, maar dat het ook tegemoet kwam aan de zelfzekerheid van een Antwerpsupporter. Het was een vondst die andere Antwerpse sportploegenalleen maar jaloers kon maken.
Ook nadat de sponsorovereenkomst van TV Ekspres teneinde was, bleef Antwerp - met goedkeuring van de bedenker - de slogan “Dé Ploeg van 't Stad” aan het hart drukken. Wanneer Antwerp in 2004 degradeert naar een lagere afdeling zijn er andere Antwerpse voetbalploegen die het predicaat “Ploeg van 't stad” claimen. Antwerpsupporters beschouwen deze poging tot “roof” als een uitdaging. Voor Antwerp is er maar één ploeg die de naam “ploeg van 't stad” met fierheid mag dragen en dat is Antwerp zelf.
Het blad TV-Ekspres heeft trouwens nooit de slogan willen koppelen aan een andere ploeg dan aan Royal Antwerp Football Club.
Externe links[bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
Royal Antwerp FC – selectie 2017/18 |
---|
1 Bolat · 2 Matheus · 7 Jaadi · 8 Rodrigues · 9 Limbombe · 10 Habran · 12 Ježina · 14 Touré · 15 Arslanagic · 16 Sall · 18 Ghandri · 19 Owusu · 20 Hairemans · 21 Batubinsika · 22 Stojanović · 23 Ardaiz · 24 De Laet · 25 Corryn · 28 Nuñez · 29 Nazaryna · 30 Buta · 37 Van Damme · 38 Haroun · 39 Teunckens · 40 Achter · 58 Oulare · 60 Yatabaré · 89 Debaty · 98 Mendy · 99 Pitroipa · Sušić · Siani · Coach: Bölöni |
Antwerpse voetbalclubs | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|