Slangenhalsschildpadden

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Slangenhalsschildpadden
roodbuikspitskopschildpad (Emydura subglobosa)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Testudines (Schildpadden)
Onderorde:Pleurodira (Halswenders)
Familie
Chelidae
Gray, 1825
Matamata (Chelus fimbriatus)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Slangenhalsschildpadden op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

Slangenhalsschildpadden[1] of langnekmoerasschildpadden[2] (Chelidae) zijn een familie van schildpadden. Een groot aantal soorten heeft een zeer lange nek, echter niet allemaal. Alle soorten leven in Australië, Nieuw-Guinea en Zuid-Amerika, en zijn vrij sterk tot zeer sterk aan water gebonden. Geen enkele soort wordt gemiddeld groter dan 50 centimeter, de kleinste soorten blijven rond 15 cm.

De slangenhalsschildpadden worden vertegenwoordigd door 56 verschillende soorten, verdeeld over 15 geslachten. Hiervan zijn zeven geslachten monotypisch, dit wil zeggen dat ze worden vertegenwoordigd door slechts een enkele soort.[3] Met name soorten uit de geslachten Chelodina en Hydromedusa doen de familienaam eer aan en hebben zeer lange, bijna slang-achtige nekken.

Taxonomie[bewerken | brontekst bewerken]

Familie Chelidae

Bronvermelding[bewerken | brontekst bewerken]