SARS-CoV-2: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Leonidas1206 (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 21: Regel 21:
}}
}}
[[Bestand:SARS-CoV-2 genome.svg|miniatuur|Het genoom van SARS-CoV-2|alt=]]
[[Bestand:SARS-CoV-2 genome.svg|miniatuur|Het genoom van SARS-CoV-2|alt=]]
'''SARS-CoV-2'''<ref>{{Citeer web|url=https://www.who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019/technical-guidance/naming-the-coronavirus-disease-(covid-2019)-and-the-virus-that-causes-it|titel=Naming the coronavirus disease (COVID-2019) and the virus that causes it|bezochtdatum=2020-02-26|werk=www.who.int|taal=en}}</ref>''',''' voorheen bekend als '''2019-nCoV'''<ref>https://www.biorxiv.org/content/10.1101/2020.02.07.937862v1</ref> of '''Wuhan-virus''', is een beta-[[coronavirus]] dat de besmettelijke luchtwegaandoening [[COVID-19]] bij mensen veroorzaakt.<ref>[https://www.nu.nl/buitenland/6030071/who-noemt-ziekte-die-coronavirus-veroorzaakt-covid-19.html WHO noemt ziekte die coronavirus veroorzaakt COVID-19], www.nu.nl; 11 februari 2020</ref> Het virus werd voor het eerst waargenomen in [[Wuhan]], de hoofdstad van de [[Volksrepubliek China|Chinese]] provincie [[Hubei]]. Het werd geïdentificeerd als een van de vele [[coronavirussen]].
'''SARS-CoV-2'''<ref>{{Citeer web|url=https://www.who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019/technical-guidance/naming-the-coronavirus-disease-(covid-2019)-and-the-virus-that-causes-it|titel=Naming the coronavirus disease (COVID-2019) and the virus that causes it|bezochtdatum=2020-02-26|werk=www.who.int|taal=en}}</ref>''',''' voorheen bekend als '''2019-nCoV'''<ref>https://www.biorxiv.org/content/10.1101/2020.02.07.937862v1</ref> of '''Wuhan-virus''', is een beta-[[Coronaviridae|coronavirus]] dat de besmettelijke luchtwegaandoening [[COVID-19]] bij mensen veroorzaakt.<ref>[https://www.nu.nl/buitenland/6030071/who-noemt-ziekte-die-coronavirus-veroorzaakt-covid-19.html WHO noemt ziekte die coronavirus veroorzaakt COVID-19], www.nu.nl; 11 februari 2020</ref> Het virus werd voor het eerst waargenomen in [[Wuhan]], de hoofdstad van de [[Volksrepubliek China|Chinese]] provincie [[Hubei]]. Het werd geïdentificeerd als een van de vele [[coronavirussen]].


Bij de [[Uitbraak coronavirus in Wuhan in 2019|uitbraak]] in China in 2019 en 2020 waren de eerste patiënten vooral bezoekers en werknemers van de [[Huanan-vismarkt]] in Wuhan. Hierdoor werd al snel verondersteld dat het virus een [[Zoönose|zoönotische]] oorsprong heeft.
Bij de [[Uitbraak coronavirus in Wuhan in 2019|uitbraak]] in China in 2019 en 2020 waren de eerste patiënten vooral bezoekers en werknemers van de [[Huanan-vismarkt]] in Wuhan. Hierdoor werd al snel verondersteld dat het virus een [[Zoönose|zoönotische]] oorsprong heeft.

Versie van 5 mrt 2020 22:00

Actuele gebeurtenis In dit artikel wordt een actuele gebeurtenis beschreven.
De informatie op deze pagina kan daardoor snel veranderen of inmiddels verouderd zijn.
SARS-CoV-2
Een 3D-model van SARS-CoV-2
Taxonomische indeling
(Geen rang):Virussen
Groep:Groep IV ((+)ssRNA)
Rijk:Riboviria
Orde:Nidovirales
Familie:Coronaviridae
Onderfamilie:Orthocoronavirinae
Geslacht:Betacoronavirus
Ondergeslacht:Sarbecovirus
Soort
SARS-CoV-2
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
SARS-CoV-2 op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Het genoom van SARS-CoV-2

SARS-CoV-2[1], voorheen bekend als 2019-nCoV[2] of Wuhan-virus, is een beta-coronavirus dat de besmettelijke luchtwegaandoening COVID-19 bij mensen veroorzaakt.[3] Het virus werd voor het eerst waargenomen in Wuhan, de hoofdstad van de Chinese provincie Hubei. Het werd geïdentificeerd als een van de vele coronavirussen.

Bij de uitbraak in China in 2019 en 2020 waren de eerste patiënten vooral bezoekers en werknemers van de Huanan-vismarkt in Wuhan. Hierdoor werd al snel verondersteld dat het virus een zoönotische oorsprong heeft.

Epidemiologie

Zie Uitbraak coronavirus in Wuhan in 2019 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De eerste uitbraak van het virus werd gesignaleerd in de Chinese miljoenenstad Wuhan halverwege december 2019. De vismarkt aldaar, waar ook levende en wilde dieren verkocht werden, is de waarschijnlijke besmettingsbron.[4][5] Het virus verspreidde zich vervolgens via besmette reizigers naar andere provincies van China en naar andere landen.

Op 20 januari 2020 werd in Guangdong bevestigd dat het nieuwe virus zich kan verspreiden door contact tussen mensen. Het aantal bevestigde besmettingen nam in de tweede helft van januari exponentioneel toe, met ongeveer wekelijks een vertienvoudiging van het aantal besmettingen. Begin februari verliep de toename ongeveer half zo snel. Volgens deskundigen was het nog te vroeg om aan die trend waarde te hechten. Zo vermoedde de directeur van het virologie-instituut van de Charité dat het Chinese meldsysteem overbelast is en dat daarom het aantal nieuwe infecties minder sterk lijkt toe te nemen.[6]

Op 30 januari werd door de Wereldgezondheidsorganisatie een internationale noodtoestand uitgeroepen.[7] Eind januari werd in vele landen een meldingsplicht voor het virus ingevoerd.

Volgens een voorlopige schatting van de Wereldgezondheidsorganisatie ligt bij de overdracht van mens tot mens het basaal reproductiegetal R0, een maat voor de besmettelijkheid van het virus, tussen 1,4 en 2,5.[8] Zhao et al. schatten R0 hoger in: tussen 3,3 en 5,5.[9] Het Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding schat het R0 op 2,2.[10] Ter vergelijking: de R0 van griep en SARS ligt respectievelijk tussen 2-3 en 2-5.

Naamgeving

Aanvankelijk had het virus geen eigen naam.[11] In het begin duidden experts het virus daarom simpelweg aan als een ‘nieuw coronavirus’, in het Engels een ‘novel coronavirus’. Met het jaartal van ontdekking erbij werd dit afgekort tot 2019-nCoV[12] of nCoV-2019.[13] De massamedia verwezen er vaak naar met de naam van de stad waar de epidemie was uitgebroken: ‘het coronavirus uit Wuhan’, het ‘Wuhan-coronavirus’ of kortweg het ‘Wuhan-virus’.

Op 11 februari maakte de Wereldgezondheidsorganisatie bekend dat de ziekte die het virus veroorzaakt de naam COVID-19 zou krijgen, een afkorting van coronavirus disease (coronavirusziekte) met het jaartal van ontdekking. Directeur-generaal Tedros Adhanom Ghebreyesus van de WHO zei dat er een naam nodig was die niet zou verwijzen naar een bepaalde geografische plek, een dier of een groep mensen. Ook moest de naam uitspreekbaar zijn.[14]

Dezelfde dag stelde de Coronavirussenwerkgroep van het International Committee on Taxonomy of Viruses (ICTV) voor om voor het virus zelf voortaan de naam ‘severe acute respiratory syndrome coronavirus 2’ te gebruiken, afgekort ‘SARS-CoV-2’, vanwege de gelijkenissen met het SARS-virus dat officieel dezelfde naam draagt, maar dan zonder het volgnummer 2. Beide virustypen zijn ingedeeld bij de soort Severe acute respiratory syndrome-related coronavirus (SARS-gerelateerd coronavirus).[15]

Dit idee kreeg kritiek van Chinese virologen omdat sommige andere virustypen van dezelfde soort sterker overeenkomen met het SARS-virus en toch een eigen naam hebben, en omdat de ziekte COVID-19 op verschillende punten afwijkt van SARS. De nieuwe virusnaam zou dus verwarring veroorzaken en mogelijk zelfs paniek. Als alternatief stelden zij human coronavirus 2019 (menselijk coronavirus 2019) met de afkorting HCoV-19 voor.[16] Om dezelfde reden koos de WHO in publiekscommunicatie voor omschrijvingen als “the virus responsible for COVID-19” of “the COVID-19 virus” (het virus verantwoordelijk voor COVID-19 respectievelijk het COVID-19-virus).[17]

Ziekteverloop en symptomen

Het virus kan zich verspreiden van mens op mens; in China raakten veertien behandelaars in een ziekenhuis besmet.[18] Gewoonlijk veroorzaakt de infectie met het virus griepachtige klachten zoals koorts, ademhalingsklachten, hoesten, kortademigheid en longklachten. In sommige, zware gevallen kan het virus leiden tot longontsteking, sepsis, uitval van de nieren en kan de patient komen te overlijden.[19][20] Patiënten die al verzwakt zijn door andere ziektes lopen een groter risico op complicaties.

Net als het SARS-virus infecteert SARS-CoV-2 mensen via ACE 2-receptoren.[21] Het heeft echter een tien tot twintig maal hogere affiniteit, wat een verklaring kan zijn voor de, vergeleken met SARS, hogere mens-op-mens besmettingskans.[22] Het virus kan zich zowel diep in de longen als in de bovenste luchtwegen vermenigvuldigen. Dat laatste zou mede verklaren, waarom patiënten met milde symptomen al besmettelijk kunnen zijn.[23]

Virologie

Besmettingsbron

Bij de uitbraak in Wuhan werden bezoekers van de Huanan-vismarkt het eerst besmet.[5] Op deze markt werden ook wilde en levende dieren verkocht als voedsel. Zij zijn de veronderstelde besmettingsbron of de vector van het virus. Zodoende zou het om een zoönose gaan.

Fylogenetica en taxonomie

Dit virus behoort tot de familie van coronavirussen. Deze behoren tot de positief enkelstrengige RNA-virussen en worden zo genoemd vanwege de ‘krans’ rond de losse virusdeeltjes (virions).

Coronavirussen vormen een grote familie en de ziekteverschijnselen variëren van een simpele verkoudheid tot ernstigere aandoeningen zoals Middle East respiratory syndrome (MERS) en severe acute respiratory syndrome (SARS). SARS-CoV-2 valt in de categorie SARS-gerelateerde coronavirusen. Van de coronavirussen is er een zevental in staat om mensen te infecteren: 229E, NL63, OC43, HKU1, MERS-CoV en het SARS-virus (of SARS-CoV); SARS-CoV-2 is het zevende coronavirus in deze rij.

Bij het vergelijken van het genoom van dit virus met andere bekende virussen, werd een overeenkomst van 80% met het SARS-CoV gevonden en een overeenkomst van 96% met coronavirussen die bij vleermuizen voorkomen. Een reconstructie van de fylogenetische stamboom van het virus-genoom maakte aannemelijk dat het virus geen lange geschiedenis heeft gehad in menselijke gastheren, voordat het in Wuhan opdook. De eerste overdracht op mensen vond waarschijnlijk in november of december 2019 plaats.

Onderzoek

Antivirale medicatie

Er bestaat nog geen specifieke behandeling voor het virus, maar bestaande antivirale medicatie wordt getest op effectiviteit. Daaronder protease-remmers zoals indinavir, saquinavir, lopinavir en ritonavir, de RNA polymerase-inhibitor remdesivir, en de griepmedicijnen oseltamivir en interferon beta.[24] In vitro onderzoek laat zien dat chloroquine, een bekend anti-malariamiddel, werkzaam is tegen het virus. De benodigde concentratie is in principe haalbaar in vivo. De onderzoekers bevelen een klinische studie aan.[25]

Vaccin

Sinds januari 2020 wordt er aan een vaccin voor het Wuhan-coronavirus gewerkt. De Coalition for Epidemic Preparedness Innovations (CEPI) ondersteunt drie initiatieven.

Zie ook

Externe links

Wikinieuws heeft een nieuwsartikel over dit onderwerp: Categorie:2019-nCoV.
Zie de categorie SARS-CoV-2 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.