Heerweg (Romeinse Rijk)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Jcb (overleg | bijdragen) op 16 dec 2010 om 22:23. (→‎Belangrijke nog te herkennen heerwegen)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Romeinse weg in Pompeii
Via Appia in Italië

Een heerweg, met varianten heerstraat, heirbaan (niet te verwarren met heerban) of heirweg of in het Latijn via, is een oude Romeinse (lange-afstands)weg. Heer (van het Germaanse harja) is een in het Nederlands in onbruik geraakt woord voor leger. Die naam wijst op het oorspronkelijk doel van deze "snelwegen". De Romeinen legden duizenden kilometers wegen aan naar alle delen en kolonies van het Romeinse Rijk om met hun legers snel ter plaatse te zijn in geval van een opstand. Ook handelaars maakten dankbaar gebruik van deze wegen. Dit feit ligt aan de oorsprong van het gezegde "alle wegen leiden naar Rome".

Woordherkomst

In het Middelnederlands betekende "heer" naast "voornaam persoon" ook "leger". Een heerweg of heirbaan was dus een weg aangelegd voor het leger. Heer in de betekenis van leger kan men ook nog ontdekken in andere Nederlandse woorden, zoals herberg (een plaats waar een leger wordt geborgen), hertog (legerleider, togen is een Middelnederlands woord voor trekken of leiden), de verouderde woorden heerschaar (legergroep) en heirtocht (veldtocht), en ook in het Duitse "Hermann" (soldaat).

Geschiedenis

Tot het eind van de 18e eeuw waren de vroegere heerbanen de voornaamste verbindingswegen in de Nederlanden en in andere delen van Europa. Langs deze wegen vinden we sporen van Romeinse villa's, tumuli (= grafheuvels) enzovoort. Daarna namen steenwegen hun plaats in als belangrijkste verbinding tussen de dorpen.

De heerwegen waren de eerste goede wegen die werden aangelegd. Dat karwei werd meestal uitgevoerd door de Romeinse soldaten. Zo'n Romeinse weg werd schematisch aangelegd, met lagen van verschillende grondstoffen. Zo werd de uitgegraven aarde gebruikt voor de agger. Daarop kwam dan de fundering van grote stenen en nog andere lagen van kiezel en zand. Het wegdek bestond uit platte kasseien. In gebieden waar stenen schaars waren, werden de wegen veelal van hout gemaakt. Het aardelichaam werd opgesloten door boomstammen aan weerszijden en de aangestampte aarde werd afgedekt met dunne takken. Dit alles maakte dat de weg niet zou verzakken en hoger lag dan haar omgeving. Ze kon wel 8 meter breed zijn. Aan de zijkanten groef men greppels (talud) om het water af te voeren. Aan deze heerbanen ontstonden veel nieuwe dorpen, zoals dat in het Maasland en in Haspengouw vaak het geval is.

Veel straatnamen verwijzen nog naar hun Romeinse oorsprong:

  • Heerbaan
  • Heirbaan
  • Heerweg
  • Heereweg
  • Heirweg
  • Romeinse weg
  • Romeinse steenweg
  • Oude baan
  • Herenstraat
  • Chaussée Brunehaut

In de middeleeuwen bleven de heerwegen belangrijke handelsroutes, zoals dat in Noord-Nederland ook doorgaans nog wordt verstaan. Het onderhoud hiervan was een publieke zaak, dus werden hierover verschillende wetten gemaakt. Zo ook Oud-Friese wetten vanaf de 12e en de 13e eeuw. Als regel gold dat een heerweg 20 voet (ruim 6 meter) breed moest zijn. In Noord-Frankrijk en België worden de heerwegen ook wel Chaussée Brunehaut genoemd.

De heerwegen worden ook aangegeven op de Peutingerkaart, een 14e-eeuwse kopie van een 4e-eeuwse wegenkaart. Hierop is ook de heirbaan Maastricht-Nijmegen getekend, met het raadselachtige Feresne als statio.

Belangrijke nog te herkennen heerwegen

Lage landen

Kaart met wegen en plaatsen in Germania Inferior
De Romeinse kassei in de buurt van Tongeren (zie artikel)

De Lage Landen werden door de Romeinen voorzien van een uitgebreid wegennet om de Noordzee met de Rijngrens te verbinden. De Via Belgica tussen Bonen, Kamerijk, Tongeren en Keulen was de belangrijkste weg in Noordwest-Europa. Noordelijk daarvan liep de heirbaan Tongeren-Bonen, via Sint-Truiden, Elewijt, Asse, Kortrijk en Kassel. Er waren verschillende noord-zuidverbindingen, namelijk:

Meestal is het traject van deze al 2000 jaar oude wegen nog steeds goed te volgen, omdat ze nog lang in gebruik bleven. De aanleg van nieuwe, verharde wegen kwam hier namelijk pas op gang na 1750. Het gedeelte tussen Tongeren en Tienen, nog altijd bekend als 'Romeinse Kassei' of 'Romeinse Weg', is het best bewaard gebleven stuk Romeinse weg in de Nederlanden. Vanuit de lucht is de bijna kaarsrechte, nochtans onverharde weg nog duidelijk te zien (zie De Romeinse Kassei vanuit de lucht.). Op sommige plaatsen zijn de wegen opgenomen in wandel- en fietsroutes; in Nijmegen wordt ze bijvoorbeeld aangegeven door bordjes van de VVV.

Langs deze wegen werden veel statio's gesticht en ontstonden ook vaak vici. Toch stammen de vele vondsten die langs Romeinse wegen worden gedaan niet alleen uit de Romeinse tijd, omdat Romeinse wegen nog lang haar belang behielden. Op sommige plaatsen werd ook de weg zelf opgegraven, zoals in Asse en Voerendaal. Het NGI in Brussel beschikt over een originele kaart van deze wegen, getekend in 1963 in opdracht van Joseph Mertens, rijks-archeoloog.

Albanië / Griekenland / Turkije

Frankrijk

Italië

Via Appia in Rome
Belangrijkste Romeinse wegen in Italië

Belangrijke wegen

Dit waren ook de belangrijkste wegen of "viae" in de Romeinse tijd.

Overige

de meeste van deze wegen zijn genoemd naar de censor die opdracht gaf tot hun constructie

Transalpiene wegen

Deze wegen verbonden het moderne Italië met Duitsland

Spanje

Verenigd Koninkrijk

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Roman Road op Wikimedia Commons.